Το παραμύθι στον ΠΑΟΚ και επισήμως πλέον δεν έχει δράκο. Δεν έχει, δηλαδή, Ιβάν Σαββίδη. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε τόσα χρόνια η διοικούσα επιτροπή της ΚΑΕ να τον πείσει να αγοράσει και το μπάσκετ για να το σώσει, όπως έσωσε το ποδόσφαιρο, ο ομογενής μεγαλοεπιχειρηματίας δεν θέλει να μπλέξει. Κάνει τη δουλειά του και με την ΠΑΕ. Οπότε, ο Μπάνε Πρέλεβιτς δεν είχε άλλη επιλογή από το να προβεί σήμερα σε επίσημη πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος.
Όσοι πιστοί προσέλθετε. "Η πόρτα της ΚΑΕ είναι ανοικτή για όλους", είπε. Και είτε βρίσκεται ιδιοκτήτης και ο δικέφαλος παύει να είναι... ακέφαλος, όπως είχε δηλώσει εύστοχα πριν από λίγο καιρό ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, είτε το μαγαζί βαράει διάλυση.
Ναι, αλλά γιατί να βρεθεί ιδιοκτήτης; Γιατί να υπάρξει επιχειρηματίας που θα βάλει τα λεφτά του στο μπάσκετ; Μήπως υπάρχει πιθανότητα να αποδειχθεί η κίνησή του με επιχειρηματικούς όρους επιτυχημένη;
Όποιον κι αν ρωτήσεις από όσους χρηματοδοτούν το μπάσκετ, θα σου πει ότι μπαίνει μέσα. Διότι το μπάσκετ στην Ελλάδα μόνο στα λόγια είναι επαγγελματικό. Στην πράξη και κυρίως στις νοοτροπίες απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί τέτοιο.
Ο ΕΣΑΚΕ αποτελεί μοναδική περίπτωση συνεταιρισμού, τα μέλη του οποίου αντί να ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, μεριμνούν αποκλειστικά για τη δική τους πάρτη. Αντί να δουν πώς θα διαμορφώσουν το προϊόν και θα το προωθήσουν στην αγορά με στόχο το μέγιστο δυνατό κέρδος για όλους, κοιτάζουν πώς θα πάρουν ο καθένας για λογαριασμό του το μεγαλύτερο κομμάτι της όποιας πίτας για να χορτάσουν τη δική τους πείνα κι όλοι οι άλλοι να πα' να... επενδύσουν. Και δεν μιλάω μόνο για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, που είναι οι μεγαλύτεροι μοναχοφαγάδες. Δείτε, για παράδειγμα, τι σαματά έκανε πρόσφατα ο Άρης για να πάρει τη μερίδα του λέοντος από το πενιχρό τηλεοπτικό συμβόλαιο των 11...
Κι έπειτα είναι και το ευρύτερο περιβάλλον. Σε ποια αγορά να επενδύσεις τα χρήματά σου; Στην ελληνική, όπου λεφτά μπορείς να βρεις μόνο από στοιχηματικές εταιρείες; Στο διχασμένο ευρωπαϊκό μπάσκετ με την Ευρωλίγκα, όπου όποιος μπήκε, μπήκε και οι πόρτες έκλεισαν, και τις άλλες διοργανώσεις, που προσπαθούν να επιβιώσουν οικονομικά χωρίς όμως να έχουν τα πιο ισχυρά brand names, άρα είναι καταδικασμένες να έχουν συγκεκριμένο και χαμηλό ταβάνι;
Ο Μπάνε Πρέλεβιτς έκανε σήμερα λόγο για ένα μοντέλο αυτοχρηματοδότησης της ΚΑΕ, στο οποίο ο ιδιοκτήτης θα βάζει από την τσέπη του μόνο το παραπάνω, για την υπέρβαση. Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Πώς θα εφαρμοστεί αυτό το μοντέλο όταν δεν υπάρχει από πίσω μια πλατιά βάση κόσμου να το στηρίξει; Μήπως θυμάστε την τελευταία φορά που ο ΠΑΟΚ έπαιξε σε γεμάτες κερκίδες στο "παλατάκι";
Αυτά τα περί αυτοχρηματοδότησης έλεγε κι ο Μάκης Αγγελόπουλος στην ΑΕΚ. Αυτός τόλμησε να ασχοληθεί με το μπάσετ και να βάλει και κάμποσα εκατομμύρια από την τσέπη του. Έφερε κι ένα φάιναλ φορ στην Αθήνα, κέρδισε και δυο κούπες, έφτιαξε και μια ταινία-παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές ΑΕΚτσήδων. Αποτέλεσμα; Συνεχίζει να είναι ο μόνος χρηματοδότης της ΚΑΕ και τα λεφτά του ξέρει ότι πάνε χαμένα. Δεν πρόκειται ποτέ να τα πάρει πίσω. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορεί να φτιάξει ούτε τη νέα γενιά φιλάθλων που οραματιζόταν. Διότι εξακολουθούν να είναι ελάχιστοι αυτοί που συγκινούνται από το όραμά του και πηγαίνουν στο γήπεδο. Κι ο ίδιος έχει αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά πως τελικά δεν αξίζει τον κόπο.
Αυτά τα προβλήματα πρέπει πρώτα να λύσει το ελληνικό μπάσκετ. Και μετά να αρχίσει να ψάχνει για επενδυτές και ιδιοκτήτες...
