Ο Τόνι Πάρκερ κλείνει σήμερα (17/5) τα 38 του χρόνια και το Basketa.gr του εύχεται χρόνια πολλά, θυμίζοντας τα κατορθώματα μιας μοναδικής προσωπικότητας του ευρωπαϊκού μπάσκετ και του τελευταίου μιας μεγάλης δυναστείας του Σαν Αντόνιο.
Θεαματική αυτή η ομάδα δεν ήταν. Κάθε άλλο, δεν είχε καμία σχέση το θέαμα που πρόσφερε, σε σύγκριση με όσα έχουμε συνηθίσει στο «μαγικό» κόσμο του ΝΒΑ. Παρουσίασε, ωστόσο, κάτι διαφορετικό και εξίσου εντυπωσιακό, στηριζόμενη σε μια τριάδα παικτών, που έμελλε για σχεδόν δύο δεκαετίες να αποτελέσει την κυρίαρχη σε όλο το ΝΒΑ.
Επειδή, όμως, κανείς μας δεν μπορεί να τα βάλει με τον χρόνο, το ίδιο ίσχυσε και για εκείνους τους σπουδαίους Σπερς. Πρώτα έφυγε ο Τιμ Ντάνκαν, μετά ο Μανού Τζινόμπιλι και στο τέλος ο πιο σπουδαίος Γάλλος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, που σήμερα (17/5) γίνεται 38 ετών, έχοντας γεννηθεί στην Μπριζ του Βελγίου.
Ο Τόνι Πάρκερ, βέβαια, θα μεγάλωνε στη Γαλλία από Αφροαμερικανό πατέρα μπασκετμπολίστα, Ολλανδή μητέρα, ενώ ο θείος του ήταν Ολυμπιονίκης στην κωπηλασία. Κάπως έτσι, το… μικρόβιο μπήκε από νωρίς μέσα του και ήταν έτοιμος να ασχοληθεί με τα σπορ.
Οι δυσκολίες πριν από το draft
Ήταν τέτοιο το ταλέντο του, που δεν χρειάστηκε καν να ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Τα δύο χρόνια στη Ρασίνγκ των Παρισίων (1999-2001) ήταν αρκετά, για να επιλεγεί στο νούμερο 28 από τα «Σπιρούνια» και, αρκετά αργότερα, να γράψει ιστορία, αν και στην αρχή χρειάστηκε το δικό του χρόνο προσαρμογής.
«Η πρώτη μου προπόνηση πριν από το draft ήταν μια καταστροφή. Και ήταν με τους Σπερς», είπε ο Πάρκερ σε επιστολή στο «The Players’ Tribune» για την πρώτη του επαφή με το ΝΒΑ. Κάπως έτσι, φανταζόταν ότι τίποτα σε θα πάει καλά στο draft. Ο παλαίμαχος ΝΒΑ, Λανς Μπλανκς, τον είχε… σκάσει σε εκείνη την προπόνηση, αλλά ο Πόποβιτς αποφάσισε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία τότε.
«Κατέστησα σίγουρο, ότι δε θα τα έκανα όλα χάλια πάλι. Έπαιξα καλύτερα αυτή την φορά και την επόμενη άκουσα το όνομά μου», συνέχισε ο μετέπειτα σούπερ σταρ της Εθνικής Γαλλίας και των Σπερς. Και ο ίδιος θα γινόταν, στο τέλος, ο έσχατος των σπουδαίων.
Όταν έμαθε το Σαν Αντόνιο… στους συμπατριώτες του
Οι Γάλλοι είναι γνωστοί για το σωβινισμό τους. Θεωρούν πως τα πάντα, που έχουν σχέση με αυτούς, από τη γλώσσα μέχρι… τα σαλιγκάρια, είναι κορυφαία. Θα ήταν πολύ δύσκολο, λοιπόν, να αποδεχθούν ότι ένας πασίγνωστος συμπατριώτης τους ζει και περνά καλά σε μια πόλη σχετικά «γκρίζα», σαν το Σαν Αντόνιο. Βλέπετε, δεν είναι δα και η Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες.
Μέσα στα 17 χρόνια, όμως, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακόμη μεγαλύτερο κοινό για τους Σπερς, με τους Γάλλους να τον λατρεύουν και να ακολουθούν το μονοπάτι του. «Το Σαν Αντόνιο λατρεύει το μπάσκετ», είχε αναφέρει ο Σιλβέν Νικέν, Γάλλος αρτοποιός στην πόλη, ο οποίος παρομοιάζει την τρέλα για το μπάσκετ με εκείνη των συμπατριωτών του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.
