Ολοκληρώνοντας την πρώτη της χρονιά με τον Ηρακλή στην Α2, η νεαρή αθλήτρια από την Κοζάνη, Βάγια Καρακούλα, μαζεύει όλα τα ριμπάουντ κάτω από την Basketa.gr και τρέχει στον αιφνιδιασμό με τις απαντήσεις της. Μία σουπερ χρονιά για την ίδια, με 6,9 μέσο όρο στους πόντους και 6,4 μ.ο στα ριμπάουντ αλλά και τέσσερα double-double σε 19 παιχνίδια, έχει κάθε λόγο να βλέπει το μέλλον της με αισιοδοξία.
Ο πατέρας της που ήταν αυτός που την έβαλε στο μπάσκετ, το δεκάλεπτο που ήταν αρκετό για να πείσει τον Σίμο Συρόπουλο να την εντάξει στις τάξεις του "Γηραιού" , η χρονιά που την αφήνει εν μέρη ικανοποιημένη, το παράπονο για την αντιμετώπιση του γυναικείου μπάσκετ , το Final-4 της Πόλης και άλλα πολλά από την Βάγια Καρακούλα σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
-Πως ξεκίνησες να αγωνίζεσαι στο μπάσκετ;
Μπάσκετ ξεκίνησα γιατί ο πατέρας μου με πήγε. Δεν τον ρώτησα πότε το γιατί, είναι η αλήθεια. Απλά οι γονείς μου ήθελαν να βρίσκομαι στον χώρο του αθλητισμού, κάτι που κάνουν και με τα αδέρφια μου τώρα. Σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά στην Κοζάνη είχα ένα προτέρημα στο ύψος. Με έβαλαν από μικρή ηλικία στα αγωνιστικά και ξεκίνησα να παίζω αγώνες από την τετάρτη δημοτικού, στις κορασίδες. Ήμουν 8 χρονών όταν πήγα στην πρώτη μου ομάδα, στον Λασσάνη Κοζάνης. Την πρώτη χρονιά που πήγα στην Εθνική, αποφάσισα πως θέλω να συνεχίζω να αγωνίζομαι για όσο μπορώ και να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο, δουλεύοντας γι' αυτόν τον στόχο καθημερινά.
-Έχεις περάσει από Λασσάνη Κοζάνης, Ηρακλή Κοζάνης και Απόλλων Πτολεμαΐδας. Τι πήρες και τι άφησες από την παρουσία σου σ' αυτές τις ομάδες πηγαίνοντας στον Ηρακλή;
Στον Λασσάνη ουσιαστικά πήρα την υποδομή ενός παιδιού που ξεκινούσε, και αυτό γιατί είχα δουλέψει με καλούς προπονητές στις ακαδημίες. Στον Ηρακλή Κοζάνης όσο ήμουν με τους συγκεκριμένους προπονητές, με την Τάσα την Σαπνάρα που έκανα προπόνηση, πήρα πολλά πράγματα. Και ένα από τα λάθη που έχω κάνει, που δεν ντρέπομαι να το πω, είναι που δεν πήγα στην Πτολεμαΐδα από μικρότερη ηλικία. Θα μπορούσα να κερδίσω πολλές εμπειρίες που δεν κέρδισα στην Κοζάνη.
-Την τελευταία χρονιά σου στην Κοζάνη αγωνίστηκες στον Απόλλων Πτολεμαΐδας και ξεχώρισες με τις εμφανίσεις σου, με αποτέλεσμα να πάρεις μεταγραφή στον Ηρακλή. Πως έγινε αυτή η μεταγραφή; Τι πιστεύεις ότι είδαν σε εσένα οι άνθρωποι του Ηρακλή και σε επέλεξαν;
Ήμασταν πέρσι τέτοια περίοδο περίπου στην Θεσσαλονίκη και παίζαμε τα προκριματικά για το Πανελλήνιο νεανίδων, στο γήπεδο του Παναθλητικού. Τότε στον Παναθλητικό ήταν προπονητής αυτός που είχαμε φέτος στον Ηρακλή, ο Σίμος Συρόπουλος, και μέσω της τότε προπονήτριας μου της Έλενας Παπαδημητρίου , που είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους, με είδε σε ένα δεκάλεπτο και ήθελε να με γνωρίσει, γνωριστήκαμε και έτσι βρέθηκα στον Ηρακλή. Ήμουν προσωπική επιλογή του προπονητή. Αυτός και η Έλενα είναι από τους καλύτερους προπονητές που έχω δουλέψει μέχρι τώρα.
