Ο Κεμζούρα δεν κέρδισε χθες τους παίκτες

Κόντρα σε δύο ομάδες από το κάτω ράφι της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός μέσα σε μια εβδομάδα παρουσιάστηκε σαν τη μέρα με τη νύχτα. Αυτό από μόνο του μπορεί να βγάλει μια σύγκριση καθώς το δείγμα του αντιπάλου είναι σχεδόν παρόμοιο και αλλάζει μόνο ο παράγοντας έδρα. Στο χθεσινό αγώνα του ΣΕΦ, δεν χρειαζόταν κάποιος να δει ούτε το σκορ στον νέο υπερσύγχρονο «Κύβο» (Cube) στην οροφή του σταδίου ούτε καν τις προσπάθειες των παικτών των Ερυθρολεύκων στο παρκέ. Αρκούσε μια ματιά στον πάγκο της ομάδας και μετά μια ματιά στο βίντεο από την ίδια εικόνα του πάγκου στη Γαλλία πριν από μια εβδομάδα. Ίσως θα φαινόταν ότι η εικόνα ήταν σταματημένη αλλά δεν ήταν, ο πάγκος ήταν…ακίνητος. Χθες σχεδόν όλοι όρθιοι, πανηγύριζαν το κάθε καλάθι σαν νικητήριο, έδιναν συγχαρητήρια από μακριά και ζούσαν την κάθε στιγμή, όποιος παίκτης και αν ήταν στα πιτς έβγαζε απίστευτη ενέργεια. Φυσικά από μόνο του αυτό δεν αλλάζει εξ’ αρχής τα δεδομένα που λένε ότι ο εφετινός Ολυμπιακός του Ντέηβιντ Μπλάτ, χωρίς πλέον αυτόν στο τιμόνι, θα πρέπει να κάνει μεγάλη αγωνιστική υπέρβαση για να μπει στην οκτάδα των πλέι οφ. Είναι κρίμα γιατί με έναν πραγματικό ξένο ηγέτη στον άσο (που θα μπορούσε πραγματικά να φορέσει τα παπούτσια του Σπανούλη όταν χρειαζόταν να τον ξεκουράσει) οι Πειραιώτες δεν θα συζήταγαν για πρόκριση και με έναν ακόμα αθλητικό ψηλό θα έκαναν και όνειρα. Όχι ότι δεν μπορούν να κάνουν τώρα, ελεύθερα είναι, απλά είναι πολύ πιο δύσκολο να τα υλοποιήσουν όσο και αν ο υπηρεσιακός (;) κόουτς Κεστούτις Κεμζούρα έκανε τα πιο απλά πράγματα που μπορεί να κάνει ένας προπονητής που μένει να οδηγήσει το σκάφος απ ευθείας στα βαθειά μετά την αποχώρηση του βασικού κόουτς. Πολλές ενέσεις ψυχολογίας, «πέταξε» στο παρκέ τον «πεινασμένο» και Έλληνα (βασικό) Κόνιαρη, έκανε αλλαγές...χάντμπολ αρκετές φορές και κάπως έτσι ήρθε η εμφατική νίκη με την (επαναλαμβάνουμε αδύναμη) Βαλένθια. Καλώς ή κακώς ο Ντέηβιντ Μπλάτ είχε χάσει τα αποδυτήρια και όχι επειδή είναι κακός προπονητής. Το όλο θέμα δεν είναι απλό για κανέναν πόσο μάλλον για κάποιον που πρέπει πρώτος απ’ όλους να εμπνεύσει τους παίκτες του και να περάσει το νεύρο και την ένταση. «Παίξαμε σπουδαία, ο κόουτς μάς κράτησε ενωμένους και μας βοήθησε να μπούμε αμέσως στο πνεύμα και τη φιλοσοφία του. Μπορώ να παίζω έτσι κάθε βράδυ, αγαπώ το μπάσκετ, αγαπώ την ευθύνη όπως μου την έδωσε απόψε ο κόουτς. Είχαμε καλή προσέγγιση και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε». Τα παραπάνω λόγια όταν προέρχονται από τον πιο μπαρουτοκαπνισμένο παίκτη των Ερυθρολεύκων, τον ηγέτη και αρχηγό του Βασίλη Σπανούλη λένε πολλά για το πώς προσέγγισε τους παίκτες ο πανέξυπνος Λιθουανός. Χρόνο δεν είχε, τρόπο όμως είχε και αυτό έκανε τη διαφορά να δείχνει τόσο μεγάλη μέσα σε μια εβδομάδα. Πέταξε – με κομψό και έξυπνο τρόπο – το μπαλάκι στους παίκτες και αυτοί το άρπαξαν αμέσως και το…καταβρόχθισαν. Δείγμα του πόσο τους έχει κερδίσει ο νέος (ακόμα και αν τελικά αποδειχθεί υπηρεσιακός) προπονητής. Είναι αφέλεια – με βάση το πώς έπαιξαν οι παίκτες – να πιστέψει κανείς ότι τους κέρδισε την τελευταία εβδομάδα. Αυτό είναι έργο περισσότερων μηνών. Παράλληλα έδωσε τη μπαγκέτα στην…αγία τριάδα της ομάδας (Σπανούλης-Πρίντεζης-Μιλουτίνοφ) που μεγαλούργησε και το απολάμβανε κάτι που ήταν ηλίου φαεινότερον. Παράλληλα και ο τέταρτος (παλαιός) σωματοφύλακας της παρέας ο Παπανικολάου είχε πολύ καιρό να κάνει τέτοια εμφάνιση και το περίμενε πως και πως. Πάντως όλα αυτά δεν αλλάζουν τα δεδομένα και χρειάζεται σύντομα να αποφασιστεί ποιος θα επιχειρήσει να οδηγήσει το Ερυθρόλευκο καράβι και να δει το υλικό που έχει στα χέρια του. Ο Κεμζούρα πάντως το ξέρει καλά. Το έδειξε και με τους πιο διακριτούς ρόλους που έδωσε στους παίκτες. ΥΓ Απίστευτο και όμως ελληνικό. Τόσο ο Ολυμπιακός χθες όσο και ο Παναθηναϊκός την προηγούμενη εβδομάδα κατάφεραν να πείσουν τους φιλάθλους τους για τον αντικαπνιστικό νόμο. Και όχι με το φόβο προστίμου, αλλά με το φιλότιμο. Αρα ο Ελληνας όταν θέλει είναι ο καλύτερος. Απλά δυστυχώς δεν θέλει πολλές φορές...