Ο ίδιος είχε μετακομίσει στην πόλη το 2011 και διαβεβαιώνει στο «Spectrum News», ότι όλοι πια ξέρουν το Σαν Αντόνιο λόγω του Πάρκερ. Ο δε πρόεδρος της γαλλικής «συμμαχίας» τυ Σαν Αντόνιο, είχε δει με εξαιρετικό μάτι την παρουσία του Τόνι στην πόλη, πιστεύοντας πως «ήταν μια πραγματικά μεγάλη περίοδος υπερηφάνειας», με τον αρτοποιό να συμφωνεί και να λέει πως «χάρη σε αυτόν γνωρίζουν όλοι πια, ότι το Σαν Αντόνιο είναι ένα ωραίο μέρος να ζεις».
Η Εθνική Γαλλίας, βέβαια, είδε και πολλές επιτυχίες μαζί του. Χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2013, αργυρό το 2011 και χάλκινο το 2005 και το 2015, με τον ίδιο να αποχωρεί μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, χαρίζοντάς μας για πάντα αυτό το απίθανο ξέσπασμα στα αποδυτήρια, που ανέτρεψε όλη την ιστορία του Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, στον τρομερό ημιτελικό με την Ισπανία.
«Όλοι στη Γαλλία ξέρουμε πια το Σαν Αντόνιο χάρη σε αυτόν», λέει ο Νικέν.
Η στιγμή που θα άλλαζαν τα πάντα
Περνάμε μερικά χρόνια πίσω, για να σας δείξουμε πως κάθε άλλο παρά σίγουρη ήταν η θέση του Τόνι Πάρκερ στους Σπερς. Ήταν το 2003, όταν ο ίδιος είχε κάνει εξαιρετικούς τελικούς, η ομάδα πήρε τον τίτλο, αλλά η διοίκηση θεώρησε ευκαιρία απογείωσης τη μεταγραφή του Τζέισον Κιντ από τους Νιου Τζέρσεϊ Νετς.
Αυτό σήμαινε, φυσικά, ότι ο Πάρκερ θα έμενε πίσω και, λογικά, θα έφευγε από το Σαν Αντόνιο. Δε θα το άφηνε, όμως, να περάσει έτσι. Αντιστάθηκε και αρνήθηκε την ανταλλαγή, με τον «Ποπ» να του λέει, όμως, ότι αυτή θα γίνει.
Η μεγάλη ανατροπή, ωστόσο, ήρθε πολύ σύντομα. Ο Κιντ ανανέωσε, την ίδια ώρα ο Τζινόμπιλι έγινε draft από τους Σπερς και ο ίδιος ο Πάρκερ όχι μόνο δεν έδειξε μούτρα, αλλά για πολλές συνεχόμενες μέρες έφυγε τελευταίος από το γυμναστήριο με τα βάρη.
Αυτή είναι νοοτροπία αθλητή και αυτή τον καθιέρωσε σε μια ομάδα, που θα έκανε τη δυναστεία της για πολλά χρόνια ακόμη. Και θα έφτανε σε σημείο να δίνει το σύνθημα για διαφορετικό σύστημα, σε σύγκριση με τις εντολές του Πόποβιτς, για να κάθεται ο τελευταίος… ήσυχος στον πάγκο του και να βλέπει την ομάδα του να σκοράρει.
Τα τάιμ άουτ που έδειξαν τι έκανε ο Τόνι Πάρκερ στους Σπερς
Στο ίδιο το Σαν Αντόνιο, για να περάσουμε και σε ομαδικές επιτυχίες, ο Πάρκερ ήταν «ακρογωνιαίος λίθος», με τέσσερα πρωταθλήματα στα έτη 2003, 2005, 2007 και 2014, κατέχοντας μάλιστα και τον τίτλο του MVP των τελικών του 2007 απέναντι στους Κλίβελαντ Καβαλίερς του νεαρού, τότε, ΛεΜπρόν Τζέιμς.
Ο ίδιος, παράλληλα, έπαιξε 6 φορές στο All Star Game και, φυσικά, θα έβλεπε την φανέλα με το «9» να μένει για πάντα στον ουρανό του «AT&T Center». Αποτελούσε, όμως, κάτι παραπάνω από όλα αυτά. Ήταν ένας αληθινός ηγέτης, που καθόριζε μαεστρικά το παιχνίδι της ομάδας του και ήταν πάντοτε παρών σε κρίσιμες στιγμές, κάτι που έχει αποτυπωθεί εκπληκτικά σε ένα τάιμ άουτ του Γκρεγκ Πόποβιτς, όπου εκείνος πήρε την πρωτοβουλία να δείξει το σύστημα.
