Εργατικός, ειλικρινής, αυθεντικός, ένας πιστός στρατιώτης του αθλήματος... Ένας από τους ανερχόμενους νέους προπονητές του Ελληνικού μπάσκετ μιλάει στο basketa.gr.
Ο λόγος για τον κόουτς Ματθαίο Καραχάλιο, ο οποίος βρίσκεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο τιμόνι της ομάδας του Πανελευσινιακού, ο οποίος εξακολουθεί να δεσπόζει στις υψηλές κατηγορίες, εκπέμποντας υγεία σε όλους τους τομείς. Έχοντας υπηρετήσει την «σπυριάρα» και το «στάχυ» από όλα τα πόστα, πλέον εκτελεί χρέη πρώτου προπονητή στην Β' Εθνική εν μέσω χαλεπών καιρών, ρευστότητας και αβεβαιότητας ένεκα της πανδημίας και των δύο απανωτών λουκέτων στα εθνικά πρωταθλήματα, τα οποία αυτή επέφερε. Κοιτά όμως με θάρρος την επόμενη μέρα και μας καλεί όλους να δράσουμε με κοινό παρoνομαστή το καλό του μπάσκετ.
Στο basketa.gr ο κόουτς Καραχάλιος μιλά για την απαξίωση που υφίσταται το μπάσκετ, τα αχαρτογράφητα νερά στα οποία ήδη κολυμπούν όλοι οι άνθρωποι του χώρου, την ανασφάλεια της επόμενης μέρας, την όξυνση του ανταγωνισμού αλλά και την πτώση της ποιότητας στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, την υποδειγματική οικογένεια του Πανελευσινιακού και για το πως η πορεία του «Σταχυοφόρου» μέχρι τα αστραφτερά σαλόνια της Α'1 συνέβαλε στην ραγδαία ανάπτυξη που συναντά το μπάσκετ στο Θριάσιο Πεδίο τα τελευταία χρόνια...
Ποια είναι η άποψη σου για το λουκέτο σε όλα τα εθνικά πρωταθλήματα με μοναδική εξαίρεση εκείνο της Basket League; Ο νόμος της ζούγκλας, σύμφωνα με τον οποίο ο δυνατός, στην προκειμένη περίπτωση ο πλούσιος, επιβιώνει;
«Θα μιλήσω ειλικρινά. Το έχω ήδη πει και θα το ξαναπώ. Πρέπει σίγουρα να ακούμε και να συμμορφωνόμαστε με τις οδηγίες των ειδικών, γιατί ούτε είμαστε γιατροί, ούτε και θα γίνουμε ποτέ. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω και με λυπεί, όσον αφορά τουλάχιστον το χώρο του μπάσκετ, για τον οποίο μπορώ να μιλήσω, γνωρίζοντας πράγματα και καταστάσεις, είναι το ότι θεωρώ πως οι αποφάσεις είναι τελείως άδικες. Μέχρι την ημέρα που ανακοινώθηκε το δεύτερο lock-down όλες οι ομάδες τηρούσαν υπεύθυνα όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι δεν μπορούμε να προπονούμαστε καθόλου ούτε και με τα απαραίτητα υγειονομικά πρωτόκολλα, όσο αυστηρά αυτά μπορούν να γίνουν την στιγμή που μιλάμε, για να προστατευτεί η δημόσια υγεία. Αν ο τρόπος για να συμβεί αυτό είναι τα εβδομαδιαία tests, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Basket League, θεωρώ πως πρέπει να βρεθεί οικονομική λύση τόσο από την Πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς, όσο και από τους παίκτες και τους προπονητές. Να βάλουμε δηλαδή πλάτη οικονομικά όλοι μας για το καλό του μπάσκετ και των ίδιων των παικτών, των προπονητών και των ομάδων. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο νόμος της ζούγκλας θα επιβεβαιωθεί».
