Με μια σπουδαία νίκη έκλεισε τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος ο ΚΑΟ Κορίνθου, επικρατώντας στην έδρα του του Π.Φαλήρου με 67-61.
Η ομάδα της Κορίνθου μπορεί να βγήκε νικήτρια με μόλις 6 πόντους διαφορά, όμως σύμφωνα με τα λεγόμενα του προπονητή της Κώστα Ρουμελιώτη τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τους «κόκκινους» απ’ όσο αποκαλύπτει το τελικό σκορ.
Εκτός από την συγκεκριμένη νίκη, ο τεχνικός της ομάδας αναφέρθηκε στο basketa.gr για το «9-4» στο πρωτάθλημα του 1ου ομίλου αλλά και για το δίλημμα που θα αποφάσιζε διαφορετικά αν συναντούσε ξανά.
Που κρίθηκε το παιχνίδι με τον ΑΟΠΦ;
«Ήταν ένα παιχνίδι πολύ σημαντικό για εμάς. Ένα παιχνίδι πολύ δύσκολο από ψυχολογικής άποψης γιατί είχαμε κάνει δυο ήττες στο γήπεδο μας από το τον ΝΕΟΛ την 2η αγωνιστική και τον Ηλυσιακό, δυο παιχνίδια που δυστυχώς παίξαμε χωρίς να είμαστε έτοιμοι. Με τον ΝΕΟΛ είχαμε πολλές απουσίες, καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και με τον Ηλυσιακό αγωνιστήκαμε χωρίς το βασικό μας πλει-μεικερ τον Κόη και χάσαμε στην δεύτερη παράταση, ενώ κερδίζαμε όλο το παιχνίδι. Ήταν ένα ματς αυτό με τον ΑΟΠΦ που ήθελε η ομάδα πάρα πολύ να το κερδίσει. Υπήρχε πολύ μεγάλη πίεση και άγχος. Ξεκινήσαμε πάρα πολύ δυνατά προηγηθήκαμε στο πρώτο ημίχρονο με 20 πόντους, τέλειωσε το ημίχρονο στους 14 πόντους. Υπήρχε μια διαφορά που μείωσε το Παλαιό Φάληρο στο τρίτο δεκάλεπτο και πήγε στο -8. Και μετά… ανοίξαμε εμείς πάλι στους 12 πόντους. Στο τέλος κάναμε κάποια λάθη και το τελικό σκορ ήταν αυτό που ξέρετε στους 6 πόντους (67-61). Το Φάληρο είναι πολύ καλή ομάδα. Κερδίσαμε πιο άνετα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ και ήταν μια νίκη που την χρειαζόταν πάρα πολύ η ομάδα και ειδικά τα παιδιά, που κάνουν πολύ μεγάλη προσπάθεια. Η νίκη αυτή είναι αποκλειστικά των παικτών. Θέλω να κάνω μια παρένθεση και να τονίσω ότι ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο Δανίκα, ο οποίος αγωνίστηκε με θλάση, με έναν τραυματισμό σοβαρό. Αγωνίστηκε με κίνδυνο την υγείας του. Έκανε μια τεράστια προσπάθεια και πήρε προσωπικά αυτός την ευθύνη».
Η νίκη απέναντι στον ΑΟΠΦ είναι ουσιαστικά το πρώτο ντέρμπι που κατακτά ο ΚΑΟΚ, γιατί θεωρείς ότι συνέβη αυτό;
«Το αποτέλεσμα μετράει και ειδικά στην Ελλάδα. Το τι συνέβη προηγουμένως στα παιχνίδια αυτά και πως η ομάδα έπαιξε τα παιχνίδια αυτά, δεν απασχολεί κανέναν. Είμαστε στην Ελλάδα. Ήταν το πρώτο ντέρμπι που πήραμε. Ήταν ένα παιχνίδι που θέλαμε να το πάρουμε όχι τόσο για βαθμολογικούς λόγους, όσο για να δείξουμε την πραγματική αξία της ομάδας. Γιατί πιστεύω ότι η πραγματική αξία της ομάδας δεν αποτυπώνεται ακριβώς στην βαθμολογία. Είναι μια καινούρια ομάδα με δέκα καινούριους παίκτες. Αντιμετωπίζουμε πολύ καλές ομάδες, όπως το Φάληρο που έχει τον ίδιο προπονητή και κορμό από πέρσι που ανέβηκε από την Α ΕΣΚΑΝΑ. Το Ληξούρι, τον Ηλυσιακό, ομάδες που έχουν έναν κορμό. Εμείς φτιάξαμε μια καινούρια ομάδα με μεγάλη προσπάθεια από την διοίκηση, με νέα παιδιά. Εκτός από τον Περρωτή τον Κωσταντίνου και τον Μήτσου δεν έχουμε έμπειρα παιδιά. Πήραμε