Δεν ήταν το μοναδικό, ωστόσο. Θα έχετε δει, μάλλον, πολλά τάιμ άουτ, όπου οι προπονητές λένε μερικές φράσεις χωρίς να δίνουν ιδιαίτερα οδηγίες, ενώ ηχογραφούνται, για να έρχεται ο παλμός από τους πάγκους στις οθόνες μας. Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, ο Πόποβιτς όχι απλά δεν είπε κάτι ανούσιο, αλλά αποθέωσε τον βασικό του πόιντ γκαρντ, σε ένα ματς όπου είχε οργιάσει με 14 πόντους και τέσσερις ασίστ και μπόλικη δουλειά εκτός στατιστικών, σε έναν από τους τελικούς με τους Μαϊάμι Χιτ το 2014.
«Είσαι τρομερός ηγέτης. Δεν πέτυχες 30 πόντους. Ήσουν ηγετικός και σταθερός, είχες σωστό παιχνίδι με την μπάλα και τους συμπαίκτες του. Τρομερή δουλειά, μπράβο σου», του είπε ο Πόποβιτς και αυτό έδειξε ακριβώς το τι ήταν ο Πάρκερ για τους Σπερς. Ο άνθρωπους που ήξερε περισσότερο από κάθε άλλον να κάνει σωστά τη δουλειά.
Ο άνθρωπος, που έπρεπε να φέρνει ντόνατ και καφέ σε κάθε διαγωνισμό σουτ μεταξύ των βετεράνων, όταν εκείνος ήταν «ρούκι», έφτασε τον προπονητή του σε σημείο να τον κάνει μνημείο μπροστά σε όλους σε έναν εκ των τελικών.
Η στιγμή που κατάλαβε πως ήρθε το τέλος
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις, ότι μια τριάδα έκανε τα περισσότερα. Ο Πάρκερ, ο Τζινόμπιλι και ο Ντάνκαν ήταν με διαφορά η τριάδα της επιτυχίας, με τη βοήθεια συμπληρωματικών καλών παικτών, ενώ αργότερα είχε προστεθεί και ο Καουάι Λέοναρντ, χωρίς όμως στην αρχή να είναι ο σούπερ σταρ, που τώρα γνωρίζουμε.
Ήταν σκληρό, λοιπόν, να παίζει χωρίς αυτούς τους δύο. Όταν ο «Τίμι» έφυγε το 2016, συνέχισε με τον Αργεντίνο, αλλά για μόλις δύο χρόνια, ενώ στο διάστημα εκείνο είχε προκύψει και ο ύπουλος τραυματισμός του Λέοναρντ από τον Ζάζα Πατσούλια σε σειρά με τους Ουόριορς.
Ο Μανού, λοιπόν, αποχώρησε το 2018, ο Λέοναρντ ήταν… ξενερωμένος και ήθελε να φύγει, με αποτέλεσμα ο Πάρκερ να αναγκαστεί να πει πως «τίποτα δεν είναι πια το ίδιο» και να πάρει μεταγραφή για τους Σάρλοτ Χόρνετς. Η στιγμή είχε έρθει. «Αυτή είναι η άλλη ομορφιά του μπάσκετ. Δεν είναι τόσο μια σύνοψη των πραγμάτων, αλλά μια συλλογή αναμνήσεων», είχε αναφέρει στο «The Players’ Tribune», αφήνοντας ένα υπέροχο γράμμα, που εξηγεί όλη την κληρονομιά που έμεινε, με τίτλο «Ευχαριστώ, Σαν Αντόνιο».
Η χρονιά με τον «Air» και ο… πρόεδρος Πάρκερ
Από την αποχώρησή του από τους Σπερς φαινόταν, ότι θα αλλάξει σιγά σιγά το… τροπάρι. Πήγε για την νέα πρόκληση στους Χόρνετς, υπογράφοντας για δύο χρόνια και θέλοντας να στηρίξει την ομάδα του Μάικλ Τζόρνταν, αλλά αυτό που θα θυμόμαστε περισσότερο, είναι η τελετή απόσυρσης της φανέλας του στο Σαν Αντόνιο.
Έκανε ένα αξιοπρόσεκτο δίδυμο με τον Κέμπα Ουόκερ, αλλά η ομάδα δεν προχώρησε ιδιαίτερα στο πρωτάθλημα. Κάπως έτσι, το 2019 ο παίκτης Πάρκερ έδωσε τη θέση του ολοκληρωτικά στον… πρόεδρο Πάρκερ.
Το τελευταίο είναι ένα κεφάλαιο, που ακόμη γράφεται. Η Βιλερμπάν, βέβαια, είναι στην Ευρωλίγκα, ο ίδιος θέλει να γίνει πατριάρχης της αθλητικής Λυών, με εμπολοκή και στην ποδοσφαιρική ομάδα και είναι σαφές, ότι θέλει να συνεχίσει και παραγοντικά την τρομερή του προσφορά στο μπάσκετ.
Το σίγουρο, βέβαια, είναι πως με τον πολύ απλό τρόπο του, που μάλλον κληρονόμησε από την χώρα γέννησής του, έχει γίνει ήδη αθάνατος στις συνειδήσεις μας...
