«Στόχος ο πρωταθλητισμός» (vid)

Δημήτρης Γκίμας : «Καλησπέρα Ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας. Σε τρία πράγματα θα σταθώ από τη μεριά μου. Το πρώτο είναι τα όσα συνέβησαν την χρονιά που πέρασε, το δεύτερο να κλείσω κάποιους ανοικτούς λογαριασμούς και το τρίτο την από δω και πέρα πορεία της ομάδας.

Όσον αφορά τώρα τη χρονιά που τελείωσε το περασμένο καλοκαίρι πήραμε μία απόφαση εξετάζοντας όλες τις συγκυρίες και όλες τις παραμέτρους για το πως θα χτίσουμε την ομάδα. Αποφασίσαμε συνειδητά και λόγω της οικονομικής κατάστασης να προχωρήσουμε σε μία ομάδα η οποία θα είχε μικρό μέσο όρο ηλικίας, θα είχε παιδιά που θα έβλεπαν την παρουσία τους στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής σε ρόλο πρωταγωνιστικό σαν μια ευκαιρία για ανάδειξη και για το κάτι παραπάνω και με την ενίσχυση ενός έμπειρου παίκτη, του Ευθύμη Κοθρά του οποίου η αξία είναι δεδομένη. Όταν ξεκινήσαμε την προετοιμασία και παίζοντας φιλικά, φίλοι και συνάδελφοι προπονητές θεωρούσαν ότι η ομάδα θα υποβιβαστεί σίγουρα κάνοντας μία δύο νίκες στο πρωτάθλημα και κάποιοι μου έλεγαν ότι είναι μία ομάδα τοπικού πρωταθλήματος.
Δεν έλαβα τίποτα από αυτά υπόψη μου.  Ήταν τέτοιος ο ρυθμός που είχαμε στην προπόνηση και ο τρόπος δουλειάς τα οποία μας έδιναν την πίστη ότι η ομάδα θα προχωρήσει και πραγματικά τα αποτελέσματα στο πρώτο που ήμασταν όλοι μαζί μας δικαίωσαν.  Όταν τελείωσε ο πρώτος γύρος είχαμε 6 νίκες που είναι σκορ παραμονής, ίσως και άνετης παραμονής με προσοχή στο δεύτερο γύρο. Είχαμε μία μικρή ατυχία στον πρώτο γύρο μία άδικη τιμωρία του Κοθρά που μας κόστισε γιατί περιστατικά όπως του Κοθρά γίνονται δυο στα τρία παιχνίδια και δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ κανένας παίκτης για κάτι τέτοιο (για ανταλλαγή ύβρεων με άλλο παίκτη). Μας κόστισε γιατί σ’ εκείνο το σημείο η ομάδα έβρισκε το ρυθμό της και χάσαμε και ένα παιχνίδι εδώ με την Ξάνθη που ίσως αν είχαμε τον Κοθρά να το κερδίζαμε. Στο σημείο εκείνο του πρωταθλήματος χάσαμε τρεις παίκτες, τον έναν με λιποταξία δεν υπάρχει προηγούμενο με την στάση του Πάρος ο οποίος όσο ήταν εδώ μας βοήθησε αλλά δεν μπορεί ένας παίκτης ο οποίος είναι 18χρονων παίζει 10-15 λεπτά στο πρόγραμμα της Β εθνικής να εγκαταλείπει μια ομάδα γιατί θέλει να παίζει 30 λεπτά ή θέλει περισσότερη ελευθερία μέσα στο παιχνίδι. Ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Γιάννης Τσούκας που τραυματίστηκαν άργησαν να επανέλθουν γιατί οι τραυματισμοί τους ήταν μεγάλοι. Ο Γεωργιάδης, προς τιμήν του, προσπάθησε να μας βοηθήσει στο παιχνίδι με το Ανατόλια αλλά παρουσίασε υποτροπή και έμεινε και πάλι εκτός.

