Δεν είναι άδικο αυτό που περνάει φέτος ο Ολυμπιακός, αλλά δεν του αξίζει κιόλας. Στα παρκέ αποδίδεται δικαιοσύνη, αλλά είναι αμαρτία η ομάδα που έκανε με συνέπεια την Ευρώπη να την αναγνωρίσει και να της υποκλιθεί μέσα στην δεκαετία, να έχει γίνει διαρκές θύμα διασυρμών πληρώνοντας δικές της επιλογές.
Οι δύσκολες και ιστορικές αποφάσεις που πήραν οι διοικούντες τον Ολυμπιακό το περασμένο καλοκαίρι ήθελαν εκτός από θάρρος και ξεκάθαρο σχεδιασμό και προσανατολισμό. Σίγουρα ήθελαν και ξεκάθαρες εξηγήσεις προς τον κόσμο για το τι προβλέπεται στο μέλλον. Στον Ολυμπιακό δεν έκαναν τίποτα από αυτά. Αφησαν να εννοείται ότι θα ήταν όπως πρέπει στην Ευρωλίγκα και θα έδιναν απαντήσεις "εκεί όπου παίζεται το κανονικό μπάσκετ", άφησαν να διακινείται σε διάρκεια η πληροφορία ότι τα οικονομικά ζητήματα ξεπεράστηκαν και άρχιζε η αντεπίθεση με ρύθμιση των εκκρεμοτήτων και δυναμικό μπάσιμο.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι οι άγραφοι παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι ήταν επειδή ο Μπλατ τους πίστευε. Πιο σωστά, αυτούς πίστευε για τα λεφτά που είχε. Αποκτήθηκαν μάλιστα "άβγαλτοι" παίκτες για να κολυμπήσουν μόνο στα βαθιά νερά της Ευρωλίγκας, αφού δεν υπήρχαν τα... δοκιμαστικά του πρωταθλήματος. Ε, μόνο να πνιγούν γινόταν.
Δεν υπήρχαν και πολλοί που πίστευαν ότι αφού έφυγε ο Μπλατ θα ερχόταν άλλος προπονητής "όνομα". Ο Μπλατ εξάλλου δεν έφυγε και τζάμπα... Βόλευε τότε και το πρόγραμμα για δύο σερί νίκες που θα έδεναν στην ομάδα τον Κεμζούρα, ο οποίος τελικά έμεινε ακόμα και μετά την ήττα από την Ζενίτ γιατί αυτό ήταν εξ αρχής το πλάνο.
Και δεν τα πίστευε κανείς αυτά γιατί από την αρχή της σεζόν ένα πράγμα ήταν φανερό δια γυμνού οφθαλμού και χωρίς να χρειάζονται μπασκετικές γνώσεις. Ο Ολυμπιακός που είχε αρχίσει να περιφέρεται στα γήπεδα από τα φιλικά κιόλας, ήταν μια ομάδα βουτηγμένη στην αμφιβολία, με παίκτες "σκοτισμένους" και όχι ήσυχους και αφοσιωμένους στο μπάσκετ. Μια ομάδα που όσο περνάει ο καιρός μοιάζει παραιτημένη από κάθε στόχο, που μάλλον ποτέ δεν κατάλαβε και αν είχε πράγματι στόχο και ποιος ήταν αυτός.
Δεν άξιζε στον Ολυμπιακό ο τραγικός σχεδιασμός, δεν του αξίζουν και οι συνέπειές του, γιατί προήλθε από τους ανθρώπους που τον εκτόξευσαν στις διάφορες κορυφές και γιατί αυτά τα "λούζονται" οι περισσότεροι από τους παίκτες που έγραψαν τις λαμπρές σελίδες. Φυσικά και δεν διορθώνεται τίποτα στην φετινό Ολυμπιακό. Δεν γυρίζει το χαρτί, όχι γιατί δεν θα έρθουν καλοί παίκτες αλλά γιατί φαίνεται ότι δεν μπορεί κανείς να πειστεί ότι υπάρχει κάτι να κυνηγήσουν.
Ισως θα ήταν καλό και θα βοηθούσε την κατάσταση αύριο κιόλας να γινόταν "φωναχτά" μια αναπροσαρμογή και μια ρεαλιστική τοποθέτηση. Μια χαμένη χρονιά συμβαίνει. Το πρόβλημα είναι να μην κακοφορμίσει η πληγή νομίζοντας ότι δεν τρέχει και τίποτα και το πρόβλημα επεκταθεί και στο μέλλον.