νέα παιδιά που πιστεύουμε ότι έχουν ταλέντο. Αυτό θέλει χρόνο. Δυστυχώς δεν μπορείς να αγοράσεις μια επιτυχία. Δεν αγοράσαμε εμείς τον Πελεκάνο για να αγοράσουμε μια άνοδο. Πιστεύουμε στη δουλειά και κάνουμε μια προσπάθεια με τη δουλειά. Για εμένα το κυριότερο ήταν η προετοιμασία, κάναμε μια προετοιμασία με 7-8 παίκτες και αυτό το πληρώνουμε στη διάρκεια του πρωταθλήματος. Εμείς προσπαθούμε κάθε μέρα. Κάθε μέρα στην προπόνηση προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι να παίξουμε μπάσκετ. Ξέρουμε ότι στο τέλος όλος ο κόσμος κοιτάει το αποτέλεσμα. Εγώ όμως έχω μια άλλη οπτική στο μπάσκετ. Με ενδιαφέρει η μέθοδος και η δουλειά. Μπορείς να αγοράσεις αποτελέσματα παίρνοντας κάποιους παίκτες πολύ έμπειρους και να πάρεις έτσι κάποια παιχνίδια ή μπορείς να χτίσεις μέσα από τη δουλειά ομάδα. εμείς έχουμε μια ομάδα καλή. Έχουμε μια ομάδα που δουλεύει. Έχουμε μια ομάδα καλή που σκοράρει και παίζει άμυνα. έχουμε χάσει κάποια παιχνίδια. Την ευθύνη την έχω εγώ πάντα, αλλά είμαι ικανοποιημένος από την προσπάθεια των παικτών μου».
Περιμένατε ότι στο τέλος του Α΄ γύρου ο ΚΑΟΚ θα βρισκόταν στην 4η θέση με το «9-4» και πόσο δύσκολος είναι ο 1ος όμιλος;
«Θα ξεκινήσω από το δεύτερο σκέλος. Είναι ένας δύσκολος όμιλος. Έχει καλές ομάδες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί στον όμιλο. Υπάρχουν τρεις ομάδες, ο ΑΟΠΦ, ο ΝΕΟΛ που δεν έχει κάνει… κακή ήττα και ο Ηλυσιακός που έχουν το προβάδισμα για την άνοδο. Υπάρχουν και άλλες δυνατές ομάδες όπως είναι ο Άρης Νίκαιας, η Αχαγιά αλλά αυτές οι τρεις που προ είπα έχουν ξεχωρίσει. Όσο αφορά για τον ΚΑΟΚ, έχω ξαναπεί κάτι που ίσως δεν ακούστηκε καλά σε κάποιους, ότι ο ΚΑΟΚ είναι μια καινούρια ομάδα, σαν πρώτο στόχο έχει τη γρήγορη παραμονή και ότι καλύτερο. Έχουμε καλό υλικό. Μπορούσαμε να ήμασταν και καλύτερα. Σέβομαι πάρα πολύ την ομάδα του ΝΕΟΛ είναι πολύ καλή ομάδα και δίκαια είναι εκεί που είναι, όπως και οι τρεις ομάδες που προηγούνται. Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι αν παίζαμε με το Ληξούρι πιο μετά, ίσως να είχαμε κερδίσει το παιχνίδι, όπως και με τον Ηλυσιακό. Για εμάς η τέταρτη θέση είναι μια καλή θέση αυτή τη στιγμή. Μπορούσαμε και καλύτερα σίγουρα, μπορούσαμε και χειρότερα. Θέλουμε να κάνουμε δυο-τρεις νίκες για να σιγουρέψουμε την κατηγορία, όσο και αν φαίνεται αυτό περίεργο, γιατί και ο πέμπτος δίνει μπαράζ και μετά να διεκδικήσουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Αυτή τη στιγμή ο στόχος μας είναι να είμαστε στην πρώτη πεντάδα. Να διεκδικήσουμε την τέταρτη θέση και από εκεί και πέρα ότι καλύτερο. Εγώ δεν κοιτάω την θέση, κοιτάω αν γίνεται προσπάθεια, κοιτάω να δουλεύουμε κάθε μέρα, κοιτάω να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από τα λάθη μας, κοιτάω να παίζουμε σαν ομάδα, η ομάδα που βλέπει ο κόσμος της Κορίνθου είναι μια ομάδα που παίζει μαζί. Παίζει με συμπαίκτες. Το σκοράρισμα μοιράζεται, έχουμε την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα, έχουμε κάνει τα λάθη μας, που ξαναλέω σε αυτά φταίει ο προπονητής. Παλεύουμε σε κάθε προπόνηση να γινόμαστε καλύτεροι».