Πως θα είναι η επόμενη μέρα για τις ομάδες όταν, αν όλα πάνε καλά, τον Ιανουάριο οι αγώνες αρχίσουν ξανά;
«Κατ' αρχάς, μακάρι να πάνε όλα καλά και να ξεκινήσουμε πάλι. Πριν όμως συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο για την προσαρμογή όλων των ομάδων στις προπονήσεις και κατόπιν να μπούμε στη διαδικασία των αγώνων. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο σε σχέση με πριν τη διακοπή. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θα πρέπει να έχουμε τον απαραίτητο χρόνο προετοιμασίας για να μπούμε στους αγώνες. Αυτή την στιγμή που μιλάμε η απραξία είναι τόσο μεγάλη και αν συνυπολογίσουμε και την διακοπή του πρώτου lock-down, καταλαβαίνει κανείς ότι η κατάσταση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο. Οι αθλητές δεν είναι ρομπότ, που ξαφνικά πατάμε έναν κουμπί και μπαίνουν μέσα και εκτελούν. Πρέπει να μειώσουμε οπωσδήποτε και όσο περισσότερο μπορούμε τον κίνδυνο των τραυματισμών και έπειτα να βελτιώσουμε το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας μας όσο εφικτό είναι αυτό. Έτσι κι αλλιώς, το καράβι με το που μπούμε σε αυτή την διαδικασία θα μπάζει από παντού και αυτό είναι δεδομένο. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι το ότι δεν υπάρχει κάτι δεδομένο για να προβλέψουμε το μέλλον και την πορεία των ομάδων μας, όπως θα συνέβαινε αν δουλεύαμε υπό κανονικές συνθήκες και είχαμε έναν μπούσουλα, που θα μας δημιουργούσε μια εικόνα».
Ακούγεται πως κάποιες ομάδες δεν επιθυμούν να κατέβουν στην επανέναρξη των πρωταθλημάτων. Ποια είναι η άποψη σου σχετικά με αυτό;
«Κατ' αρχάς θεωρώ πως είναι λάθος να εκφράζονται τέτοιες απόψεις. Δεν πιστεύω πως βοηθάνε αυτή την στιγμή σε αυτή την κατάσταση. Εγώ θεωρώ πως πρέπει όλοι να έχουμε γνώμονα το καλό του μπάσκετ με οποιοδήποτε τίμημα αυτή την στιγμή, είτε είναι οικονομικό είτε κάτι άλλο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θεωρώ ότι θα είναι η ταφόπλακα. Δηλαδή γυρίζουμε ακόμη πιο πίσω και βάζουμε ταφόπλακα σε παίκτες και προπονητές, οι οποίοι βιοπορίζονται από αυτό, σε όνειρα, σε στόχους, σε φιλοδοξίες, ακόμη στο αν κάποιος αύριο-μεθαύριο θα θέλει να ασχοληθεί με αυτό το αντικείμενο. Υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά που παίρνουν 300-400 ευρώ και ζούνε μόνο από αυτό, γιατί αυτό έχουν επιλέξει να κάνουν, γιατί αυτό αγαπάνε. Όλη αυτή η κατάσταση ανασφάλειας που δημιουργείται βάζει τα ταφόπλακα στα όνειρα τους και ενδεχομένως στα κίνητρα τους για να συνεχίσουν».
