Δεν χρειάστηκε να περάσει και πολύς καιρός... Μπορεί το 2010 με μια ομάδα γεμάτη αστέρια να μην τα κατάφερε να φτάσει στο Final Four της Ευρωλίγκας, αλλά ένα χρόνο αργότερα ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην κορυφή. Τα αστέρια δεν έλειπαν, αλλά και πάλι δεν ήταν και πολλοί αυτοί που πίστευαν πως οι «πράσινοι» θα κατάφερναν να φτάσουν ως τον τίτλο. Πολύ δε περισσότερο, όταν στα playoffs βρέθηκαν απέναντι στην Μπαρτσελόνα.. Με το Final Four να διεξάγεται στη Βαρκελώνη και απέναντι σε μια ομάδα φτιαγμένη να σηκώσει κούπα. Μια πορεία που τελείωσε με μία από τις εικονικές στιγμές της ιστορίας του Παναθηναϊκού! Αυτή την αγκαλιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Η πορεία ήταν κάθε άλλο παρά εύκολη. Και η αμφισβήτηση παρούσα σε όλη τη διαδρομή ξαφνικά. Παρά το ότι βρέθηκε στην κορυφή του ομίλου στο τέλος της Α’ Φάσης. Και στη δεύτερη στο τέλος της δεύτερης, αφού η Ουνικάχα Μάλαγα υπερτερούσε στην ισοβαθμία. Η Μπαρτσελόνα περίμενε και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας. Όλοι έσπευσαν να τον διαγράψουν. Από πολύ νωρίς... Μία ατάκα του Δημήτρη Διαμαντίδη σε ανύποπτη στιγμή, εκεί στα αποδυτήρια, έδειξε πως η ομάδα σκεφτόταν διαφορετικά...
-Δεν το πιστεύεις;
-Όχι ρε Δημήτρη... Δύσκολο... Εσύ το πιστεύεις;
-Φυσικά! Ναι... Έχουν κάποια σημεία στα οποία μπορούμε να χτυπήσουμε. Αν το καταφέρουμε θα περάσουμε...
-Ε, αφού το πιστεύεις εσύ, να το πιστέψουμε κι εμείς...
Κάπως έτσι πέρασε σε όλους μέσα στην ομάδα η αίσθηση στην αρχή, η πίστη αργότερα πως γίνεται. Πως μπορεί να γίνει. Το «μικρόβιο» είχε σπείρει ο Ομπράντοβιτς, λίγο νωρίτερα. Όταν έδειξε σε κάποιους παίκτες, τους παλιότερους όπως τον Διαμαντίδη ή τον Μπατίστ, μέσα από βίντεο, όχι με κουβέντες πως γίνεται, και που πρέπει να αντιδράσει η ομάδα. Από τη στιγμή που πείστηκαν αυτοί, ήταν εύκολο να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι.
Το πρώτο παιχνίδι χάθηκε στον πόντο (83-82). Η εικόνα του Διαμαντίδη έξω από τα αποδυτήρια, καθισμένος σε κάτι σκαλάκια να μονολογεί «εγώ φταίω, εγώ έχασα το παιχνίδι», κλονισμένος για πρώτη φορά είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. «Εγώ δεν πίστευα... Εσύ με έκανες να πιστέψω... Αν μη τι άλλο το γεγονός ότι η ήττα ήρθε με έναν πόντο, δείχνει πως γίνεται. Οπότε τώρα σήκωσε το κεφάλι και πάμε για το επόμενο». Και αυτό έκανε.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το 1-1 και επέστρεψε σπίτι του με το break. Πήρε δύο νίκες με 76-74 και 78-67 στο κατάμεστο ΟΑΚΑ και το 3-1 έστειλε τους «πράσινους» στη Βαρκελώνη. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που μια σειρά playoffs είχε μεγαλύτερη «πίεση» από το ίδιο το Final Four.
Ξαφνικά το «τριφύλλι» έγινε φαβορί και έμενε να το αποδείξει στο γήπεδο, στο 10ο Final Four της ιστορίας του. Μαζί με τον κόσμο του, που βρήκε όσα εισιτήρια είχε αφήσει η Μακάμπι Τελ Αβίβ, με τους φίλους της να κερδίζουν –αριθμητικά- τη μάχη της εξέδρας. Λίγο πριν την αναχώρηση, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, επέλεξε την παρουσία παικτών που δεν είχαν ξαναπάει τελικό. «Θέλω να δω τι θα πουν... Θέλω να δω πως θα αντιδράσουν». Τόσο απλά... Και τόσο απλά, κάθε τους λέξη χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη διάρκεια της προετοιμασίας για το Final Four.
