«Είμαι στο Ισραήλ τρία χρόνια και από την πρώτη στιγμή, μας είχαν ενημερώσει ότι υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε κάποιες δύσκολες στιγμές. Πίστεψέ με όμως, όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι, το να τις ζεις τελικά είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Και όσα κι αν σου περιγράψω, νομίζω ότι τα συναισθήματα εκείνων των ωρών, δύσκολα μπορεί να τα καταλάβει κάποιος που δεν τις έζησε». Ο Βασίλης Γεραγωτέλλης, είναι ένας από τους Έλληνες μπασκετανθρώπους που εργάζονται στο Ισραήλ. Ο άμεσος συνεργάτης του Γιάννη Σφαιρόπουλου στη Μακάμπι Τελ Αβίβ έζησε από κοντά το 24ωρο της κορύφωσης της έντασης στη χώρα. Με το Τελ Αβίβ να δέχεται μια από τις ισχυρότερες επιθέσεις διαχρονικά, σύμφωνα με όσα έλεγαν οι άνθρωποι στο Ισραήλ. Σήμερα, ξημέρωσε μια άλλη και για την ώρα πιο ήρεμη ημέρα. Ο ίδιος ανατρέχει στα γεγονότα των τελευταίων ημερών, με μια αφήγηση που καθηλώνει.
Οι εντάσεις υπήρχαν αρκετές μέρες
«Η φωτιά είχε αρχίσει να σιγοκαίει αρκετές μέρες με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ. Υπήρχε σε πολύ κοντινές αποστάσεις συγκέντρωση θρησκευτικά ετερόκλητου πλήθους, αφού τελείωνε το Ραμαζάνι και συγκεντρώθηκαν Μουσουλμάνοι και Παλαιστίνιοι, αλλά υπήρχε και μια πολύ μεγάλη γιορτή για τους Εβραίους η ημέρα της Ιερουσαλήμ. Οι μεν συγκεντρωμένοι στην πλατεία των Τεμενών, οι δε στο Τείχος των Δακρύων και δεν ήθελε πολύ να αρχίσουν οι εντάσεις. Μέχρι κάποιου σημείου, όχι πρωτόγνωρες για τέτοιες ημέρες, όπως μας είχαν ενημερώσει.
Μέρα με τη μέρα όμως, άρχισαν να κλιμακώνονται, κυρίως με την αστυνομία του Ισραήλ να επιχειρεί να προστατεύει τους ανθρώπους της χώρας, να υπάρχουν συγκρούσεις και να φτάσουμε ξαφνικά να υπάρχουν 500 τραυματίες τη μέρα. Άρχισαν οι αντιδράσεις από τη Χαμάς και χθες το πρωί εκτοξεύτηκαν οι πρώτες ρουκέτες προς την Ιερουσαλήμ και ανακοινώθηκε ότι υπήρξαν οι πρώτοι νεκροί στο Ισραήλ, δύο γυναίκες. Η απάντηση ήρθε άμεσα, με το Ισραήλ να χτυπάει ένα 13οροφο κτίριο στο οποίο κατάλαβα ότι ήταν κάτι σαν στρατηγείο της Χαμάς και πλέον είχε αρχίσει η κορύφωση. Η Χαμάς είχε πει πριν από αυτή την επίθεση, ότι αν μας χτυπήσετε θα απαντήσουμε με πυραύλους προς το κεντρικό Ισραήλ. Εκεί δηλαδή που βρίσκεται το Τελ Αβίβ και που συνήθως δε γίνεται στόχος, αφού οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο είναι νότιες, πόλεις όπως οι Ασκελόν και Αζντόντ».
Προπόνηση στο... μέτωπο
Η χθεσινή ημέρα για όλους στη Μακάμπι άρχισε εκτός Τελ Αβίβ και σε μέρος πολύ πιο κοντινό στο επίκεντρο των εντάσεων. «Για αύριο (Πέμπτη 13/5) ήταν προγραμματισμένος ο τελικός κυπέλλου στον οποίο παίζουμε εμείς με τη Μακάμπι Ρισόν. Αυτός θα γινόταν στο Χολόν, το οποίο είναι περίπου 15 χιλιόμετρα από το Τελ Αβίβ και προς τα νότια, πιο κοντά στην ένταση. Εμείς λοιπόν χθες, είχαμε πάει σε εκείνο το γήπεδο για να κάνουμε προπόνηση νωρίς το απόγευμα, από τις 3 μέχρι τις 5. Την οποία και κάναμε χωρίς προβλήματα και επιστρέψαμε στο Τελ Αβίβ και μετά στα σπίτια μας.