Ο κόσμος της Κορίνθου στηρίζει φέτος την ομάδα;
«Είναι μια περίεργη σχέση αυτή του κόσμου με την ομάδα. έχω παίξει αντίπαλος με την Κόρινθο δυο φορές και έβλεπα περισσότερο κόσμο στο γήπεδο. Ο κόσμος ξεκίνησε λίγο μουδιασμένα, μετά τον περσινό υποβιβασμό της ομάδας. Ήρθε το παιχνίδι με το Ληξούρι την 2η αγωνιστική που χάσαμε μέσα στο γήπεδο μας και μετά από αυτό δεν γέμιζε το γήπεδο. Προσπαθούσε ο κόσμος να δει και τι είναι η ομάδα. Είναι και ένας κόσμος που δεν έχει μπει ακόμα το μπάσκετ στην κουλτούρα της πόλης. Προσπαθεί όμως ο κόσμος. Ίσως να απογοητεύεται και εύκολα. Είναι δικό μας καθήκον να τον φέρουμε στο γήπεδο. Καταρχάς ευχαριστώ αυτούς που έρχονται στο γήπεδο και στηρίζουν την ομάδα. Είναι δική μας όμως δουλειά να φέρουμε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται μέσα στο γήπεδο. Και επίσης να αναπτύξουμε τις ακαδημίες μας για να φέρουμε παιδιά στο μπάσκετ για να βάλουμε το μπάσκετ στην κουλτούρα της πόλης».
Υπάρχει κάποια διαφορά στον σύλλογο, όπως ο δικό σας, που έχει πρόεδρο γυναίκα;
«Είναι μια συλλογική διοίκηση. Το ότι είναι γυναίκα πρόεδρος εμένα δεν μου φαίνεται περίεργο. Δεν βλέπω αυτά τα σχήματα τα παράξενα γυναίκα - άνδρας. Είναι άνθρωποι που κάνουν καλά την δουλειά τους. Είναι η κ. Παπαϊωάννου πρόεδρος. Είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος, όπως και ο άνθρωπος που με έφερε στην Κόρινθο, ο Σταύρος Δανιήλ, που η καριέρα του στον χώρο του μπάσκετ είναι γνωστή. Είναι και άλλοι άνθρωποι σαν τον Ανδρέα Καλατζή, τον Βαγγέλη Μπουφη με μεγάλη εμπειρία στο χώρο είναι μια συλλογική διοίκηση. Δεν πιστεύω το διαχωρισμό ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, ούτε πιστεύω τα σχόλια τα ρατσιστικά. Πιστεύω στην τιμιότητα και την ευθύτητα και είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων και όχι φύλου. Προσπαθούμε να έχουμε την καλύτερη δυνατή συνεργασία με την διοίκηση. Έχει κάνει μια μεγάλη προσπάθεια η διοίκηση και έχει αγχωθεί γι’ αυτό. Και για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, για να έρθει κάποιος παίκτης να αγωνιστεί στην Κόρινθο ζητάει 30% παραπάνω από αυτό που θα έπαιρνε στην Αθήνα. Οπότε υπάρχει μια επένδυση μεγάλη. Αυτό έχει αγχώσει τη διοίκηση, η διοίκηση θέλει το καλύτερο για την ομάδα και όλο αυτό δημιουργεί μια συνθήκη εσωστρέφειας που εμείς πρέπει να την καταπολεμήσουμε. Γίνεται όμως μεγάλη προσπάθεια από τη διοίκηση. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη και ο αθλητισμός και ο πολιτισμός είναι οι πρώτοι που πληρώνουν την κρίση. Παλεύουν οι άνθρωποι παλεύουμε και εμείς για το καλύτερο».
Πως είναι να συναντάς πρώην συνεργάτες σου και παίκτες, ως αντίπαλους πια;
«Έχω σπουδάσει οικονομικές επιστήμες. Δούλευα σε άλλη δουλειά και τα παράτησα όλα για το μπάσκετ. Κάτι αυτοκτονικό. Είναι φαντασιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα το επάγγελμα προπονητής, ειδικά για ανθρώπους που κάνουν μόνο αυτή τη δουλειά και είμαστε λίγοι. Δεν υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα. Δεν είσαι σίγουρος για τίποτα, δεν είσαι σίγουρος για τα χρήματα σου. Στην πρώτη ήττα σου λένε μισή καλημέρα, στην δεύτερη σε κοιτάμε λοξά, στην τρίτη πας σπίτι σου. Το κάνω αυτό για τη μεγάλη μου αγάπη για το μπάσκετ και το έχω πληρώσει. Και με οικονομικό κόστος και συναισθηματικό και σωματικό. Καταλαβαίνω στην πλειοψηφία των συναδέρφων που κάνουν άλλη δουλειά και έχουν το μπάσκετ σαν δεύτερη δουλειά. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι για να γίνει σωστά πρέπει να είσαι μόνο προπονητής. Πληρώνω λοιπόν το τίμημα γι’ αυτή την επιλογή μου.