Η Σιένα δεν απείλησε και η παρουσία στον τελικό ήρθε με το τελικό 77-69. Και στον τελικό περίμενε η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η οποία είχε «εξαφανίσει» τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι Ισραηλινοί δύο μέρες αργότερα θα έχαναν από τους «πράσινους» σε έναν ακόμη τελικό που σφραγίστηκε με το τελικό 78-70. Ο έκτος τίτλος ήταν γεγονός και με το σφύριγμα της λήξης, λες και ήταν συνεννοημένοι Ομπράντοβιτς και Διαμαντίδης άνοιξαν τα χέρια και έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που έχει αποτυπωθεί καρέ καρέ από όλους τους φωτογράφους;
Λίγο αργότερα ο Μήτσος θα καλούσε κοντά του τον Μάικ Μπατίστ και τον Κώστα Τσαρτσαρή για να σηκώσουν την κούπα, γιατί –όπως είπε- «είναι περισσότερα χρόνια από εμένα στην ομάδα και το αξίζουν».
Άλλωστε ο ίδιος ποτέ δεν ήταν των ατομικών διακρίσεων. Αν και εκείνη τη χρονιά έφυγε με τα χέρια γεμάτα: Αμυντικός της χρονιάς για έκτη φορά, μέλος της καλύτερης πεντάδας, πολυτιμότερος παίκτης της Ευρωλίγκας, πολυτιμότερος παίκτης του Final Four. O Μάικ Μπατίστ βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα δίπλα του, ενώ για τον Ομπράντοβιτς ήταν η 8η φορά που ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί της Ευρώπης.
Υ.Γ. «Μνημείο» είναι και οι συνεντεύξεις Τύπου που έγιναν στη Βαρκελώνη με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς σε τρελά κέφια και τον Δημήτρη Διαμαντίδη πιο χαμογελαστό από ποτέ μπροστά σε εκπροσώπους του Τύπου.
Φάιναλ φορ (Βαρκελώνη, 6-8/5)
Ημιτελικοί
Παναθηναϊκός-Μοντεπάσκι Σιένα 77-69 (40-36)
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Περπέρογλου 5, Μπατίστ 16 (7 ρ.), Φώτσης 14, Σάτο 6, Νίκολας 3 Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 8 (9 ασίστ), Βουγιούκας 6, Καλάθης 17 (6 ρ., 2 κλ.)
Μοντεπάσκι Σιένα (Πιανιτζιάνι): Μακάλεμπ 7, Ζήσης 4, Χέρστον 12, Καραρέτο 2, Ράκοβιτς 10, Λαβρίνοβιτς Κρ. 7, Καουκένας 13, Ρες, Ακιντέλε, Γιάριτς, Στόουνρουκ 4 (14 ρ.), Μος 6
Μακάμπι Τελ Αβίβ-Ρεάλ Μαδρίτης 82-63 (32-49)
Μακάμπι Τελ Αβίβ (Μπλατ): Πάργκο 13, Χέντριξ 6, Σαρπ 3, Μπλου 10, Ελιγιάχου 1, Πνίνι 14, Μπουρστάιν, Έιντσον 19, Μάτσβαν, Σχορτσανίτης 16
Ρεάλ Μαδρίτης (Μολίν): Τόμιτς 17, Πριτζιόνι 9, Σουάρεθ 8, Ρέγες 15, Μίροτιτς, Ροντρίγκεθ, Φίσερ 2, Γιουλ 9, Τάκερ 3
Μικρός Τελικός
Ρεάλ Μαδρίτης-Μοντεπάσκι Σιένα 62-80 (32-36)
Ρεάλ Μαδρίτης (Μολίν): Τόμιτς 1, Σουάρεθ 1, Ρέγες 8, Μίροτιτς 6, Ροντρίγκεθ, Βελίτσκοβιτς 7, Μπέγκιτς 4, Φίσερ 4, Γιουλ 23, Τάκερ
Μοντεπάσκι Σιένα (Πανιτζιάνι): ΜακΚάλεμπ 10, Ζήσης 9, Χέρστον 4, Καραρέτο 5, Ράκοβιτς 8, Λαβρίνοβιτς Κρ. 17, Καουκένας 8, Ρες 4, Μικελόρι 2, Γιάριτς 2, Αραντόρι, Μος 11
Τελικός
Μακάμπι Τελ Αβίβ-Παναθηναϊκός 70-78 (30-33)
Μακάμπι Τελ Αβίβ (Μπλατ): Πάργκο 12, Ελιγιάχου 8, Έιντσον 18(2), Πνίνι 9(2), Σχορτσιανίτης 4, Μπερστάιν , Μπλου 15(3), Μάτσβαν 3
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Μάριτς 2, Περπέρογλου 2, Μπατίστ 18, Φώτσης 5, Σάτο 13 (3), Νίκολας 14 (2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (1), Βουγιούκας 4, Καλάθης 4, Καϊμακόγλου
