Είναι πολλοί αυτοί που λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου εδώ και χρόνια, ότι «στον ΕΣΑΚΕ πάντα βρίσκουν τρόπο να επιβιώνουν από μεγάλες μπόρες, μόνο από τη διαιτησία μπορεί να διαλυθούν αυτοί». Δεν είναι βέβαια και καμια... επιστημονική διαπίστωση αυτή όταν αναφέρονται στην ελληνική διαιτησία του χαμηλού επιπέδου σε όλα της τα πεδία, αλλά έχει και την πλάκα του όταν βλέπεις τι προκάλεσε ένα φάουλ που δεν έδωσε ένας διαιτητής.
Αν επιχειρήσουμε να απομονώσουμε τα γεγονότα που συνέθεσαν το σίριαλ ή που θα μπερδευτούμε ή που... θα μπερδευτούμε. Διότι λογική δεν βγάζει τίποτα.
Κατ' αρχάς, έχουμε πλέον το ιστορικό δεδομένο ένας αθλητικός δικαστής να κρίνει εφαρμογή κανονισμών πεδιάς. Οι δικαστές αυτές είναι πρωτοδίκες που δεν προέρχονται από τον αθλητισμό, οι άνθρωποι δηλαδή είναι στα κοινά δικαστήρια και τους ορίζει το όργανό τους κατόπιν αίτησης της όποιας λίγκας, να πάνε εκεί και να εφαρμόζουν το πειθαρχικό δίκαιο.Ο δικαστής αυτός μπορεί να μην έχει δει ποτέ μπάσκετ, δεν είναι προαπαιτούμενο. Ενα βιβλίο νόμων του δίνουν και σε κάθε υπόθεση το ανοίγει και κρίνει ανάλογα με τα γεγονότα. Εκεί πάμε στη λεπτή κόκκινη γραμμή. Εχει δικαίωμα και το έχει ξανακάνει να κρίνει αν καταπατήθηκε ένας κανονισμός χρόνου, αφού βλέπει το ρολόι, ή μια γραμμή αφού βλέπει τη γραμμή και το πόδι. Φάουλ όμως, δεν έχει ξανακρίνει ποτέ. Δηλώνει αναρμόδιος και χαίρετε.
Ο συγκεκριμένος ακόμα κι αν σκέφτηκε το προφανές, «ρε συ μας δουλεύουν οι διαιτητές, αφού βλέπω φάουλ», έπρεπε να κρατήσει τη σκέψη του για τον εαυτό του και να πει «κύριοι, φάουλ είναι αλλά δε μου πέφτει λόγος. Εχετε όργανα για τη διαιτησία, πράξτε τα δέοντα».
Περίεργο νούμερο ένα λοιπόν, ότι έκρινε ως διαιτητής και αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα. Τα επόμενα, είχαν ακόμα μεγαλύτερη πλάκα.
Βγαίνει η ΑΕΚ με μια πανέξυπνη ανακοίνωση και τους κάνει... κουλουβάχατα. Ξεκαθαρίζει ότι δεν θα κάνει καμία προσφυγή, ότι θα δεχτεί την απόφαση και θα πάει να ξαναπαίξει και μετά ρίχνει τις φυτιλιές της. Μία που λέει «εμείς μπήκαμε μπροστά όταν χρειάστηκε ομοφωνία, αλλά δεν το εκτιμάτε», δηλαδή σε... απλά ελληνικά, «ήρθαμε στην κοινή διαχείριση των τηλεοπτικών, αλλά αφού κάνετε τέτοια μην μας ξαναζητήσετε τίποτα».
Η δεύτερη και πιο ωραία ήταν το «αν θέλει ένσταση, ας κάνει ο ΕΣΑΚΕ». Πάρε το μπαλάκι λοιπόν μεγάλε και δεχτείς την απόφαση, ετοιμάσου για το πιο απολαυστικό πρωτάθλημα της ιστορίας, που κάθε αγώνες που θα κρίνεται στην τελευταία φάση, θα έχει και ένσταση. Αφού δε μπορούν τα παλικάρια οι Ελληνες διαιτητές, θα μπορούν οι Ελληνες δικαστές...
