Ο Εύαθλος «διέλυσε» τον ΑΓΣΙ παίρνοντας τη μεγαλύτερη νίκη του για φέτος και ο σκόρερ της ομάδας, Μπάμπης Ημερίδης, μίλησε στο Basketa.gr για την αγωνιστική άνοδο της ομάδας του Πολυκάστρου, καθώς και το όραμα που υπάρχει στις τάξεις της, για την παρουσία στις εθνικές κατηγορίες.
Το Πολύκαστρο είναι μία περιοχή 7.000 περίπου κατοίκων στον νομό Κιλκίς. Σε αυτή βρίσκεται μία ομάδα, που δε θα μπορούσε παρά να είναι περήφανη για τον εαυτό της, αποτελώντας τον άξιο εκπρόσωπο της κωμόπολης στις εθνικές κατηγορίες. Ο Εύαθλος έχει καταφέρει τα τελευταία δύο χρόνια να στέκεται ανταγωνιστικά στη Γ' Εθνική και στον 3ο όμιλό της, ελπίζοντας πως θα παίζει αυτό το σπουδαίο ρόλο για πολύ καιρό. Πέρυσι σημείωσε ρεκόρ 12-14 και φέτος βρίσκεται έως τώρα στο 7-7, δείχνοντας την ικανότητα να κάνει ένα παραπάνω «βήμα», με το θρίαμβο με 73-49 επί του ισχυρού ΑΓΣ Ιωαννίνων να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Ένας από τους πρωταγωνιστές του συνόλου του Γιώργου Παπαδόπουλου, ήταν και ο Μπάμπης Ημερίδης, ο οποίος αποτελεί τον μπροστάρη στην προσπάθεια του Ευάθλου να καθιερωθεί και να αποτελέσει ένα ακόμη σημαντικό «φυτώριο» για το ελληνικό μπάσκετ. Ο έμπειρος γκαρντ, τον οποίο αρχικά ο Αετός Κιλκίς (2009-2011) κι έπειτα η ομάδα του Πολυκάστρου εμπιστεύθηκαν για το ρόλο του «μπουρλοτιέρη», χωρίς να απογοητεύει ποτέ όπως φαίνεται και εδώ, μίλησε στο Basketa.gr για τον τελευταίο θρίαμβο του ιδίου και των συμπαικτών του, εξηγώντας το τι σημαίνει να έχει ένας αθλητής τον ηγετικό ρόλο σε ένα σύνολο. Παράλληλα, αναφέρεται στο όραμα του Ευάθλου που δεν εμπεριέχει μόνο αγωνιστικές επιτυχίες, αλλά και μία απαράμιλλη κοινωνική προσφορά, επιθυμώντας να γίνει ο «πρέσβης» της περιοχής στις εθνικές κατηγορίες, αναδεικνύοντας τα δικά του ταλέντα.
Μπάμπη, πώς καταφέρατε να κάνετε μία τόσο κυρίαρχη εμφάνιση με μία δυνατή ομάδα σαν την ΑΓΣΙ;
Νομίζω πως το «όπλο» μας ήταν η διάθεση, καθώς θέλαμε πολύ αυτό το παιχνίδι, παλεύοντάς το όπως όλα τα υπόλοιπα, ειδικά στο σπίτι μας. Οι ήττες με Νίκη Βόλου, Φαίακα και Πρωτέα, άλλωστε, ήρθαν επειδή κυρίως εμείς δεν ήμασταν ακόμη σε καλή κατάσταση, δεν είχαμε «δέσει» ως σύνολο. Το παιχνίδι με τον ΑΓΣΙ δεν ήταν καθόλου εύκολο και τον είδαμε να αντιδρά σε ένα σημείο από το -20, αλλά η διάθεση και το πάθος μας ήταν σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορούσαμε να χάσουμε, ιδιαίτερα όταν την ίδια στιγμή κάναμε πολύ καλή δουλειά με «ατού» του αντιπάλου, όπως ο Γεωργίου και ο Μπαρτζώκας.
Η ομάδα τώρα μοιάζει, πάντως, να βρίσκει τώρα το ρυθμό της, κάτι που επιβεβαιώθηκε στο παιχνίδι με τον ΑΓΣΙ, αφού στην αρχή τα αποτελέσματα την κράτησαν αρκετά χαμηλά.
Η αλήθεια αυτή είναι. Είχαμε αρκετά προβλήματα στην αρχή, γιατί βασιστήκαμε σε μερικούς παίκτες που δυστυχώς δεν μπόρεσαν στη συνέχεια να μας ενισχύσουν. Ένας παίκτης ήταν στρατιώτης, ο Ταπούτος σταμάτησε το μπάσκετ και αυτές οι απώλειες μας αποδυνάμωσαν, σε συνδυασμό με μερικούς τραυματισμούς και το γεγονός, ότι οι καινούργιοι δεν είχαν συνηθίσει ακόμη στον τρόπο παιχνιδιού μας. Αυτό μας επηρέασε πολύ στην αρχή και τώρα είναι που αρχίζουν να καταλαβαίνουν όλοι πώς λειτουργούμε, με αποτέλεσμα πια να κυλούν όλα πιο ομαλά.