Ποια είναι η καθημερινότητα παικτών και προπονητών κατά την διάρκεια της διακοπής;
«Η καθημερινότητα έχει αλλάξει από την στιγμή που δεν βρισκόμαστε στο γήπεδο. Παίκτες, προπονητές και διοίκηση είμαστε σε συνεχή επαφή με οποιονδήποτε τρόπο, πέρα της φυσικής μας παρουσίας. Προσπαθούμε να κρατάμε ενεργούς τους παίκτες με τα προγράμματα που τους έχουμε δώσει. Βρισκόμαστε σε επικοινωνία και προσπαθούμε να τους κρατάμε σε καλή ψυχολογική κατάσταση όσο μπορούμε. Πράγμα το οποίο είναι πολύ δύσκολο αυτή την στιγμή, καθώς αυτά τα παιδιά εισπράττουν όλη την αβεβαιότητα που επικρατεί στον χώρο αυτή την στιγμή, βιώνουν μεγάλη ανασφάλεια και είναι απογοητευμένα. Επομένως, καλούμαστε να δουλέψουμε και σε αυτό το κομμάτι. Παράλληλα, ενημερωνόμαστε από διάφορα σεμινάρια, βλέπουμε παλαιότερα παιχνίδια της ομάδας μας -στα οποία μπορούμε τουλάχιστον οπτικά να βελτιώσουμε την εικόνα μας- και παρακολουθούμε πολύ μπάσκετ, όπου παίζεται τουλάχιστον. Κάνουμε ό,τι μπορούμε να κάνουμε με τις συνθήκες που επικρατούν τη σήμερον ημέρα».
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για φέτος; Αυτοί άλλαξαν εξαιτίας της διακοπής;
«Αυτή η ερώτηση θα ήταν ωραία πριν τη διακοπή. Τώρα ενδεχομένως θα πρέπει να απαντήσω σε δύο σκέλη. Πριν τη διακοπή, λοιπόν, θεωρώ πως είχαμε μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα, που θα μπορούσε να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο στον όμιλο μας. Μέρα με την μέρα θα γινόμασταν καλύτεροι. Δεν είχαμε φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε την καλύτερη προετοιμασία, καθώς είχαμε πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε, τα οποία δυστυχώς μας πήγαν πολύ πίσω σε επίπεδο ετοιμότητας κατά την έναρξη του πρωταθλήματος. Επομένως, όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες είχαμε, θα ήταν καλό. Θεωρώ πως είμαστε από τις ομάδες, που δεν έχουμε ταβάνι, ούτε και στους στόχους που δίνουμε. Βάζουμε στόχους καθημερινά για να φτάσουμε όσο ψηλότερα γίνεται και να διεκδικήσουμε ό,τι μπορούμε μέσα από αυτή την διαδικασία.
Τώρα με τη διακοπή, ειλικρινά δεν μπορώ να σου απαντήσω για στόχους. Δεν ξέρω τι θα δω τόσο από την ομάδα μου όσο και από τις άλλες. Δεν ξέρω τι θα συναντήσουμε και ποιο θα είναι το επίπεδο. Πραγματικά δεν ξέρω... Είναι κάτι πρωτόγνωρο όλο αυτό. Σίγουρα αναπροσαρμόζονται πολλά πράγματα, καθώς όλες οι ομάδες και η δική μας θα πρέπει τώρα να πηγαίνουν μέρα με την μέρα».
Ποιο είναι το επίπεδο του πρωταθλήματος φέτος;
«Πάλι θα απαντήσω με βάση τα δεδομένα πριν την καραντίνα. Θεωρώ πως το δικό μας τουλάχιστον πρωτάθλημα είναι πολύ ανταγωνιστικό. Το επίπεδο ποιότητας του όμως τα προηγούμενα χρόνια ήταν καλύτερο. Πιστεύω ότι είναι ένα ανταγωνιστικό και δύσκολο πρωτάθλημα και αυτό ήδη φάνηκε από τις πρώτες αγωνιστικές που παίξαμε. Ομάδες που είχαν ως στόχο την σωτηρία κερδίσανε πρωτοπόρους. Άλλες που ήταν φαβορί έχασαν. Εμείς κάναμε μια δύσκολη νίκη στο Ληξούρι. Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι πολύ αμφίρροπο. Όλοι μπορούν να χάσουν και όλοι μπορούν να κερδίσουν. Πιστεύω πως οι ομάδες που θα έχουν συνέπεια σε όλα τα επίπεδα, τόσο αγωνιστικά όσο και διοικητικά, και θα είναι τυχερές, καθώς οι συνθήκες που επικρατούν έχουν επιφέρει αστάθεια σε όλους του τομείς, θα είναι εκείνες που εν τέλει θα διακριθούν».
