Οταν γκρεμίστηκε το τείχος του Βερολίνου πριν από τριάντα χρόνια, σχεδόν το κάθε τούβλο έγινε περιζήτητο και αποτέλεσε πόλο έλξης για τους ίδιους τους Γερμανούς και μετά φυσικά για τους τουρίστες που ήθελαν ένα ενθύμιο από την ιστορία (όσο και αν είχε πληγώσει γενιές και γενιές αυτό το τείχος της ντροπής).
Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία του κλειστού της οδού Αρτάκης η αν προτιμάτε του "Ανδρέας Βαρίκας" είναι πολύ πιο ευχάριστη και εξίσου ένδοξη και στο σημερινό τελευταίο παιχνίδι που θα δοθεί εκεί αυτό μεταξύ του ιστορικού και του Ηφαίστου Λήμνου θα ξυπνήσουν μνήμες για τους παλαιότερους.
Από την περίοδο 1980-81 όταν και εγκαινιάστηκε μέχρι και σήμερα έχει φιλοξενήσει εκτός του ιστορικού, δεκάδες ομάδες θρύλους του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και φυσικά από το παρκέ του έχουν περάσει παίκτες θρύλοι Ελληνες και ξένοι.
Οι μπασκετόφιλοι και κυρίως οι φίλοι του Πανιωνίου έχουν ζήσει συγκλονιστικές στιγμές αλλά δυστυχώς και ένα ανείπωτο δράμα, τον σοβαρό τραυματισμό του μεγάλου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς που τον άφησε καθηλωμένο σε αναπηρικό καρότσι.
Ενα μπασκετικό στέκι από τα λίγα, που αποτέλεσε σημείο συνάντησης για τους Πανιώνιους και όχι μόνο. Από τότε που αποτελούσε το στέκι της πιο κλασσικής παρέας , του οραματιστή Ανδρέα Βαρίκα, του Αργύρη Κορωναίου, του Τάσου Γιάνναρου, του Παύλου Κορκίδη αλλά και του Μάκη Δενδρινού και του Μίλτου Λαζαρίδη ενίοτε με κουβέντες που ξεκινούσαν με καφέ στη Νέα Σμύρνη συνεχίζονταν στη γκαρσονιέρα του Ανδρέα Βαρίκα, φυσικά στο γήπεδο και τελείωναν με μπιφτέκια (και όχι μόνο) στο Βαλέσα.
Οποιος περνούσε έξω ή δίπλα από το γήπεδο γινόταν σοφότερος από αυτές τις αξέχαστες μπασκετοκουβέντες που έχουν αφήσει τη δική τους εποχή στο μπάσκετ.
Ομως εκτός από μπασκετάνθρωπους και οραματιστές του αθλήματος όπως ο αείμνηστος Ανδρέας Βαρίκας, από το ομώνυμο κλειστό έχουν περάσει μορφές του ευρωπαϊκού μπάσκετ με πρώτες και καλύτερες τις δικές μας, όπως ο Γκάλης, ο Γιαννάκης (και ως παίκτης αλλά και ως προπονητής εκεί), αργότερα ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Παπαλουκάς, ενώ μην ξεχνάμε ότι εκεί έκανε τα πρώτα του λεπτά στον Πανιώνιο ο περίφημος Μπέμπης του ελληνικού μπάσκετ ο εκρηκτικός Φάνης Χριστοδούλου.
Τεράστιοι προπονητές, όπως ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Κώστας Μίσσας, ο Μάκης Δενδρινός, ο Βλάντο Τζούροβιτς που κοουτσάρισαν τον Πανιώνιο, αλλά και αντίπαλοι όπως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς, ο Γιάννης Ιωαννίδης,
Ομως εκεί έπαιξαν και μεγάλοι ξένοι όπως ο Ντομινίκ Ουίλκινς, ο Ντόρον Τζάμσι, ο Ντέγιαν Μποντίρογκα, ο Ρόι Τάρπλεϊ και φυσικά εξαιρετικοί ξένοι της ίδια της ομάδας όπως ο Ζάρκο Πάσπαλι, ο Πρέντραγκ Μπένατσεκ, ο Μάρκ Λάντσεμπεργκερ (από τους κορυφαίος ριμπάουντερ όλων των εποχών και με 31 σε έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό έχει και το ρεκόρ), ο Μπάιρον Ντίκινς αλλά και ο Χένρι Τέρνερ.