Βλέπουμε εσένα να είσαι ο πρωταγωνιστής αυτής της ομάδας και η σεζόν να κυλά εξαιρετικά για εσένα, έχοντας πραγματοποιήσει αρκετές σπουδαίες εμφανίσεις. Ποιο είναι το σχόλιο σου για τη δική σου απόδοση;
Είμαι κι εγώ απλά κομμάτι αυτής της ομάδας, αν και μπορεί να μου δίνεται η εμπιστοσύνη, για να γίνω ο παίκτης που την κινεί σε ένα ρυθμό. Στην αρχή του πρωταθλήματος έψαχνα κι εγώ τα πατήματά μου, με τις ομάδες να έχουν προσαρμοστεί σε μένα, κάτι που σε δυσκολεύει ολοένα περισσότερο. Ψάχνω κι εγώ, με τη σειρά μου, λύσεις για να βοηθήσω στο να πάρουμε τις απαραίτητες νίκες.
Ποιο είναι το συναίσθημα του να είσαι ο πρωταγωνιστής για την ομάδα σου, και παράλληλα ο στόχος για τους αντιπάλους;
Οι αθλητές μαθαίνουν να λειτουργούν σε αυτή την κατάσταση. Αν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτή και μπορούν να το χειριστούν ανάλογα, τότε μπορούν να πετύχουν όπου κι αν βρεθούν. Εγώ λειτουργώ με αυτό τον τρόπο, γενικά, για την ομάδα τα τελευταία χρόνια και νιώθω ικανός από τη δική μου πλευρά να διαχειριστώ αυτή την πίεση. Υπάρχουν, φυσικά, και οι κακές ημέρες, αλλά θεωρώ πως έχω μάθε να μπορώ να ξεπερνώ κάθε κατάσταση.
Είσαι εδώ και αρκετά χρόνια στον Εύαθλο. Ποιο είναι το όραμα αυτής της ομάδας;
Ο Εύαθλος είναι μία ομάδα από ένα χωριό έξω από το Πολύκαστρο, είναι η ομάδα του τόπου μας και αρχίζοντας από το μηδέν με τους Γιώργο Παπαδόπουλο-Κώστα Κούτουλα από τη δεύτερη κατηγορία στο τοπικό πρωτάθλημα, καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι εδώ. Στόχος μας δε θα μπορούσε να είναι από το να βγουν καινούργια ταλαντούχα παιδιά, επομένως, κάτι που βέβαια στην επαρχία είναι πολύ δύσκολο. Τα παιδιά αυτά, που θα προέρχονται από τον τόπο σου, θα αρχίσουν να παίζουν στο ανδρικό τμήμα γύρω στη 2α με 3η Λυκείου, ενώ μετά θα φύγουν για να σπουδάσουν τουλάχιστο τέσσερα χρόνια. Στο καλύτερο σενάριο, δηλαδή, ο αθλητής σου σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη και πηγαινοέρχεται, κάτι που δε συμβαίνει συχνά, με συνέπρια να οφείλουμε να τους περιμένουμε, για να επανέλθουν. Είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρουμε, λοιπόν, καθώς το μπάσκετ στο Πολύκαστρο είναι ακόμη σε μία «παρθένα» κατάσταση, με τον κόσμο ωστόσο να έχει ανταποκριθεί, γεμίζοντας το γήπεδο και αγαπώντας αυτή την ομάδα. Βλέπουμε κάθε Κυριακή οικογένειες να το γεμίζουν, σε ένα πολύ θετικό σημάδι για εμάς και ελπίζουμε πως αυτό που ζούμε θα συνεχιστεί για αρκετά χρόνια ακόμη.
Νιώθετε, δηλαδή, πως είστε σε μία δική σας «ιερή αποστολή»;
Ναι, θέλουμε να κρατάμε ψηλά τη σημαία του Πολυκάστρου στις εθνικές κατηγορίες. Ξέρουμε, ότι είμαστε θέμα συζήτησης στην περιοχή και ο κόσμος θέλει να κερδίζουμε, αν και στις ήττες πάντα μας στήριζε. Θέλουμε, επίσης, να φέρνουμε με τις επιτυχίες μας κοντά στον αθλητισμό τα παιδιά, να φύγουν από τις καφετέριες και να... σταματήσουν την υπερβολική χρήση του κινητού και του διαδικτύου, για να έρθουν στο γήπεδο και να παίξουν. Είναι ένα «στοίχημα» για εμάς.
Αγωνιστικά μήπως διατηρείτε κάποιο ακόμη «στοίχημα»;
Οι δυνατότητές μας σε αυτό το κομμάτι δεν είναι τόσο μεγάλες, αν σκεφτείς τα οικονομικά μας δεδομένα. Ένα αγωνιστικό όραμα θα μπορούσε να είναι μία κατηγορία μεγαλύτερη από αυτή όπου βρισκόμαστε τώρα, αλλά αυτή τη στιγμή μοιάζει απατηλό. Αν μας δοθεί ποτέ η ευκαιρία, βέβαια, θα το κάνουμε πράξη, αλλά το να διατηρηθούμε σε αυτό το επίπεδο και να εξελίσσουμε την παραγωγική μας διαδικασία, για να συνεχίσουν νέα παιδιά στο δρόμο που έχουμε χαράξει, είναι αυτό που πρωτίστως πρέπει να πετύχουμε.