Ο Γιάννης Τσούκας επέστρεψε μετά το Πάσχα. Μείναμε Λοιπόν με επτά παίκτες από τους οποίους είχαμε μόνο δυο guard. Μόνο Κοθρά και Βάλλιο οι οποίοι έπρεπε ζωντανοί-πεθαμένοι, πέντε φάουλ να παίζουν 40 λεπτά κουβαλώντας την μπάλα. Διεκδικήσαμε τα παιχνίδια με την ελλιπείς αυτή σύνθεση. Η προπόνηση δεν γινόταν όπως έπρεπε και όσο αφορά τους μικρότερους παίκτες προσαρμόζουν το πρόγραμμά τους όχι σύμφωνα με το πρόγραμμα του μπάσκετ αλλά σύμφωνα με το πρόγραμμα του φροντιστηρίου. Κάποια παιδιά ακολούθησαν κάποιες μέρες αλλά προετοιμασία πέντε εναντίον πέντε δεν μπορούσαμε να κάνουμε. Η ομάδα έπαιξε μόνο φιλικά παιχνίδια για να μπορέσουμε να παίξουμε πέντε εναντίων πέντε που τόσο μας έλειπε. Καταφέραμε να κάνουμε κάποιες νίκες στο δεύτερο γύρο και φτάσαμε στις 28 αγωνιστικές να διεκδικούμε την παραμονή μας. Χάνοντας το παιχνίδι με το Ανατόλια που δίκαια χάσαμε και μετά με την ΧΑΝΘ που μαθηματικά η ομάδα υποβιβάστηκε. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι αγωνιστήκαμε γενναία, ηρωικά και δίκαια υποβιβαστήκαμε για να μη νομίζει κανένας ότι θεωρούμε ότι ο υποβιβασμός ήταν άδικος. Το αν ελπίζαμε ότι θα σωθούμε γιατί παίζαμε καλά στο πρώτο γύρο αυτό είναι άλλο θέμα.

Η χρονιά που μας πέρασε αφήνει και άφησε δηλαδή σε ένα βαθμό κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς που πρέπει να τους κλείσουμε εδώ δημοσίως όλοι να ξέρουν ακριβώς τι και πώς. Για το θέμα της διαιτησίας δεν αναφερθήκαμε σε όλη τη χρονιά, ποτέ δεν κάναμε καμία ανακοίνωση, εκτός από μία φορά μετά το παιχνίδι με την Καρδίτσα. Στο πάγκο μας  λειτουργούμε συναισθηματικά και εκτός από προπονητές, πρόεδροι κλπ είμαστε και οπαδοί και αυτό ορισμένες φορές έχει κακό αντίκτυπο και πολλές φορές είμαι πιεστικός και αγενής προς τους διαιτητές και ο πάγκος μας πολλές φορές είναι φολκλορ. Αυτό το έχουμε συζητήσει και πρέπει να αλλάξει. Επίσης το δεύτερο θέμα το οποίο έχει μείνει ανοιχτό είναι αυτό που δημιουργήθηκε μετά τις δηλώσεις μου στο παιχνίδι με το Ανατόλια και μίλησα για συγκεκριμένα πράγματα. Είχα πει και το πιστεύω ακόμη ότι η ομάδα μας είχε το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας και αυτό δεν προβάλλεται. Είναι γεγονός ότι παίζαμε με τους μικρότερους σε κανονικό ρόλο παικτών και όχι γλάστρας. Είναι εύκολο να χρησιμοποιήσουμε παίκτες μικρούς σε ρόλο γλάστρας. Τους έχεις, τους ποτίζεις, τους βάζεις να παίξουν για 10’’ και στους βγάζεις. Επομένως δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα γιατί κάποιοι πρόεδροι πήρανε τηλέφωνα σε δημοσιογράφους και διαμαρτυρήθηκαν ότι αυτά είναι ψέματα.

