Αναμφίβολα πρόκειται ένα από τα πιο ξεχωριστά ευρωπαϊκά τρόπαια για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς είναι το μοναδικό που δεν έχει κατακτήσει κάποια ομάδα από την κορυφαία διαχρονικά πεντάδα των πιο γνωστών συλλόγων μας (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Αρης και ΑΕΚ).
Το κύπελλο Σαπόρτα που κατέκτησε τέτοιες μέρα σαν σήμερα (πριν από 16 χρόνια) το Μαρούσι, με τη νίκη του επί της γαλλικής Σαλόν με 74-72 στον τελικό στη «Σάλα Κονφερνετσίνγια» της Βαρσοβίας αφήσει εποχή και το Basketa.gr δίνει το λόγο στον άνθρωπο που μόλις ο Σωτήρης Νικολαϊδης ετοιμαζόταν να σουτάρει τις πιο κρίσιμες βολές του αγώνα (με το σκορ στο 72-72) αυτός έβγαζε από την τσάντα του το...ψαλιδάκι για να πλουτίσει τη συλλογή του !
«Δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξεφύγει και αυτό το διχτάκι, όταν ήδη είχα στη συλλογή μου εκείνο από το 1993 με τον Αρη στο Τορίνο και το κύπελλο Κυπελλούχων, καθώς και το άλλο από το πρώτο κύπελλο Πρωταθλητριών του Παναθηναϊκού, το 1996 στο Παρίσι. Μόλις πήγε λοιπόν στις βολές ο Σωτήρης, λέω που να τις χάσει και ετοιμάστηκα για την απονομή» λέει ο Βαγγέλης Βουρτζούμης που έζησε το τρίτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο και όπως τονίζει:
«Ηταν το πιο απρόσμενο θα έλεγα γιατί το Μαρούσι ήταν πραγματικά μια ευρωπαϊκή σταχτοπούτα. Δεν είχε το όνομα του Αρη, του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, είχε όμως ψυχή, καρδιά και πάθος από όλα τα παιδιά, το τεχνικό τίμ, τον κόσμο και τη διοίκηση για να φτάσουμε σε αυτό τον θρίαμβο. Είχαμε εκείνο το...πολυβόλο τον Ολιβερ και τον Αμάγια που έκαναν φοβερό δίδυμο στην επίθεση αλλά και γενικά πολύ καλή ομάδα, από όλα τα παιδιά» λεει ο Βαγγέλης Βουρτζούμης, που μας...διορθώνει λέγοντας ότι το τρόπαιο η ομάδα του τυπικά το κατέκτησε στη Βαρσοβία, αλλά ουσιαστικά το είχε «σηκώσει» στο κλειστό του Αγίου Θωμά και στον ημιτελικό με την Ούνιξ Καζάν !
«'Ηταν ένα από τα μεγάλα φαβορί για τον τίτλο με εμπειρία Ευρωλίγκας η Ούνιξ και μας είχε νικήσει με 8 πόντους στη Ρωσία. Στην έδρα μας, σε ένα κατάμεστο γήπεδο, είχαμε τρομερό άγχος και λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου ήμασταν πίσω 14 πόντους.
'Επρεπε δηλαδή να καλύψουμε συνολικά 23 πόντους σχεδόν σε ένα ημίχρονο.
Θυμάμαι τότε, στο τάιμ άουτ με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, που ουσιαστικά είπαμε: «Παιδιά ξεχνάμε διαφορές και τέτοια. Πάμε να μπούμε σαν να είναι το παιχνίδι μηδέν μηδέν και να ξεκινάει τώρα. Πόντο πόντο και κάθε καλάθι ξεχωριστά και έτσι έγινε. Ισοφαρίσαμε, περάσαμε μπροστά και τελικά νικήσαμε με 12 πόντους καλύπτοντας τους 8 που είχαμε χάσει στη Ρωσία. Εκείνο το βράδυ είχα πιστέψει πως δεν το χάνουμε το κύπελλο» θυμάται ο συλλέκτης διχτακιών (και όχι μόνο) που αποκαλύπτει το διάλογο που είχε με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή όταν πήγε εκείνη τη σεζόν στο Μαρούσι.
