Ήταν τέλη Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, όταν ο Παναθηναϊκός συμφωνούσε με τον Ρικ Πιτίνο. 6 μήνες μετά η... Πιτινιάδα δε λέει να κοπάσει - και δικαιολογημένα - με τους «πράσινους» όχι αδίκως να θεωρούν, ότι στο πρόσωπό του βρήκαν κάτι το ιδιαίτερο. Αλήθεια είναι, το βρήκαν.
Σε προηγούμενη αναφορά, είχαμε αναφέρει ότι ο προπονητής αυτός, είναι ο άνθρωπος που κατάφερε ξανά να εμπνεύσει το σύλλογο. Να τον κάνει να αισθάνεται κυρίαρχος του εαυτού του περισσότερο από ποτέ, στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή. Ο Τσάβι Πασκουάλ και ο Αργύρης Πεδουλάκης περισσότερο, αλλά και οι άλλοι προπονητές λιγότερο, πρόσφεραν υπηρεσίες στην ομάδα, καθένας βάζοντας ένα δικό του «λιθαράκι», για να συμπληρώσε 24 χρόνια με έστω έναν τίτλο, αλλά ο Αμερικανός ήταν ο πρώτος, που θύμισε πραγματικά μεγάλες εποχές.
Με ποιον από τους προαναφερθέντες, άλλωστε, πίστευε κανείς ότι μπορεί το «τριφύλλι» να κερδίσει στη Μαδρίτη, στη Μόσχα, στην Πόλη; Ποιος πίστευε σε μια εικόνα, σαν αυτή του αγώνα με την ΤΣΣΚΑ, που «σφραγίστηκε» από το «τρελό» τρίποντο του Καλάθη, ή ακόμη και το Game 1 των προημιτελικών με τη Ρεάλ, όπου η ομάδα επί της ουσίας «αυτοκτόνησε», σε μια έκδοση... λίγο διαφορετική από όσο το έκανε χθες (17/6) η Μπαρτσελόνα στους ισπανικούς τελικούς; Με τους προηγούμενους (και αυτό δεν αποτελεί μομφή, είναι οι απαιτήσεις του συλλόγου τέτοιες και τόσο μεγάλες) θα μιλούσε κανείς για αξιοπρεπή ήττα. Με τον Πιτίνο, ο κόσμος πίστεψε στο «διπλό». Σε άλλες περιπτώσεις έγινε, σε άλλες όχι. Θέλει πολλή δουλειά, άλλωστε, για να επανέλθει ο σύλλογος στην έως 2012 αυτοπεποίθησή του.
Στη δική του εποχή, επίσης, ήρθαν το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, με όλες τις ιδιαιτερότητες που έφεραν οι αποχωρήσεις του Ολυμπιακού. Και ο ίδιος, σαν φιγούρα, είναι αρκετά ιδιαίτερος για να ξεχωρίσει. Αυτός ο αμερικανικός τρόπος έκφρασης της άποψης, που είναι αφοπλιστικά ειλικρινής και παράλληλα εκπεφρασμένη με ευγενικό τρόπο και... to the point, όπως λένε σε εκείνα τα μέρη, στη δική μας χώρα ξενίζει λίγο. Με τον καιρό και με τις επιτυχίες να βοηθούν, αποθεώθηκε ακόμη κι αυτό. Ένας συνδυασμός τεχνικών ικανοτήτων και προσωπικότητας, έχουν κάνει τον Ρικ Πιτίνο να μοιάζει ο «εκλεκτός» για χρόνια.
Το αν ανανεώσει είναι ένα θέμα διαφορετικό. Στο σημείο αυτό, όμως, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Παναθηναϊκός πήρε ένα μεγάλο ρίσκο και δικαιώθηκε. Ήταν μεγάλο όχι για την αξία του Πιτίνο, αλλά γιατί αν το προσέξει κανείς, πολλοί εκ των προπονητών, που είτε ήρθαν από την άλλη άκρη του Ατλαντικού είτε γύρισαν από εκείνη με θητεία προηγουμένως στην Ευρώπη, κατάφεραν να... φάνε τα μούτρα τους. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, ότι τις μέρες που προσλαμβανόταν ο Πιτίνο στον Παναθηναϊκό, απολυόταν ο Λάρι Μπράουν στην Τορίνο με ρεκόρ 0-10 στο Eurocup. Και μιλάμε, εδώ, για ολόκληρο πρωταθλητή ΝΒΑ, όταν το 2004 οι Πίστονς είχαν «γκρεμίσει» προσωρινά τη δυναστεία των Λέικερς του Κόμπι και του Σακίλ.
Θυμηθείτε, επίσης, τι πέτυχε με την ΤΣΣΚΑ ο Έτορε Μεσίνα μετά την πρώτη θητεία ως βοηθός στους Λέικερς το 2011-2012, θέλοντας να προσδώσει στην ομάδα του μερικά στοιχεία από το ΝΒΑ. Θυμηθείτε, ακόμη περισσότερο, τι πέτυχε φέτος στην Euroleague (στις εγχώριες διοργανώσεις δε θα κριθεί λόγω ιδιαιτεροτήτων) ο Ντέιβιντ Μπλατ με τον Ολυμπιακό, προερχόμενος από τους Καβαλίερς, έστω κι αν την προηγούμενη χρονιά είχε πάρει το Eurocup με την Νταρουσάφακα.
Η μετάβαση, λοιπόν, από το περιβάλλον των ΗΠΑ στο περιβάλλον της Ευρώπης, δεν είναι κάτι τόσο απλό, ακόμη και για προπονητές που έχουν ζήσει το δεύτερο και θέλουν να «εμπλουτίσουν» το παιχνίδι της ομάδας τους με στοιχεία από το πρώτο. Και ήταν περιέργειας άξιο το τι θα κατάφερνε ένας προπονητής κολλεγίων στην χώρα μας, που είχε «διαλύσει» τους Σέλτικς στην τελευταία του θητεία, ως προπονητής ανδρικής ομάδας στο ΝΒΑ. Η αμφιβολία πολλών, όπως και του υποφαινομένου, υπήρχε και ο Πιτίνο απάντησε δυναμικά.
Ίσως το «κολλεγιακός» να ήταν η διαφορά με το «προπονητής ΝΒΑ», λόγω στοιχείων που είναι πιο κοντά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μπορεί το στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του ο Πιτίνο, θέλοντας να δείξει, ότι είναι ακόμη εδώ προπονητικά, να έπαιξε το ρόλο του. Μπορεί να βρέθηκε ως σωστός άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη ομάδα, που έψαχνε τότε τρόπο να βρει κάτι να πιστεύει. Μπορεί να είναι συνδυασμός όλων αυτών.
Σε κάθε περίπτωση, με αυτό τον τρόπο ο Παναθηναϊκός βρήκε μια μοναδική περίπτωση τεχνικού και το στοίχημα πέτυχε για αμφότερες τις πλευρές. Και τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι να τις αφήνεις, όπως έχει αντιληφθεί και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Για να δείχνει πολύ αισιόδοξος, μάλιστα, κάτι θα ξέρει. Κι αν η ανανέωση γίνει, με τη συγκατάθεση της... φαμίλιας Πιτίνο, τότε θα έχει συντελεστεί για τον Παναθηναϊκό ένα γεγονός πιο ευχάριστο και από αυτό που οι οπαδοί του σκέφτονται.
