Η Εθνική ολοκλήρωσε χθες το πιο ιδιαίτερο τουρνουά "Ακρόπλις - Eurobank" στο οποίο συμμετείχε ποτέ. Οχι επειδή το έχασε, έχει ξανασυμβεί αυτό και μάλιστα με μία νίκη και δύο ήττες, αλλά επειδή αυτό ήταν εκτός από τελευταίο τεστ προετοιμασίας της ήταν... και το πρώτο.
Είκοσι ημέρες προετοιμασίας και έξι φιλικά πήγαν (σχεδόν) στον βρόντο λόγω της ξαφνικής αποχώρησης του Γιάννη Αντετοκούνμπο από την ομάδας. Ενός παίκτη γύρω από τον οποίο είχαν σχεδιαστεί πολλά, πάνω στον οποίο είχαν πονταριστεί πολλά. Ηταν δεδομένο από εκείνη τη στιγμή ότι άρχιζε (νέος) αγώνας δρόμου, ότι δεν υπήρχε λεπτό για χάσιμο και, κακά τα ψέματα, ότι η Εθνική θα αναγκαστεί να συνεχίσει να ψάχνει τον ρυθμό της και μέσα από τα επίσημα.
Επιστροφή στο τουρνουά λοιπόν. Τι είδαμε; Κλιμακωτή βελτίωση, βηματάκια προς τα μπροστά κι αυτό είναι το καλό. Η στασιμότητα ή, η οπιθοχώρηση θα ήταν ανησυχητικά σημάδια, αλλά αυτά δεν υπήρξαν. Τα συγκεκριμένα, γιατί άλλα είδαμε αρκετά.
Εχει μπόλικο δρόμο να διανύσει η Εθνική μέχρι να φτάσει σε ικανοποιητικό σημείο για το επίπεδο των παικτών της το οποίο όσο κι αν έχουν αρχίσει τα γνωστά ελληνικά... καφενειακά "έλα μωρέ", εννοείται ότι είναι του ανώτατου επιπέδου κι αυτό δεν αλλάζει. Κι όπως έδειξε και στα τρία ματς του τουρνουά, αυτόν τον δρόμο θα τον περπατήσει με πυξίδα την άμυνα. Με την Γεωργία ήταν αφύλακτη διάβαση, ήρθε η ανατροπή και η ήττα. Με Ιταλία και Σερβία ήταν εμφανώς πιο συντονισμένη και με εμφανέστερα μεγαλύτερη διάθεση από τους παίκτες, βελτιώθηκε αμέσως όλη η εικόνα.
Ναι, αλλά μια ήττα και μια νίκη που σφραγίστηκε από άστοχο σουτ αντιπάλου στο φινάλε είχαμε σ' αυτά τα ματς. Οκ, δεκτόν. Αλλά το ότι θα είναι πυξίδα η άμυνα δε σημαίνει ότι δεν υπάρει μακρύς δρόμος και στην επίθεση. Απλά αρχίσαμε από το βασικό, που θα κάνει το έδαφος στέρεο κάτω από τα πόδια της ομάδας.
Στην επίθεση λοιπόν, με το συμπάθειο κιόλας, αλλά θα προτιμήσω να σταθώ στο ότι κυρίως κόντρα στους Σέρβους, η ομάδα κυκλοφόρησε καλά τη μπάλα. Σε μεγάλο διάστημα έκανε σωστά πράγματα. Και ήταν πολλές οι φορές που δημιούργησε ιδανικές συνθήkες εκτέλεσης. Λίγες όμως αυτές που είχαν αίσιο τέλος, για να φτασουμε και στο μεγάλο θέμα του σουτ.
Ξανά με το συμπάθειο, αλλά το "δεν έχουμε σουτέρ" ακούγεται λίγο παράδοξο. Οτι μέχρι τώρα δεν έχουμε σουτ το βλέπουμε όλοι. Αλλά σουτέρ έχουμε. Πέρυσι είχαμε Καλάθη και Μάντζαρη και φέτος δίπλα τους υπάρχουν και Σλούκας, Παππάς. Χωρίς καν να "ανέβουμε" θέσεις και να πιάσουμε Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνη, Μπουρούση. Σουτέρ υπάρχουν και όσο η μπάλα κυκλοφορεί καλά για μεγαλύτερα διαστήματα και γίνονται εκτελέσεις με σωστές συνθήκες, έχει πιθανότητες να δικαιωθεί ο Σκουρτόπουλος που είπε "θα μπουν τα σουτ".
Η Εθνική λοιπόν θα αναχωρήσει σε 48 ώρες, μεσημέρι Δευτέρα, για το Ελσίνικι, με μείον, συν και κυρίως περιθώρια βελτίωσης και υλικό για να την πετύχει. Οι (νέοι) ρόλοι έχουν αρχίσει να γίνονται διακριτοί, το φετινό σύστημα με τα περισσότερα ρεπό μέσα στη διοργάνωση δίνει και δικαιώματα για πιο "σφιχτό" κορμό στήριξης χωρίς τον φόβο της εξάντλησης, οι προπονητές έχουν ξεκάθαρα δείγματα, τα αστήρικτα "πάμε να το πάρουμε" που ήταν αστήρικτα και όταν λέγονταν με Γιάννη παρόντα... αποσύρθηκαν και έτσι με ρεαλισμό, επίγνωση της πραγματικότητας και την απαραίτητη διάθεση, θα πάει να τραβήξει τον δρόμο της.
