Ο Στέφαν Γιόβιτς αναμένεται να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό και το Basketa.gr παρουσιάζει όλα όσα πρέπει να ξέρετε.
Στα 31 του χρόνια ο Σέρβος γκαρντ θα ψάξει για το restart στην καριέρα του, με τους πρωταθλητές Ελλάδας να θέλουν να του δώσουν την ευκαιρία για να το πράξει, ακριβώς όπως έχουν κάνει και με τον Νεμάνια Νέντοβιτς. Είναι περιττό να αναφερθεί ότι στη συγκεκριμένη έκδοση των «πράσινων», ο υγιής Γιόβιτς δεν θα αποτελούσε ποτέ μέρος του έμψυχου δυναμικού τους. Ένας παίκτης ο οποίος πρόλαβε να πάρει -με την αξία του χωρίς καμία αμφιβολία- μεγάλα συμβόλαια, ωστόσο τα προβλήματα τραυματισμού δεν του επέτρεψαν να φτάσει εκεί που θα μπορούσε.
Σίγουρα δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια και μπορεί να βάλει σε τάξη την προβληματική περιφέρεια του «τριφυλλιού». Το πρώτο και πιο σημαντικό απ' όλα όμως θα είναι να παραμείνει μακριά από τις ατυχίες και να μπορέσει να αποδείξει την αξία του και την κλάση του εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ.
Το... ξεπέταγμα στον Ερυθρό Αστέρα
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Νις -τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας-, ερωτεύτηκε από μικρή ηλικία την πορτοκαλί μπάλα κι εντάχθηκε στην ακαδημία της άσημης Ζτράβλιε Λέσκοβατς. Στα είκοσι του χρόνια τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι της Σλόγκα Κράλιεβο και τον έπεισαν να μετακομίσει εκεί. Μετά από μία διετία εκεί, ήρθε η πρόταση της Ραντνίσκι για να φτάσει στο υψηλό επίπεδο. Στα 24 του χρόνια και χωρίς να είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, ο Ερυθρός Αστέρας τον πίστεψε και του έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και να προσπαθήσει να ξεπεράσει ακόμα μεγαλύτερα «εμπόδια». Το έκανε με επιτυχία. Στη δεύτερη σεζόν του με τους «ερυθρόλευκους» του Βελιγραδίου ξεκίνησε να «λάμπει» και να μπαίνει στα μπλοκάκια των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Αποκορύφωμα το ρεκόρ που κατέγραψε στις ασίστ, μοιράζοντας 19, στο παιχνίδι των Σέρβων με την Μπάγερν Μονάχου, στις 12/11/2015.
Ήταν βέβαιο ότι δεν θα έμενε για πολύ καιρό στην πατρίδα του και σύντομα θα έφευγε για ξένες πολιτείες. Πράγματι αυτό συνέβη το 2017, όταν το συμβόλαιό του με το κλαμπ του Βελιγραδίου ολοκληρώθηκε και πήρε την απόφαση να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο εξωτερικό. Πρώτα είχε προλάβει να κατακτήσει τρεις φορές την Αδριατική Λίγκα, ισάριθμες το σέρβικο πρωτάθλημα και δύο φορές το εγχώριο Κύπελλο. Όχι κι άσχημα. Την ίδια στιγμή ήταν φανερή η δυσκολία του στο τρίποντο, όμως είχε δημιουργήσει το προφίλ ενός σπουδαίου πόιντ γκαρντ με έμφαση στην οργάνωση και στη δημιουργία για τους συμπαίκτες του.
Το «φλερτ» με τον Ολυμπιακό και τελικά η Μπάγερν
Το καλοκαίρι του 2017 λίγο έλειψε να φορέσει ξανά τα ερυθρόλευκα. Αυτή τη φορά θα το έκανε για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Ο μάνατζέρ του Αλεξάνταρ Ράσκοβιτς βρισκόταν σταθερά σε ανοιχτή γραμμή με τους Πειραιώτες από τα μέσα της προηγούμενης σεζόν και ο Γιόβιτς μαζί με τις διακοπές του στην Ελλάδα, υποβλήθηκε και σε εξονυχιστικές ιατρικές εξετάσεις.
Ο Ολυμπιακός όμως δεν αποτελούσε τη μόνη ομάδα που ήθελε να τον αποκτήσει. Παρά τα γνωστά από τότε προβλήματά του στη μέση, η Λοκομοτίβ Κουμπάν του είχε κάνει μία μεγάλη οικονομική πρόταση, ενώ πέρασε από ιατρικές εξετάσεις και στο Τελ Αβίβ για λογαριασμό της Μακάμπι. Ο 27χρονος τότε αθλητής βρέθηκε τελικά στην Μπάγερν Μονάχου.
