Ο Φώτης Κατσικάρης παραχώρησε συνέντευξη σε ισπανικό μέσο ενημέρωσης.
Ο τεχνικός της Τενερίφης μίλησε για αρκετά θέματα, ενώ αναφέρθηκε και στο ΝΒΑ.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
«Είναι κάτι που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Εγώ είμαι πολύ αισιόδοξος από την φύση μου, ειδικά όταν οι καταστάσεις είναι περίπλοκες. Αυτό πιστεύω πως πρέπει να κάνει ένας προπονητής. Πρέπει να μεταδίδει την αισιοδοξία σε όλους, όχι μόνο στους παίκτες, αλλά και στον σύλλογο και τους οπαδούς. Ξέρουμε ότι η δουλειά μας είναι δύσκολη πολλές φορές, αλλά χωρίς αισιοδοξία τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα» απάντησε ο Κατσικάρης που εξήγησε πως η δουλειά των προπονητών είναι πολύ σημαντική.
«Η φιγούρα του προπονητή είναι σημαντική. Δεν λέω ότι οι άνθρωποι πρέπει να εκτιμούν τους προπονητές περισσότερο από τους παίκτες, γιατί αυτοί είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές» τόνισε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, ο προπονητής της Τενερίφης αποκάλυψε πως η συνεργασία του με τον Κρέσιμιρ Τσόσιτς, όταν ήταν παίκτης της ΑΕΚ, άλλαξε τον τρόπο που βλέπει το μπάσκετ και τον... έσπρωξε στην προπονητική: «Είναι ο άνθρωπος στον οποίο χρωστάω τα πάντα. Εξαιτίας του, είμαι τώρα προπονητής. Ως παίκτης, ήμουν ένας "τρελός" γκαρντ, έπαιζα με το ένστικτο και χωρίς να σκέφτομαι πολύ. Εκείνος άλλαξε το πώς σκέφτομαι για το άθλημα. Ήμουν πολύ νέος τότε και κάθε προπόνηση έμοιαζε με βουνό. Έπρεπε να κάνω ο, τι μου ζητά, να μην κάνω λάθη. Τότε άλλαξε η οπτική μου και οι σκέψεις μου για το μπάσκετ. Η καθημερινή δουλειά μαζί του με έκανε να σκέφτομαι το μέλλον μου ως προπονητή».
Σχετικά με το ενδεχόμενο να εργαστεί στο ΝΒΑ είπε: «Θα το ήθελα. Έχω σταθερά μία σχέση με το μπάσκετ εκεί. Όταν οι κανονισμοί το επέτρεπαν, ήμουν assistant στην ΑΕΚ και scout στους Μπόστον Σέλτικς, επομένως ξέρω προπονητές και τζένεραλ μάνατζερ εκεί. Διατηρώ σχέσεις με κάποιες ομάδες. Θα ήθελα να προπονήσω εκεί, αλλά δεν είναι δική μου απόφαση. Στις ΗΠΑ ξέρουν πως οι μισθοί μας εδώ είναι πολύ υψηλότεροι από αυτόν που μπορούν να προσφέρουν σε ένα μέλος του προπονητικού τιμ εκεί. Εμείς, όταν αποφασίζουμε να πάμε εκεί, πρέπει να ξεχνάμε ο, τι έχουμε συνηθίσει».