Οπου ήταν ο πρωταγωνιστής μιας από τις μεγαλύτερες φάσεις στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, που οι τυχεροί φίλοι του Πανιωνίου έζησαν δια ζώσης στις 17 Οκτωβρίου 1993 όταν ο Πανιώνιος υποδέχονταν τον Παναθηναϊκό στο κλειστό της Νέας Σμύρνης για την 5η αγωνιστική της Α1.
Ο Πανιώνιος προηγείτω 66-65 όταν ο Νίκος Γκάλης από πάσα του Αϊβαρ Κούουσμα έφυγε στον αιφνιδιασμό και ετοιμαζόταν να δώσει πολύτιμη νίκη στον Παναθηναϊκό την ώρα που ο Χένρι πήδηξε στον ουρανό και μπλόκαρε τον γκάνγκστερ χαρίζοντας τη νίκη στους Κυανέρυθρους
Ο Τέρνερ είχε τελειώσει εκείνο το ματς με 22 πόντους έχοντας 7/16 δίποντα, 1/1 τρίποντο, 5/6 βολές, 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα, 2 τάπες, 10 κερδισμένα φάουλ και μόλις ένα λάθος σε 40 λεπτά συμμετοχής)
Το ίδιο γήπεδο φιλοξένησε το αλήστου μνήμης παιχνίδι Πανιώνιος-Αρης όπου έσπασε ένα μεγάλο αήττητο ρεκόρ του Αρη, μετά από επανάληψη ! Ο Αρης είχε νικήσει 69-65 αλλά ένα λάθος του διαιτητή κ.Τσαγκαμίλη που δεν επίτρεψε στον Κωστα Μίσσα να εκτελέσει και τη δεύτερη βολή που είχε κερδίσει, έφερε την ένσταση και τη δικαίωση του Πανιωνίου.
Στο δεύτερο παιχνίδι ο Πανιώνιος νίκησε προς την εκπνοή της δεύτερης παράτασης με τζάμπ σούτ ό του Κώστα Μίσσα (84-82) !
Τι ακολούθησε; Το σερί των 80 νικηφόρων αγώνων του Άρη! Οι «κιτρινόμαυροι» μετά από αυτή τους την ήττα έχασαν ξανά στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά από 44 μήνες και ένα 80-0 ! Για την ιστορία το ρεκόρ σταμάτησε στις 5/11/88 στην ήττα από τον ΠΑΟΚ με 81-78.
Εκεί δυστυχώς όχι απλά σταμάτησε βίαια και άδοξα το μπάσκετ ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, αλλά συγκλόνισε όλο τον κόσμο, τη στιγμή που χτύπησε το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας διαμαρτυρόμενος για το λανθασμένο επιθετικό φάουλ που τον χρέωσε πάνω στον Φραγκίσκο Αλβέρτη ο Στέλιος Κουκουλεκίδης. Οσοι είχαμε την ατυχία να βρισκόμαστε εκείνο το απόγευμα (28 Απριλίου 1993) σε εκείνο τον αγώνα των πλέι οφ, παγώσαμε, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας και ευχόμασταν από το πρώτο λεπτό, μέχρι το νοσοκομείο αργότερα να είναι κάτι περαστικό. Δυστυχώς δεν ήταν και ο Μπόμπαν δεν περπάτησε ξανά και έφυγε από τη ζωή από έμφραγμα, 13 χρόνια αργότερα σε ηλικία μόλις 43 ετών. Η χειρότερη - μακράν - ανάμνηση από το κλειστό της οδού Αρτάκης που στοιχειώνει ιδιαίτερα όσους την έζησαν από κοντά.
Μπαίνοντας το βλέμμα σου πάει αυτόματα προς την οροφή που έχουν αποσυρθεί δύο ιστορικές φανέλες το "4" του Φάνη Χριστοδούλου και το "8" του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, του οποίου μάλιστα ένα πορτραίτο κοσμεί τη μια πλευρά.
Σε αυτό το γήπεδο ο Πανιώνιος προκρίθηκε στον μοναδικό του μέχρι σήμερα τελικό πρωτάθληματος τη σεζόν 1986-87, που ήταν και οι πρώτοι τελικοί πλέι οφ στην ιστορία. Απλά δεδομένου ότι μετρούσαν και οι αγώνες της κανονικής περιόδου, ο Αρης έκανε το 3-0 στη Θεσσαλονίκη στον μοναδικό τελικό πλέι οφ (οι πρώτες δύο νίκες ήταν από την κανονική περίοδο) και ο Πανιώνιος δεν πρόλαβε να παίξει τελικό στη Νέα Σμύρνη.
