Ανεξαρτήτως του αν ηττήθηκε στο τελευταίο σουτ από το Περιστέρι ή νίκησε στο τέλος τον Ηρακλή. Ακόμη κι αν αγνοήσει κανείς τα αποτελέσματα και το 1-3 με το οποίο μπήκε στο Πρωτάθλημα και το συνολικό 2-5 μαζί με την εκκίνηση του στο BCL, για τον ΠΑΟΚ έχουν γίνει πια ξεκάθαρα κάποια πράγματα τα οποία βρίσκει μπροστά του, ίσως νωρίτερα απ’ ότι θα περίμενε και σίγουρα νωρίτερα απ’ ότι θα ήθελε.
Αυτό που γινόταν από την πρώτη μέρα της ολοκλήρωσης του ρόστερ αντιληπτό, είναι ότι δεν θα μπορούσε να πληροί μια βασική προϋπόθεση για μία ομάδα με υψηλές βλέψεις στο Πρωτάθλημα και παράλληλες υποχρεώσεις στην Ευρώπη, έστω και ανά 15 μέρες. Το «βάθος». Βάζοντας τον πήχη όσο το δυνατόν χαμηλότερα στο μπάτζετ αφού ο πρόεδρος του Θανάσης Χατζόπουλος συνεχίζει σε κάθε ευκαιρία να θυμίζει την προτεραιότητα του στόχου της εξυγίανσης, ο ΠΑΟΚ δεν κράτησε τον Δημήτρη Κακλαμανάκη και τον Γιώργο Τσαλμπούρη που τους ήθελε. Παράλληλα έκλεισε την πόρτα στον αρχηγό του Βαγγέλη Μαργαρίτη που κρίνοντας και από τις εμφανίσεις του με τον Κολοσσό, είναι σαφές ότι θα μπορούσε και φέτος να του δώσει ποιοτικά λεπτά. Στις θέσεις τους πήρε τον Μάρβιν Τζόουνς που ασφαλώς και είναι ο MVP του ΠΑΟΚ σε αυτές τις πρώτες εβδομάδες της σεζόν και τους Μιχάλη Καμπερίδη και Νίκο Καμαριανό που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τα κενά των Τσαλμπούρη και Μαργαρίτη. Καμπερίδης και Καμαριανός στα πρώτα τέσσερα ματς του Πρωταθλήματος για τον ΠΑΟΚ, βρέθηκαν συνολικά στο παρκέ για 8:45 και 6:39 αντίστοιχα. Με λίγα λόγια; Δεν τους εμπιστεύεται ο Άρης Λυκογιάννης που τους επέλεξε ως βοηθητικούς.
Μία από τις βασικές, ίσως η πιο χτυπητή αδυναμία του ΠΑΟΚ είναι μέσα στη ρακέτα όπου πολλές φορές ο Μάρβιν Τζόουνς μοιάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο. Το Περιστέρι έκανε επιμέρους σκορ 44-28 μέσα από τη ρακέτα ενώ το ίδιο είχε γίνει και με το Λαύριο (32-42). Όταν ο Σωτήρης Μανωλόπουλος έβγαζε τον Τσαντ Μπράουν για να βάλει τον Γιανίκ Μορέιρα, ο Λυκογιάννης γυρνούσε στον πάγκο του και έβλεπε τον Ογκμπέιντε που δεν αποκτήθηκε ως καλύτερος αλλά ως φτηνότερος του Σαγκαμπά Κονατέ. Πρόκειται για συνειδητές επιλογές αφού ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να βγάζει μπροστά την ανάγκη να αποφύγει όλα εκείνα τα λάθη που τα προηγούμενα χρόνια τον έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Στην πραγματικότητα όμως καθυστερεί το αναπόφευκτο.
Με τον Ογκμπέιντε να αποδεικνύεται κατώτερος των προσδοκιών, τον ΝτιΛέο να μην μπορεί να σταθεροποιηθεί σε ένα καλό επίπεδο και τον Τζος Κάρτερ να μοιάζει σχεδόν περιττός, για τον ΠΑΟΚ η ανάγκη μιας κίνησης που θα τον βοηθήσει κοντά στο καλάθι και θα του δώσει ισορροπία, μπορεί να καθυστερήσει αλλά δεν μπορεί να αποφευχθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια τέτοια κίνηση θα λύσει όλα τα αγωνιστικά θέματα του ΠΑΟΚ.
Δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς την πολύ κακή εκκίνηση του Μάλκολμ Γκρίφιν που χθες είχε 1/10 σουτ και συνολικά είναι πολύ μακριά από τις εμφανίσεις της περσινής σεζόν. Ο Αμερικανός στο Πρωτάθλημα έχει 12,2 πόντους και 5 ασίστ αλλά με 19/51 σουτ (37,25%) ενώ στα τρία ματς του BCL είχε 14,7 πόντους, 4,3 ασίστ και 18/45 σουτ (40%). Έγινε σαφές στο ματς με το Περιστέρι ότι ο Λυκογιάννης θέλει να του δώσει την ευκαιρία να πάρει τα πάνω του με κάθε κόστος. Αυτό χθες μπορεί να ήταν και η απώλεια της νίκης.
Είναι κάτι που βέβαια ίσως να συμβαίνει γιατί ο ΠΑΟΚ δεν πήρε πίσω από τον Γκρίφιν έναν δημιουργικό πόιντ γκαρντ κι ας τον έψαξε. Ο Βασίλης Τολιόπουλος δεν έχει καταφέρει ακόμη να «σκοτώσει τον σκόρερ μέσα του» για να γίνει ο άσος που θα βάζει μπροστά τη δημιουργία. Αν το κάνει ίσως ο ΠΑΟΚ βρει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα του. Εκτός κι αν η αγορά του τη δώσει στην πορεία αν και αυτό σημαίνει οικονομική υπέρβαση την οποία δεν είναι σίγουρο ότι θα αποφασίσει σύντομα να κάνει.
Photo Credits: Eurokinissi
