Ο Νικ Καλάθης, παρά τη «βαριά» ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, προχώρησε σε ένα τρομερό επίτευγμα, «κυνηγώντας» την πρωτιά πια στις ασίστ στην Ευρωλίγκα. Το Basketa.gr, με την ευκαιρία αυτή, σας θυμίζει τη διαδρομή… μέσα από 40 κύματα, από τη μέρα που γύρισε στον Παναθηναϊκό έως σήμερα.
Οι εποχές της ανθρωπότητας. Αυτές, που χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα γεγονότα, χαρακτηριστικά πράγματα ή προσωπικότητες. Όπως στην προ Χριστού εποχή. Από το λίθο στον χαλκό, από εκεί στο σίδηρο και πάει λέγοντας… Αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, Βυζάντιο, Μεσαίωνας, Αναγέννηση, Επαναστάσεις, Κοσμοκράτειρα Αγγλία, Παγκόσμιοι Πόλεμοι, κυριαρχία των ΗΠΑ παντού. Είναι μερικά εκ των τεράστιων κεφαλαίων σε αυτή την ιστορία της ανθρωπότητας.
Σκεφτείτε το κάπως έτσι, όταν μιλάμε και για τους αθλητικούς συλλόγους. Ναι, τα μεγέθη διόλου συγκρίσιμα είναι, αλλά όπως και στην ιστορία της ανθρωπότητας, έτσι και σε αυτή για οποιοδήποτε οργανισμό, έτσι πρέπει να χωρίζεται. Σε κεφάλαια, τα οποία χαρακτήρισαν ένα μεγάλο γεγονός, μια σπουδαία παραγοντική προσωπικότητα, ένας παίκτης που ενέπνευσε τους πάντες να τον ακολουθήσουν.
Ο Νικ Καλάθης είναι τέτοιος και ως μεγάλη προσωπικότητα, που χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή στον Παναθηναϊκό, πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε. Το έκανε με κάθε επίσημο τρόπο, ξεπερνώντας τον Δημήτρη Διαμαντίδη στην κορυφή της «πράσινης» λίστας των ασίστ στην Ευρωλίγκα, στην αναμέτρηση με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο ίδιος, βέβαια, σιγά μη σκέφτεται αυτό το πράγμα, μετά τη «βαριά» ήττα για τους παίκτες του Ρικ Πιτίνο, αλλά το νέο «χρυσό» του κεφάλαιο στην «πράσινη» ιστορία, μετρώντας από την επιστροφή του 2015 κι έπειτα, γράφηκε και πάλι.
Και η ιστορία αυτή, επίσης είχε σπουδαία κεφάλαια…
Μόνο για τον Παναθηναϊκό θα έκανε το ταξίδι
Είναι καλοκαίρι του 2015 και μια υπόθεση ντόπινγκ έρχεται ως στίγμα στην καριέρα του Νικ Καλάθη στο ΝΒΑ. Ο χρόνος συμμετοχής του δεν είναι απογοητευτικός στους Μέμφις Γκρίζλις, τα χρήματα επίσης είναι αρκετά καλά, αλλά είναι η ώρα να αποφασίσει, από τη στιγμή που στην ομάδα του έχουν επηρεαστεί από την υπόθεση που αναφέραμε.
Θα συνέχιζε, λοιπόν, στο ΝΒΑ ψάχνοντας μια καλή θέση ως back up, ή θα γύριζε στην Ευρώπη, για να πάρει θέση ηγέτη; Και τι ηγέτης! Βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας, όπως λέει και το άσμα, μιας και πολλές ομάδες κορυφής της Ευρωλίγκα «μυρίστηκαν» την ευκαιρία και τον προσέγγισαν.
Στοπ, όμως, κάπου εδώ. Μήπως θυμάται κανείς τι είχε πει σε μια επίσκεψή του στην Ελλάδα το 2014, κρατώντας μια φανέλα του Παναθηναϊκού με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλου κι έχοντας φύγει το 2012, τη σεζόν όπου τελείωσε την εποχή του Ομπράντοβιτς; «Αν είναι να γυρίσω για κάποια ομάδα στην Ευρώπη, αυτή θα είναι ο Παναθηναϊκός».
