Είναι λογικό ο κάθε προπονητής να θέλει η ομάδα του να κερδίζει τα παιχνίδια με 20 πόντους διαφορά ώστε να μην σπάει το στομάχι του, αλλά και το κεφάλι του για τα πλάνα ειδικών συνθηκών και όλα τα συναφή. Αν όμως υποθετικά μπορούσε κάποιος να του εγγυηθεί τη σιγουριά της νίκης και τότε τον άφηνε να επιλέξει τον τρόπο για να κερδίσει η ομάδα του, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διάλεγε τον τρόπο του Ολυμπιακού.
Νίκες μέσα από παράταση, στην έδρα της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Φενέρμπαχτσε και κόντρα στη Βασίλισσα της Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης μετά από παιχνίδι το οποίο το γυρίζουν οι αντίπαλοι και το πάνε στο έξτρα πεντάλεπτο, αποτελούν μπασκετικό άθλο που “ψηλώνει” σε αυτοπεποίθηση και σιγουριά την ομάδα που το επιτυγχάνει.
Ο Ολυμπιακός σε αυτά τα δύο σούπερ ντέρμπι χάνοντας την ευκαιρία να “καθαρίσει” δύο δικά του παιχνίδια στην κανονική διάρκεια του αγώνα τα έφερε τούμπα στην παράταση και αυτός είναι ένας μικρός άθλος, διότι ακόμα και μετά από 40 λεπτά δύσκολου και επίπονου παιχνιδιού παίκτες και προπονητικό τίμ όχι απλά δεν έχασαν το μυαλό τους, αλλά ήταν πιο συγκεντρωμένοι από ποτέ.
Δεν είναι τυχαίο ότι και στα δύο τάιμ άουτ πριν τις παρατάσεις με Φενέρ και Ρεάλ ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είπε στους παίκτες του: “Το παιχνίδι είναι δικό μας, απλά συγκεντρωθείτε στο πλάνο”. Δεν το έκανε μόνο για το καθαρά ψυχολογικό κομμάτι, αλλά και επειδή το πίστευε και γνωρίζει τις δυνατότητες των παικτών του.
Αυτό άλλωστε που αναφέρουμε για την ίδια την ομάδα εκφράζεται και ατομικά με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του κορυφαίου παίκτη του Ολυμπιακού του Γιώργου Πρίντεζη που έχασε το εύκολο (να βάλει έστω μια από τις δύο βολές στα 4’’ πριν τη λήξη) αλλά έβαλε τα πολύ δύσκολα καλάθια στην παράταση και καθάρισε το ματς.
Δεδομένου πάντως ότι οι προπονητές είναι συνήθως τελειομανείς, ο κόουτς των Πειραιωτών θα έχει κυκλώσει όχι το πως νίκησε ο Ολυμπιακός δύο φορές στην παράταση, αλλά το πως πήγαν τα παιχνίδια εκεί.
Στο συγκεκριμένο είχε και ένα έξτρα ελαφρυντικό η ομάδα. Την επιστροφή του Σπανούλη !
Ναι ο ηγέτης του Ολυμπιακού επέστρεψε, βοήθησε, αλλά αναγκαστικά άλλαξε και ρόλους με το καλησπέρα (σε συμμετοχές Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς κ.λπ.) και είναι λογικό να χρειάζεται λίγο χρόνο προσαρμογής και πάλι η ομάδα.
Ο ίδιος πάντως έδειξε σαν να μην έλειψε μια μέρα με άψογες συνεργασίες με Μιλουτίνοφ αλλά και με Πρίντεζη στο φινάλε της κανονικής περιόδου, σε μια φάση που θύμισε την περσινή τελευταία στο ΟΑΚΑ.
Ο Ολυμπιακός δείχνει να είναι μαζοχιστής (εντάξει πλάκα κάνουμε καθώς δεν το κάνει επίτηδες καμία ομάδα να μην τελειώνει το παιχνίδι όταν μπορεί) αλλά αν μη τι άλλο έχει καθαρό μυαλό για να το διαχειριστεί.
Υ.Γ. Ναι ο Πρίντεζης κορυφαίος, ο Σπανούλης επέστρεψε, Μιλουτίνοφ και ΜακΛίν έκαναν σμπαράλια τους αντίπαλους ψηλούς, αλλά η επιτομή του πάθος και της έντασης που θέλει και εκφράζει ο Ολυμπιακός ακούει στο όνομα Κώστας Παπανικολάου που ήταν και πάλι εκπληκτικός και ας έβαλε 33 ο Ντόντσιτς (σκόραρε δύσκολα όταν είχε αντίπαλο τον Κώστα)
Υ.Γ. 2 : Ο Ολυμπιακός έχει χάσει δύο παιχνίδια με την κακή Μπαρτσελόνα εκτός (την συντηρούν οι δύο νίκες επί των ελληνικών ομάδων !) και με τον Παναθηναϊκό εντός που δεν είχε ηττηθεί ποτέ στην ευρωπαϊκή τους ιστορία. Για αυτό η ενιαία Ευρωλίγκα είναι τόσο συναρπαστική γιατί μπορεί να στείλει στον κουβά κάθε σίγουρο στοίχημα...
