Ένας φίλος από τα παλιά βρέθηκε την Πέμπτη το βράδυ στο ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσει τον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Ο Μίκαελ Κοχ ποτέ δεν έκρυψε ότι στον Παναθηναϊκό, στον οποίον αγωνίστηκε την πενταετία 1996-2001, νιώθει σα να είναι στο σπίτι του, οπότε τώρα που είχε χρόνο, πετάχτηκε ως την Αθήνα για να τον δει από κοντά να παίζει. Και για να δει και κάποιους φίλους που έχουν μείνει ακόμα στην ομάδα από την εποχή που έπαιζε αυτός.
Ο Κοχ, που είναι πλέον προπονητής, εθεάθη στα αποδυτήρια του κλειστού του ΟΑΚΑ μετά το τέλος του τέταρτου τελικού και δεν αρνήθηκε να μοιραστεί τις αναμνήσεις του από τον Παναθηναϊκό που γνώρισε εκείνος, αλλά και τον σημερινό Παναθηναϊκό. Για τον οποίον είναι απ' ό,τι φαίνεται γουρλής!
"Ναι, μάλλον του έφερα τύχη. Και την τελευταία φορά που είχα έρθει, ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει το πρωτάθλημα. Τώρα ήταν ένα παιχνίδι με μεγάλη πίεση, υπήρχε το πρέπει για τη νίκη. Έπαιξαν καλά, έκαναν καλή δουλειά, αλλά την Κυριακή θα είναι μια διαφορετική ιστορία. Όλοι το ξέρουν αυτό".
-Θα πας και στο ΣΕΦ;
"Όχι. Θα έχω επιστρέψει στη Γερμανία. Όμως έχω πολλές αναμνήσεις από τον Παναθηναϊκό. Από τότε που έπαιζα εγώ, βέβαια, έχει μείνει μόνο ένας παίκτης. Ο Αντώνης Φώτσης. Τον είδα στα αποδυτήρια και μιλήσαμε λίγο. Είχε πλάκα".
- Τι σου είπε;
"Ο Φώτσης είναι εξαιρετικό παιδί. Όποτε μιλάμε, θυμόμαστε τότε που παίζαμε μαζί με τον Σάσα Χούπμαν, τον άλλο Γερμανό που είχε παίξει τότε στον Παναθηναϊκό. Ωραίες αναμνήσεις και διάφορα περιστατικά έρχονται ξανά στη μνήμη με την κουβέντα. Ήταν κι ο Φράνκι ο Αλβέρτης στα αποδυτήρια, μίλησα και με αυτόν και με κάποια άλλα παιδιά, όπως τον Γιάννη τον φυσιοθεραπευτή".
-Ποια είναι η γνώμη σου για τον τέταρτο τελικό;
"Ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε κατά τη γνώμη μου, διότι από τον Ολυμπιακό μόνο ένας παίκτης εμφανίστηκε στο γήπεδο. Ο Έρικ Γκριν. Έπαιξε πολύ αλλά αυτό δεν είναι αρκετό όταν παίζεις εκτός έδρας σε μια σειρά πλέι οφ. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά. Ο Παναθηναϊκός είχε αρκετούς παραγωγικούς παίκτες, ο Ολυμπιακός όμως μόνον έναν".
-Η ατμόσφαιρα στις εξέδρες πώς σου φάνηκε; Παρατήρησες διαφορές σε σχέση με την εποχή που έπαιζες εσύ εδώ;
"Νομίζω ότι οι οπαδοί είναι λίγο πιο... φρόνιμοι τώρα. Όταν έπαιζα εγώ, ήταν ακόμα πιο τρελοί, πιο άγριοι! Και το 2011, που είχα ξαναέρθει, ήταν άγριοι, αλλά αν πας πίσω στο 1996 έως το 2000 που έπαιζα εγώ, ήταν πραγματικά τρελό αυτό που συνέβαινε. Τσακώνονταν, γίνονταν πολλά. Θυμάμαι ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ (σ.σ. ο ημιτελικός του 1998), που έγιναν διάφορα. Απίστευτο. Ίσως είναι καλό που ηρέμησαν κάπως τα πράγματα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε απλώς για αθλητισμό. Η ατμόσφαιρα πάντως που επικρατεί εδώ δεν συγκρίνεται με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες".
-Παρακολουθείς τον Παναθηναϊκό;
"Ναι, βέβαια. Έχω Eurloeague Pass και παρακολουθώ τα περισσότερα παιχνίδια της Ευρωλίγκας. Παρακολουθώ πολλά παιχνίδια και μέσω ίντερνετ, είδα για παράδειγμα τον τρίτο τελικό στο ΣΕΦ. Αυτό το παιχνίδι δεν το κέρδισε ο Ολυμπιακός, το έχασε ο Παναθηναϊκός. Στεναχωρήθηκα, αλλά απόψε (σ.σ. την Πέμπτη) χάρηκα πάρα πολύ και ελπίζω να κερδίσει ο Παναθηναϊκός και την Κυριακή".
-Με τι ασχολείσαι τώρα;
"Ήμουν προπονητής επί 8 χρόνια στην Βόννη και άλλα δύο στην Μπαϊρόιτ, αλλά φέτος κάθησα έξω. Είχα ελεύθερο χρόνο και είπα να έρθω ένα ταξίδι εδώ".
-Ποια είναι η πιο σημαντική ανάμνησή σου από την Ελλάδα;
"Σίγουρα, το πρώτο πρωτάθλημα που κερδίσαμε μετά από πάρα πολλά χρόνια, το 1998. Και φυσικά η Ευρωλίγκα που κερδίσαμε στη Θεσσαλονίκη το 2000, ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ".
