Ο Κερτ Ράμπις ήρθε μετά από πολλά χρόνια στην Ελλάδα και είχε την ευκαιρία να θυμηθεί πολλά απ' όσα έζησε στην πρώτη του σεζόν ως επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Τότε που ως παίκτης της ΑΕΚ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, το οποίο ήταν απλώς το πρελούδιο μιας λαμπρής καριέρας στο ΝΒΑ, που ακολούθησε, με πολλούς τίτλους δίπλα στον Μάτζικ Τζόνσον, τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και τους υπόλοιπους Λέικερς του Πατ Ράιλι στη δεκαετία του '80.
Στη σύντομη κουβέντα που είχε με το basketa.gr στο περιθώριο της απονομής των βραβείων στους κορυφαίους της σεζόν στο BCL, θυμήθηκε επίσης ένα παιχνίδι που έπαιξε κόντρα στον Νίκο Γκάλη, όταν και οι δύο ήταν ακόμα κολεγιόπαιδες. Περιέγραψε επίσης συνοπτικά την εμπειρία του στους Λέικερς, αλλά όλα ξεκίνησαν από την ΑΕΚ. Πώς πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα εκείνο το καλοκαίρι του 1980;
"Ένας ατζέντης μου είπε ότι του είχε τηλεφωνήσει μια ελληνική ομάδα, η οποία ενδιαφερόταν για μένα. Τότε με είχαν επιλέξει οι Νικς στον τρίτο γύρο του ντραφτ και βρισκόμουν μαζί τους στο training camp. Μαζί με τον μάνατζέρ μου θεωρήσαμε ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα να έρθω στην Ελλάδα και να παίξω. Πίστευα ότι τα πήγαινα καλά με τους Νικς τότε, αλλά το ΝΒΑ ήταν διαφορετικό. Οι ομάδες ήταν μόλις 23 και τα ρόστερ των ομάδων είχαν 11 παίκτες.
Οπότε πήγα και ρώτησα τον προπονητή, Ρεντ Χόλτσμαν, αν είχα πιθανότητες να συμπεριληφθώ στο ρόστερ. Ήθελα να μείνω, αλλά αν ήταν να μην παίζω, τότε θα ήταν καλύτερο για μένα να έρθω στην Ελλάδα. Μου είπε ότι του άρεσαν όλα όσα έκανα ως παίκτης, αλλά αν πράγματι είχα μια άλλη καλή ευκαιρία στα χέρια μου, τότε δεν θα έπρεπε να την αφήσω να πάει χαμένη.
Θυμάμαι ότι πετούσα προς την Ελλάδα και έλεγα στον εαυτό μου: "Μα, πού πάω"; Δεν ήξερα καν αν έπαιζαν μπάσκετ στην Ελλάδα. Δεν είχα ιδέα σε τι πήγαινα να μπλέξω. Το έβλεπα ως μια ευκαιρία να γνωρίσω τον κόσμο, να ταξιδέψω, να παίξω μπάσκετ και να διασκεδάσω. Και αποδείχθηκε πως δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη αυτή η εμπειρία για μένα. Με βοήθησε να μεγαλώσω, να ωριμάσω, βοήθησε το παιχνίδι μου και με προετοίμασε για το ΝΒΑ. Είχα όλη την καλή διάθεση να μείνω κι άλλο. Όταν έφευγα το καλοκαίρι μετά το τέλος της σεζόν, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι θα επέστρεφα. Ότι θα διαπραγματευόμουν ένα ακόμα συμβόλαιο με την ΑΕΚ και ότι θα έμενα για 20 χρόνια. Αλλά δεν έγιναν έτσι τα πράγματα."
-Είχατε άλλες προτάσεις από την Ελλάδα αργότερα;
"Όχι. Όταν άρχισα παίζω στο ΝΒΑ, η καριέρα μου πήρε οριστικά αυτό το δρόμο..."
-Η ιστορία σας μοιάζει λίγο με αυτή του Νίκου Γκάλη. Κι αυτός είχε επιλεγεί στο ντραφτ κι αυτός ήρθε στην Ελλάδα επειδή δεν έβρισκε θέση στο ρόστερ των Σέλτικς. Και μάλιστα την ίδια εποχή με σας. Μόνο που αυτός έμεινε εδώ...
"Ναι, πράγματι, μοιάζουν αρκετά οι ιστορίες μας. Ήταν μεγάλος παίκτης. Έπαιξα εναντίον του όταν ήμουν στο κολέγιο. Έγινε ένα τουρνουά στη Σάντα Κλάρα, στην έδρα του πανεπιστημίου όπου φοιτούσα, και ήρθε κι έπαιξε με την ομάδα του, το Σίτον Χολ. Νομίζω ότι μας έβαλε 50 πόντους! Ήταν μεγάλος σκόρερ και έγινε σπουδαίος παίκτης εδώ στην Ελλάδα. Ήταν απολαυστικό να τον βλέπεις να παίζει μπάσκετ".
Άλλαξε την πορεία του μπάσκετ στην Ελλάδα. Είναι ένας ήρωας εδώ...
"Το φαντάζομαι. Και το αξίζει απόλυτα. Έπαιζε δυνατά και ήταν ένας πολύ ανταγωνιστικός παίκτης".
-Τι θυμάστε περισσότερο από το πέρασμά σας από την ΑΕΚ;
"Υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός και ένταση. Τα γήπεδα ήταν πολύ μικρά, αλλά θυμάμαι ότι οι οπαδοί είχαν τόσο μεγάλη ενέργεια. Έπαιξα με σπουδαίους συμπαίκτες, πράγμα που το απόλαυσα πολύ. Ήταν μεγάλη η χαρά μου που έπαιζα μαζί με αυτά τα παιδιά, γιατί είχαμε φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα, που νικούσε. Θυμάμαι επίσης μετά τη νίκη μας στον τελικό που πολλοί νεαροί οπαδοί με σήκωσαν στους ώμους τους. Δεν μου είχε συμβεί ποτέ μέχρι τότε κάτι τέτοιο. Πέρασα πολύ όμορφα".
-Είστε ικανοποιημένος με την καριέρα σας ως παίκτης;
"Ήταν ένα όνειρο για μένα αυτή η καριέρα. Από παιδί αυτό ήθελα να κάνω. Να παίξω στο ΝΒΑ. Αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος μου. Πολλά θετικά πράγματα έγιναν για μένα από τότε που τα κατάφερα. Ήμουν τυχερός που έπαιξα με πολλούς μεγάλους παίκτες στους Λέικερς και κέρδισα πρωταθλήματα".
-Πώς είναι να παίζεις δίπλα σε έναν Μάτζικ Τζόνσον και έναν Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ;
"Δεν ήταν μόνο μεγάλοι παίκτες, αλλά και σπουδαίοι συμπαίκτες. Ήταν απολαυστικό όχι μόνο επειδή παίζαμε θεαματικό μπάσκετ, αλλά και διότι κανείς μας δεν ήταν ατομιστής. Παίζαμε όλοι για την ομάδα. Δουλεύαμε πολύ σκληρά στις προπονήσεις, αλλά ξέραμε ότι η ανταμοιβή μας στο τέλος θα ήταν το πρωτάθλημα. Είχαμε μεγάλες προσδοκίες, αλλά και απαιτήσεις από τους εαυτούς μας. Όλα τα παιδιά στην ομάδα είχαμε την ίδια ανταγωνιστική φύση. Όλοι θέλαμε να παίζουμε δυνατά και να κερδίζουμε, οπότε όλο αυτό ήταν διασκεδαστικό".
