Ο Απόλλων Πατρών πέτυχε την υπέρβαση ρίχνοντας στο καναβάτσο τον Ολυμπιακό και επιστρέφοντας στην Basket League με κοινό παρονομαστή σε σύγκριση με 9 χρόνια νωρίτερα τον Νίκο Βετούλα και το Basketa.gr θυμάται το οδοιπορικό του προπονητή των «Φρουρών» της Αχαΐας, αποτελώντας την ίδια τη ζωντανή τους ιστορία.
Ο αθλητισμός, στο πέρασμα των χρόνων, γίνεται όλο και λιγότερο... ρομαντικός. Δεν είναι είναι πολλοί, πια, οι άνθρωποι που θα συνδέσουν το όνομά τους με ένα σύλλογο και θα αποτελέσουν το δικό τους «τοτέμ», μένοντας στη μνήμη των ακολούθων του για πάντα.
Στον Απόλλωνα Πατρών υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος. Έχει υπάρξει αρχηγός του στην κορυφαία ομάδα, που έχουν παρουσιάσει οι Αχαιοί, φτάνοντας πολύ κοντά στην κατάκτηση του Κυπέλλου το 1997, ενώ ως προπονητής επίσης την έχει οδηγήσει σε όμορφες μέρες.
Ο Νίκος Βετούλας δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που πρόσφερε στον Απόλλωνα, αλλά αποτελεί την ίδια την ιστορία του συλλόγου. Δεν έχει σημασία, αν έχει φύγει και γυρίσει ορισμένες φορές. Αυτό που μετρά είναι η μεταξύ τους σύνδεση, που οδηγεί στο να γράφεται ιστορία, στην προκειμένη περίπτωση με εννέα χρόνια διαφορά. Ήταν πρώτα το 2012, όταν οι «Φρουροί» επέστρεφαν στην Basket League και το επαναλαμβάνουν άλλη μια φορά, έχοντας να... καμαρώνουν που το έκαναν με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, σηκώνοντας την κούπα του πρωταθλητή.
https://www.youtube.com/watch?v=CS-krdjNlFg
Το Basketa.gr, με τη σειρά του, θυμάται το οδοιπορικό του Νίκου Βετούλα, που αν δεν τον είχαν ανακαλύψει δύο άνθρωποι, βλέποντάς τον να παίζει ποδόσφαιρο, δε θα είχε συμβεί τίποτα από όσα γνωρίζουμε τώρα.
Από τερματοφύλακας... αρχηγός
Ο Νίκος Βετούλας, για όσους δεν το γνωρίζουν, ξεκίνησε την πορεία του ως τερματοφύλακας στην Νίκη Προαστίου. Εκείνοι που εντόπισαν το πιθανό ταλέντο του, βλέποντας και το ύψος του στα 193 εκατοστά, ήταν ο Στάθης Βέργος και ο Σταύρος Χαραλαμπόπουλος, που τον «άρπαξαν» και τον έφεραν στην Παναχαϊκή.
Τα πρώτα του χρόνια ήταν σε εκείνη την ομάδα, μέχρι που το 1994 συναντήθηκε για πρώτη φορά ο δρόμος του, με αυτόν του Απόλλωνα, σε μια πενταετία «χρυσή» για την πατρινή ομάδα, που είχε φτάσει μέχρι και στο σημείο να διεκδικεί το Κύπελλο, ως η πρώτη επαρχιακή ομάδα που θα τα κατάφερνε, εμπεδώνοντας και το ότι αποτελεί, έως σήμερα, την κορυφαία που έχει εμφανιστεί στο ελληνικό μπάσκετ.
Στο έργο αυτό, ο Νίκος Βετούλας ήταν ο αρχηγός του Απόλλωνα, έχοντας μάλιστα ως συμπαίκτη του, τον νεότατο Νίκο Αργυρόπουλο, που λίγο αργότερα θα προπονούσε ως αρχηγό της ομάδας σε έναν ακόμη τελικό Κυπέλλου, πιο πρόσφατο, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.
https://www.youtube.com/watch?v=fPQFD8X7P-s&t=1s
Η πορεία του, στη συνέχεια, είχε πέρασμα από σπουδαίες ομάδες, όπως η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης, ενώ με τον τελευταίο είχε κατακτήσει και το Κύπελλο του 2004. Μια πορεία, που δείχνει πως μόνο τυχαία δεν ήταν η δική του εποχή στον Απόλλωνα, τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα, που θα έβαζε για πάντα στην καρδιά του.
