Ο Βασίλης Σπανούλης αποχαιρέτησε τα παρκέ γράφοντας μία μυθική πορεία στον χώρο του μπάσκετ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Αλέξη Τσίπρα δεν έχασαν την ευκαιρία στα πλαίσια της εκπομπής "Ενώπιος Ενωπίω" στον ΑΝΤ1, να εκφράσουν τον θαυμασμό τους στον "Kill Bill".
Συγκεκριμένα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε:
«Ανήκω και εγώ στους χιλιάδες φίλους του Βασίλη Σπανούλη. Σε εκείνους που αγαπούν το μπάσκετ κι ενίοτε δοκιμάζουν και οι ίδιοι τις δυνάμεις τους στο παρκέ. Όχι δυστυχώς με την ίδια επιτυχία. Όπως έχω βρεθεί επίσης στην εξέδρα… Πανηγυρίζοντας ένα από τα μαγικά του τρίποντα της τελευταίας στιγμής. Τον θαυμάζω όχι μόνο ως μεγάλο πρωταθλητή αλλά και ως επίμονο μαχητή ο οποίος μοχθεί και ξέρει να πετυχαίνει τους στόχους του. Γιατί είναι ένα παιδί που από τα μικρά γυμναστήρια της Λάρισας, πάλεψε και μπόρεσε να κατακτήσει τα κορυφαία αθλητικά σαλόνια του κόσμου. Στη διάρκεια της καριέρας του ο Βασίλης ήταν εκείνος που πάντα ένωνε και ενέπνεε τους συμπαίκτες του. Που έδινε τη λύση όταν όλα έμοιαζαν δύσκολα. Ενώ και στη ζωή του μακριά από το γήπεδο, αν και στο επίκεντρο της δημοσιότητας, παραμένει πάντα σεμνός και προσγειωμένος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βασίλης οδήγησε τις δυο μεγάλες ομάδες μας στην επιτυχία και την καταξίωση…. Στην αρχή, η διεκδίκησή του τις χώρισε όμως στη συνέχεια τις ένωσε η κοινή αναγνώριση της αξίας και του ήθους του. Υπήρξε ο πρωταγωνιστής της Εθνικής Ελλάδας. Με λίγα λόγια, ένα πρότυπο αθλητή και χαρακτήρα. Για όλα αυτά, μπορώ να πω πως είμαστε τυχεροί όσοι παρακολουθήσαμε την ωραία διαδρομή του. Είμαστε ευγνώμονες για τις χαρές που μας έδωσε. Αλλά και για το παράδειγμα που εξέπεμψε ώστε η Ελλάδα να βγάλει πολλούς Σπανούληδες σε όλους τους τομείς. Δεν θα πω, λοιπόν τίποτα άλλο… Βασίλη, σε ευχαριστούμε για όλα».
Τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα για τον Βασίλη Σπανούλη:
«Οι μεγάλες αθλητικές επιτυχίες, τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, δεν είναι μόνο η χαρά που αφήνουν όταν συμβαίνουν αλλά και η σπορά που αφήνουν πίσω τους… Το Ευρωμπάσκετ του 87 άφησε μια μεγάλη σπορά… Τα περισσότερα παιδιά εκείνης της σποράς συνέχισαν με μια μπάλα στα χέρια στις γειτονιές, στις πλατείες και στις παιδικές χαρές. Νομίζω, λοιπόν πως ένα από τα σημαντικότερα άνθη αυτής της σποράς ήταν ο Βασίλης Σπανούλης μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Θοδωρή Παπαλουκά που αποτέλεσαν μετέπειτα τη φοβερή τριάδα της Εθνικής μας ομάδας… Για τον Βασίλη Σπανούλη και την μπασκετική του αξία, δεν νομίζω πως έχει σημασία να μιλήσω εγώ. Έχουν μιλήσει για αυτόν σημαντικότεροι γνώστες του αθλήματος, μεγάλοι παίκτες, μεγάλοι μπασκετμπολίστες που τον έχουν χαρακτηρίσει ως έναν πολύ σπουδαίο παγκόσμιο αθλητή. Εγώ θα μιλήσω ως φίλαθλος γιατί είχα την τύχη και την ατυχία να παρακολουθώ τον Βασίλη και ως φίλαθλος του Παναθηναϊκού όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό αλλά και ως φίλαθλος του Παναθηναϊκού όταν έπαιζε στον Ολυμπιακό. Ως εκ τούτου, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Την πρώτη περίοδο ήταν συναισθήματα μεγάλης χαράς και ενθουσιασμού όταν κρατούσε την μπάλα, τη δεύτερη περίοδο ήταν συναισθήματα κρύου ιδρώτα! Δεν ξέρω τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω. Ίσως να θυμηθώ ένα παράπονο. Αυτό το τρίποντο εκεί, από τα 9 μέτρα, στο 1.5 δευτερόλεπτο πριν τελειώσει το παιχνίδι και με τον Διαμαντίδη κρεμασμένο πάνω σου ήταν ανάγκη να το βάλεις; Είχατε την ευκαιρία άλλα δυο παιχνίδια μετά, έπρεπε να πάθουμε εγκεφαλικό εκείνο το βράδυ; Τέλος πάντων… Συγχωρεμένος! Θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια για όλα όσα έχεις πετύχει… Είναι μια πολύ σπουδαία καριέρα. Μην ξεχνάς. Είναι πιο δύσκολο να είσαι καλός πατέρας από το να είσαι καλός αθλητής. Είμαι βέβαιος ότι τα καταφέρνεις εξαιρετικά και σε αυτή τη δύσκολη αποστολή. Καλή συνέχεια και πάντα επιτυχίες στη ζωή σου»