Επαιξε όμως ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ καθως έσπασε το πλεονέκτημα έδρας στη Θεσσαλονίκη με κορυφαίο τον Τάκη Κορωναίο κάνοντας το 2-1 (το σκορ 1-1 νίκες ήταν από την κανονική περίοδο) και στο κλειστό της Νέας Σμύρνης πήρε την πρόκριση κάνοντας το 3-1 (νικώντας 67-62) και σπάζοντας το δίπολο Αρη-ΠΑΟΚ στους πρώτους τελικούς πλέι οφ (1986-87) !
Σε εκείνο τον αγώνα κορυφαίος ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου, που πέντε μέρες νωρίτερα είχε υποβληθεί σε αρθροσκόπηση, αλλά την κοπάνησε από το νοσοκομείο και ενώ ο γιατρός Γιώργος Κατσιφαράκης ωρυόταν, πήγε στο γήπεδο και είπε στον Μάκη Δενδρινό "βάλε με να παίξω"!
Ο χώρος που βρίσκεται σήμερα το Κλειστό της οδού Αρτάκης ήταν άκτιστος ως τα τέλη της δεκαετίας του '60 και ονομαζόταν «Δεξαμενή», λόγω των εγκαταστάσεων της Εταιρείας Υδάτων που υπήρχαν εκεί.
Το 1976, επί δημαρχίας Μπάμπη Μπεχλιβανίδη, αποφασίστηκε στο χώρο να δημιουργηθούν άλλου τύπου αθλητικές εγκαταστάσεις που ολοκληρώθηκαν το 1979. Έτσι στο βόρειο τμήμα κατασκευάστηκε κλειστό κολυμβητήριο, στο ανατολικό ανοιχτά γήπεδα αθλοπαιδιών και δημοτικές κτιριακές εγκαταστάσεις και στο νότιο το Κλειστό Γυμναστήριο Αθλοπαιδιών (καλαθοσφαίριση, πετοσφαίριση, χειροσφαίριση). Το έργο του Κλειστού δημοπρατήθηκε επί υφυπουργού Αθλητισμού Αχιλλέα Καραμανλή και ΓΓΑ Κωνσταντίνου Παπαναστασίου. Ο προϋπολογισμός του έργου ήταν 30.000.000 δρχ. και ο θεμέλιος λίθος τέθηκε τον Δεκέμβριο του 1976. Τα εγκαίνια έγιναν στις 2 Αυγούστου 1979.
Το κλειστό της οδού Αρτάκης που είχε αποτελέσει ορμητήριο και των εθνικών ομάδων στις αρχες της δεκαετίας του 1980, πρόκειται πλέον να κατεδαφιστεί προκειμένου να ικανοποιηθεί ένα χρόνιο πλέον αίτημα των κατοίκων της Νέας Σμύρνης και πέντε αθλητικών συλλόγων, συμπεριλαμβανομένου του ιστορικού Πανιωνίου, που φιλοξενούνται και δραστηριοποιούνται στο Κλειστό Γυμναστήριο Νέας Σμύρνης, για ένα υπερσύγχρονο γυμναστήριο.
Σύμφωνα με τις μελέτες στη θέση του πρόκειται να ανεγερθεί -εντός 36 μηνών- ένα υπερσύγχρονο γήπεδο χωρητικότητας 3.514 θέσεων που μάλιστα σε συναυλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις θα μπορεί να εξυπηρετεί ακόμα και 5.500 άτομα.
Το δημοτικό γυμναστήριο Νέας Σμύρνης «Βιοκλιματικό – Πολυδύναμο Αθλητικό Κέντρο», προϋπολογισμού 20.850.000 ευρώ βρίσκεται πλέον προ των πυλών και σύντομα μετά τη Νέα Φιλαδέλφεια σε μια ακόμα πόλη που φιλοξενεί γενιές από τις χαμένες πατρίδες, θα έχουμε κόσμο να μαζεύεται και να χαζεύει την πρόοδο του έργου.
Η αρχιτεκτονική μελέτη για το νέο Κλειστό Γυμναστήριο ικανοποιεί την τοπική ανάγκη για πολυχρηστικό χαρακτήρα. Συγχρόνως, περιλαμβάνει προδιαγραφές εκτός του μπάσκετ και του βόλεϊ για επιπλέον χρήση χάντμπολ, τένις, πάλης, άρσης βαρών, τζούντο, Ταε Κβον Ντο, καράτε, γυμναστικής, τραμπολίνο, καθώς και αναρρίχηση αλλά και Παραολυμπιακά Αθλήματα.