Τι σήμαινε για την ομάδα το τεράστιο «διπλό» στο Ληξούρι κατά την αρχή της σεζόν;
«Αδιαμφισβήτητα, η νίκη στο Ληξούρι ήταν μεγάλη και αυτό που την έκανε ακόμη σημαντικότερη ήταν το ότι εκείνη την περίοδο είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα. Είχαμε προβλήματα τραυματισμών με τον Τσιάκο να μην παίζει και όλη η περίοδος προετοιμασίας για το παιχνίδι (7-10 μέρες) ήταν πολύ προβληματική. Ο Σεργένκο, ο Καπώνης και ο Κρασάκης ουσιαστικά έπαιξαν δίχως προπόνηση. Αυτομάτως όλο αυτό, αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι το Ληξούρι χτίστηκε για να ανέβει και το ότι παίζαμε στην έδρα τους, καθιστά τη νίκη μας πολύ μεγάλη. Θεωρώ ότι και τώρα το Ληξούρι μετά την αλλαγή προπονητή θα πρωταγωνιστήσει, με τον φίλο μου Λευτέρη Τσαουσίδη να αναλαμβάνει την ομάδα. Του εύχομαι να του πάνε όλα καλά. Επομένως, σίγουρα ήταν μια μεγάλη νίκη και μας έδωσε μεγάλη δύναμη για την συνέχεια. Θέλω να εξυμνήσω τους παίκτες, γιατί παρ' όλες τις δυσκολίες όλη εκείνη την περίοδο μέχρι να παίξουμε αυτόν τον αγώνα, όπου και πήγαμε πραγματικά μισοί, βάλανε το "εγώ" τους κάτω από την ομάδα και έδειξαν πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και ότι μπορούν να πετύχουν πάρα πολλά».
Πως είναι η συνεργασία σου με τον Νίκο Βούλγαρη;
«Για τον Νίκο τα έχω πει και θα τα ξαναπώ. Κατ' αρχάς, για τον Νίκο σε επίπεδο αγωνιστικό, γιατί ξεκίνησε από εκεί, δεν χρειάζεται να μιλήσω. Αυτά που έχει κάνει τόσα χρόνια, παίζοντας μπάσκετ μιλάνε από μόνα τους. Έδωσε πολλά στον χώρο σαν παίκτης ασυζητητί. Τώρα πλέον, έχει ξεκινήσει ένα νέο δρόμο, αυτόν της προπονητικής. Εγώ πραγματικά χαίρομαι που τον έχω κοντά μου, γιατί πέρα από καλός μου φίλος είναι ένας προπονητής που αγαπάει πάρα πολύ αυτό που κάνει. Αφιερώνει πολύ χρόνο σε αυτό που κάνει, είναι διορατικός και μεγάλος δουλευταράς. Πάνω από όλα όμως το σημαντικότερο και αυτό που θεωρώ εγώ το "Α" και το "Ω" είναι ότι είναι ειλικρινής και τίμιος. Αυτό τον ξεχωρίζει στο μυαλό μου και πάνω σε αυτό έχουμε χτίσει μια επαγγελματική σχέση πέρα από την φιλίας μας, που μας κάνει να επικοινωνούμε ακόμη και όταν διαφωνούμε. Είναι πάρα πολύ σημαντικό ο συνεργάτης σου και ο βοηθός σου να είναι ειλικρινής και τίμιος και να ξέρεις ότι μιλάτε την ίδια γλώσσα. Πραγματικά μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε πολύ καλή χημεία. Είμαι βέβαιος πως έχει μέλλον στην προπονητική και ελπίζω ότι τουλάχιστον και εγώ θα τον έχω βοηθήσει στο ελάχιστο».