«Φρουρός» από τον πάγκο
Μετά την τελευταία θητεία του στην Ούντινε της Ιταλίας το 2008, αποφάσισε άμεσα να πάρει το δρόμο της προπονητικής και πρώτος τον εμπιστεύτηκε ο Άρης, που τον έβαλε στο πλευρό του Αντρέα Ματσόν, δείχνοντας πως ένας ακόμη αξιόλογος Έλληνας προπονητής άρχιζε να διαφαίνεται στα σαλόνια.
Η σωστή κίνηση, όμως, θα γινόταν έναν χρόνο αργότερα και σε αυτά θα βρισκόταν, διατηρώντας τα ηνία του Απόλλωνα. Άλλη μια όμορφη πενταετία, όπως η προηγούμενη ως παίκτης, ξεκινούσε το 2010 και ολοκληρωνόταν το 2015 με εκείνον τον τελικό του ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός ήταν σαφώς ανώτερος, αλλά και η δική του ομάδα, από τη στιγμή που είχε φτάσει μέχρι εκείνο το σημείο, ήταν σαν να είχε πάρει... το δικό της Κύπελλο.
https://www.youtube.com/watch?v=G4BJte6j_lM
Θέλησε, όμως, στη συνέχεια να δοκιμάσει άλλες προκλήσεις. Άλλες σημείωσαν επιτυχίες, με τελευταία την επιστροφή του Ιωνικού στη θέση, όπου του ανήκει, άλλες δεν είχαν τόση υπομονή, όπως στο φιλόδοξο πρότζεκτ του Προμηθέα, που το 2016 μόλις παρουσιαζόταν, με την ομάδα να έχει μόλις ανέβει στην Basket League.
Όπου κι αν γύριζε, όμως, τον Απόλλωνα είχε στην καρδιά του. Και δεν μπορούσε να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα το προηγούμενο καλοκαίρι, με μία υπόσχεση και μόνο. Με παιδιά που θα έδειχναν το «αύριο» να διεκδικήσει ο σύλλογος την επιστροφή του στα σαλόνια, με τα τέσσερα χρόνια απουσίας του από αυτά να είναι ήδη αρκετά.
Ο ίδιος γνώριζε, βέβαια, ότι η Α2 μόνο εύκολη δεν είναι. Είχε πρόσφατη τη μνήμη με τον Ιωνικό και, επιπλέον, έβρισκε μπροστά του τον Ολυμπιακό. Αυτή την φορά, όμως, ήταν αποφασισμένος μαζί με τους παίκτες του και δε θα άφηνε κανέναν... Παπανικολάου να του πάρει την χαρά.
Κάπως έτσι και παρά το -3 από το πρώτο ματς, ο Απόλλων «κατάπιε» στο τέλος τους «ερυθρολεύκους» και, με τη δική του «σφραγίδα» μεταξύ άλλων, οδηγήθηκε στην πιο μεγάλη νίκη της ιστορίας του.
Δεδομένης της συγκυρίας και του αντιπάλου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Σκεφτείτε μονάχα σε μερικά χρόνια το τι θα έχουν να ισχυρίζονται. Θα λένε πως είχαν να αντιμετωπίσουν τον Ολυμπιακό σε ντέρμπι ανόδου και ήταν εκείνοι, που πήραν την κούπα του πρωταθλητή.
Δεν μπορεί να ξέρει κανείς, πού θα καταλήξει η σχέση του Νίκου Βετούλα με τον Απόλλωνα Πατρών. Το μόνο σίγουρο είναι η κληρονομιά που του αφήνει με ανεξίτηλο το αποτύπωμά του, κάτι που καθημερινά γίνεται και πιο έντονο. Γιατί ο 47χρονος σήμερα Πατρινός είναι η ίδια η ιστορία του συλλόγου...