Τίποτα από αυτά δεν είναι ψέμα. Επίσης είπα ότι ορισμένες ομάδες έπαιζαν κατά το δοκούν, το πίστευα και το πιστεύω. Υπήρχαν ομάδες οι οποίες ήταν ομάδες θερμοσίφωνας.  Τον ανάβω, τον σβήνω. Οι καλύτεροι μάρτυρες όμως είναι οι παίκτες. Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι οι παίκτες όλων των ομάδων μεταξύ τους μιλάνε. Όταν λοιπόν κάποιοι παίκτες λένε στους δικούς μας ότι οπωσδήποτε πρέπει να κερδίσουμε την Βέροια αλλά δεν μας νοιάζει τι θα κάνουμε με την «χ» ομάδα ή ότι πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσουμε τη Βέροια και θα πάρετε κάποιο από αυτά που σας οφείλονται μετά τη νίκη. Και όποιος το έκανε για να μας κερδίσει έπραξε σωστά. Το πρόβλημα μας δεν είναι με αυτόν που θέλει να  κερδίζει.  Στα τόσα χρόνια που βρισκόμαστε στο χώρο ποτέ δεν σηκώσαμε το τηλέφωνο και να πάρουμε κάποιον και είναι μάρτυρες άπαντες. Δεν σηκώσαμε ποτέ το τηλέφωνο να πάρουμε κάποιον και να πούμε ότι ξέρετε παιδιά είμαστε σε δύσκολη θέση και βοηθήστε μας. ΚΑΝΕΝΑ.  Όποιος έχει κάτι άλλο να βγει και να με διαψεύσει. Επίσης οποίος ερχόταν στη Βέροια τύχαινε της καλύτερης φιλοξενίας.  Την περασμένη εβδομάδα δημιουργήθηκε ένα θέμα μετά το παιχνίδι με το Μεσολόγγι.  Γεννήθηκε ολόκληρο θέμα από κάποιους ότι δεν σεβόμαστε τον αγώνα της ομάδας τους κλπ. Πρώτα απ’ όλα σεβόμαστε τον αγώνα που κάνουν όλες οι ομάδες. Η βαθμολογία δείχνει την αξία και ικανότητα της κάθε ομάδας και του κάθε προπονητή και προέδρου.  Δεν υπάρχει προηγούμενο για το θέμα. Δεν ζούμε στην εποχή της χούντας ούτε ζούμε σε κάποιο ολοκληρωτικό καθεστώς.  Μπορώ να έχω μία άποψη την οποία τη λέω και τώρα γιατί θέλω να ακουστεί. Εγώ πίστευα ότι η ομάδα του Στρατωνίου είναι πολύ καλή ομάδα. Παίξαμε 6-7 φιλικά με το Στρατώνι στα οποία χάσαμε σε όλα καθαρά και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που έπαιζε.

Πίστευα ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να φτάσει ψηλά. Δεν μπορεί κάποιος να μου πει γιατί το είπες αυτό. Μου άρεσε και ο Αίας Ευόσμου. Όμως η ομάδα είναι τελευταία. Με την ίδια ευκολία μπορώ να εκφράσω την γνώμη μου για μια ομάδα που δεν μου άρεσε. Είναι δικαίωμα μου. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη Δημητριάδη ο οποίος ήταν αξιοπρεπέστατος για το θέμα που δημιουργήθηκε. Μιλήσαμε και μετά το γεγονός που πήρα να του πω ότι είναι λάθος δικό μας. Ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος χειρίστηκε το όλο θέμα είναι μάθημα αξιοπρέπειας. Είχα πάρα πολύ καλή άποψη για τον προπονητή Δημητριάδη και απέκτησα εξαιρετική άποψη για τον άνθρωπο Δημητριάδη.

Τέλος άφησα το θέμα που απασχολεί και σχολιάζουν όλοι, ορισμένοι με καλή διάθεση και πραγματικό ενδιαφέρον και ορισμένοι με δηλητηριώδη. Το ότι γιατί στην φετινή ομάδα δεν παίζουν παιδιά από τη Βέροια.  Ο Φίλιππος τα προηγούμενα χρόνια είχε στην διάθεση του ότι πιο αξιόλογο από παίκτες υπήρχε στην περιοχή. Είχε δηλαδή τον Γιάννη Προδρόμου, τον Τάσο Κασαμπαλή, τον Γιώργο Τριχόπουλο καθώς έκανε επαφή με τους Γιώργο Μήτσιαλο και τον Σωτήρη Μπρουρδάνο. Όταν πέσαμε από την Α2 οι τρείς πρώτοι έπρεπε να αναζητήσουν καλύτερες προσφορές. Θα ήταν χαρά μας να μείνουν στην ομάδα. Μέχρι την τελευταία στιγμή και ο Κασαμπαλής και ο Τριχόπουλος  ήθελαν να μείνουν στην ομάδα αλλά η αξία τους ήταν τέτοια που Φίλιππος δεν μπορούσε να την ικανοποιήσει. Και να λέμε τα πράγματα όπως έχουν σήμερα που τελειώνει το πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει καμία οφειλή ούτε ενός ευρώ από τον Φίλιππο. Δεν μπορούσαμε λοιπόν να υποσχεθούμε ή να δημιουργήσουμε χρέη. Αυτή είναι η αρχή όλων αυτών των χρόνων. Από κει και μετά νέοι παίκτες που να μπορούν να παίξουν στη Β Εθνική και στην Α2 που ήμασταν δυστυχώς δεν υπάρχουν.