Ο πρόεδρος, Γιάννης Φιλίππου, έχει πει πως η πόρτα είναι ανοιχτή για όσους θέλουν να φύγουν και δύο φορές ανοιχτή για όσους θέλουν να επιστρέψουν. Τι σημαίνει για την ομάδα η επιστροφή του πολύπειρου Γιώργου Τσιάκου;
«Ο πρόεδρος ακολουθεί αυτό ακριβώς και το έχει οδηγό του πολλά χρόνια τώρα. Πράγμα που σημαίνει και δείχνει ότι είναι από εκείνους που δεν θέλει κανένας να είναι με το ζόρι στην ομάδα που διοικεί. Πιστεύει και πάντα πίστευε πως για αυτόν που θέλει να είναι στην ομάδα -και το δείχνει και έμπρακτα- η πόρτα είναι και θα παραμείνει ανοιχτή στο μέλλον. Αυτό είναι αλήθεια και το έχω βιώσει και εγώ μέσα από ραντεβού με παίκτες, καθώς τα πράγματα πολλές φορές δεν πάνε όπως θέλουμε, όπως για παράδειγμα τώρα με την καραντίνα. Εμείς μπορούμε να θέλουμε να κρατήσουμε έναν παίκτη και για οικονομικούς λόγους, καθώς όλοι προσαρμοζόμαστε στις τωρινές εποχές, να μην μπορούμε να τον κρατήσουμε -ή και για οποιονδήποτε άλλον λόγο. Πολλοί παίκτες που είναι να φύγουν στεναχωριούνται και πολλοί φεύγουν με έναν καημό και με μια υπόσχεση πως κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούν οι δρόμοι μας. Αυτό είναι γεγονός και πραγματικότητα στην Ελευσίνα. Εγώ δεν το έχω βιώσει πουθενά αλλού και το ζω στην ομάδα.
Όσον αφορά τον Γιώργο, η πορεία του σαν παίκτης και η αγωνιστική του αξία στον χώρο μιλά από μόνη της. Το παιδί έχει φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο, έχει παίξει Α'1, έχει παίξει με τον Πανελευσινιακό στην Α'1, έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει καριέρα. Του έγινε η πρόταση. Τον ήξερα και με ήξερε. Ήξερε την ομάδα και την ξεχώρισε αμέσως από όλες τις προτάσεις που είχε. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το παρελθόν και η υγεία που συνεχίζει να βγάζει η ομάδα τόσα χρόνια, μένοντας σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Την δέχθηκε με χαρά και έτσι έγινε το deal. Ο Γιώργος είναι ένα παιδί που πέρα από σημαντικός για την ομάδα, χάρη στην αδιαμφισβήτητη αγωνιστική του αξία στην οποία ποντάρει ο σύλλογος, είναι ενδεχομένως και ένας τρίτος προπονητής, ένας ακόμη βοηθός για εμένα που τον έχω στα αποδυτήρια. Μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά σε πολλούς τομείς και για τα νέα παιδιά που θέλουμε να βγάλουμε και να τα βοηθήσουμε να παίξουν μπάσκετ».
Το «αν» και η «μεταφήγηση» ποτέ δεν παίζουν μπάσκετ… Αλλά επίτρεψε μου να ρωτήσω. Τι θα μπορούσε να είχε καταφέρει η ομάδα πέρσι αν ο Μουμπάρακ δεν είχε τραυματιστεί;
«Δεν μου αρέσει το "αν". Εγώ δεν είμαι των υποθέσεων, καθώς θεωρώ πως σε αποπροσανατολίζουν από την πραγματικότητα που καλείσαι να αντιμετωπίσεις. Πέρσι όταν χτύπησε ο Μουμπάρακ, λοιπόν, που ήταν και πολύ νωρίς στην σεζόν, ουσιαστικά δεν τον προπόνησα καθόλου μέσα στην χρονιά, αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε όλη την κατάσταση δίχως έναν από τους παίκτες πάνω στους οποίους είχε χτιστεί η ομάδα και πόνταρε πολλά. Επομένως, αν πέρσι δεν είχαμε αυτόν τον τραυματισμό, ενδεχομένως σε κάποιες δυσκολίες και σε κάποια ντεφορμαρίσματα που είχαμε μέσα στην χρονιά να είχαμε ανταπεξέλθει καλύτερα και να αντέχαμε πολύ περισσότερο και ίσως η ομάδα να ήταν στην πεντάδα».
