Ο Τελεθριακός βρίσκεται στις εθνικές κατηγορίες έπειτα από δέκα χρόνια ύπαρξης του. Η ομάδα από την Ιστιαία κάνει τον δικό της προσωπικό αγώνα στον 2ο όμιλο της Γ Εθνικής και μάλιστα πριν από την άρση των πρωταθλημάτων πανηγύρισε και την πρώτη της εκτός έδρας νίκη, απέναντι στον Ίκαρο Καλλιθέας.
Τι σημασία έχει για τον σύλλογο από την Β. Εύβοια το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ο πιο κατάλληλος να το απαντήσει είναι ο Μακής Κιαπέκος, ο οποίος έχει καταγωγή από την Β. Εύβοια, πέρσι ήταν έναν από τους πρωταγωνιστές της ομάδας και φέτος αποφάσισε να την στηρίξει και στις εθνικές κατηγορίες. Ο έμπειρος παίκτης εκτός όμως από τον Τελεθριακό αναφέρθηκε στο basketa.grκαι για την ομάδα του, τον Χολαργό. Για το πως αποχώρισε από εκεί αλλά και τα αισθήματα που του δημιούργησε το συγκεκριμένο «διαζύγιο».
Για δεύτερη φορά το 2020 η κοινωνία μας αλλά και ο αθλητισμός είναι σε κατάσταση lockdown, πως τoβιώνεται εσείς οι αθλητές, πίστευες ότι θα γίνει ξανά;
«Θεωρώ για μας τους αθλητές που ο αθλητισμός δεν είναι κύριο επάγγελμα είναι πολύ στενάχωρο να μην μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε τόσο πολύ αλλά θα κάνουμε υπομονή και με το καλό σύντομα θα μπορέσουμε να ξαναβρεθούμε στα γήπεδα. Η υγεία προέχει πάνω απ’ όλα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που βιοπορίζονται αποκλειστικά από τον αθλητισμό. Γι’ αυτούς πρέπει να μεριμνήσει άμεσα η πολιτεία. Για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι θα ξανασυμβεί αυτό. Εκτιμούσα ότι θα συνέχιζαν οι αγώνες κεκλεισμένων θυρών πράγμα που δεν ήταν καθόλου ευχάριστο αλλά ήταν παρήγορο».
Με βάση την εμπειρία σου από το προηγούμενο lockdown, ποσό καιρό χρειάζεται ένας αθλητής να μπει πάλι στο γήπεδο αλλά και να βρει αγωνιστικό ρυθμό;
«Αν υποθέσουμε ότι η διακοπή θα είναι τουλάχιστον 4 εβδομάδες θα χρειαστούν το ελάχιστο 15 μέρες. Καλό θα είναι βέβαια κάθε αθλητής να ασκείται ατομικά και να προσέχει το βάρος του έτσι με την άρση του lockdown να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση για την αποφυγή τραυματισμών».
Ο Τελεθριακός γράφει ιστορία φέτος, πως κατάφερε μια ομάδα από την Ιστιαία να βρεθεί στις εθνικές κατηγορίε; Ποσό εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να παίζεται παιχνίδια στον 2ο όμιλο της Γ’ εθνικής;
«Η ομάδα βρέθηκε στη Γ’ Εθνική ύστερα από πρόσκληση από την ΕΟΚ, καθώς αρνηθήκανε 2 ομάδες από την ένωση μας. Ο τελεθριακος είναι η πρώτη ομάδα που εκπροσωπεί την Βόρειο Εύβοια σε εθνική κατηγορία. Βέβαια, αυτό το εγχείρημα οφείλεται στο πρόεδρο μας τον Στέφανο Παπανδρέου που παρά τις δυσκολίες των ημερών μας και την δύσκολη γεωγραφική θέση της ομάδας κατάφερε να φτιάξει ένα σύνολο ανταγωνιστικό όπως φαίνεται από τις πρώτες αγωνιστικές. Αν και θα μπορούσαμε να επιλέξουμε κάποιον όμιλο βορρά η ομάδα διάλεξε τον δύσκολο δρόμο και επέλεξε τον νότο. Θεωρώ ότι ο 2ος όμιλος είναι ο πιο ανταγωνιστικός».