- Αγωνίζεσαι στην θέση του φοργουορντ-σέντερ(5). Ποιά είναι τα στοιχεία αυτά που σε καθιέρωσαν στην θέση αυτή; Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο;
Στην Ελλάδα γενικά δεν υπάρχουν ψηλά κορμιά. Αυτό μου έλεγαν άνθρωποι του μπάσκετ. Πιστεύω πως επειδή είμαι πολύ ψηλή με καθιέρωσαν σ' αυτήν την θέση. Γενικά σ' αυτές τις θέσεις στο εξωτερικό οι παίκτριες που αγωνίζονται είναι πολύ ψηλές και εύσωμες. Πιστεύω και το ύψος αλλά και η δύναμη, μαζί με την αντοχή που έχω και το γρήγορο τρέξιμο για το ύψος το δικό μου, ενώ το δυνατό μου σημείο, που το βλέπουν όλοι, είναι το ριμπάουντ. Για κάποιον λόγο, είναι λες και τραβάω την μπάλα.
-Ολοκληρώθηκε η φετινή σου χρονιά με την ομάδα. Είσαι ικανοποιημένη με την πορεία που πραγματοποιήσατε;
Σε γενικές γραμμές πιστεύω πως δεν είναι τόσο αποτυχημένη όσο λένε πολλοί. Είμαι ικανοποιημένη, άλλα όχι 100%. Στόχος μας ήταν η άνοδος, κάτι που δεν επετεύχθη. Κατά το ήμισυ είμαι ικανοποιημένη, υπό την έννοια ότι κάναμε πάρα πολύ καλά παιχνίδια, είχε ωραίο κλίμα στην ομάδα, είχα συμπαίκτριες που με βοήθησαν πάρα πολύ και βελτιώθηκα ατομικά, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.
- Στον τελικό για την άνοδο στην Α1, με τον Ίκαρο Καλλιθέας, ήσασταν μπροστά στο σκορ για 36 λεπτά, όταν και σας ισοφάρισε η αντίπαλη ομάδα για το 49-49. Ενάμισι λεπτό πριν την λήξη, βρισκόσασταν πίσω με τέσσερις πόντους, και στο τέλος χάσατε με 50-60. Τι ήταν αυτό που σας λύγισε στα τελευταία λεπτά;
Όταν παίζουμε καλά στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο παίζουμε πάρα πολύ άσχημα. Το πρώτο ημίχρονο που κάναμε στον Βόλο με τον Ίκαρο ήταν το καλύτερο που έχουμε κάνει όλη την χρονιά. Δεν πήγαινε τίποτα στραβά. Στο δεύτερο, ίσως να κουραστήκαμε (;), να μην είχαμε άλλα αποθέματα, να χάσαμε λίγο την συγκέντρωση μας. Αυτό πιστεύω. Κάναμε λάθη στη άμυνα, το εκμεταλλεύτηκε αυτό η άλλη ομάδα και κέρδισε.