Ο Μήτσιαλος ήταν ένας τέτοιος παίκτης και θέλαμε να τον φέρουμε εδώ. Το ξέρει και ο πατέρας του αλλά προτίμησε και καλά έκανε για μένα να μείνει στο Παγκράτι. Για να βγει ένας νέος αθλητής δεν είναι εύκολο θέλει χρόνια. Το μπάσκετ έχει αλλάξει. Το ξέρετε πολύ καλά. Αυτοί που τα ισχυρίζονται αυτά θα τα βρουν μπροστά τους. Όποιοι κι αν είναι αυτοί. Είναι εύκολο να λέμε πολλά πράγματα όταν είμαστε έξω από το χορό αλλά όταν θα μπούμε στο χορό είναι διαφορετικά τα πράγματα. Κάποτε η ομάδα ανέβηκε από το τοπικό στην Γ’ Εθνική (2001-2002) και ήμουν κάθετος ότι κανένα παιδί δεν έπρεπε να είναι εκτός Ημαθίας. Πράγματι πήγαμε με παιδιά μόνο από την Ημαθία παίξαμε καλά αλλά υποβιβαστήκαμε. Τότε πρόεδρος ο Γιώργος και ο Πέτρος Φύκατας. Τι έπρεπε να του πω ; Εγώ επέμενα για τους παίκτες ενώ υπήρχε η δυνατότητα να αποκτήσουμε καλούς πάικτες εκτός Ημαθίας. Ποιος υπερασπίστηκε την άποψη αυτή για το «τοπικό χρώμα» ;. ΚΑΝΕΝΑΣ. Πολλοί μου λένε να πάει η ομάδα στο Β τοπικό. Αν η ομάδα πάει στο Β’ τοπικό θα διαλυθεί. Για να κλείσω το θέμα αυτό με τα παιδιά και τις υποδομές. Στην Βέροια δεν υπάρχει γήπεδο κανονικό μπάσκετ. Αυτό δεν το σκέφτεται κανείς. Για να βγουν παιδιά χρειάζονται ώρες προπόνησης και εδώ οι ώρες είναι περιορισμένες. Τα Τρίκαλα, η Καρδίτσα, η Αμαλιάδα έχουν γηπεδάρες. Το Αγρίνιο φτιάχνει νέο γήπεδο. Ο Πιερικός δουλεύει υποδειγματικά αλλά έχει κάτι που έχουν ελάχιστες ομάδες στην Ελλάδα. Έχει γήπεδο ιδιόκτητο το οποίο αν χωριστεί κατά πλάτος δημιουργεί τρία γήπεδα. Όταν λοιπόν ένας αθλητής δουλεύει 20 ώρες την εβδομάδα και ο δικός μας 6 ώρες, αργά ή γρήγορα σε έχει τελειώσει για αυτό και ο Πιερικός είναι η μόνη ομάδα από την Ένωση που καταφέρνει να πηγαίνει σε τελικές φάσεις Πανελληνίου Πρωταθλήματος. Δεν μέμφομαι καμία δημοτική αρχή. Πρέπει όμως να γίνει κι άλλο γήπεδο. Γήπεδο κανονικό. Υπάρχει το Φιλίππειο αλλά δυστυχώς δεν έχει μπασκέτες. Πρέπει λοιπόν ένα παιδί να το έχουμε τρεις ώρες την ημέρα στη δευτέρα και τρίτη λυκείου στο γήπεδο να ακολουθεί το πρόγραμμα και δεν μπορώ να υποσχεθώ σε κανέναν ότι μπορεί να γίνει παίκτης και να φάει ψωμί από το μπάσκετ. Η Βέροια μπορεί να βγάζει παιδιά υψηλού επιπέδου κάθε 6-7 χρόνια. Αυτά τα παιδιά αν δεν υπάρχει ομάδα σε μεγάλη κατηγορία δεν έχουν κανένα λόγο να μένουν εδώ.