Ο Νικ δεν είναι κάποιος άνθρωπος, που δε μετρά τα λόγια του, που δεν κρατά το λόγο του. Και το απέδειξε. Απέρριψε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον άνθρωπο που πρώτος τον πίστεψε, τον έφερε από την Φλόριντα και τον εμπιστεύτηκε για να… δέσει χειροπόδαρα το 2011 τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Απέρριψε τον Δημήτρη Ιτούδη, βοηθό του Ζοτς και δημιουργό μιας εκ νέου μεγάλης ΤΣΣΚΑ. Δέχθηκε την προσέγγιση των «πρασίνων», που έβλεπαν όντως μπροστά στο μέλλον, στην τελευταία χρονιά του Δημήτρη Διαμαντίδη.
Είχε πολύ δρόμο να διανύσει
Ο Καλάθης, λοιπόν, ως τέτοιος αντιμετωπίστηκε. Ο άνθρωπος, που θα έπαιρνε τα σκήπτρα από τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον εμβληματικό ηγέτη του «τριφυλλιού», ο οποίος ό,τι κι αν έπιανε σε αυτή τη ζωή, μετατρεπόταν σε «διαμάντι». Εκείνος, που πήρε αντίστοιχα τα σκήπτρα από τον μεγάλο ηγέτη Φραγκίσκο Αλβέρτη, και μετατράπηκε σε… αναμφισβήτητο βασιλιά του ΟΑΚΑ.
Η κληρονομιά, λοιπόν, ήταν αρκετά «βαριά» και ο Νικ έπρεπε να το καταλάβει σύντομα. Η χρονιά με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, βέβαια, δε βοήθησε τόσο πολύ. Όχι επειδή ο Σέρβος δεν τον εμπιστευόταν, αλλά τα γεγονότα έκαναν εκείνη την κληρονομιά να φαίνεται… βαριά και ασήκωτη.
Σκεφτείτε το λίγο καλύτερα. Αποκλεισμός με «σκούπα» από την Μπασκόνια στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα και άμεση απόλυση του «Σάλε», απόδοση ομαδική που δεν κυμάνθηκε σε καλά επίπεδα, σε γενικές γραμμές, απώλεια τίτλου από τον Ολυμπιακό με δύο ήττες στο ΟΑΚΑ, τη μία με τον Βασίλη Σπανούλη να βάζει μες στο πρόσωπό του ένα απίθανο καλάθι, καθώς ο Καλάθης είχε όντως παίξει την τέλεια άμυνα. Τα «σημάδια» δεν είναι, λοιπόν, τα καλύτερα.
Όταν έμεινε μόνος του
Τα γεγονότα αυτά, λοιπόν, σε συνδυασμό με την απόσυρση του «3D», έφεραν τον Καλάθη σε μια δύσκολη θέση. Για το αν θα ανταποκρινόταν, για το αν άξιζε τα δύο εκατομμύρια που έπαιρνε τον χρόνο, για το αν είναι ο κατάλληλος ηγέτης για την επόμενη ημέρα. Ερωτήματα με μια λογική βάση, αλλά εδώ μιλάμε για έναν παίκτη, που ξέραμε τι μπορούσε να προσφέρει.
Βάλτε μέσα σε όλα αυτά και την «τρανταχτή» αδυναμία του στο μακρινό σουτ και, κάπως έτσι, συνετίθετο το σκηνικό της αμφισβήτησης του κόσμου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Αργύρης Πεδουλάκης φάνηκε να μην καταφέρνει να αποβάλλει εύκολα από πάνω του όλο αυτό το άγχος, με τον Τσάβι Πασκουάλ να έρχεται άμεσα και να δείχνει αποφασισμένος να δουλέψει μαζί του, για να το ξεπεράσει.
