Ο Μπεν Μπέντιλ συνεχίζει να γράφει ένα ωραίο «παραμύθι» και από τους δρόμους της επαρχίας της Γκάνας, βρέθηκε αρχικά στο όνειρο του ΝΒΑ, ενώ τώρα θα αγωνιστεί με τον Παναθηναϊκό ανάμεσα στα κορυφαία «αστέρια» της Ευρώπης. Το Basketa.gr θυμάται την πορεία του.
Ήταν 23 Ιουνίου 2016, όταν ένας Γκανέζος έγραφε ιστορία στα δεδομένα του παγκοσμίου μπάσκετ. Κι αυτό, γιατί έγινε ο πρώτος από την χώρα που επελέγη στο draft του ΝΒΑ. Στο νούμερο 51, οι Μπόστον Σέλτικς διάλεξαν τον Μπεν Μπέντιλ, που είχε σπουδάσει δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Πρόβιντενς. Από τότε, ζει μια πορεία, που μέχρι τα 15 του μάλλον δε θα μπορούσε να φανταστεί, με θητεία στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και ευκαιρίες σε Ευρώπη και Ασία.
Σήμερα, είναι παίκτης του Παναθηναϊκού, έχοντας κάνει αίσθηση πέρυσι στην Basket League με την φανέλα του Περιστερίου και αποτελώντας προσωπική επιλογή του Αργύρη Πεδουλάκη, αλλά ας γυρίσουμε στην ηλικία που λέγαμε πριν για τον 24χρονο «άσο». Τότε, όταν ήταν 15 ετών και έψαχνε την ευκαιρία να φύγει από τη Σεκόντι της Γκάνας. Και τη βρήκε χάρη σε έναν από τους πιο ιστορικούς παίκτες του μπάσκετ της χώρας, του Μέμε Φάλκονερ, ο οποίος τον είδε ψηλό και με αλτικές ικανότητες να παίζει βόλεϊ, αλλά του είπε τα «χρυσά» λόγια. «Μήπως να δοκίμαζες στο μπάσκετ;», ήταν η συμβουλή. Και θα του άλλαζε τη ζωή.
Πολύ γρήγορα, ο Μπέντιλ θα κατάφερνε να φύγει από την φτώχεια, όπου όπως παραδέχτηκε αργότερα ο ίδιος, «δεν επιτρέπεται να φας με την ησυχία σου, να χαλαρώσεις ή να παίξεις. Πρέπει να φέρεις κάτι στο σπίτι». Πιο αναλυτικά σε αυτά τα λόγια του, πρέπει να βγεις να δουλέψεις για την οικογένειά σου, να «κυνηγήσεις» την καθημερινή τροφή, κάνοντας υπομονή για ένα ψάρι, που θα έτρεφε τα 3 αδέλφια σου και τη μαμά, η οποία για τον Μπεν ήταν μόνη της, χωρίς πατρική βοήθεια, να δουλεύει ως μαγείρισσα. Το μπάσκετ ήταν τελικά, λοιπόν, η διέξοδός του, αφού όταν τον εντόπισε ο Φάλκονερ, αμέσως τον πήγε στην Άκρα, πρωτεύουσα της Γκάνας και μία εκ των μεγαλύτερων πόλεων της Αφρικής.
«Στα 15 μου χρόνια θεωρούσα τον εαυτό μου ήδη ώριμο άνδρα. Και από τη στιγμή, που πήγα στην Άκρα, ήμουν έτοιμος να προχωρήσω σε ένα μεγάλο βήμα», είπε ο Μπέντιλ σε μετέπειτα εξομολόγησή του. Και, πράγματι, τότε ήταν που πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και χωρίς να έχει κανέναν άνθρωπο εκεί. Κι όμως, εκεί βρήκε μια δεύτερη οικογένεια, με τους Τίλγκμαν να του ανοίγουν το σπίτι στο Ντέλαουερ και να είναι σύντομα ένας από αυτούς.
Δεν το κατάλαβε άμεσα, βέβαια, ότι δεν ήταν απλά ένας φιλοξενούμενος. Το ένιωσε, όταν η μητέρα της οικογένειας, Ούρσουλα, σε έναν αγώνα του Λυκείου Σεντ Άντριους, όπου φοιτούσε ο Μπεν, μετά από μια φάση που δέχθηκε σπρώξιμο σε διεκδίκηση μπάλας, επιτέθηκε σε διαιτητές και αντιπάλους. «Αυτό είναι το παιδί μου, δεν μπορείτε να του το κάνετε αυτό», ούρλιαξε και αυτό ήταν το γεγονός, που έκανε το «κλικ». «Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα, ότι είναι η μαμά μου και μου καλύπτει τα νώτα», είπε ο Μπέντιλ αργότερα, δείχνοντας τυχερός, που μια οικογένεια που δεν είχε εξ' αίματος καμία συγγένεια μαζί του, του έδωσε τη δυνατότητα να ζήσει το όνειρο.
Και το όνειρο που λέμε, δεν ήταν καν το μπάσκετ. «Στο τέλος της ημέρας, με ένοιαζε απλά να βελτιώνω το επίπεδο εκπαίδευσής μου. Το μπάσκετ ήρθε στην πορεία», αναφέρει ο ίδιος. Και δεν ήρθε απλά στην πορεία, αλλά δύο μεγάλα Πανεπιστήμια, του Πρόβιντενς και του Τζόρτζταουν, τον ζήτησαν. Ο Μπέντιλ διάλεξε το πρώτο και φαίνεται πως έπραξε το σωστό, παρότι και το δεύτερο αποτελεί ένα μεγάλο δέλεαρ για όποιον επιθυμεί να σπουδάσει στις ΗΠΑ.
Η πορεία του, στη συνέχεια, τον έβγαλε πρώτα στα «πράσινα» των Σέλτικς, ύστερα σε αυτά του Παναθηναϊκού. Κορυφαία ομάδα όλων των εποχών στο ΝΒΑ η μία με 17 τίτλους, «Εξάστερος» η άλλη. Ίσως να είναι γραφτό του να πετύχει στη δεύτερη, παίρνοντας την ευκαιρία από τον «Άρτζι» να μπει ανάμεσα στους καλύτερος...