«Ο κόουτς ήταν παντελονάτος και μου έκανε εξήγηση σπαθί από την αρχή.
‘‘Βαγγέλη σε θέλω εδώ για την εμπειρία σου, αλλά δεν ξέρω πόσο θα παίζεις για αυτό και θα ξεκινήσεις χωρίς να έχεις φανέλα’’ μου είπε από την πρώτη στιγμή και το εκτίμησα.Τελείωσα τη χρονιά με 25 λεπτά μέσο όρο, έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη του.
'Ενας εξαιρετικός προπονητής που είχε τεράστια συμβολή στο κύπελλο. ΄Ηρεμος και στα δύσκολα τάιμ άουτ, ήξερε πάντα πως να παίρνει τον καλύτερό σου εαυτό. Για μένα ο Αλεξανδρής είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα πήγε σε μια ομάδα και κατάφερε να την εμπνεύσει και να διεκδικεί άνοδο.
Αν και έχει πάρει δύο ευρωπαϊκά τρόπαια θεωρώ ότι ήταν λίγο άτυχος στην καριέρα του, άξιζε περισσότερα» λέει για τον κόουτς Αλεξανδρή ο Βαγγέλης Βουρτζούμης που δεν ξεχνάει και τους πανηγυρισμούς μεταξύ άλλων και του 'Αρη Βωβού.
«Ο αρχιτέκτονας αυτής της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια. Προσωπικά είχαμε βρεθεί και εκτός γηπέδων και θα έλεγα ότι είχαμε γίνει φιλαράκια. Είχε όραμα και τρέλα για την ομάδα, αλλά δεν του πήγαν όπως ήθελε τα επαγγελματικά του κάποια στιγμή και αναγκάστηκε να φύγει.
'Ηταν άσχημο αυτό που του συνέβη και φυσικά επίσης πικρό για την ομάδα που άρχισε μετά το 2010 την πτώση».
Στο αεροπλάνο της επιστροφής όλη η ομάδα χόρευε και κατά τη διάρκεια της πτήσης, αλλά ο Βαγγέλης Βουρτζούμης περίμενε και άλλα πολύ πιο ευχάριστα, που λίγο έλειψε να έρθουν...νωρίτερα.
"Η γυναίκα μου Εύα, ήταν έγκυος στο δεύτερο αγόρι μας και λίγο πάνω από τη Θεσσαλονίκη την έπιασαν πόνοι ! Τότε ο κυβερνήτης του αεροσκάφους μας ρώτησε αν είναι να κάνει προσγείωση εκεί, αλλά τελικά δεν ήταν ευτυχώς κάτι τόσο επείγον και πετάξαμε μέχρι στην Αθήνα. Ολα τα καλά μαζί" τονίζει ο Βαγγέλης Βουρτζούμης που όχι απλά δεν το βάζει κάτω, αλλά συνεχίζει στα 48 του να παίζει μπάσκετ και να θυμίζει...ηφαίστειο όπως αυτά που έχει η πανέμορφη Σαντορίνη, όπου και αγωνίζεται.
Σε ένα νησί όπου μπορεί το καμάρι να είναι η γυναικεία ομάδα βόλεϊ της Θήρας (έπαιξε πέρυσι τελικό πρωταθλήματος και εφέτος παίζει στα ημιτελικά με τον Ολυμπιακό) να υπάρχει η ποδοσφαιρική ομάδα του Πανθηραϊκού, χωράει όμως και το μπάσκετ.