Κι εκεί εμφανίζεται ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ και τα μπλέκει περισσότερο. Αντί να βάλει τελεία στο «δεν κρίνω αποφάσεις του δικαστή», το συνεχίζει λέγοντας «θα αποφασίσει το σώμα». Δηλαδή, ανοίγει ο πρόεδρος θέμα αμφισβήτησης μια δικαστικής απόφασης, στην οποία εμπλέκονται δύο μέλη του, άρα παίρνει έμμεση θέση ότι κάτι στραβό υπάρχει και ότι το σώμα μπορεί να υποκαταστήσει τον δικαστή, ο οποίος υποκατέστησε τον διαιτητή. Μυθικές καταστάσεις. Οι οποίες δυστυχώς μιλώντας για τον ΕΣΑΚΕ είναι απλά αναμενόμενες με κάθε ευκαιρία. Διότι είναι τόσο διάτρητος σε βάθος χρόνου ο σύνδεσμος που τελικά ο δικαστής ήταν σα να πέταξε αναμμένο σπίρτο σε αχυρώνα. Δε μαζεύεται μετά.
Επί της ουσίας. Ο δικαστής κρίνοντας εφαρμογή κανονισμού άνοιξε κακό προηγούμενο. Το πώς μαζεύεται αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Πρέπει όμως να μαζευτεί, έστω κάνοντας σαφές ότι στο μέλλον δεν υπάρχει τέτοιο δικαίωμα, γιατί αλλιώς θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, με κοινή πεποίθηση πλέον ότι κανέναν αποτέλεσμα δεν προκαλεί έκπληξη, εδραιώνεται επίσης η πεποίθηση ότι φέτος θα πρέπει να συμβιβαστούμε με τα όποια αγωνιώδη παιχνίδια για να μας κρατάνε το ενδιαφέρον και να μην υπάρχουν απαιτήσεις για πλούσιο θέαμα, το οποίο όπου εμφανίζεται θα είναι η εξαίρεση.
Η ομάδα που δείχνει σήμερα να είναι στην πιο προβληματική κατάσταση είναι ο Αρης. Είναι φανερό ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στο μπάσκετ, ήδη έχουν υπάρξει αρκετές «φυτιλιές» και από παίκτες και το μέλλον προδιαγράφεται δύσκολο.
Αγωνιστικά μεγάλο πρόβλημα έχει το Περιστέρι. Λογικά σε κάθε αλλαγή προπονητή θέλει χρόνο, αλλά συνήθως τουλάχιστον στην αρχή δείχνει μια άλλη αντίδραση η ομάδα. Εδώ πάει να αλλαχθεί το μισό ρόστερ, οι εμφανίσεις είναι αποκαρδιωτικές και στην ουσία πάει να γίνει νέα ομάδα Δεκέμβριο μήνα.
Το Μεσολόγγι έζησε τον μήνα του μέλιτος και τώρα έχει να αντιμετωπίσει τα πρώτα... επαγγελματικά ζόρια της ιστορίας του. Η υπόθεση Αγραβάνη πέρα από τι έχει συμβεί και ποιος έχει δίκιο, είναι κρίσιμο σταυροδρόμι για την απόφαση που θα παρθεί. Και φυσικά περνώντας ο καιρός άρχισαν να κερδίζουν κι άλλοι και μάλιστα «ζόρικα» που δείχνει ξεκάθαρα ότι θα γίνει μακελειό για την αποφυγή της μίας θέσης.
Περίεργη εξελίσσεται η χρονιά στη Λάρισα. Το ρόστερ είναι... πολυτελείας, το διπλό στον ΠΑΟΚ έδειχνε εκτόξευση, η σφαλιάρα από τον Ιωνικό ήταν πισωγύρισμα. Οσο κι πέτυχαν τον ΠΑΟΚ στο μη παρέκει και όσο κι αν ο Ιωνικός έχει μεταμορφωθεί εντυπωσιακά προς το καλύτερο, στη Λάρισα πρέπει να βρουν μια ισορροπία και μάλλον προς το καλύτερο.
Περίεργη μοιάζει η κατάσταση και τον Ηρακλή. Βγαίνει μια ένταση προς τα έξω, μια αγωνία που δε συμβαδίζει με την παρουσία της ομάδας. Σα να μην έχουν ξεπεράσει εκεί τον αποκλεισμό από το BCL και να είναι ένα... κρίμα που θέλει μεγάλη προσπάθεια για να εξαγνιστεί.
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, περίεργη είναι η χρονιά και του Προμηθέα. Από τις ομάδες που πλήγηκε πολύ σοβαρά με τον κορονοϊό, έχασε ρυθμό, έχει χτυπηθεί και από τραυματισμούς, άρχισε μεν με τίτλο που γράφτηκε στην ιστορία, έχασε την ευρωπαϊκή πρόκριση που ήταν στόχος, εμφανώς ψάχνει πατήματα στο πρωτάθλημα. Λογικά στην Πάτρα θα έχει ένα τελικό ανακάτεμα της τράπουλας και επανεκκίνηση, παραδοσιακά δείχνουν αντανακλαστικά όταν κάτι δεν του βγαίνει, για οποιονδήποτε λόγο.
