Οταν μπαίνει στο γήπεδο, την ταυτότητά του (που αναφέρει ότι είναι γεννημένος στις 25 Μαϊου του 1981) την αφήνει έτσι και αλλιώς στα αποδυτήρια.
Αλλά εκεί αφήνει και τα χρόνια του καθώς μέσα στο παρκέ ξανανιώνει, και παίζει με τον ενθουσιασμό και το πάθος ενός έφηβου αφού όπως εξομολογείται στο Basketa.gr ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο παιχνίδι της Λήμνου, Μιχάλης Πελεκάνος:
«Το μπάσκετ είναι για μένα σαν ελιξήριο της ζωής, με κάνει και περνάω καλά. Μετά από τέτοια παιχνίδια μάλιστα, όπως αυτό του Λαυρίου, μη σου πως ότι νοιώθω και νεώτερος, ξανανιώνω» λέει ο έμπειρος φόργουορντ που μόλις είδε τον Ντεκοζί να χάνει τις βολές για το Λαύριο, στα 6.2’’ ακροβολίστηκε και η μπάλα έφτασε στα χέρια του στα 1.3’’.
Αλήθεια προλαβαίνεις να σκεφτείς ;
«Ούτε συζήτηση, φυσικά και όχι. Εκείνη τη στιγμή έχεις μοναδικό αντίπαλο το χρονόμετρο που πρέπει αρχικά να το νικήσεις και μετά να περιμένεις να δεις την κατάληξη της μπάλας. Αν για παράδειγμα σκεφτείς ότι αρκεί και δίποντο για τη νίκη, σου έχει μείνει η μπάλα στα χέρια και...χτυπάς το κεφάλι σου.
Αρα λές: Τώρα ή ποτέ και το μπουμπουνίζεις...» λέει ο Μιχάλης Πελεκάνος και περιγράφει τα αμέσως επόμενα δευτερόλεπτα.
«Απίστευτο συναίσθημα, μπροστά σε έναν υπέροχο κόσμο που μας έδωσε τρομερή ώθηση. Δεν είναι κλασσική δήλωση, είναι η αλήθεια, έχω περάσει από ομάδες που έχουν πολύ κόσμο, αυτό που ζούμε στη Λήμνο είναι ξεχωριστό. Εδω σε αγκαλιάζει ο κόσμος και έξω από το γήπεδο στο δρόμο που μας σταματάνε. Μας ανοίγουν τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους, νοιώθεις ότι είσαι μέλος μιας μεγάλης παρέας» τονίζει τρισευτυχισμένος ο άσος της Λήμνου που τον Μαϊου θα κλείσει τα 39 του χρόνια. Ε και ;
Αλλωστε έχει εντρυφήσει – ως συμπαίκτης στον Ολυμπιακό – και σε έναν μεγάλο παίκτη τον Βασίλη Σπανούλη που «κρύβει» την ηλικία του με τον τρόπο που παίζει.
«Ακριβώς, το θέμα είναι πως νοιώθεις και όσο έχω αυτή την όρεξη και τη διάθεση όταν μπαίνω στο γήπεδο θέλω να παίζω. Είδατε το Σπανούλη στη Ρωσία, κόντεψε να πετύχει ατομικό ρεκόρ πόντων, όπου είχε 31, και έσκισε τη φανέλα του από τα νεύρα του γιατί ήθελε να νικήσει.
Ενας θρύλος που έχει κατακτήσει τα πάντα σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο και όμως διψάει τόσο πολύ ακόμα σαν να ξεκινάει τώρα την καριέρα του.
Αυτή η δίψα, τη νοιώθω και εγώ και είναι το μυστικό για να παίζεις με το ίδιο κέφι. Οσο είμαι υγιής λοιπόν και το απολαμβάνω θα συνεχίσω».
Τη Λήμνο παραδέχεται ότι την ήξερε μόνο από τους...χάρτες, αλλά πλέον: «Τη λατρεύω και θα ερχόμουν άνετα για διακοπές στο άμεσο μέλλον. Είναι ένα υπέροχο μέρος που έχει πολλά πράγματα να κάνεις και χαίρομαι γιατί η ομάδα είναι το καμάρι του νησιού και αποτελεί το «talk of the thown» μετά από κάθε αγώνα. Είναι μεγάλη διαφήμιση για το νησί ο Ηφαιστος και το αξίζει».
Οσο για το πως βλέπει το μοντέλο της ομάδας και το στόχο, είναι ρεαλιστής:
«Κατ’αρχάς πάμε παιχνίδι με το παιχνίδι και πιστεύω ότι έχουμε δυνατότητα να χτυπήσουμε ακόμα και την 4η θέση. Τώρα είμαστε 5οι, μια θέση πάνω από την 6η που τερμάτισε η ομάδα, θα δούμε που θα καταλήξουμε.
Το βασικό είναι ότι ο Ηφαιστος δεν δείχνει σημάδια νεοπλουτισμού. Εχει μια σοβαρή διοίκηση της οικογένειας Μπούμπουρα που βοηθάει τα μέγιστα όσο μπορεί. Εχει όραμα, σωστή διαχείριση και σοβαρότητα. Επίσης υπάρχει ένα εξαιρετικό προπονητικό στάφ με τον κόουτς Μανωλόπουλο και τους συνεργάτες του και νομίζω ότι τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν».
Το μπάσκετ και γενικά ο αθλητισμός βοηθούν τα μέγιστα για να ξεπεράσει κανείς και μεγάλες δυσκολίες, αν και η απώλεια της κορούλας του, πριν λίγα χρόνια ήταν λογικό να αφήσει έντονα τα σημάδια.
«Ναι δεν το ξεπερνάς εύκολα και ήταν μεγάλο σοκ. Ηταν δύσκολα, όμως η ζωή συνεχίζεται δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Τα παιδιά είναι πάνω απ΄όλα και είναι αυτά που μας ενώνουν και με την πρώην σύζυγό μου πλέον καθώς έχουμε χωρίσει.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι πλάι σε έναν υπέροχο, σπουδαίο άνθρωπο και περνάω καλά κοιτώντας πάντα μπροστά. Δεν γίνεται αλλιώς».
Μιχάλης Πελεκάνος στο Basketa.gr: “Τέτοια παιχνίδια με ξανανιώνουν”