Το επίπεδο στο Θριάσιο πεδίο έχει ανέβει για τα καλά τα τελευταία χρόνια. Την μόνιμη παρουσία του «Σταχυοφόρου» στα εθνικά πρωταθλήματα ακολούθησε ο Μανδραϊκός αρχικά και στην συνέχεια η ΝΕΜ, η οποία κοιτάει και ψηλότερα. Η Ακαδημία Ελευσίνας από την Δ' ΕΣΚΑΝΑ είναι πλέον στην Α' με όνειρα για την άνοδο. Ο ΟΚΕ εξελίσσεται σε μια ομάδα πρότυπο για τις υπόλοιπες. Δυο νέες ομάδες σε Ασπρόπυργο και Μέγαρα ιδρύθηκαν (κτλ)... Ποια είναι η άποψη σου για όλη αυτή την ραγδαία ανάπτυξη στην περιοχή και που αυτή οφείλεται;
«Κατ' αρχάς, είναι πάρα πολύ ευχάριστο αυτό, γιατί αναφερόμαστε σε πρόσωπα που είμαστε πολύ φίλοι μεταξύ μας. Όντως το επίπεδο των ομάδων του Θριάσιου Πεδίου έχει ανέβει και όλο αυτό θεωρώ ότι έχει δώσει κίνητρο σε ανθρώπους -που ενδεχομένως να μην ασχολιόντουσαν με τον αθλητισμό και το μπάσκετ συγκεκριμένα- να ασχοληθούν με το άθλημα. Θεωρώ, χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια της ομάδας μου, ότι ο Πανελευσινιακός έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό το κομμάτι. Φτάνοντας η ομάδα μέχρι και το υψηλότερο επίπεδο, αυτό της Α'1, έδωσε κίνητρο σε πολλούς ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Στις ομάδες μέσα από τον υγιή συναγωνισμό της περιοχής να γίνουν πιο ανταγωνιστικές, να ασχοληθούν περισσότερα παιδιά κατ' επέκταση και να δημιουργηθούν κι άλλες ομάδες, έχοντας παράγοντες. Αυτό που πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο είναι ότι ο Πανελευσινιακός έδειξε τον δρόμο. Εύχομαι όλες οι ομάδες αυτές να έχουν επιτυχία, γιατί μιλάμε για πρόσωπα και ανθρώπους που λίγο ή πολύ είμαστε όλοι γνωστοί μεταξύ μας και το Θριάσιο μπάσκετ, να το πω έτσι, να διακριθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Είναι πραγματικά ευχάριστο το γεγονός αυτό και εύχομαι σε όλους να τους πάνε όλα καλά και να έχουν πολλές επιτυχίες στο μέλλον».