Ο υποβιβασμός στην Γ’ Εθνική δεν είναι απαξιωτικός ούτε ντροπή. Είμαστε παιδιά από τη Βέροια αγαπάμε αυτό που κάνουμε πρώτα με το συναίσθημα και μετά με ότι γνώση έχουμε. Δεν έχω καμία απογοήτευση από τη φετινή χρονιά καμιά θλίψη. Δεν ζητήσαμε ποτέ από κανένα πρόεδρο μεγάλα μπάτζετ ή ιδιαίτερα πράγματα. Επίσης δεν είμαστε ομάδα του στοιχήματος και του παρασκηνίου. Και δεν θα γίνουμε ποτέ όσο θα είμαστε εμείς στην ομάδα. Θα αγωνιστούμε σκληρά και στην Γ’ Εθνική και από τις συζητήσεις που έχουμε κάνει είναι δεδομένο ότι η ομάδα θα κάνει φέτος πρωταθλητισμό.  Για πρώτη φορά βάζουμε ένα στόχο τόσο νωρίς. Η δική μου παραίνεση προς την διοίκηση είναι ότι πρέπει η ομάδα να κάνει πρωταθλητισμό δημιουργώντας κορμό. Ο κορμός αυτός θα είναι η βάση και για της μεγαλύτερες κατηγορίες. Δεν μπορεί να είμαστε οι κακομοίρηδες εδώ στη Βέροια. Όπως το έκανε η Αμαλιάδα, τα Τρίκαλα, η Καβάλα μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς. Θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει κάποιος τόσο ισχυρός οικονομικός παράγοντας. Θα βρεθεί. Τέλος να πούμε συγχαρητήρια στην ομάδα του ΑΟΚ Βέροιας που ανέβηκε κατηγορία. Ένα μεγάλο μπράβο να πούμε σε όλα τα παιδιά που ήταν εκεί τα δύσκολα χρόνια. Τώρα υπάρχει μία οικονομική ευχέρεια οικονομική η οποία αποτυπώθηκε στην άνοδο. Ήρθαν έμπειροι παίκτες και η ομάδα ανέβηκε.»

Ηλίας Λαζός : «Με την ομιλία του με κάλυψε στα περισσότερα ο Δημήτρης (Γκίμας). Σήμερα διάβασα μία συνέντευξη Μανού Τζινόμπιλι των Σαν Αντόνιο Σπερς οι οποίοι έχασαν στους τελικούς της Δύσης και είπε ο άνθρωπος «Δεν αντέξαμε, παίξαμε, προσπαθήσαμε αλλά δεν τα καταφέραμε. Πήγαμε σε ένα πόλεμο, είχαμε ρόπαλα. Ρίξαμε μια ροπαλιά στον ένα μια στον άλλο, αλλά δεν  τα καταφέραμε. Ήταν καλύτεροι από εμάς και κέρδισαν» Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε κι εμείς τη χρονιά με ρόπαλα για να πάμε σ’ ένα πόλεμο. Τα ρόπαλα μας αποδείχτηκαν πολύ δυνατά μέχρι κάποιο σημείο που δυστυχώς από εξωγενείς παράγοντες σπάσανε. Δυστυχώς δεν αντέξαμε.