-Καθόλη την διάρκεια της χρονιάς, δεν είχατε την δυνατότητα να παίξετε δυνατά παιχνίδια. Αν εξαιρέσεις τα δύο παιχνίδια στον Βόλο και αυτό με την Καλαμαριά, όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια τα κερδίζατε με 20-30 πόντους διαφορά. Πιστεύεις ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ήττα σας από τον Ίκαρο, η έλλειψη εμπειρίας σε τέτοια δυνατά παιχνίδια;
Νομίζω ότι ήταν ένας παράγοντας, αλλά όχι δικαιολογία. Το λέω αυτό γιατί οι ομάδες της Αθήνας στο δικό τους το πρωτάθλημα είχαν αρκετά παιχνίδια που ήταν δυνατά, οπότε είχαν την ευκαιρία να δοκιμαστούν σε τέτοιου είδους πίεση. Εμείς στον βόρειο όμιλο είχαμε μόνο τρία δυνατά παιχνίδια. Το πρωτάθλημα της Α2 στον Βορρά είναι πολύ εύκολο, με την έννοια ότι οι περισσότερες ομάδες δεν ενδιαφέρονται, τους νοιάζει μόνο να μένουν στην κατηγορία, που ουσιαστικά δεν πέφτει κανείς με το σύστημα που υπάρχει.
- Το γεγονός ότι παίζατε για την άνοδο, σας μετέφερε περισσότερο άγχος και πίεση από ότι θα έπρεπε;
Δεν ήμασταν καθόλου αγχωμένες. Σε κανένα παιχνίδι δεν ήμασταν αγχωμένες, ακόμα κι όταν παίζαμε με τον Ολυμπιακό Βόλου και έπρεπε να πάρουμε αποτέλεσμα με διαφορά. Ίσως να είχαμε πίεση, που κάποιες φορές λειτουργεί και θετικά. Εγώ προσωπικά είχα πιέσει τον εαυτό μου για να βγάλω κάποια πράγματα, γιατί αν ήμασταν χαλαρές δεν θα έβγαινε κάποιο αποτέλεσμα.
- Έχεις πει πως σε ενδιαφέρει η προοπτική να αγωνιστείς κάποια στιγμή στο εξωτερικό. Πιστεύεις ότι η Ελληνίδα αθλήτρια του μπάσκετ, έχει τις ικανότητες, τις βάσεις, αν όχι να ξεχωρίσει, να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις;
Αν βρει ανθρώπους εδώ που θα την δουλέψουν σωστά, νομίζω ναι, μπορεί να ανταπεξέλθει. Στην Ελλάδα πιστεύω πως υπάρχει υλικό και πάρα πολύ ταλέντο αλλά είναι πολύ λίγοι εκείνοι που έχουν την γνώση και την διάθεση να δουλέψουν πάνω σ' αυτά.
-Πως ήταν η εμπειρία σου στην Εθνική;
Νομίζω πως όταν είσαι σ' αυτήν την ηλικία χαίρεσαι πάρα πολύ με το ενδεχόμενο να είσαι στην Εθνική, και εγώ είχα χαρεί. Και τις δύο χρονιές που ήμουν στις μικρές κατηγορίες. Μου αρέσει γενικά. Είναι πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Ατομικά πιστεύω πως είναι η επιβράβευση κάθε αθλητή στο τέλος της χρονιάς. Εμπειρίες ζωής που δύσκολα θα βρεις. Έχω κάνει και μία φιλία ζωής. Είναι μία διαφορετική εμπειρία που δεν την συναντάς εύκολα και δεν μπορεί να σου δοθεί εύκολα. Δεν δίνεται σε όλους.
-Είσαι σπουδάστρια στο ΑΠΘ και στο τμήμα της Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ και σε συνδυασμό με την ιδιότητα σου ως μπασκετμπολίστρια σε υψηλό επίπεδο, πως καταφέρνεις και μοιράζεις τον χρόνο σου ανάμεσα σε δύο απαιτητικούς χώρους; Αποδίδεις το ίδιο και στα δύο;
Είναι εύκολο να τα ισορροπώ. Βάζω ένα πρόγραμμα και λέω ότι έχω αυτές τις ώρες προπόνηση και όλες τις άλλες ώρες είμαι ελεύθερη. Σίγουρα θα βάλω σε δεύτερη μοίρα το να βγω έξω να διασκεδάσω, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν το κάνω. Προλαβαίνω να το κάνω και αυτό. Νομίζω πως από τη στιγμή που δεν έχω το εφτάωρο του σχολείου κάθε μέρα και έχω μόνο τέσσερις μάθημα στην σχολή, είναι πολύ εύκολο. Απλά θέλει πρόγραμμα.
