Μαζί από μικροί, στην Εθνική Ελλάδας, ο Κώστας Σλούκας, ο Κώστας Παπανικολάου και ο Βαγγέλης Μάντζαρης μεγάλωσαν και στην Κίνα, στο 18ο Παγκόσμιο Κύπελλο, θέλουν να τελειώσουν τη… δουλειά που άφησαν στη μέση πριν από δέκα χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης θυμήθηκε την πορεία τους, από τις «μικρές» Εθνικές μέχρι την Εθνική Ανδρών, και με αφορμή το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησαν εν έτει 2009 στο Όκλαντ (έχασαν στον τελικό από τις ΗΠΑ) αναρωτιέται εάν μπορούν να ανέβουν στο πρώτο σκαλί του βάθρου των νικητών στο Πεκίνο και να αναδειχθούν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Η χημεία στο παιχνίδι τους, η εμπειρία που έχουν πλέον, αλλά και η φιλία που τους συνδέει, όπως και η συντροφικότητα μεταξύ όλων των παικτών του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος μπορεί να οδηγήσει τη «γαλανόλευκη» ψηλά φέτος, επισημαίνει η FIBA. «Είμαστε οι τρεις μαζί εδώ πέρα. Ελπίζω ο Θεός να μας βοηθήσει να πετύχουμε κάτι καλό φέτος», ανέφερε σχετικά ο Κώστας Παπανικολάου.
«Ξέρω ότι θα ακουστεί κλισέ, αλλά είμαστε σαν πραγματική οικογένεια. Ειλικρινά το εννοώ. Όλοι μπορούν να δουν τη σύνδεσή μας, μέσα κι έξω από το παρκέ. Περνάμε καλά. Αυτό μας βοηθάει να βγάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Νιώθω τυχερός που αποτελώ κομμάτι αυτής της παρέας παικτών. Ήμουν ένας από τους τυχερούς που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν σπουδαίες στιγμές με την Εθνική Ελλάδας, ειδικά των μικρότερων ηλικιών. Κέρδισα μερικά μετάλλια, αλλά το πιο σημαντικό ήταν πριν από δέκα χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, όταν φθάσαμε στη δεύτερη θέση, χάνοντας στον τελικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ελπίζω πως φέτος θα κάνουμε κάτι καλό, γιορτάζοντας την επέτειο των δέκα χρόνων», συμπλήρωσε ο 29χρονος φόργουορντ.
«Οι αναμνήσεις από τη συμμετοχή σου στην Εθνική θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στο άλμπουμ των αναμνήσεών σου», επισήμανε ο Κώστας Σλούκας, για να προσθέσει για την παρουσία του στις «μικρές» Εθνικές: «Είναι το πρώτο έπαθλο. Με παρότρυνε να συνεχίσω τη σκληρή δουλειά. Με βοήθησε να σκεφτώ πως μια μέρα θα βρεθώ στην ίδια θέση με τα παιδικά ινδάλματά μου. Όσο μακριά και να φθάσεις στην επαγγελματική σου καριέρα οι στιγμές στην εθνική ομάδα έχουν ξεχωριστή σημασία».
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης, από την πλευρά του, εξήγησε: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, φορώντας τη φανέλα της ομάδας μας. Η παρουσία μου με βοήθησε να νιώσω τιμή και πάντα ανυπομονώ να έχω την ευκαιρία να το κάνω ξανά. Η κλήση μου στις "μικρές" εθνικές ομάδες είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην καριέρα μου. Πολλοί νέοι παίκτες νιώθουν πως εκπληρώνεται το πρώτο τους όνειρο. Είναι το πρώτο σημάδι πως μπορείς να φθάσεις πέρα από τις προσδοκίες σου».