Αν η ομάδα ήταν όπως χωρίς ταυτόχρονους συνεχόμενους τραυματισμούς. Προφανώς υπάρχει πίκρα χωρίς όμως απογοήτευση. Πρώτη φορά κρίθηκε η σωτηρία στις 12 νίκες γιατί όλες οι ομάδες ήταν καλές.  Δεν έχω κανένα παράπονο από τα παιδιά. Τους ευχαρίστησα μετά το παιχνίδι με την ΧΑΝΘ έναν ένα προσωπικά. Το κάνω και τώρα δημοσίως. Δεν έχω κανένα παράπονο στο 95% των αγώνων ήταν παλικάρια. Σε κάποια παιχνίδια ίσως από κόπωση και την προσπάθεια δεν τα κατάφεραν. Είναι νομίζω κάτι φυσιολογικό. Παλικάρια και οι προπονητές από τους οποίους ξεκινάνε τα πάντα. Στα μέσα της χρονιάς σκεφτόμουνα η συνέντευξη αυτή να ήταν η αποχαιρετιστήρια γιατί αν έχεις δημιουργήσει κάτι σαν επικεφαλής 99% φταίω εγώ που πέσαμε. Κατά θα σας πως τους λόγους. Καταρχήν το καλοκαίρι σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργήσαμε με συναίσθημα και όχι με λογική.

Πληρώθηκε αυτό το συναίσθημα στην περίπτωση του Πάρος του αθλητή ο οποίος εγκατέλειψε την ομάδα στις 18 Δεκεμβρίου, ο όποιος αθλητής εξέθεσε τους μάνατζερ του, πούλησε την ομάδα και ενώ ήταν εδώ μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου (2 μήνες) βολόδερνε, δεν έκανε τίποτα, δεν πήγε ούτε στην προπόνηση να χαιρετίσει τους συμπαίκτες και τους προπονητές του.  Πήραμε το ρίσκο και να πού μετά από δύο εβδομάδες τραυματίστηκε ο Τσούκας και μετά από μία βδομάδα τραυματίστηκε και ο Γεωργιάδης. Λίγα λιγότερα αλλά με μεγάλο παράπονο έχω να πω για τον Γιάννη Σταυριανίδη ο οποίος έφυγε και ξέρει πολύ καλά και αυτός και ο manager του τι χρειάστηκε για να ‘ρθει εδώ πέρα και να απεμπλακεί από κει που ήτανε. Και μας εγκατέλειψε 4 παιχνίδια πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Η απόφαση του για μένα είναι σεβαστή αλλά όχι αποδεκτή. Γιατί όταν εμείς κάνουμε ένα  προγραμματισμό το καλοκαίρι για να βγάλουμε μία χρονιά και δεσμεύουμε κάποια χρήματα για να πληρώσουμε κάποια παιδιά.

Δεν χαιρόμαστε όταν αυτά τα παιδιά φεύγουν και δεν έχουμε να τους πληρώσουμε αυτά τα χρήματα, λυπόμαστε γιατί θα μπορούσαμε να τα είχαμε διοχετεύσει σε κάποια άλλα παιδιά τα οποία ψυχή τε και σώματι θα έπαιζαν και θα μας έδιναν και τις δύο νίκες που χρειαζόμαστε για να παραμείνουμε στην κατηγορία. Αυτός λοιπόν είναι ο πρώτος λόγος. Το καλοκαίρι μου έλεγαν όλοι βλέποντας την ομάδα που πάμε. Δεύτερος λόγος λοιπόν και φταίω γι’ αυτό είναι γιατί δεν μπόρεσα να βρω 10.000 ευρώ που χρειαζόταν για να πάρουμε ένα παίκτη ακόμη. Δεν μπόρεσα να τα βρω. Φταίω λοιπόν που δεν αποφάσισα να «πιστόλιασω» παίκτες, manager και προμηθευτές και οποιονδήποτε είναι γύρω από αυτό το πράγμα που ονομάζεται Φίλιππος Βέροιας  γιατί κανείς δεν θα μου έλεγε και τίποτα για δέκα χιλιάρικα που θα είχα «πιστολιάσει» στο βωμό του να παραμείνει η ομάδα στην κατηγορία.

