Οι σφαλιάρες που δέχεται τα τελευταία 24ωρα η Ευρωλίγκα όχι μόνο σε επικοινωνιακό, αλλά και σε επίπεδο ουσίας, είναι απανωτές. Πρώτα η Χάποελ Ιερουσαλήμ, μια σταθερή συνεταίρος της εδώ και χρόνια, αποφάσισε να εμπιστευτεί το BCL. Βαρέθηκε να επενδύει τόσα χρόνια ένω σωρό χρήματα (μέχρι και καινούριο γήπεδο έφτιαξε, μέχρι και ολόκληρο Αμαρέ Στουνταμάιρ έφερε από το ΝΒΑ) προσπαθώντας να πείσει τον Μπερτομέου να της δώσει μια θέση στην Ευρωλίγκα, αλλά αυτός να κάνει τον... Κινέζο. Πήρε τα μάτια της, λοιπόν, και κίνησε γι' αλλού.
Στη συνέχεια ήταν η Μονακό. Την οποία η ECA βιάστηκε να συμπεριλάβει στη λίστα με τις ομάδες που θα παίξουν στο Eurocup του χρόνου και την οποία έδωσε με κάθε επισημότητα στη δημοσιότητα, μόνο και μόνο για να λάβει μερικές ώρες αργότερα την απάντηση ότι απόφαση δεν έχει ληφθεί!
Και τελευταία, αλλά σαφώς πιο ηχηρή απ' όλες, ήταν η σφαλιάρα που έριξε στους επιτελείς της Βαρκελώνης η Μπάμπεργκ. Κι αυτή είχε συμπεριληφθεί, αυθαίρετα όπως αποδείχθηκε, στις ομάδες που θα παίξουν στο Eurocup του χρόνου. Αλλά το πρωί της Δευτέρας ανακοίνωσε επισήμως ότι θα αγωνιστεί στο Basketball Champions League! Μιλάμε για μια ομάδα που έχει κερδίσει τα 7 από τα τελευταία 9 πρωταθλήματα στη Γερμανία και χάρη σε αυτά έπαιζε σταθερά στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια. Αλλά, απ' ό,τι φαίνεται, δεν κατάφερε να την εμπιστευτεί.
Είναι προφανές ότι μετά από μόλις δύο χρόνια παρουσίας στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα το Basketball Champions League έχει κερδίσει εντυπωσιακά μεγάλο έδαφος στη μάχη των εντυπώσεων και καταξιώνεται στις συνειδήσεις όλο και περισσότερων στην Ευρώπη ως μια αξιόπιστη διοργάνωση με μεγάλες προοπτικές εξέλιξης. Από την άλλη μεριά στο οικοδόμημα της Ευρωλίγκας παρατηρούνται, ίσως για πρώτη φορά, τόσο σημαντικοί τριγμοί. Διότι αρχίζει να καταρρέει σιγά σιγά το αφήγημα της οικονομικής πλειοδοσίας, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η κυριαρχία της όλα αυτά τα χρόνια. Σου δίνω περισσότερα, άρα παίζεις σε μένα.
Το ζήτημα πλέον δεν είναι οικονομικό. Οι ομάδες δεν απαρνούνται την Ευρωλίγκα, επειδή το BCL δίνει περισσότερα χρήματα. Αν εξαιρέσει κανείς το χρηματικό έπαθλο που δίνει το BCL στις ομάδες του φάιναλ φορ και είναι πράγματι υψηλότερο σε σχέση με αυτό του Eurocup, κατά τα λοιπά οι διαφορές στα λεφτά που μοιράζουν οι δύο διοργανώσεις στις ομάδες τους δεν είναι μεγάλες.
Το ζήτημα αφορά τη φιλοσοφία των δύο μοντέλων. Και γίνεται πλέον εμφανές ότι το Basketball Champions League, με το δικό του αξιοκρατικό μοντέλο, που περνά μέσα από τα εθνικά πρωταθλήματα και αναγνωρίζει τη συμμετοχή στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση ως ανταμοιβή για τη διάκριση σε αυτά, εμπνέει πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.