Εκεί που έδειξε ποιος είναι το αφεντικό
Η σεζόν κυλά εξαιρετικά από ένα σημείο κι έπειτα. Κύπελλο στο Αλεξάνδρειο, τετράδα στην Ευρωλίγκα. Κάπου εκεί, όμως, θα ερχόταν ξανά «κύμα» αμφισβήτησης, με όσα έφερε η προημιτελική σειρά με την Φενέρ. Αποκλεισμός με 3-0 ξανά, πούλμαν, ένταση δίχως προηγούμενο στην ομάδα.
Αυτός και ο Τσάβι ήξεραν πολύ καλά, τελικά, τι έπρεπε να γίνει, για να αλλάξει η κατάσταση, ειδικά μετά από μια ήττα από την ΑΕΚ στα ημιτελικά του πρωταθλήματος. Στους τελικούς με τον Ολυμπιακό, ο Νικ «σκυλιάζει» και το μεταφέρει στην υπόλοιπη ομάδα, παίζει ένα απίθανο ματς, παρά την ίωσή του, στον 4ο τελικό, και στο 5ο έρχεται… πρωτάθλημα μες στο ΣΕΦ. Ο Νικ «διέλυσε» κάθε αμφισβήτηση γύρω από το πρόσωπό του και καθιερώθηκε ως ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, με τον πιο δυναμικό τρόπο.
Βρέθηκε μπροστά στο μεγάλο prospect
Η επόμενη σεζόν βρίσκει τον ομογενή γκαρντ… βιονικό, σε μια κατάσταση «ταύρου εν υαλοπωλείω» για όλη την χρονιά. Σε τέτοιο βαθμό, που στην Ευρωλίγκα κοντεύει να φτάσει σε double double πόντων (14.5) και ασίστ (8) κατά μέσο όρο, ενώ οδηγεί σε σημαντικές νίκες τον Παναθηναϊκό, τις περισσότερες των περιπτώσεων με δική του «σφραγίδα», κάτι που ξεκίνησε να κάνει από την κοινή του σεζόν με τον Διαμαντίδη, σε ένα «διπλό» στη Σμύρνη με την Καρσίγιακα.
«This is my house», είχε φωνάξει σε ένα απίστευτο σλάλομ με αντίπαλο τη Ζαλγκίρις και, όντως, αισθανόταν πια το ΟΑΚΑ ως το σπίτι του. Και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν αρχίσει να τον νιώθουν σαν τον ηγέτη της ομάδας. Χειροκροτήματα, συνθήματα που ξεκίνησαν από flu game της προηγούμενης χρονιάς με τον Ολυμπιακό, μια σεζόν που ατομικά ήταν η απόλυτη καθιέρωσή του, η επιβεβαίωση όσων είχε αρχίσει να κάνει από τους τελικούς της προηγούμενης χρονιάς.
Στην Ευρωλίγκα έπρεπε να είχε βγει ο MVP. Μπροστά του, όμως, είχε το μεγάλο πρότζεκτ που άκουγε στο όνομα «Λούκα Ντόντσιτς», ο οποίος δεν άξιζε περισσότερο το βραβείο, αλλά είχε κάνει τέτοια εντύπωση και ακουγόταν τόσο πολύ το όνομά του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, που του… έκλεψε αυτή την περαιτέρω δόξα. Και μαζί την πρόκριση στο Final Four, καθώς είχαν τεθεί αντιμέτωποι σε μια «τιτανομαχία» για το 2018.
Στους τελικούς, όμως, θα έδειχνε ξανά τον χαρακτήρα που είχε φτιάξει. Ο Ολυμπιακός κάνει «μπρέικ» στο πρώτο ματς του ΟΑΚΑ, μα η απάντηση έρχεται αμέσως. Το πρωτάθλημα, αν και ίσως ακουστεί κάπως… ιερόσυλο, θα «κλείδωνε» με τον χαμό του Παύλου Γιαννακόπουλου. Για να εξηγούμαστε, ο Καλάθης ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε αυτό το πράγμα, ήξερε ότι έπρεπε να πάρει τον τίτλο και να το αφιερώσει στον εμβληματικό ηγέτη των «πρασίνων». Αποστολή εξετελέσθη μετά κόπων και βασάνων στον πέμπτο τελικό και ο Νικ θα έκανε τη συμβολική κίνηση να δώσει το τρόπαιο στον γιο του Παύλου, Δημήτρη, για να δείξει τον ουρανό σε μια στιγμή ανατριχίλας.