"Πηγαίναμε με τη γυναίκα μου από παλιά στο νησί και το λατρεύουμε. Εκανα φίλους εκεί και κάποια στιγμή μου πέταξαν την ιδέα καθώς μια όμορφη παρέα ανθρώπων είχε φτιάξει την ΑΕ Σαντορίνης. Ε δεν ήθελε και πολύ να ασχοληθούμε και να ανεβάσουμε την ομάδα στη Γ' εθνική, όπου εφέτος είμαστε κοντά στο να τη σώσουμε σε αυτή τη δύσκολη κατηγορία. Εγώ είχα πει ότι δεν θα παίζω εφέτος, αλλά τελικά κόλλησα. Ευτυχώς όμως έπεισα και τον καλό μου φίλο τον Μάκη τον Νικολαϊδη να έρθει που είχε να παίξει μπάσκετ 3.5 χρόνια και είναι κανόνι. Θέλουμε 1-2 νίκες για να σώσουμε την ομάδα που πιστεύω να το καταφέρουμε και αν γίνει θα είναι μεγαλύτερος άθλος από το πρωτάθλημα το περσινό.
Ο κόσμος ανταποκρίνεται σιγά σιγά και έρχεται κοντά μας και πιστεύω ότι το μέλλον ανήκει στην ομάδα, την οποία κοουτσάρει ο Χάρης Πεταλωτής με τον συνεργάτη του τον Πάτρο Γαλαίο".
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ
Οι Κωνσταντίνος Αναγνώστου, Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης, Βαγγέλης Λογοθετίδης, Κωνσταντίνος Τσεβάς, Αλέξανδρος Φαλέκας, Σωτήρης Νικολαΐδης, Σωτήρης Μανωλόπουλος, Δημήτρης Καραπλής, Γιώργος Μασλαρινός, Δημήτρης Μαρμαρινός, Βαγγέλης Βουρτζούμης, Βασίλι Εφθίμοφ, Τζίμι Όλιβερ και Ασράφ Αμάγια ήταν οι παίκτες στους οποίους βασίστηκε ο Βαγγέλης Αλεξανδρής σε αυτή τη χρονιά του θριάμβου.
Στον όμιλο το Μαρούσι, αν και βρέθηκε αντίπαλο με πιο έμπειρες ομάδες, πήρε άνετα την πρόκριση (περνούσαν οι τέσσερις πρώτες ομάδες) παίρνοντας τη 2η θέση στην ισοβαθμία με τη Βαλένθια. Στην πρεμιέρα των αγώνων του επικράτησε 82-75 (Μασλαρινός 30, Αμάγια 19, Εφθίμοφ 18) της Βαλένθια στο κλειστού του Αγίου Θωμά ενώ στο δεύτερο παιχνίδι έκανε το 2/2 με διπλό στην Τουρκία με το 99-95 επί της Καρσίγιακα (Αμάγια 26, Εφθίμοφ 22π. και 20ριμπ., Όλιβερ 19, Φαλέκας 15). Νέα εκτός έδρας νίκη και 3/3 στη Σλοβενία επί της Πιβοβάρνα με 93-77 (Αμάγια 25, Μασλαρινός 19, Εφθίμοφ 16, Όλιβερ 13).
Η πρώτη (και βαριά) ήττα ήρθε στη Γαλλία από τη μετέπειτα αντίπαλό του στον τελικό, τη Σαλόν, με 75-56 (Όλιβερ 16, Εφθίμοφ 11) και έκλεισε τον πρώτο γύρο στο 4-1 με τη νίκη επί της Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν στον Αγιο Θωμά, με 98-82 (Όλιβερ 28, Μασλαρινός 18, Νικολαΐδης 15, Εφθίμοφ 13, Βουρτζούμης 13).
Ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε με ήττα στην Ισπανία από τη Βαλένθια με 95-81 (Εφθίμοφ 26, Όλιβερ 23, Αμάγια 14), αλλά ακολούθησαν τρεις συνεχόμενες νίκες στο κλειστό του Αγιου Θωμά επί της Καρσίγιακα με 101-92 (Όλιβερ 23, Αμάγια 18, Μασλαρινός 16, Εφθίμοφ 11), της Πιβοβάρνα με 112-71 (Εφθίμοφ 24, Αμάγια 21, Όλιβερ 18, Μασλαρινός 12) και της Σαλόν με 70-62 (Αμάγια 21, Όλιβερ 12, Μασλαρινός 10) με τις οποίες εξασφαλίστηκε η πρόκριση. Ετσι χωρίς κόστος ήταν η ήττα στο Ισραήλ από τη Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν με 89-83 (Αμάγια 21, Μασλαρινός 15, Νικολαΐδης 12, Εφθίμοφ 10)
Στη φάση των "16" είχαμε ελληνικό "εμφύλιο" με το Μαρούσι όμως να βάζει τις βάσεις από το πρώτο παιχνίδι επικρατώντας του Αρη στο Αλεξάνδρειο με 88-76 (Όλιβερ 24, Αμάγια 20 για το Μαρούσι- Φόρεστ 18 και Φίριτς 12 για τους Θεσσαλονικείς), ο οποίος δεν κατέβηκε στη ρεβάνς της Αθήνας λόγω οικονομικών προβλημάτων και μηδενίστηκε (20-0).