Τώρα είναι χαρά μου. Έπαιξα με την ΑΕΝΚ και είχα αντίπαλο πρώην συνεργάτη μου, τον Στέφανο Λαδικό, έχω παίξει με παλιούς παίκτες. Η μεγαλύτερη χαρά για εμένα είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά παιδιά και προπονητές που έχω συνεργαστεί, αλλά και παίκτες που με παίρνουν τηλέφωνο με ρωτάνε τι κάνω. Έχουμε χτίσει σχέσεις μέσα από αυτό. Χαίρομαι να βλέπω παιδιά να προοδεύουν μέσα από το μπάσκετ, είτε είναι παίκτες είτε προπονητές. Αντίπαλοι είμαστε για 40 λεπτά. Το πρόβλημα όμως είναι όλο το οικοδόμημα του μπάσκετ που περνάει μια μεγάλη κρίση. Η δική μας η δουλειά που δεν είναι επάγγελμα, δηλαδή δεν έχει εξασφάλιση, δεν υπάρχει σεβασμός, όλοι ξέρουν καλύτερα τη δουλειά του προπονητή από τον ίδιο τον προπονητή, αναρωτιέμαι πολλές φορές ‘’τι κάνω’’. Απλώς η αγάπη μας και η τρέλα μας για το μπάσκετ είναι αυτό που μας κρατάει. Το λατρεύω παθολογικά αυτό το άθλημα και προσπαθώ να το κάνω όσο αντέχω. Για να μιλήσω όμως με ειλικρινά αν ξαναβρισκόμουνα σε αυτό το δίλλημα, δεν θα τα παράταγα όλα».
Υπάρχει κάτι που να μην έχεις κάνει και να μετανιώνεις γι αυτό;
«Έφτασα μέχρι την Α2 με την ομάδα της Καρδίτσας. Έχω παίξει αντίπαλος με πάρα πολύ καλούς προπονητές και φίλους και χαίρομαι γιατί δεν ζηλεύω για την εξέλιξη τους, όπως ο Δημήτρης Πρίφτης που έχει κάνει μια αξιοθαύμαστη πορεία και είναι στην Ούνιξ και το χαίρομαι. Σίγουρα πιστεύω ότι θα μπορούσα να είμαι σε υψηλότερο επίπεδο και να είχα κάνει πολύ καλή καριέρα. Αποκλειστικά υπεύθυνος που δεν έγινε αυτό είμαι εγώ και τα δικά μου λάθη. Δεν μου φταίει τίποτα, έπρεπε να κάνω περισσότερους συμβιβασμούς να έχω μια καλύτερη εικόνα. Σημασία δυστυχώς δεν είναι το είναι αλλά το φαίνεστε. Κάνω την αυτοκριτική μου. Δεν μετανιώνω. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν είναι ακριβώς απωθημένο, αλλά πιστεύω ότι ξέρω μπάσκετ και πιστεύω ότι θα μπορούσα να έχω σταθεί και σε μεγαλύτερες κατηγορίες, αλλά η ευθύνη είναι δική μου.
Βλέπω ένα πράγμα στο μπάσκετ, έχει χαθεί η χαρά του παιχνιδιού. Και ειδικά σε ομάδες που στην ουσία είναι ερασιτεχνικές, είτε είναι Α2 είτε είναι Β και Γ Εθνική. Η αγωνία για το αποτέλεσμα έχει αφήσει πίσω τη χαρά, τη δημιουργία, την ανάδειξη νέων παικτών, για την ουσία του παιχνιδιού. Πρέπει να αλλάξουμε και οι παράγοντες και όλοι μας και να δούμε την ουσία του αθλήματος. Έχουμε φτάσει στο σημείο να πηγαίνουμε στην προπόνηση και να μην χαιρόμαστε. Υπάρχει φοβερή πίεση και δεν καταλαβαίνω γιατί. Σημασία είναι να είναι υγιείς οι ομάδες να βγαίνουν νέα παιδιά να αγαπάνε το μπάσκετ, πρέπει να ξαναβρούμε στην Ελλάδα τη χαρά του παιχνιδιού, την ουσία του αθλητισμού και την ουσία της φιλοσοφίας του αθλητισμού που φοβάμαι ότι την έχουμε χάσει. Θέλω να κλείσω με την φράση του Αλμπέρ Καμύ που λέει ‘’Να γίνεις αθλητής, ποιητής ή και τα δυο μαζί».
Photo : Δημήτρης Τρασάνης