Δεν μπορώ να το κάνω αυτό το πράγμα. Θέλω να κοιτάω τους πάντες στα μάτια. Λοιπόν επειδή λοιπόν η διοικούσα επιτροπή δεν ήθελε να «πιστολιάσει» είπαμε να πορευτούμε έτσι και όπου βγει. Αν όχι θα πέσουμε μαχόμενοι. Δεν θα πέφταμε. Θα πέφταμε μαχόμενοι παρόλα αυτά. Φταίω γιατί δεν έχω δημόσιες σχέσεις που χρειάζεται η κατηγορία. Διότι ομάδα μας κέρδισε στο γήπεδο κάποια πράγματα, γκρέμισε κάποιους μύθους ομάδων και όταν οι ομάδες αυτές πήγαν να παίξουν στο δεύτερο γύρο χρησιμοποίησαν δυο μέτρα και δυο σταθμά στον τρόπο αντιμετώπισης των αγώνων τους. Επίσης φταίω γιατί δεν παίζω στοίχημα. Αυτοί είναι οι 5 λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι πέσαμε από την κατηγορία. Είναι το 99%. Για το 1% φταίει η επίδειξη δύναμης και κατάχρηση εξουσίας κάποιου(ων) διαιτητών ο οποίος πήρε μία απόφαση η οποία δεν υπάρχει στα χρονικά και μας στέρησε τον καλύτερό μας παίκτη σε δύο παιχνίδια. Έχουν γίνει συμπλοκές και χίλια δυο πράγματα στα γήπεδα αλλά δελτίο δεν ξέρω αν έχει κρατηθεί. Στην δική μας περίπτωση κρατήθηκε το δελτίο ενός αθλητή που από το πρώτο μέχρι το 34ο λεπτό που έγινε το συμβάν έτρωγε ξύλο από μπρος και από πίσω, δεν προστατεύθηκε καθόλου έτσι όταν σαν άνθρωπος έφτασε στο αμήν κρατήθηκε το δελτίο του. Πρέπει όλοι να σκέφτονται κάποια στιγμή και όχι να κάνουν κάτι το οποίο θα τους κάνει αρεστούς σε κάποιους εις βάρος κάποιων άλλων λοιπόν που χύνουν ιδρώτα. Αυτοί ήταν οι λόγοι. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους χορηγούς μας από αυτούς των 20 ευρώ εως των πέντε και δέκα χιλιάδων. Για μας όλοι έχουν την ίδια αξία. Τους ευχαριστούμε που μας έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια που χρειαζόμαστε για να μην έχει κανένας να πει τίποτα για αυτή την ομάδα σε οικονομικό επίπεδο. Ευχαριστώ πάρα πολύ τα μέλη της διοικούσας επιτροπής που στάθηκαν στο πλευρό μας. Πρώτη φορά είχαμε 10μελή επιτροπή και ειδικά τον Γιάννη Στεργίου.

Την διοίκηση του Φιλίππου. Οι σχέσεις μας ήταν άψογες και ευχαριστώ για την συνεργασία. Ευχαριστώ τους γιατρούς αγώνων Διαμαντόπολο Βασίλη, Κωνσταντίνο Ρούσο,  Δημήτρη Καραντουμάνη, Μπατάνη Γιώργο όπως και τους  φυσιοθεραπευτές Δημήτρη Ξηρό και κο Πολυχρονάκο από τη Θεσσαλονίκη που μας βοήθησαν με την αφιλοκερδή τους παρουσία στο γήπεδο. Τους ευχαριστώ από βάθους καρδιάς.

Τώρα τι θα κάνουμε αύριο. Καταρχάς Όχι Δάκρυα για την ομάδα μας μόνο περηφάνια, μόνο χαρά, μόνο αξιοπρέπεια και το κεφάλι ψηλά γιατί εδώ είμαστε άνθρωποι από σκληρό μέταλλο. Δεν είμαστε για τη λεζάντα. Έχουμε επίγνωση. Έχουμε γερό στομάχι αγάπη και γνώση αυτό που κάνουμε. Λοιπόν εύχομαι για του χρόνου κάποιες επαφές που είναι δρομολογημένες να ευοδωθούν. Του χρόνου θα κάνουμε πρωταθλητισμό τουλάχιστον για το επόμενο δεκαήμερο δεκαπενθήμερο θα κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες ούτως ώστε να πλησιάσουμε μία ομάδα ανθρώπων γύρω μας που θα κάνει πρωταθλητισμό. Δεν αξίζει ο Φίλιππος Βέροιας να βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία. Δεν την υποτιμώ αλλά ξέρω ότι ο Φίλιππος πρέπει να βρίσκεται σε μεγαλύτερες κατηγορίες Εκεί είμαστε για κάτι καλύτερο. Ότι  υποτιμάς το λούζεσαι. Θα παλέψουμε.»