Εννοείται ότι από το πρωί είχαμε πληροφόρηση από τους Ισραηλινούς στην ομάδα ότι η ημέρα μπορεί να ήταν δύσκολη. Ήταν διάχυτη μια κατάσταση αναμονής και κανείς δε μπορούσε να είναι σίγουρος για την εξέλιξη.
Σειρήνες και καταφύγια
Το βράδυ, στις 9 παρά πέντε, ακούστηκαν για πρώτη φορά οι σειρήνες. Ταυτόχρονα μας έστειλαν μήνυμα από την ομάδα, ότι επίκειται επίθεση και να κατευθυνθούμε όλοι στους προβλεπόμενους χώρους ασφαλείας. Στο σπίτι που μένω εγώ, όπως γενικά στις νέες οικοδομές τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μέσα στο διαμέρισμα ένα safety room. Ένα δωμάτιο με ατσάλινο περίβλημα και με πόρτα που κλείνει αεροστεγώς και σε προφυλάσσει ο χώρος.
Πήγα, την πρώτη φορά χρειάστηκε να μείνω περίπου μισή ώρα μέσα. Οι σειρήνες χτυπάνε περίπου για δύο λεπτά και σε αυτό το διάστημα ήχησαν πέντε φορές. Ήταν συνεχόμενες οι επιθέσεις. Παρακολουθούσα από το ίντερνετ τις εξελίξεις, διάβαζα ότι τα πρώτα τρία λεπτά είχαν εκτοξευτεί 130 ρουκέτες και ότι είχε χτυπηθεί ένα λεωφορείο στο Χολόν.
Την ίδια ώρα, ακούγονταν απ' έξω συνεχόμενοι δυνατοί κρότοι. Δεν μπορείς να δεις από αυτό το δωμάτιο έξω για λόγους ασφαλείας και ψυχολογίας. Μου έστελναν όμως φίλοι από την ομάδα κάποια βίντεο από τις δικές τους περιοχές που φαινόταν ο ουρανός με τις ρουκέτες να διαδέχονται η μία την άλλη.
Μετά το μισάωρο, πάλι από την ομάδα, ενημερωθήκαμε ότι μπορούσαμε να βγούμε από τα καταφύγια. Σε άλλα σπίτια υπάρχει κοινό στο υπόγειο των οικοδομών. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, με τον οποίο ήμουν σε διαρκή επικοινωνία, ήταν εκείνη την ώρα στο προπονητήριο της ομάδας σε μια εκδήλωση και τους οδήγησαν στον σχετικό χώρο που υπάρχει εκεί.
Η δεύτερη επίθεση
Κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι είχε επανέλθει η ηρεμία. Πήγαμε για ύπνο όμως λίγα λεπτά πριν τις 3 τα ξημερώματα, άρχισαν πάλι να ηχούν οι σειρήνες, είχε αρχίσει μια νέα επίθεση. Και το Τελ Αβίβ και το Χολόν ήταν πάλι στο στόχαστρο. Ξανά στο δωμάτιο ασφαλείας, αυτή τη φορά όπως καταλαβαίνεις για όλη τη νύχτα.
Μέσα στην αγωνία μου, ένιωθα τουλάχιστον ανακουφισμένος που μια μέρα νωρίτερα είχε φύγει η οικογένειά μου που είχαν έρθει εδώ για τις ημέρες του Πάσχα και είχαν φτάσει με ασφάλεια στην Αθήνα. Οι επόμενες ώρες πέρασαν ακούγοντας τους κρότους, χωρίς φυσικά να μπορώ να ξέρω αν ήταν στον αέρα ή αν έπλητταν στόχους, αν υπήρχαν ανθρώπινα θύματα. Ειλικρινά, δεν περιγράφεται εύκολα το συναίσθημα. Είναι μεγάλη η αγωνία και η αβεβαιότητα.
Σήμερα, μάθαμε το πρωί ότι αναβλήθηκε ο τελικός και ότι η ομάδα θα είχε ρεπό. Από αύριο όμως θα επιστρέψουμε στις προπονήσεις. Και τα σχολεία, που ήταν κλειστά χθες και σήμερα πιστεύω ότι μπορεί από αύριο να λειτουργήσουν. Γενικά, υπάρχει μια προσπάθεια να επιστρέψει άμεσα η ζωή σε κανονικούς ρυθμούς. Να φανταστείς, υπάρχει για σήμερα ματς του πρωταθλήματος με τη Χάιφα να υποδέχεται τη Χάποελ Ιερουσαλήμ και λογικά θα γίνει κανονικά. Είναι και βόρεια η Χάιφα, εκτός επίκεντρου και θέλουν έτσι να δείξουν ότι κυλάει ξανά η ζωή κανονικά».