Είσαι χρόνια στην ομάδα και έχεις περάσει από όλες τις βαθμίδες. Κάποιες σεζόν ήσουν προπονητής στην Δ' ΕΣΚΑΝΑ, στις ακαδημίες και μετά ήσουν βοηθός στην Β' Εθνική. Πόσο εύκολο σου ήταν να διαχειριστείς τις απαιτήσεις κάθε ομάδας και τις εναλλαγές από την μια προπόνηση στην άλλη;
«Η αλήθεια είναι έχω περάσει από όλα τα στάδια από προπόνηση σε ακαδημίες σε αγόρια, σε κορίτσια, παμπαίδες, παίδες, νεάνιδες, κορασίδες, υπεύθυνος υποδομών, προπονητής Δ' ΕΣΚΑΝΑ Ανδρών, Α' ΕΣΚΑΝΑ Γυναικών, βοηθός στην Β' Εθνική και πλέον πρώτος προπονητής. Είναι αλήθεια ότι έχω δει αρκετά πράγματα και έχω να δω πολλά ακόμη. Από όλα πήρα κάτι και όλα τα χάρηκα εξίσου πολύ. Θεωρώ ότι κάθε προπονητής πρέπει να προσαρμόζεται με βάσει το σύνολο που έχει και προπονεί και με την τεχνογνωσία που αποκτά να εξελίσσεται, να γίνεται καλύτερος, πιο έμπειρος, σοφότερος. Για μένα όλα αυτά είναι ένα πάρα πολύ καλό σχολείο για όσα έχω βιώσει και θα βιώσω στο μέλλον για να με κάνουν καλύτερο
Όσον αφορά τις εναλλαγές από την μια προπόνηση στην άλλη μέσα στην ίδια μέρα, αυτό που ήταν βάρβαρο είναι το ότι έτρωγες πολλές ώρες. Θεωρώ όμως ότι υπάρχουν πολλοί νέοι προπονητές -όπως κι εγώ- που αυτό το ξεχνάνε. Εκείνη την στιγμή δηλαδή αφοσιώνεσαι σε αυτό που αγαπάς και κάνεις. Ξεχνάς πραγματικά την ώρα και μπαίνεις στο γήπεδο για να κάνεις συγκεκριμένη δουλειά. Είναι βάρβαρο γιατί ασχολείσαι πολλές ώρες και ίσως να μην ανταμείβεσαι και καλά για αυτές τις ώρες που δουλεύεις. Η χαρά όμως που εισπράττεις είτε από τις ακαδημίες, είτε από την διαδικασία την προπονητική και η χαρά που βλέπεις στο πρόσωπο αυτών των παιδιών πραγματικά σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα. Βλέπεις ανθρώπους να βελτιώνονται τόσο αγωνιστικά, όσο και ως άνθρωποι και προσωπικότητες και θεωρείς ότι έχεις δώσει και εσύ ένα μικρό λιθαράκι για να δημιουργηθεί μια καλή προσωπικότητα. Επομένως, όλα αυτά τα ξεχνάς εκείνη την στιγμή και θεωρείς ότι επιτελείς κοινωνικό έργο, πέρα από το μπασκετικό κομμάτι».
Όταν είχες βρεθεί για λίγο μόλις καιρό μακριά από τον πάγκο της Ελευσίνας, το όνομα σου είχε ακουστεί μέχρι και για ομάδες Α'1. Τι έχεις να πεις σε όλους διατρανώνουν πως ο Ματθαίος σε λίγα χρόνια θα κοουτσάρει με σακάκι και γραβάτα;
«Πράγματι είχε υπάρξει μια επαφή με ομάδα της Α'1 η οποία δεν προχώρησε για κάποιους λόγους, που δεν έχουν σημασία τώρα, και επέστρεψα στην ομάδα. Δεν έχω να πω κάτι, πραγματικά αυτό που εύχομαι, κατ' αρχάς, είναι να καταφέρω να δικαιώσω τις προσδοκίες όσων το πιστεύουν αυτό για εμένα και κατά δεύτερον να τους ευχαριστήσω για την εκτίμηση τους. Νιώθω πραγματικά την αποδοχή και την εκτίμηση στο πρόσωπο μου από πολλούς ανθρώπους και από σημαντικούς ανθρώπους του χώρου και αυτό με ικανοποιεί πλήρως. Πραγματικά ευχαριστώ. Τίποτα άλλο...».
