Η παρουσία του στην κορυφή δεν είναι τυχαία. Μπορεί για κάποιους το όνομα Δούκας να είναι περισσότερο γνωστό από την παρουσία της ομάδας στην Α2 Ανδρών, αλλά για τους ακραιφνείς μπασκετικούς, η πρώτη γνωριμία έγινε μέσα από τα τμήματα υποδομής. Από τα «παιδικοεφηβικά» όπως τα αποκαλούμε. Και στα δύο αυτά τμήματα, και στους Παίδες και στους Εφήβους, η πορεία είναι συνεπής τα τελευταία χρόνια, αγγίζοντας την κορυφή ουκ ολίγες φορές. Φέτος, η εφηβική ομάδα έκανε αυτό το παραπάνω βηματάκι, κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ και στην Κατερίνη κατέκτησε και τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Εφήβων Ελλάδας. O Κώστας Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία το περασμένο καλοκαίρι, είναι εδώ για να μας μιλήσει για τον πρωταθλητή Δούκα, αλλά και τη μεγάλη αλλαγή που ο ίδιος βίωσε, αφήνοντας μετά από ουκ ολίγα χρόνια (θα μας πει ο ίδιος πιο κάτω πόσα ακριβώς) τον Παναθηναϊκό.
-Πόσο δυσκολότερη ή ευκολότερη ήταν η φετινή χρονιά για σένα; Άφησες ένα σύλλογο στον οποίο βρισκόσουν επί σειρά ετών;
"Ήταν μια πολύ μεγάλη αλλαγή, γιατί μετά από 19 χρόνια σε μια ομάδα, βρέθηκα σε μια άλλη, καινούρια για μένα. Ήμουν τυχερός από τη μία, γιατί βρήκα μια ομάδα που είχε μια... μαγιά, που ήταν πολύ καλά δουλεμένη και με κάποιες προσθήκες έγινε μια πολύ καλή ομάδα. Από την άλλη για να είμαι ειλικρινής θεωρώ πως εγκλιματίστηκα πολύ γρήγορα και προσαρμόστηκα άμεσα στα νέα δεδομένα. Υπήρχαν και ομοιότητες. Και στη μία κάναμε πρωταθλητισμό και στην άλλη, και στη μία είχαμε βασικό στόχο να βελτιώσουμε τα παιδιά, ώστε να μπορέσουν να πλαισιώσουν την ανδρική ομάδα στο μέλλον και σε αυτήν ο στόχος είναι ο ίδιος. Τα παιδιά είναι πάντα σε πρώτο πλάνο".
-Τι ήταν αυτό που σου παρείχε ο Δούκας;
"Στο Δούκα βρήκα οικογενειακό περιβάλλον με πολλά ταλαντούχα παιδιά που αν δουλέψουν σωστά και με διάρκεια, έχουν πολύ μέλλον και βρήκα όλα τα απαραίτητα για να μπορέσω να δουλέψω".
-Πόσο δύσκολη ήταν η επιστροφή σου στη Λεωφόρο;
"Να πω την αλήθεια θεωρούσα πως θα μου ήταν πολύ δύσκολο. Το σκεφτόμουν. Ήμουν τόσα χρόνια εκεί. Αλλά όταν έφτασα εκεί, ένιωθα σαννα ήταν έδρα μας. Ένιωθα πραγματικά πιο άνετα από κάθε άλλο γήπεδο. Το ένιωθα οικείο.".
-Τι σημαίνει για σένα η κατάκτηση του πρωταθλήματος ξανά; Κάποιοι μιλούν και για προσωπική δικαίωση.
"Επειδή το λένε πολλοί για τη δικαίωση, μου το έχουν πει κι άλλοι, να πω και να ξεκαθαρίσω πως δεν θεωρώ πως κάπου αδικήθηκα. Απλά η δουλειά μας είναι τέτοια. Σε όποια ομάδα μας εμπιστευθούν θα δώσουμε το μέγιστο για να δείξουμε τη δουλειά μας και το κυριότερο να ανταμείψουμε τους ανθρώπους που μας εμπιστεύονται".
-Σίγουρα θα έχεις ακούσει τότε και στη διάρκεια της χρονιάς και περισσότερες φορές, πως είστε φαβορί. Πώς το διαχειριστήκατε αυτό;
"Το αστείο είναι πως σε όποια ομάδα κι αν είμαι, ότι παίκτς και να έχω θεωρούν πως είμαστε φαβορί. Αυτό για μένα είναι επιπλέον κίνητρο, γιατί μας σέβονται και μας υπολογίζουν. Έχω μάθει να ζω με την πίεση και το άγχος. Έχω συνηθίσει. Τα παιδιά δεν το κατάλαβαν ποτέ αυτό. Δεν νομίζω πως το ένιωσαν πως είναι το φαβορί και πρέπει να γίνει κάτι. Το μόνο που λέγαμε συνέχεια είναι ότι θα πρέπει να δίνουν τα μέγιστα σε κάθε παιχνίδι για το δικό τους καλό."
