Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον για το Γιανίκ Φράνκε, ο οποίος έδωσε συνέχεια στην οικογενειακή παράδοση και φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας.
Τόσο ο παππούς του 22άχρονου γκαρντ Ουίμ όσο και ο πατέρας του Ρολφ υπήρξαν διεθνείς, επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια ήταν και η μητέρα του. Μεγαλώνοντας με την πορτοκαλί μπάλα ανά χείρας έφθασε η στιγμή να παίξει κι αυτός στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας, με την πρώτη παρουσία του σε επίπεδο Ανδρών να γίνεται πριν από τέσσερα χρόνια. «Η οικογένειά μου είναι μπασκετική. Τόσο ο πατέρας μου όσο και η μητέρα μου ήταν επαγγελματίες παίκτες, οπότε ήταν εύκολη απόφαση για εμένα να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Αποτέλεσαν εξ αρχής τους δασκάλους μου και μου αρέσει αυτό. Ο πατέρας μου ήταν διεθνής, το ίδιο και ο παππούς μου. Είναι ωραίο που είμαι κι εγώ μέλος της Εθνικής Ολλανδίας. Δυστυχώς, ο παππούς μου πέθανε πριν προλάβει να με δει επαγγελματία. Τουλάχιστον, με είδα στα πρώτα χρόνια μου», παραδέχθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.
Ο Ρολφ Φράνκε ακολουθεί πλέον καριέρα προπονητή. Είναι στη ΖΖ Λάιντεν, στην οποία ο ίδιος ξεκίνησε την επαγγελματική πορεία του ως παίκτης, πριν μεταγραφεί στη Ρότερνταμ. Πέρασε και από την Ντόναρ, τους Μπίσονς Λοϊμάα, τη Ζαντάρ, δοκιμάστηκε από τον Προμηθέα Πατρών και την ΑΕΚ και κατέληξε στην Τρέντο. Πάντα στο πλευρό του, οι γονείς του. «Ήρθαν και με είδαν στην Ιταλία, τους άρεσε. Ακούω πάντα και τους δύο. Είναι διαφορετικοί χαρακτήρες και συνήθως έχουν διαφορετική άποψη. Έτσι, παίρνω αυτό που πιστεύω πως χρειάζεται από τον καθένα», συμπλήρωσε ο Ολλανδός διεθνής.
Όσον αφορά στη συμμετοχή του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, πρόσθεσε: «Πάντα όταν αγωνίζομαι με την Εθνική είναι ωραίο το συναίσθημα. Βλέπω παιδιά που τα γνωρίζω χρόνια. Επιστρέφοντας στην ομάδα σου, μετά τις υποχρεώσεις σου, είσαι ανανεωμένος, γεμάτος ενέργεια. Αναμφισβήτητα, η συμμετοχή μου στην Εθνική με βοηθάει στις διασυλλογικές υποχρεώσεις μου στην Ιταλία. Κάθε φορά που φοράω την πορτοκαλί φανέλα αισθάνομαι υπερήφανος. Ήταν ένα όνειρο από όταν ήμουν παιδί. Γνωρίζω πως το μπάσκετ στην Ολλανδία δεν είναι σε άνοδο, αλλά προσπαθούμε να το αλλάξουμε αυτό και νομίζω πως τα έχουμε πάει καλά έως τώρα. Έχουμε κάποιες ευκαιρίες να ανέβουμε επίπεδο. Είμαι πραγματικά ευτυχής για την έως τώρα πορεία μας. Μου αρέσει να παίζω στην Εθνική».
Με δεκαπέντε συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ, αλλά μόλις μία σε Παγκόσμιο Κύπελλο -το μακρινό 1986- οι Ολλανδοί προσπαθούν να βρουν το δρόμο προς την Κίνα μέσω των προκριματικών. Ξεκίνησαν ιδανικά στο πρώτο «παράθυρο» της FIBA, πανηγυρίζοντας μεγάλη νίκη επί της Κροατίας στο Ρότερνταμ, αλλά η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη, με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν στο 1-3 του Δ’ Ομίλου της Ευρωπαϊκής Ζώνης. Τον ίδιο απολογισμό έχει και η Κροατία, με τη Ρουμανία να βρίσκεται μέχρι στιγμής στο 2-2 και την Ιταλία να είναι αήττητη στην κορυφή. «Ήταν μεγάλο βήμα για εμάς. Ήταν μεγάλη στιγμή υπερηφάνειας για την ομάδα. Δείξαμε πως είμαστε στο δρόμο που θέλουμε», τόνισε ο Γιανίκ Φράνκε για τη σπουδαία επικράτησή τους κόντρα στη «Χρβάτσκα».
«Δυστυχώς, χάσαμε από τη Ρουμανία στο δεύτερο αγώνα μας και στο δεύτερο "παράθυρο" δεν ήμασταν ο εαυτός μας (ηττήθηκαν από την Ιταλία στη Βερόνα και από την Κροατία στο Ζαντάρ). Ευτυχώς, έχουμε ακόμα την ευκαιρία να προκριθούμε στον επόμενο γύρο εάν κερδίσουμε τη Ρουμανία με περισσότερους από επτά πόντους (75-68 έληξε το πρώτο ματς στο Κλουζ). Θα τα καταφέρουμε, εκτός εάν συμβεί κάτι περίεργο», δεν χάνει την πίστη του στις δυνατότητές τους ο 22άχρονος γκαρντ της Τρέντο.
