Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε για την σχέση του με το μπάσκετ, μία σχέση αγάπης, σε συνέντευξή του στη σελίδα impactalk.gr. Μεταξύ άλλων, ο αρχηγός του Ολυμπιακού σχολίασε τη σχέση του με τη δουλειά αλλά και το οτι τον ενοχλεί να μην τον εμπιστεύονται και το συναίσθημα της... αναμονής στον πάγκο!
Ο Βασίλης Σπανούλης διανύει το 38ο έτος της ηλικίας του, όμως ακόμα κι έτσι, βλέπουμε έναν άνθρωπο που ζει, αναπνέει και σκέφτεται το μπάσκετ. Η διαδρoμή του στο άθλημα, παρά τα χρόνια του και παρά το γεγονός πως ο ίδιος δεν έχει αποκαλύψει ακόμα τις προθέσεις του, δείχνει πως μάλλον δεν τελειώνει φέτος ή τουλάχιστον, πως ο ίδιος τρώγεται να παραμείνει ως παίκτης στα γήπεδα. Και πως να μην γίνεται αυτό, όταν, όπως ο ίδιος παραδέχεται, το μπάσκετ είναι όλη του η ζωή, όχι απλώς το επάγγελμά του:
«Το μπάσκετ για να γίνεις αυτός που θέλεις πρέπει να το σκέφτεσαι όλο το 24ωρο. Να το σκέφτεσαι και στο σπίτι σου, στο αυτοκίνητο σου, τι κάνεις καλά, τι δεν κάνεις, τι πρέπει να βελτιώσεις, τι πρέπει να κρατήσεις, τι πρέπει να πετάξεις. Είναι όλη η ζωή σου. Όταν θέλεις να είσαι ηγέτης, πρέπει να εμπνέεις όλο το σύνολο και να πετυχαίνεις».
Στο ποια είναι τα στοιχεία αυτά που παίζουν μεγαλύτερο ρόλο για την επιτυχία στο μπάσκετ, ο Έλληνας γκαρντ τόνισε:
«Μεγαλύτερη αξία για να πετύχεις στο μπάσκετ είναι η νοοτροπία σου, ο χαρακτήρας σου, το μυαλό σου και φυσικά χρειάζεται και ταλέντο. Μην το βγάζουμε αυτό απ’ έξω. Αλλά μόνο το ταλέντο σε καμία περίπτωση δεν φτάνει για να πετύχεις».
https://www.youtube.com/watch?v=tMmnE4ga4bw
Φυσικά, το γεγονός το ότι αναφορά έγινε στην σκληρή δουλειά και τη νοοτροπία, πηγάζει και από την πορεία του ίδιου στο μπάσκετ, καθώς είναι... διαβόητος για το πόσο χρόνο περνάει δουλεύοντας το παιχνίδι του:
«Η πολύ σκληρή δουλειά δεν με κούρασε ποτέ, ούτε και πρόκειται να με κουράσει είναι κάτι που αγαπώ και το κάνω για να γίνω καλύτερος. Οπότε οτιδήποτε κάνω για να γίνω καλύτερος δεν με κουράζει ποτέ».
Τι είναι όμως αυτό που τον κουράζει; Αυτά είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του και ο... πάγκος!
«Πραγματικά με κουράζει, με τσαντίζει, με στενοχωρεί και όλα αυτά όταν κάποιος δεν με εμπιστεύτηκε ή δεν με εμπιστεύεται και δεν με βάζει να παίξω. Η υπομονή μου που κάθομαι στον πάγκο μέχρι να μπω μέσα. Εκεί, είναι το χειρότερο μου, θέλω να είμαι μέσα και να συμμετέχω».
https://www.youtube.com/watch?v=os81aECvilo&t=7s