"Είναι σημαντικό για μας να έχουμε ασφάλεια στο σχεδιασμό μας τα επόμενα χρόνια", δήλωσε ο general manager της Μπάμπεργκ, Ρολφ Μπάγερ, εξηγώντας την απόφαση για μετακόμιση στο BCL. Τι εννοούσε; Ότι θέλει να ξέρει πως αν επενδύσει σε μια καλή ομάδα, που θα βρίσκεται σταθερά στις τέσσερις πρώτες θέσεις του γερμανικού πρωταθλήματος (είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτή, διότι αν δεν αποκτήσει το δικαίωμα συμμετοχής μέσα από το πρωτάθλημα, δεν θα μπορεί να παίξει στο BCL, ακόμα κι αν έχει συμβόλαιο σε ισχύ), θα έχει πάντα το δικαίωμα να παίζει στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Και δεν θα υποχρεώνεται, επειδή δεν βγήκε πρωταθλήτρια μια χρονιά, να υποβιβαστεί σε μια διοργάνωση όπως το Eurocup, με πολύ μικρότερα έσοδα, που θα της ανατρέψει τον σχεδιασμό, ενδεχομένως θα προκαλέσει μαύρες τρύπες στα οικονομικά της και θα υπονομεύσει το μέλλον της.
Με άλλα λόγια, η σταθερότητα στη δομή και σύσταση μιας διοργάνωσης, την οποία ευαγγελίζεται και ο Πατρίκ Κομνηνός, αλλά και ο Τζόρντι Μπερτομέου (διότι είναι απαραίτητη για την προεσέλκυση υποδομών, κακά τα ψέματα), δεν επιτυγχάνεται με το μοίρασμα δεκαετών συμβολαίων σε μια ελίτ και τον αποκλεισμό από τη διοργάνωση των πολλών, αλλά με τη σταθερή διασύνδεση των εγχώριων πρωταθλημάτων με τα ευρωπαϊκά. Αν είσαι καλός στη χώρα σου, δεν θα λείπεις ούτε από την ευρωπαϊκή διοργάνωση κι αυτό επιτρέπει και στις ομάδες να κάνουν μακροχρόνιο προγραμματισμό και στη διοργάνωση να υπολογίζει στην παρουσία κάθε χρόνο όλων των δυνατών και εμπορικών κλαμπ. Και κυρίως, δεν αποκλείει κανέναν. Όπως ακριβώς συμβαίνει στο ποδοσφαιρικό Champions League.
Όλα αυτά αρχίζουν και γίνονται σιγά σιγά κατανοητά στην Ευρώπη. Ο Μάκης Αγγελόπουλος τα φωνάζει εδώ και καιρό και δικαιώνεται για την επιλογή του να κρατήσει την ΑΕΚ στο BCL. Ο πρόεδρος της Λε Μαν, Κριστόφ Λε Μπουίγ, τα ενστερνίστηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του εξηγώντας γιατί η ομάδα του επέλεξε επίσης το BCL. Αυτός μάλιστα έθεσε και θέμα σεβασμού των διεθνών κανόνων του μπάσκετ, κεφάλαιο κι αυτό πολύ σημαντικό. H Μπάμπεργκ, η Χάποελ Ιερουσαλήμ, η Σάρατοφ (από μια λίγκα μάλιστα, τη VTB, που είναι δεμένη στο άρμα της Ευρωλίγκας), όλο και πληθαίνουν οι φωνές αμφισβήτησης του μοντέλου της Ευρωλίγκας. Όπως είπε και ο Ρολφ Μπάγερ, θα ακολουθήσουν κι άλλες μεγάλες ομάδες το δρόμο της Μπάμπεργκ. Λέγεται, μάλιστα, ότι κάποιες θα είναι σαν την Μπάμπεργκ, με συμμετοχή φέτος στην Ευρωλίγκα δηλαδή, αλλά όχι με δεκαετές συμβόλαιο.
Είναι προφανές πως το Basketball Champions League δυναμώνει με όπλο του την αξιοκρατία, η οποία επιτρέπει την οικοδόμηση κλίματος εμπιστοσύνης με τις ομάδες. Τις πολλές ομάδες, αυτές που είναι αποκλεισμένες από την ελίτ της Ευρωλίγκας. Κι αυτό είναι το μεγάλο του ατού, όχι τα χρήματα...
Υ.Γ. Χρόνια και χρόνια προσπαθούσε ο Τζόρντι Μπερτομέου να βάλει αγγλική ομάδα στις διοργανώσεις του, ώστε να ανοίξει και τη μεγάλη, πλην όμως εντελώς αναξιοποίητη, βρετανική αγορά. Τελικά τα κατάφερε το Basketball Champions League πείθοντας τη Λέστερ να συμμετάσχει. Προφανώς όχι τάζοντάς της πακτωλό εκατομμυρίων, αλλά δημιουργώντας ένα αίσθημα ασφάλειας όσον αφορά την παρουσία της στη διοργάνωση και τα επόμενα χρόνια...