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε ως σύνολο, πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι; Έχεις καταγωγή από την Β. Εύβοια οπότε είσαι ο πιο κατάλληλος να απαντήσεις σε αυτό.
«Ακριβώς είμαι γέννημα θρέμμα από τα Λουτρά Αιδηψού. Να σου πω την αλήθεια κάποιες δυσκολίες που υπήρχαν όταν ήμουν μαθητής έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό καθώς τότε δεν είχαμε κλειστό γήπεδο αλλά ούτε και με ανθρώπους που να μπορούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά με σύγχρονες μεθόδους προπόνησης. Πλέον, τα πράγματα είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα. Αυτό φαίνεται και από τις επιτυχίες του γυναικείου τμήματος του Σύλλα Αιδηψου που πέρσι κατέκτησε και την Τρίτη θέση στο πανελλήνιο κορασίδων. Η μεγαλύτερη δυσκολία για τον αθλητισμό γενικά στην επαρχία είναι οικονομικής φύσης καθώς η λειτουργία των σωματείων είναι πολυέξοδη και ποσό μάλλον για περιοχές όπως εμάς όπου τα ταξίδια είναι πολυέξοδα».
Λίγο πριν την αναστολή των πρωταθλημάτων ήρθε η πρώτη νίκη της ομάδας και μάλιστα μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Τι νόημα έχει για εσάς αυτό το «διπλό» (δεν αναφέρομαι στο βαθμολογικό κομμάτι).
«Ψυχολογικά είναι πολύ σπουδαίο. Βέβαια λόγω της διακοπής δεν μπορέσαμε να το εξαργυρώσουμε, καθώς ακολουθούσε ο αγώνας με τον Πορφύρα στην έδρα μας και νίκη που κάναμε θα μας έδινε επιπλέον ώθηση».
Όσον αφορά το… κεφάλαιο Χολαργός, Το θεωρείς «σχολείο» αυτό, πως έφυγες από εκεί;
«Ο Χολαργός είναι η ομάδα μου. Αγωνίστηκα 12 σεζόν, από Α ΕΣΚΑ μέχρι και την Α2. είχα την τύχη τα περισσότερα χρόνια από αυτά, να έχω εξαίρετους προπονητές πράγμα που με βοήθησε παρά πολύ να εξελιχθώ. Το ότι έφυγα από το Χολαργό είναι κάτι που με στεναχώρησε παρά πολύ περισσότερο και από τους σοβαρούς τραυματισμούς που είχα στο γόνατο τα προηγούμενα χρόνια. Δυστυχώς η αλαζονεία κάποιων παραγόντων της ομάδας έφεραν σε αυτή τη κατάσταση στο ανδρικό της ομάδας γιατί σε επίπεδο ακαδημιών λειτουργεί υποδειγματικά. Απέναντι μου φέρθηκαν με αχαριστία γιατί ξεχάσανε πολύ εύκολα το ποσό στάθηκα στην ομάδα τα δύσκολα χρόνια της ομάδας, καθώς αρκετές χρονιές θα μπορούσα να πάω σε άλλη ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας και με καλύτερες αποδοχές αλλά πάντα επέλεγα να μείνω στην ομάδα μου.
Έχεις αγωνιστεί σχεδόν σε όλες τι κατηγορίες αλλά και στο τοπικό, τ βλέπεις με την πάροδο των χρόνων όσον αφορά το παικτικό επίπεδο;
«Δεν μπορεί να πει κανείς ότι το επίπεδο των παικτών πέφτει η έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ ότι οι νέοι παίκτες υστερούν σε 2 πράγματα. Πρώτον σε σκληράδα είναι λίγο πιο soft και δεύτερον τους λείπουν εικόνες είτε γιατί αργούν πολύ να παίξουν σε αντρικό επίπεδο, είτε γιατί δεν πολύ παίζουν πια σε ανοιχτά γήπεδα μόνα όπως γινόταν παλιά. Θεωρώ ότι μετα τα 18 τα παιδιά πρέπει να παίζουν σε αντρικό επίπεδο είτε αυτό είναι Γ ΕΣΚΑ είτε Α2. Το παιχνίδι και η προπόνηση με καλύτερους δυνατότερους και εμπειρότερους παίκτες σε κάνουν καλύτερο σε συνδυασμό με ατομική προπόνηση».
