Μια φράση που είπε ο Βαγγέλης Ζιάγκος λίγο μετά τη λήξη του αγώνα στο Αγρίνιο, περιλαμβάνει την αλήθεια κοινής αποδοχής του φετινού πρωταθήματος, με τη διαφορά ότι ο καθένας τη βλέπει από διαφορετική οπτική γωνία.
Είπε ο προπονητής του Ηρακλή ότι δικαιώνονται όλοι όσοι περίμεναν το πρωτάθλημα ως άκρως αμφίρροπο και ανταγωνιστικό. Πράγματι έτσι το περίμενε η συντριπτική πλειοψηφία και δικαιώνεται. Εστω κι αν αυτό δε συμβαίνει επειδή ανέβηκε η ποιότητα.
Ο ένας αδιαμφισβήτητος παράγοντας είναι ο κορονοϊός. Οι ομάδες δουλεύουν σχεδόν στην τύχη. Οχι επειδή δεν είναι επαγγελματίες ή προγραμματισμένοι οι άνθρωποι, αλλά επειδή δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει και συνήθως κάτι περίεργο τους ξημερώνει. Υπολογισμοί και προγράμματα πάνε περίπατο και όλοι ζουν... με τη στιγμή.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι οι αποστάσεις μίκρυναν. Δεν υπάρχει πλέον ένα δίπολο που... δεν έβλεπε καν τους άλλους. Υπάρχει ένα γκρουπ 4-5 ομάδων που σαφώς υπερέχει και ακόμα και μεταξύ αυτών υπάρχουν διαφορές, όμως ουδείς εξ αυτών δίνει την αίσθηση του ανίκητου μεταξύ τους και σίγουρα δεν είναι όλοι αυτοί ανίκητοι και από τους υπόλοιπους.
Το ζητούμενο στα χρόνια της κρίσης είναι να μην σε παρατήσει το κοινό σου. Και το πρωτάθλημα του μπάσκετ φέτος προσφέρεται για να μην το παρατήσεις. Ο πολύς ο κόσμος δεν καίγεται να βλέπει υψηλές παρτίδες τακτικής και τρικ που δεν καταλαβαίνει. Θέαμα θέλει και αγωνία και αυτά υπάρχουν σε καλό βαθμό.
Είναι μεγάλη δουλειά για το πρωτάθλημα ότι το Μεσολόγγι που μπήκε στην παρθενική του συμμετοχή στη μεγάλη κατηγορία από θέση αουτσάιντερ δεν αφήνει αντίπαλο στην ησυχία του. Εχει βάλει πολλούς στα... κάρβουνα
Είναι μεγάλη δουλειά ότι σε μια σεζόν που ο καθένας θα είχε λόγους να περιορίσει τα έξοδα, με μία μόλις θέση υποβιβασμού, ο Ιωνικός και το Λαύριο ανακατεύουν διαρκώς την τράπουλα προς βελτίωση και ενίσχυσή τους, δείχνοντας ότι δεν ποντάρουν στο να βρεθεί κάποιος χειρότερος, αλλά θέλουν να είναι οι ίδιοι καλύτεροι. Και φυσικά είναι μεγάλη δουλειά ότι το Λαύριο πάει και νικάει αέρα μέσα στο Περιστέρι που πήρε... άλλη μια ομάδα μέσα στη χρονιά.
Είναι μεγάλη δουλειά ότι ο ΠΑΟΚ παίζει στα ίσια την ΑΕΚ μέσα στο ΟΑΚΑ. Οπως φυσικά είναι κρίμα και για μια ακόμα φορά η διαιτησία να καλύπτει με την ανικανότητά της ένα παιχνίδι που είχε χίλιους άλλους λόγους να προβληθεί. Και όσο θέμα είναι ότι ο Καρακατσούνης που δεν θα έπρεπε να παίζει λόγω ηλικίας παίζει και όπου πάει αλλοιώνει αποτελέσματα, άλλο τόσο θέμα είναι ότι αυτοί που κάνουν τους ορισμούς συνεχίζουν να δείχνουν ότι δεν έχουν συναίσθηση, ότι είναι ξένοι με το σπορ. Δε βάζεις δυο νέους και άπειρους διαιτητές με έναν αποδεδειγμένα κάτω του μετρίου παλιό σε τέτοιο ματς. Δεν το «μετράς» δηλαδή με τον τρόπο σου σαν τυπική διαδικασία.
Είναι μεγάλη δουλειά ότι ο Αρης αντιστάθηκε στον παραλογισμό μετά την ήττα από το Μεσολόγγι και πλέον στρώνει και ανεβαίνει. Εστω κι αν χρειάστηκε το... ανεξιχνίαστο μαγικό της FIΒΑ και υπάρχει φέτος ο Αρης με κανονικό ρόστερ, από την ώρα που έγινε αυτό, καλό είναι να υπάρχει δυνατός και να συζητείται για θετικές καταστάσεις.
Μάλλον είναι μεγάλη δουλειά και ότι ελάχιστοι είχαν μεγάλες προσδοκίες από το φετινό πρωτάθλημα. Κατά συνέπεια κάθε τι που κεντρίζει το ενδιαφέρον, μεγαλοποιείται και μοιάζει ακόμα πιο ωραίο από ότι είναι. Οπότε, ας μαζεύουμε τα θετικά του Σαββατοκύριακου για να πορευόμαστε έστω και με ψευδαισθήσεις, προσδοκώντας ότι στο μεσοδιάστημα θα μπουν μπρος και τα μεγαλεπήβολα που έχει εξαγγείλει ο ΕΣΑΚΕ από το περασμένο καλοκαίρι για έγκαιρη αναδιοργάνωση εν όψει του επόμενου πρωταθλήματος.