-Βλέπεις να υπάρχουν παιδιά που έχουν προοπτική να τα βλέπουμε για πολλά χρόνια ακόμη; Όχι μόνο από τη δική σου ομάδα, αλλά γενικότερα.
"Είδα πολλά ταλαντούχα παιδιά σε πολλές ομάδες και όχι μόνο στην τελική φάση. Είναι και πολλές άλλες ομάδες που θα μπορύσαν να βρίσκονται στην τελική φάση. Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες, οι οποίοι αν συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο και σωστή καθοδήγηση, σίγουρα θα έχουν μέλλον".
-Τα... δικά σου παιδιά στην καθημερινότητά τους και στον τρόπο που προσέγγισαν όλη την προσπάθεια, πώς τα είδες;
"Ήταν πάρα πολύ προσηλωμένα στο στόχο τους, πολύ συγκεντρωμένα και πολύ πειθαρχημένα. Περισσότερο από όσο θα περίμενα ίσως μπορώ να πω. Άρα αυτό δείχνει πως ήταν κάτι που όντως το ήθελαν πάρα πολύ και αυτό σίγουρα βοήθησε και το δικό μας έργο".
-Όσοι βρέθηκαν στην Κατερίνη είδαν και μια οργάνωση διαφορετική από ότι ίσως θα περίμεναν κάποιοι για μια εφηβική ομάδα.
"Στο σύλλογο βρήκα τις ιδανικές συνθήκες για να μπορέσει κάποιος να δουλέψει. Είχαμε δύο φυσιοθεραπευετές, γυμναστή, φροντιστή και το βοηθό μου, τον Γιώργο Σουλιώτη, ένα παιδί που με βοήθησε πολύ και μου έλυνε τα χέρια σε πολλά κομμάτια. Και πάντα υπήρχε κάποιος δίπλα μας από τη διοίκηση από την αρχή και σε κάθε πρόβλημα ήταν εκεί και θα έδινε τη λύση".
-Αν και ξέρω πως δεν σας αρέσει να μιλάτε για έναν παίκτη, ο τίτλος του MVP που κατέκτησε, υπαγορεύει από μόνος του μια ερώτηση για τον Γιώργο Καμπερίδη. Ένα παιδί που ουσιαστικά βγήκε μπροστά φέτος.
"Είναι ένα παιδί που με το που ήρθε είδα πως είναι ταλαντούχος, αλλά το σημαντικότερο είναι η τεράστια βελτίωση που έχει. Είναι από τα παιδιά που δούλεψαν πραγματικά πάρα πολύ σκληρά, δεν έλειψε από καμία προπόνηση, έκανε και έξτρα δουλειά μόνος του. Είναι ένα παιδί που το θέλει πάρα πολύ να προχωρήσει και να διακριθεί. Και αν θα μπορούσα να το πω, αυτό που τον διακρίνει είναι η... άγνοια κινδύνου. Θα μπει σε όλες τις φάσεις, θα κάνει ότι μπορεί. Μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις και να κάνεις πολλά πράγματα, ενώ είναι και αθλητικός πολύ".
-Η κρίση που υπάρχει γενικότερα, βλέπουμε πως επηρεάζει πολλά παιδιά γενικότερα. Είναι κάτι που το βιώνεται κι εσείς;
"Είναι γεγονός... Αλλάζουν από χρόνο σε χρόνο. Δεν τα βλέπουμε πλέον να πεισμώνουν... Είναι κι αυτός ένας λόγος που θέλουμε να πετύχουμε κάτι. Γι'αυτά τα παιδιά. Να καταλάβουν πως πρέπει να δουλέψουν σκληρά, να θυσιάσουν πράγματα για να πετύχουν τους στόχους τους και φυσικά να τους κάνουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους, γιατί πλέον δεν πιστεύουν στους εαυτούς τους. Οι επιτυχίες, μικρές και μεγάλες, τους δίνουν αυτοπεποίθηση γενικότερα και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό για μένα".
-Η συνέχεια για σένα λέει Εθνική Παίδων, πέρα από τη δουλειά που θα συνεχίσει να γίνεται στο Δούκα. Η ομάδα θα αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Β' Κατηγορίας με στόχο την άνοδο.
"Στο Δούκα συνεχίζουμε και από την επομενη μέρα βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον αυτών των παιδιών. Το καλοκαίρι θα είναι αρκετά δύσκολο. Θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στην Α' Κατηγορία, εκεί που της αρμόζει να βρίσκεται. Είναι μια προσπάθεια που κάναμε και πέρυσι με την Εθνική Νεανίδων, ως βοηθός, και η ομάδα τα κατάφερε. Δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση η άνοδος από τη Β' Κατηγορία, όσο κι αν ακουστεί περίεργο αυτό σε κάποιους. Θέλει μεγάλη προσοχή, αλλά και τύχη και να είμαστε καλά. Υπάρχουν παιδιά, υπάρχει ταλέντο και μένει πλέον να συνεχίσουμε τη δουλειά στο γήπεδο".
(Photo Λυδία Πετροπούλου)