Εδώ το πολύ ωραίο βίντεο του Πανιωνίου με τίτλο: "Οσα έχω ζήσει δεν γίνεται να σβήσει" όπου φιλοξενεί μοναδικές στιγμές που έχουν ζήσει οι φίλοι του ιστορικού σε αυτό το γήπεδο.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Ο Νίκος Λινάρδος είχε μπει στο συγκεκριμένο γήπεδο στα 17 του χρόνια για πρώτη φορά και θυμάται για το Basketa.gr
"Ηταν απίστευτα τα συναισθήματα, Πρώτη φορά που παίξαμε ήταν την περίοδο 1980-81 όταν επιστρέφαμε με μόλις μια ήττα από την Ολυμπιάδα Πατρών στη Α' εθνική και θυμάμαι τον εαυτό μου στους ώμους του Λάκη Τσικίνη να πανηγυρίζουμε την άνοδο και να γίνεται η φιέστα.
Πρώτη χρονιά στη μεγάλη κατηγορία η επόμενη με κόουτς Φαίδωνα Ματθαίου , σε ένα γήπεδο που είχε κτιστεί ακριβώς στα πρότυπα του γηπέδου του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας και του Ηλυσιακού. Τότε δεν είχε τις εξέδρες πίσω από τα δύο καλάθια και φυσικά δεν είχε παρκέ !
Ενα σκληρό χρωματιστό ενιαίο τάπητα, στα πρότυπα του σημερινού τάραφλεξ του βόλεϊ, απίστευτα σκληρό όταν έπεφτες κάτω. Οταν μπήκε το παρκέ το 1983 το είχαμε "πληρώσει" ακριβά. Εχοντας κάνει μόλις 1-2 προπονήσεις σε αυτό χάσαμε την πρόκριση στο Κόρατς από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γιατί δεν είχαμε συνηθίσει.
Αυτό το γήπεδο ήταν σχολείο, ένας αθλητικός πολυχώρος που αργότερα αναπτύχθηκε και με τα ανοιχτά γηπεδάκια και το κολυμβητήριο και έγινε η αθλητική κυψέλη της πόλης για εκατοντάδες παιδιά και αθλητές που πέρασαν και βγήκαν από αυτές τις εγκαταστάσεις.
Εκεί πρωτο...περπάτησε μπασκετικά στον Πανιώνιο ο Φάνης Χριστοδούλου προερχόμενος από τη Δάφνη, εκεί ηττήθηκαν οι μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας και της Ευρώπης, εκεί πήγε το κύπελλο το 1991 για να το πανηγυρίσουν οι παίκτες με τον κόσμο, μετά το νεκροταφείο και την απαραίτητη επίσκεψη του τροπαίου στον τάφο του οραματιστή του συλλόγου Ανδρέα Βαρίκα.
Δεν θα ξεχάσω και τις άσχημες στιγμές, με χειρότερη τον τραυματισμό του Μπόμπαν και σε ένα παιχνίδι με τον Ιωνικό Νικαίας όπου είχαμε επεισόδια οπαδών με αστυνομία και βάλαμε μια σκαλωσιά για να κατέβουν τα γυναικόπαιδα από τις εξέδρες.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μυρωδιά του ποπ κόρν που έφτιαχνε ο Αντώνης και τις σπιτικές τυρόπιτες. Ηταν ο άνθρωπος που είχε χρόνια την καντίνα και είχε μετακομίσει εκεί από την Εστία της Νέας Σμύρνης, το σχολείο μου.
Δεκάδες σωματεία, όχι μόνο της Νέας Σμύρνης αλλά και γειτονικά είχαν τις δικές τους ώρες σε αυτό το ιστορικό γήπεδο όπου λειτουργούσε από το πρωί ως το βράδι.
Εκεί μεγαλώσαμε και ήταν το δεύτερο σπίτι μας" θυμάται ένας από τους παλαιότερους - γέννημα θρέμμα - παίκτης του ιστορικού για λογαριασμό του Basketa.gr που εικονίζεται στην πιο κάτω φωτογραφία μαζί με τους Φάνη Χριστοδούλου, Γιώργο Γάσπαρη, Πρέντραγκ Μπένατσεκ και Χρήστο Χριστοδούλου.
