Η φάση όπου ο Νίκολα Μιλουτίνοφ πέτυχε το πρώτο τρίποντο της καριέρας του στην Ευρωλίγκα μετά από 120 αγώνες είναι αυτή που "φωτογραφίζει" σε μεγάλο βαθμό το χθεσινό παιχνίδι στο Μόναχο. Ο Σέρβος σέντερ του Ολυμπιακού δεν πέταξε απλά τη μπάλα, την έπιασε μετά από κακή πάσα του Ουίλιαμς-Γκός με υπερένταση, γύρισε, κοίταξε στιγμιαία το χρονόμετρο, πάτησε γερά και σούταρε.
Σαφώς και ήθελε και τύχη, αλλά ο ίδιος (και οι περισσότεροι στην ομάδα του) είχε κάτι άλλο πολύ βασικό. Πνευματική συγκέντρωση. Το μυαλό του Νίκολα και των συμπαικτών του ήταν μαζί τους στο γήπεδο, καθώς στο ΟΑΚΑ το είχαν αφήσει στα αποδυτήρια και εμφάνισαν στο παρκέ μόνο το σώμα τους...
Ο ίδιος παίκτης στο Μαρούσι, είχε βρεθεί κάτω από το καλάθι και αντί να καρφώσει χτύπησε τη μπάλα κάτω από το στεφάνι, ενώ είχε και φάση όπου έκανε airball εξ' επαφής ενώ είχε γυρίσει τον αντίπαλό του και είχε βρεθεί μόνος του φάτσα με το καλάθι. Πολύ απλά διότι είχε ξεκινήσει νωρίς να ασχολείται με τους διαιτητές για μια φάση που τον είχαν (πράγματι) αδικήσει. Ομως αυτή δεν θα άλλαζε, σε αντίθεση με την ψυχολογία και την πνευματική του ηρεμία που πήγαν νωρίς περίπατο.
Ο Βασίλης Σπανούλης είχε το μεγαλύτερο βαθμό συγκέντρωσης στο πιο "καυτό" σημείο του αγώνα, στα τελευταία επτά λεπτά όπου σκόραρε 6 πόντους (μεταξύ των οποίων και ένα τρίποντο που "τελείωσε" σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι) και μοίρασε και 3 ασίστ. Η τσαντίλα του μετά από μια λάθος πάσα επειδή οι συμπαίκτες του δεν είχαν ακροβολιστεί ήταν έκδηλη αλλά απόλυτα κατανοητή για έναν τεράστιο αθλητή που έχει κάνει άλματα χάρις (και) στον αθλητικό του εγωισμό.
O Ζάκ ΛεΝτέι απλά έπαιξε το...δεύτερο ημίχρονο μετά το ΟΑΚΑ όπου ήταν επίσης εξαιρετικός. Και μάλιστα επί βαυαρικού εδάφους έβγαλε ακόμα περισσότερη ενέργεια, παίζοντας με εξαιρετική προσαρμογή και στο "4" . Γενικότερα από τη στιγμή που λείπει ο Αξελ Τουπάν που είναι μεγάλη απώλεια, ο ΛεΝτέι ανέβασε στροφές.
Ο Γιάνις Στρέλνιεκς δούλεψε σαν κομπιούτερ επίσης στο πιο κρίσιμο σημείο πετυχαίνοντας στα τελευταία επτάμιση λεπτά και τους 10 πόντους του σκοράροντας για πρώτη φορά εκεί που οι Γερμανοί είχαν πλησιάσει στον πόντο (50-49). Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι όπου ο Ολυμπιακός είχε τις περισσότερες φορές το προβάδισμα και έλεγχε το ρυθμό χάρις στην άμυνα, έβαλε στο τελευταίο δεκάλεπτο 27 πόντους !
Διότι όσο άδειαζε η άμμος στην κλεψύδρα του αγώνα, τόσο γέμιζε αυτή της ομαδικής και ατομικής συγκέντρωσης, λες και λειτουργούσαν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Το βλέμμα του Ντέηβιντ Μπλάτ έλεγε πολλά χθες στο Μόναχο, όπου για να είμαστε ρεαλιστές ο Ολυμπιακός απλά έκανε τη δουλειά που έπρεπε να κάνει και τίποτε παραπάνω. Δεν κάλυψε καμία γκέλα του ΣΕΦ και απλά νίκησε σε μια δύσκολη έδρα από την οποία κάθε ομάδα που έχει βλέψεις για πρόκριση αλλά και όσο το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα στην τελική κατάταξη.
Η νίκη αυτή θα αποκτούσε κάποια έξτρα σημασία για τους Πειραιώτες εάν αύριο το βράδυ στο ΣΕΦ έκαμπταν και την αντίσταση της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία είτε με είτε χωρίς τον Γιούλ (είναι εξαιρετικά αμφίβολος λόγω τραυματισμού) παραμένει αυτή τη στιγμή η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης και με πολύ μεγαλύτερη αγωνιστική ποιότητα από την Αρμάνι Μιλάνο και την (πολύ κακή στο συγκεκριμένο παιχνίδι) Φενέρμπαχτσε που πέρασαν νικηφόρα από το Φαληρικό στάδιο.
