Μετά το τέλος της περσινής σεζόν, στη διάρκεια της οποίας κέρδισε δύο τρόπαια στις τρεις διοργανώσεις όπου συμμετείχε, σχεδόν όλοι (εμού συμπεριλαμβανομένου, το ομολογώ...) εξέφραζαν τη βεβαιότητα ότι η ΑΕΚ είχε φτάσει το ταβάνι της. Με δεδομένο ότι δεν ήταν εφικτό να πολλαπλασιάσει το μπάτζετ της ώστε να χτυπήσει στα ίσια Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, τι παραπάνω θα μπορούσε να πετύχει τη φετινή σεζόν;
Λογικός ο συλλογισμός, μόνο που και σε αυτή την περίπτωση, όπως συμβαίνει συνήθως, καλύτερα να τρώγαμε μεγάλη μπουκιά, παρά που είπαμε αυτή τη μεγάλη κουβέντα. Διότι αυτό που φαίνεται τώρα είναι ότι φέτος μπορεί να πετύχει περισσότερα από πέρυσι!
Κατ΄αρχάς μπορεί να ξανακερδίσει το BCL. Μετά από την ξέφρενη πορεία της στην κανονική περίοδο, όπου έχει μόλις δύο ήττες σε 13 αγώνες, και με όλους τους αντιπάλους της στις δύο επόμενες φάσεις να είναι τουλάχιστον στα μέτρα της, αν όχι υποδεέστεροι, μοιάζει κάτι παραπάνω από πιθανό το να φτάσει ξανά στο φάιναλ φορ. Κι αν πάει εκεί, μπορεί να το πάρει πάλι, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν θα παίξει στο ΟΑΚΑ.
Από το Κύπελλο φέτος αποκλείστηκε, αλλά υπάρχει το Διηπειρωτικό. Τρόπαιο με σαφώς μεγαλύτερη βαρύτητα. Κι οι πιθανότητές της να το πάρει δεν είναι αμελητέες, όσο κι αν το τζετ λανγκ από το μακρινό ταξίδι στη Βραζιλία μπορεί να είναι ένα πρόβλημα. Οι αντίπαλοι πάντως δεν προκαλούν δέος, κάθε άλλο...
Όσο για το πρωτάθλημα... Ασφαλώς δεν είναι σε θέση ακόμα να χτυπήσει τους "αιώνιους", πόσο μάλλον με μειονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, αλλά αυτή τη φορά δύσκολα θα της ξεφύγει η πρώτη τετράδα, όπως της ξέφυγε πέρυσι, όταν οι παίκτες της ταλαιπωρημένοι ακόμα από το... hangover της κατάκτησης του BCL βιάζονταν να αρχίσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους και δεν ασχολήθηκαν με τα πλέι οφ.
Εσείς τι λέτε, λοιπόν; Δύο κούπες πάλι, διεθνείς μάλιστα αμφότερες, συν η τρίτη ενδεχομένως θέση στο πρωτάθλημα δεν είναι καλύτερος απολογισμός και από πλευράς αποτελεσμάτων σε σχέση με πέρυσι; Και μάλιστα με απολύτως ρεαλιστικές πιθανότητες να συμβούν όλα αυτά και όχι... μαθηματικές.
Διότι η ΑΕΚ είναι καλύτερη από πέρυσι. Πιο σωστά στημένη από τον Λούκα Μπάνκι το καλοκαίρι, αποδείχθηκε ανθεκτική στις κακουχίες και κρατήθηκε ψηλά τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο BCL, παρά το γεγονός ότι οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί δεν της επέτρεψαν να παίξει ποτέ με τον τρόπο που είχε οραματιστεί ο προπονητής της. Και τώρα που οι τραυματίες επέστρεψαν, ετοιμάζεται για την τελική αντεπίθεσή της με τον Βινς Χάντερ να κάνει τα παιχνίδια της ζωής του σκορπίζοντας τον... τρόμο στους αντιπάλους του και ενισχυμένη με δύο παίκτες-κλειδιά, που την ανεβάζουν ένα επίπεδο πιο πάνω.
Ο Τζόρνταν Θίοντορ δεν έχει καμία σχέση με τον Ράταν Μέις. Ακόμα κι αν ο Καναδός διέθετε τη σωστή νοοτροπία και προσαρμοστικότητα, δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Αμερικανό, που και καλύτερος παίκτης είναι και πιο έμπειρος και πιο ικανός να βάζει στο παιχνίδι τους συμπαίκτες του. Δεν θα είναι καλύτερες μόνον οι δικές του επιδόσεις, αλλά και του Ματσιούλις και του Σαντ Ρος, οπότε το κέρδος θα είναι πολλαπλό για την ΑΕΚ.
Όσο για τον Ντελρόι Τζέιμς, είναι προφανές ότι μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα από τον Τάιλερ Ρόμπερσον και να βοηθήσει πιο πολύ. Όταν γυρίσει και ο Καββαδάς μάλιστα, το μόνο που θα λείπει από τη front line της ΑΕΚ θα είναι λίγο ύψος παραπάνω. Τίποτα άλλο...
Η εικόνα της ΑΕΚ αποπνέει αισιοδοξία, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που παίκτες όπως ο Ματσιούλις και ο Σαντ Ρος είναι προγραμματισμένοι να ανεβάζουν στροφές από αυτό το σημείο της σεζόν και μετά, όταν αρχίζουν να κρίνονται τίτλοι και στόχοι.
Και το ταβάνι που όλοι λέγαμε ότι έπιασε πέρυσι το καλοκαίρι, μπορεί κάλλιστα να... τρυπήσει.