Πριν περίπου 3 χρόνια ξεκίνησε μια προσπάθεια στην Ελευσίνα με το "4 mans spacing", την φιλοσοφία του ανδρικού από εποχές Τσαουσίδη, να υιοθετείται από όλα τα τμήματα των ακαδημιών. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας έχουν φανεί και αν ναι ποια είναι αυτά;
«Το "4 motion spacing" είναι μια φιλοσοφία, την οποία είχε υιοθετήσει και παρουσιάσει ο Λευτέρης Τσαουσίδης και πέρασε και στην ακαδημία. Πλέον βέβαια, έχουν αλλάξει κάποια πράγματα από την στιγμή που αποχώρησε ο Λευτέρης. Θεωρώ ότι όλοι πήραν κάτι από αυτό και επηρεάστηκαν άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, γιατί μιλάμε για μια φιλοσοφία που δουλεύει πάνω σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Παίκτες ήρθαν, παίκτες έφυγαν. Άλλοι πήραν περισσότερα, άλλοι λιγότερα. Εμένα προσωπικά με επηρέασε θετικά και το υιοθετώ ακόμη και σήμερα, προσαρμόζοντας κάποια πράγματα στην ομάδα μου. Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη φιλοσοφία έχει μεγάλη τύχη και λαμβάνει αποδοχή».
Ρεκουνιώτης, Δούκας, Γκουαλτιέρι είναι μόνο κάποια από τα νέα παιδιά που με εκκίνηση την Ελευσίνα διαγράφουν μια αξιοσημείωτη πορεία στα εθνικά πρωταθλήματα. Υπάρχει επόμενος;
«Τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν προχωρήσει και ο καθένας τους διαγράφει την δική του αξιοσημείωτη πορεία και είμαι χαρούμενος για αυτό, καθώς οι περισσότεροι έχουν περάσει από τα χέρια μου και έχουμε βάλει και εμείς ένα λιθαράκι για την πρόοδο τους. Θα χαιρόμουν πάρα πολύ αν κάποια στιγμή τους ξαναδώ με την φανέλα του Πανελευσινιακού. Για τον επόμενο τώρα, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πάντα υπάρχει επόμενος και θα υπάρξει σίγουρα επόμενος. Τώρα το πόσο σύντομα εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες, που αν τους αναλύσουμε είναι μια ολόκληρη συνέντευξη».
Γενικώς, υπάρχουν νέα ταλέντα; Γιατί δεν καταφέρνουν να καθιερωθούν;
«Δυστυχώς, τα νέα ταλέντα αυτή την στιγμή όλο και πιο δύσκολα βγαίνουν, όλο και πιο δύσκολα πετυχαίνουν και κάνουν αξιοσημείωτη πορεία σε Εθνικές κατηγορίες ή στην Α'2 και στην Α'1. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει γενικώς στον χώρο και είναι μια τεράστια κουβέντα. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η σημερινή εποχή δυστυχώς έχει αλλάξει τα μυαλά των παιδιών, των γονιών και ακόμη και των ίδιων των προπονητών. Το μότο, δηλαδή, που είχαμε όλοι οι παλαιότεροι, "πάλεψε να καθιερωθείς και να διακριθείς" δυστυχώς τείνει να εξαφανισθεί. Τώρα από 15 χρονών τα παιδιά έχουν μάνατζερ και άποψη για όλα και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Είναι πολύ λυπηρό και δυσάρεστο αυτό. Δεν μου αρέσει δηλαδή να ακούω ένα παιδί να λέει "δεν μου αρέσει αυτός ο κόουτς, φεύγω, πάω αλλού". Τόσο εύκολα... Γενικότερα, σήμερα όλοι πιστεύουν ότι είναι οι καλύτεροι. Οι γονείς ότι έχουν γεννήσει τον νέο Τζόρνταν και ότι εμείς οι προπονητές, που έχουμε μερίδιο ευθύνης, κάνουμε τα πάντα στον βωμό της νίκης... Δεν είναι έτσι, είναι μεγάλο λάθος αυτό. Το αναπτυξιακό πρέπει να στηριχθεί σε τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις...».