Στα προημιτελικά η γερμανική Τέλεκομ Βόννης αποδείχθηκε χαμηλό εμπόδιο με το Μαρούσι να επικρατεί άνετα δύο φορές τόσο στην Αθήνα με 102-82 (Μασλαρινός 30, Όλιβερ 26) όσο και στη Γερμανία με 101-91 (Όλιβερ 36, Αμάγια 15, Μασλαρινός 15).
Το θρίλερ με την Ούνιξ Καζάν στα ημιτελικά έδειξε το μέταλλο που είχε το Μαρούσι. Στη Ρωσία το Μαρούσι έχασε από την ομάδα του Στάνισλαβ Ερέμιν με 95-87 (Μασλαρινός 22, Αμάγια 22), ενώ στην Αθήνα βρέθηκε να χάνει με 14 πόντους στο 16' (44-30) με τη συνολική διαφορά να έχει εκτοξευτεί στο +22 για τους Ρώσους που προηγήθηκαν με 54-43 στο ημίχρονο. Δεκαέξι λεπτά αργότερα το Μαρούσι ισοφάριζε τη διαφορά του πρώτου αγώνα των εννέα πόντων (80-71 στο 36') έχοντας τρέξει ένα σερί 39-17 από το 54-41 του 19' όπου είχαν προηγηθεί οι Ρώσοι ! Το τελικό 93-81 (Αμάγια 21, Ολιβερ 19, Εφθίμοφ 12, Μασλαρινός 12), που μάλιστα διαμορφώθηκε στην εκπνοή με τρίποντο των φιλοξενουμένων, έδωσε πανηγυρική πρόκριση στον τελικό για το Μαρούσι με τον κόσμο να μπαίνει μέσα στο παρκέ και να ζουν οι παίκτες και το προπονητικό τιμ στιγμές πρωτόγνωρες στην ιστορία της ομάδας.
Ο τελικός στη Βαρσοβία ήταν συναρπαστικός με το Μαρούσι να είναι συνέχεια μπροστά στο σκόρ, φτάνοντας κάποια στιγμή και στους 15 πόντους (55-40) λίγο πριν το φινάλε του τρίτου δεκαλέπτου, αλλά οι Γάλλοι έφτασαν μέχρι την ισοφάριση με τρίποντο του Οουενς, για να ευστοχήσει στις κρίσιμες βολές ο Νικολαϊδης και οι Γάλλοι να αστοχήσουν στην τελευταία τους επίθεση.
ΜΑΡΟΥΣΙ (Αλεξανδρής): Αμάγια 15 (1 τρ., 6ριμπ.), Εφθίμοφ 7 (18ριμπ.), Φαλέκας 13 (1), Καραπλής, Μαρμαρινός, Μασλαρινός 4, Νικολαΐδης 4, Όλιβερ 31 (6/9 δ., 3/9 τρ., 10/10 β.), Βουρτζούμης.
ΣΑΛΟΝ (Ερβ): Τζίφα 4, Γκιουλιας 10, Χαι 6 (2), Τζάκσον 12 (2), Λι 19 (4), Οστρόφσκι 14 (1), Όουενς 7 (1), Τόμιτς, Βεσπάσιεν.
Photo Credits: Eurokinissi.
https://www.youtube.com/watch?v=YEQV7AXOsUs