-Τα δημοσιογραφικά μέσα προβάλουν όσο θα έπρεπε το γυναικείο μπάσκετ;
Καθόλου. Νομίζω ότι το γυναικείο μπάσκετ είναι παρεξηγημένο, υπό την έννοια πως όλοι πιστεύουν ότι θα δουν αυτά που βλέπουν στο αντρικό. Δεν έχει καμία σχέση γιατί μιλάμε για δύο διαφορετικές φύσεις, διαφορετικές ικανότητες. Στο αντρικό έχει περισσότερο θέαμα ενώ στο γυναικείο έχει περισσότερο μυαλό, διότι βγαίνουν πολλές συνεργασίες, φαίνεται η ομαδικότητα του αθλήματος σε αντίθεση με το αντρικό που μπορεί να βλέπεις θέαμα που προσφέρεται από έναν παίκτη. Γι' αυτό ο κόσμος, επειδή έχει μάθει ότι το γυναικείο μπάσκετ είναι κατώτερο, δεν είναι ωραίο, μοιραία τα ΜΜΕ δεν το προβάλουν. Το κοινό δεν ζητάει γυναικείο μπάσκετ, άρα δεν το προβάλουν. Για εμένα θα έπρεπε να το προβάλουν για να πάει μπροστά, καθώς το επίπεδο είναι αρκετά χαμηλό.
-Final 4. Η Φενέρμπαχτσε για πρώτη φορά στην ιστορία της πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έπρεπε να το πάρει ή το ήθελε περισσότερο απ' όλους και το πήρε; Έπαιξε ρόλο η έδρα της διοργάνωσης;
Η έδρα σίγουρα ήταν ένα πλεονέκτημα για την ομάδα. Η Φενέρ όμως μπήκε πιο συγκεντρωμένη και οι παίκτες της έπαιξαν πάνω σ' αυτά που τους ζητήθηκαν. Ο Ολυμπιακός δεν μπήκε κουρασμένος, απλά δεν έπαιξε όπως περιμέναμε όλοι να παίξει, όπως μπορούσε να παίξει. Έκανε ένα κακό παιχνίδι. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό η Φενέρ και κέρδισε.
-Συμμερίζεσαι την άποψη πως ο Ολυμπιακός άδειασε σωματικά και ψυχικά από τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ;
Νομίζω πως δεν ισχύει. Ο Ολυμπιακός το έχει ξανακάνει αυτό. Να έχει κερδίσει στον ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ και στο τελικό να κατακτά το τρόπαιο. Νομίζω ότι υπάρχουν μέρες που δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση οι παίκτες. Ψυχικά σίγουρα δεν άδειασαν. Η σωματική κούραση ίσως και να έπαιξε έναν ρόλο.
- Η απουσία του Ματ Λοτζέσκι περιόρισε τις λύσεις του Γιάννη Σφαιρόπουλου;
Νομίζω ότι στον Ολυμπιακό, στον τελικό με την Φενέρ, έλειψε πολύ το τρίποντο. Τα σουτ έξω από τα 6,75 δεν τα βρήκε. Σίγουρα ο Λοτζέσκι θα έδινε μία λύση στο τρίποντο.
-Οι σκέψεις για το μέλλον ποιες είναι; Μένεις στον Ηρακλή και συνεχίζεις για τον στόχο της Α1 ή έχεις άλλα σχέδια;
Τίποτα δεν είναι σίγουρο πλέον. Είναι πάρα πολύ νωρίς να κλείσω σε κάποια ομάδα για να ξέρω από τώρα που θα παίζω του χρόνου. Σίγουρα θέλω να αγωνιστώ σε υψηλό επίπεδο,σε Α2 και Α1.