«Νικ Καλάθης, ο καλύτερος πασέρ που έχω δει στη ζωή μου»
Μια ακόμη εποχή για τον πάγκο του Παναθηναϊκού θα έφτανε στο τέλος της, αλλά ο Νικ Καλάθης ήταν εκεί ως ο «φρουρός» της «πράσινης» συνέχειας. Η πορεία μετά τίτλων θα συνεχιζόταν, ο ίδιος θα άρχιζε να «σπάει» ρεκόρ με μεγάλη συχνότητα, μέχρι που θα άκουγε ένα σχόλιο από τον νυν προπονητή του, που θα κρατά ως κειμήλιο, ένα μεγάλο παράσημο.
«Εχω κοουτσάρει κόντρα στον Μάτζικ Τζόνσον, στον Μπερντ, στον Μορίς Τσικς, τον Αίζέια Τόμας και πολλούς σπουδαίους άσους του ΝΒΑ. Ο Νικ Καλάθης είναι ο καλύτερος πασέρ που έχω δει στη ζωή μου». Τάδε έφη Ρικ Πιτίνο, την ώρα που οι δυο τους ολοκλήρωναν μια ανατροπή, που κανείς στο «τριφύλλι» ίσως να μην πίστευε, όταν αναλάμβανε ο Αμερικανός τεχνικός, για να μπει η ομάδα στην οκτάδα και, σε αντίθεση με τον «αιώνιο» της αντίπαλο, να ανανεώσει το ραντεβού με τους κορυφαίους.
https://twitter.com/EuroLeague/status/1091447351250767872
Όπως και να το κάνουμε, μετράνε και αυτά. Όπως και οι τίτλοι, με αυτούς του πρωταθλητή και του κυπελλούχου να εξασφαλίζονται, την ώρα που ο Ολυμπιακός έπαιρνε το δρόμο για την Α2. Για ακόμη μια φορά, λοιπόν, μια χρονιά που ξεκινούσε… στραβά και ανάποδα, έκλεινε θριαμβευτικά, κι ας υπήρχε η «σκούπα» από τη Ρεάλ.
Το τεράστιο ρεκόρ και η νέα… αποστολή αφύπνισης
Και φτάνουμε στην φετινή χρονιά, που έχει ομοιότητες αρκετές με τις προηγούμενες. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μια νέα «επανεκίννηση» για δεύτερη φορά φέτος. Όχι απαραίτητα με την απομάκρυνση του προπονητή του, αλλά με έναν τρόπο, που θα δείξει τις προσωπικότητές του.
Αυτό είναι κάτι, που πρέπει να περάσει πάλι από τα χέρια του Νικ Καλάθη. Από το 2016 κι έπειτα, όπως αναλύσαμε, έχει τον τρόπο του να φέρνει… τούμπα τα πράγματα και μετά την πιο «βαριά» ήττα στην ιστορία των «πρασίνων» από την ΤΣΣΚΑ, έχει το χρέος να «αφυπνίσει» εαυτόν, συμπαίκτες και τους λοιπούς.
Το ρεκόρ ήρθε χθες (5/3), αλλά ο Νικ ξέρει πολύ καλά πως αυτά ξεχνιούνται εύκολα. Εσείς θα ξεγράψετε εύκολα τον ίδιο και τον Παναθηναϊκό; Μάλλον καλύτερα να περιμένετε…
https://www.youtube.com/watch?v=k_Gz7rbSlLo
https://www.youtube.com/watch?v=ZLBvB7D6zZU
https://www.youtube.com/watch?v=Q0gGv5KDS6M
