Ο Παναθηναϊκός και στην έδρα της Ζαλγκίρις Κάουνας αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων κι έκανε ένα ακόμα βήμα προς τον «γκρεμό» του αποκλεισμού.
Τι κι αν άλλαξε προπονητή, με τον Ρικ Πιτίνο να έρχεται στη θέση του Τσάβι Πασκουάλ. Τι κι αν προστέθηκε ο Σον Κιλπάτρικ στο ρόστερ του -δεν αναφερόμαστε στον Άντριαν Πέιν διότι δεν ήταν διαθέσιμος-. Το «τριφύλλι» δεν άνθισε ούτε στη Λιθουανία και γι' αυτό, το τελευταίο που φταίει, ήταν το κρύο που επικρατεί στη χώρα της Βαλτικής.
Αυτό που έχει αλλάξει με τον Αμερικανό τεχνικό στο τιμόνι, είναι ο τρόπος που ξεκινάει το παιχνίδι. Οι «πράσινοι» παρουσιάζονται σταθερά διαβασμένοι και εξαιρετικοί. Μέχρι να «πιουν θάλασσα» όπως έχουν συνηθίσει να κάνουν εδώ και μία γεμάτη πενταετία όταν φεύγουν από το ΟΑΚΑ. Μέχρι να νιώσουν κουρασμένοι. Για παράδειγμα, η εικόνα του Τζέιμς Γκιστ στο πρώτο ημίχρονο και του ίδιου παίκτη στο δεύτερο, τα λέει όλα. Έμοιαζε να παίζει το «φάντασμά» του. Τώρα δεν μπορεί να αλλάξει κάτι άλλο, όμως το καλοκαίρι επιβάλλεται να παρθούν αποφάσεις.
Πλην των Ελλήνων παικτών -που είναι και πιο δύσκολο να αντικατασταθούν-, πιθανότατα δεν θα πρέπει κανείς ξένος να συνεχίσει στο ρόστερ. Μοναδικές εξαιρέσεις ανάλογα με την προσφορά τους ίσως αποτελέσουν οι Κιλπάτρικ και Πέιν. Αυτή η ώρα όμως δεν είναι κατάλληλη για τέτοιες συζητήσεις. Δεν γίνεται επαγγελματίες παίκτες να μην μπορούν να κάνουν επαναφορά, να ευστοχήσουν σε λέι απ και να παίξουν στοιχειώδη άμυνα. Απλά δεν γίνεται.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει αποκλειστεί μαθηματικά ακόμα και δεν θα συμβεί ούτε με ήττα την προσεχή Πέμπτη (24/1) στο Τελ Αβίβ από τη Μακάμπι, απλά πλέον θα κρέμεται ολόκληρος από τον «γκρεμό» και θα κρατιέται με το ένα χέρι. Κόντρα στο... ρεύμα, εκτιμώ ότι αν ο Παναθηναϊκός παρουσιαστεί σοβαρός στο Ισραήλ θα διεκδικήσει τη νίκη περισσότερο από κάθε άλλη εξόρμηση του τον τελευταίο καιρό.
Κι αυτό διότι η Μακάμπι παίζει πολύ καλά, αλλά... βρίσκει και τα κάνει. Αν δεν αποκτήσει ψυχολογία από νωρίς, το βράδυ δεν θα είναι εύκολο για την ομάδα του Σφαιρόπουλου. Τρανό παράδειγμα ο αγώνας πριν λίγες ημέρες με την Μπουντούτσνοστ που εξελίχτηκε σε μεγάλο ντέρμπι.
Το γεγονός ότι αναλωνόμαστε ήδη σε μία... πρόχειρη εκτίμηση για την επόμενη αναμέτρηση των πρωταθλητών Ελλάδας στην Ευρωλίγκα αποδεικνύει ότι πλέον η ομάδα συνήθισε να είναι «λίγη» εκτός συνόρων. Φαίνεται άσχημο, αλλά είναι η πραγματικότητα. Πλέον ο χρόνος και η πίεση για νίκες δεν συνηγορεί για θεαματική αλλαγή. Ένα άλλο αποκαρδιωτικό νούμερο, εκτός από τις οκτώ ήττες σε εννιά αγώνες μακριά από την Αθήνα, είναι και ότι στα έξι από αυτά τα παιχνίδια οι «πράσινοι» σκόραραν λιγότερους από 70 πόντους, ενώ σε κανένα δεν ξεπέρασαν τους 80!
Παρ' όλα αυτά καμία ταινία δεν τελειώνει μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους.