Πώς έγινε αυτό; Εκείνο το καλοκαίρι, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είχε αναλάβει τα ηνία των Βαυαρών με στόχο να τους «απογειώσει». Δεν πλησίασε καν στην επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου, ωστόσο κατόρθωσε να πάρει τον συμπατριώτη του γκαρντ. Στη διετία του επί γερμανικού εδάφους κατάφερε να μείνει μακριά από τα προβλήματα τραυματισμών κι έπαιξε κάθε φορά από 23 αγώνες κανονικής περιόδου. Οι αριθμοί του αρκετά καλοί και μάλιστα τη σεζόν 2018/19 ήταν αξιόπιστος πίσω κι από τη γραμμή των 6,75μ. με 40%. Παράλληλα πρόλαβε να βάλει στο παλμαρέ του δύο πρωταθλήματα Γερμανίας κι ένα Κύπελλο. Η επόμενη πίστα θα ήταν στη Ρωσία...
Τον «χτύπησαν» οι τραυματισμοί στη Χίμκι
Μετά τη φυγή του από την Μπάγερν Μονάχου, οι «σειρήνες» από τη Ρωσία ήχησαν εκ νέου στα αυτιά του. Προέρχονταν από τα προάστια της Μόσχας και η Χίμκι ήθελε να τον κάνει δικό της. Τα κατάφερε δίχως ιδιαίτερο ανταγωνισμό και προσφέροντάς του ένα αρκετά μεγάλο συμβόλαιο, θέλοντας να τον βάλει στο πλευρό του Αλεξέι Σβεντ και να συνθέσουν οι δυο τους ένα δυνατό περιφερειακό δίδυμο.
Στην πρεμιέρα της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας, ο Γιόβιτς αποχώρησε με πόνους στη μέση κι έμεινε στο παρκέ μόλις για 17 λεπτά στον αγώνα με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Επέστρεψε στην έβδομη αγωνιστική κι έδειξε να είναι καλά, καθώς απουσίασε μόνο στο φινάλε της σεζόν λόγω ενός νέου τραυματισμού ο οποίος δεν του επέτρεψε να φορέσει το σορτσάκι του στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις της regular season.
Η παρουσία του κρίθηκε αρκετά καλή, με δεδομένο ότι μοίραζε κάτι λιγότερο από πέντε ασίστ ανά αγώνα και παράλληλα σούταρε με το σπουδαίο 53,2% στο τρίποντο. Όλοι περίμεναν την επόμενη σεζόν. Εκεί όμως «ξεφούσκωσε» τόσο ο ίδιος ο αθλητής όσο και η ομάδα του. Ήταν τραυματίας από την αρχή της σεζόν και κατέγραψε όλες κι όλες οκτώ συμμετοχές. Μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ τον περασμένο Φλεβάρη, αποφάσισε να μαζέψει τα πράγματά του και να φύγει από τη Ρωσία, λίγο καιρό πριν ο σύλλογος διαλυθεί.
Από τότε μέχρι και σήμερα προπονείται στην πατρίδα του προσπαθώντας να μείνει σε καλή αγωνιστική κατάσταση και είναι δεδομένο ότι και στους «πράσινους» θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής και σταδιακή ένταξη σε φουλ ρυθμούς. Το σίγουρο είναι ότι ο υγιής Γιόβιτς είναι σε θέση να αναβαθμίσει αισθητά την περιφέρεια της ελληνικής ομάδας, καθώς έχει αποδείξει την κλάση του ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν
.
Λάτρης της εθνικής ομάδας της Σερβίας
Παρά τους πολλούς τραυματισμούς στη μέση και τις γεμάτες του σεζόν, ο Γιόβιτς θεωρείται δικαίως «πιστός στρατιώτης» της Εθνικής Σερβίας. Όχι άδικα.
Δεν αποτέλεσε μέλος καμίας «μικρής» Εθνικής, ωστόσο το 2013 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες και το χάλκινο στην Πανεπιστημιάδα.
Ένα χρόνο αργότερα αποτέλεσε μέλος των «πλάβι» που έφτασαν μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας και ηττήθηκαν από τις ΗΠΑ τερματίζοντας στη δεύτερη θέση.
Ο «χορός» της παρουσίας του ολοκληρώθηκε με ακόμα δύο ασημένια μετάλλια που κοσμούν τη συλλογή του από επιτυχίες. Το 2016 στην Ολυμπιάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο η Σερβία έφτασε ξανά μέχρι τον τελικό όπου έχασε εκ νέου από τις ΗΠΑ, ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν ήταν μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της πατρίδας του έπαιξε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας κι έχασε στον τελικό από τη Σλοβενία.
Δεν ανέβηκε ποτέ στο πρώτο σκαλί του βάθρου, όμως ήταν πάντα εκεί για την Εθνική του και στη Σερβία μιλούν όλοι με τα καλύτερα λόγια για τη στάση του και την προσφορά του.
Δείτε τον στα... καλύτερά του:
