Στις 12 Μαΐου του 2013, ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα σκορπίζει στον τελικό του Λονδίνου της Ρεάλ Μαδρίτης κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης για ακόμα μια φορά, και το Basketa.gr θυμάται τον «ερυθρόλευκο» θρίαμβο του back to back τίτλου στην Ευρωλίγκα!
Ιδια ομάδα, νέος καπετάνιος, διαφορετικές φουρτούνες
Η σεζον 2012-13 ξεκινούσε με το νέο της απομάκρυνσης του Ντούσαν Ίβκοβιτς από τον πάγκο του Ολυμπιακού. Ο Σέρβος αποφάσισε να κάνει ενα διάλειμμα από την προπονητική, έπειτα από το νταμπλ του 2012 και το δύσκολο έργο της διαδοχής του έπεφτε στα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο ανερχόμενος τότε Έλληνας κόουτς, αναλάμβανε ενα έργο με υψηλό πήχη και με απαιτήσεις για παρόμοια καλά αποτελέσματα, που αποτελούσαν σίγουρα ένα μεγάλο βήμα παραπάνω από την μέχρι τότε πορεία του σε Λάρισα, Μαρούσι και Πανιώνιο.
Φυσικά, παραλάμβανε και μία ομάδα που σε μεγάλο βαθμό, έμενε ίδια με εκείνη που λίγο καιρό νωρίτερα είχε κατακτήσει την Ευρώπη. Τα θεμέλια ήταν γερά, όμως, αυτό δεν σημαίνει πως η πορεία θα ήταν ομαλή. Η νέα περίοδος προσαρμογής σίγουρα είχε τις δικές της φουρτούνες, και ο δρόμος για ένα ακόμα Final 4 πέρασε από αρκετές από αυτές. Τη σεζόν 2012-13, ο Ολυμπιακός θα καταφέρει να φτάσει σχετικά εύκολα στα προημιτελικά της διοργάνωσης, περνώντας δεύτερος και στις δύο φάσεις ομίλων, τόσο στην πρώτη, που θα χάσει την πρωτιά στην ισοβαθμία από τη Ζαλγκίρις, όσο και σε αυτή του Τοπ 16, που θα μείνει πίσω μόνο από την Μπαρτσελόνα του 13-1. Η ομάδα του Ολυμπιακού ψάχνεται, για να παίξει το μπάσκετ του νέου της προπονητή, όμως καταφέρνει, ακόμα κι αν δεν πατάει ιδανικά, να φέρνει τη δουλειά εις πέρας.
Τα νοκ άουτ ήταν άλλη υπόθεση όμως. Το πλεονέκτημα έδρας θα του φανεί υπερπολύτιμο στη σειρά των προημιτελικών, μιας και η Εφές θα πάει τη σειρά στο 5ο παιχνίδι, γυρνώντας από το εις βάρος της 2-0 και στον τελευταίο αγώνα θα βρεθεί μάλιστα μπροστά με 13 πόντους. Κάποιοι πίστεψαν πως ο δρόμος θα φτάσει στο τέλος του με μία βροντερή έκπληξη. Όμως, η αντίδραση του Ολυμπιακού που θύμισε… Κωνσταντινούπολη, όχι απλώς γύρισε το παιχνίδι, αλλά έδωσε με 10 πόντους διαφορά (75-65) τη νίκη και το εισιτήριο για την μπασκετική πρωτεύουσα της Ευρώπης για ένα τριήμερο, την πόλη του Λονδίνου, όπου τον περίμενε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
https://www.youtube.com/watch?v=dnVeBxkZAdA
Με φορά απο την Κωνσταντινούπολη
Ο ημιτελικός ήταν η ευκαιρία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας να πάρει την εκδίκηση της από τον Ολυμπιακό για το κάζο του 2012. Οι Ρώσοι ήθελαν να κάνουν ενα statement, αποκλείοντας από τον Τελικό τον πρωταθλητή Ευρώπης, όμως όχι απλώς δεν το κατάφεραν αυτό, όχι μόνο είδαμε μια επανάληψη της Κωνσταντινούπολης, αλλά τελικά ο Ολυμπιακός φάνταζε και δύο επίπεδα πάνω, συντρίβοντας την "Ομάδα του Στρατού" με το πολύ βαρύ για ημιτελικό 52-69!
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα σαν να είχε αποτινάξει το άγχος των προημιτελικών και παρουσίασε ένα εντελώς απελευθερωμένο πρόσωπο στην Ο2 Arena, κλειδώνοντας τα δυνατά όπλα της ΤΣΣΚΑ, δηλαδή τον Μίλος Τεόντοσιτς, ο οποίος ήταν εντελώς απογοητευτικός, έχοντας 1/9 σουτ και 1 ασίστ, στο σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς για την ομάδα του. Από την άλλη, ούτε η υπόλοιπη ομάδα πήγε καλύτερα, σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός είχε τον δικό του ήρωα στο πρόσωπο του Κάιλ Χάινς. Ο Αμερικανός τελείωσε με 13 πόντους και 10 ριμπάουντ, κυριαρχησε απέναντι σε παίκτες ψηλότερους και δυνατότερους, όπως ο Σάσα Καούν, ο Βίκτορ Κριάπα και ο Νέναντ Κρσιτς και οδήγησε τον Ολυμπιακό στον τελικό, εκεί όπου τον περίμενε, όπως και το 1995, η Ρεάλ Μαδρίτης.
https://www.youtube.com/watch?v=8pEb3wfvoo0&t=18s
Κράτησε τα σκήπτρα με πάρτι στο δεύτερο ημίχρονο!
Στον τελικό της 12ης Μαΐου, ο Γιώργος Μπαρτσώκας χρησιμοποίησε συνταγή… Ίβκοβιτς. Η ομάδα του Ολυμπιακού χαλάρωσε το πρωί με μία βόλτα στο Χάιντ Πάρκ, όμως η έναρξη της αναμέτρησης μόνο χαλαρή δεν ήταν και την έπιασε εντελώς απροετοίμαστη! Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε έρθει για βόλτα στο πάρκο, έχτισε ένα σοβαρό προβάδισμα δεκαεπτά πόντων στο 9ο λεπτό του αγώνα (27-10) και έδειχνε από πολύ νωρίς το απόλυτο αφεντικό. Όμως τα παιχνίδια δεν λήγουν στο πρώτο δεκάλεπτο.
Ο Ολυμπιακός προσπάθησε σιγά σιγά να φέρει τον αγώνα σε μία διαχειρίσιμη για εκείνον διαφορά. Σημαντικά τρίποντα από τον Περπέρογλου και το καλό δεύτερο δεκάλεπτο του Πέρο Άντιτς θα μαζέψουν τη διαφορά στο ημίχρονο στους 4 πόντους. Στο δεύτερο μέρος, ήρθε η ώρα του Σπανούλη, ο οποίος μέχρι τότε ήταν άφαντος. Ο “Kill Bill” πέτυχε 3 σερί τρίποντα και ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει για πρώτη φορά το προβάδισμα, βάζοντας τις ψυχολογικές βάσεις για τη νίκη. Η Ρεάλ φυσικά και αντέδρασε, όμως η απάντηση του Ολυμπιακού ήταν ένα επικό επιθετικό κρεσέντο στο τέταρτο δεκάλεπτο που είδε την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να πετυχαίνει 39 πόντους και να σταματάει το κοντέρ στο 100!
Το νερό είχε μπει στο αυλάκι, και η επικράτηση είχε εξελιχθεί σε θρίαμβο. Η τεράστια αυτή νίκη είχε την σφραγίδα του πιο καταλυτικού - σε κοινή απόδοση - διδύμου γκαρντ που συνύπαρξε στον Ολυμπιακό την περασμένη δεκαετία, αυτό του Βασίλη Σπανούλη και Έισι Λο. Από τη μία, ο Σπανούλης γράφει 22 πόντους και κερδίζει το βραβείο του MVP του Final 4, ενώ ο Λο, βγαίνει ο MVP του Τελικού, καθώς έγραψε μία all around εμφάνιση με 22 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ.
Την ίδια ώρα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέδειξε ότι όχι μονο διαχειρίστηκε εξαιρετικά σαν… καλός καπετάνιος το άλλοτε “καράβι του Ίβκοβιτς”, αλλά το εξέλιξε και έγραψε ιστορία, γινόμενος ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτάει την κορυφή στην Ευρωλίγκα, κάτι που από τότε έχει καταφέρει μόνο ο Δημήτρης Ιτούδης. Όσο για τον Ολυμπιακό; Ο Ολυμπιακός έμπαινε σε μία… ελίτ παρέα τριών ομάδων, μαζί με την Γιουγκοπλάστικα και την Μακάμπι Τελ Αβίβ, που κερδίζουν δύο σερί Ευρωλίγκες την Final 4 era, δηλαδή από το 1987 και έπειτα, ολοκληρώνοντας τον ευρωπαϊκό του θρίαμβο!
https://www.youtube.com/watch?v=wQLNGEVX_dM
