Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος θα ανανεώσει σήμερα για άλλα δύο χρόνια την θητεία στον προεδρικό θώκο του ΕΣΑΚΕ. Ναι, έχει εκλογές, αν δεν το ξέρετε που οι περισσότεροι δεν το ξέρουν. Πανηγυρικά θα την ανανεώσει, συνοπτικά και εύκολα αφού δεν θα έχει αντίπαλο. Και κάπου εκεί, επανέρχονται τα ερωτηματικά για την βαρύτητα και την σημασία του ΕΣΑΚΕ. Για το αν υπάρχουν τέτοιες δηλαδή.
Υπάρχει ένα γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Δεν αποδεικνύεται με ντοκουμέντα, αλλά το γνωρίζουν ακόμα και όσοι δεν ασχολούνται εντατικά με τα του ΕΣΑΚΕ. Ότι πριν από ένα – δυο μήνες, ο Γαλατσόπουλος ήταν προς την έξοδο και ο Γιάννης Ψαρράκης «πρόβαρε κοστούμι» για να τον διαδεχτεί.
Αντε και να δεχτούμε ότι ο Ψαρράκης τα ζύγισε με τους ελεύθερους χρόνους του και αποφάσισε να μην μπλέξει και ότι δεν υπήρξε παρασκήνιο που… τον έπεισε. Το ότι τον Γαλατσόπουλο όμως τον είχαν για να αποχωρεί και τελικά επανεκλέγεται άνευ αντιπάλου, δείχνει πράγματα. Κυρίως το πόσο δεν ασχολούνται οι περισσότεροι με τον ΕΣΑΚΕ.
Ο Γαλατσόπουλος πόνταρε εξ αρχής της προεδρικής του θητείας στο μείζον θέμα της πλειοψηφίας των ομάδων, το οικονομικό και έφερε δυο αποτελέσματα τα οποία, πολύ λογικά από την πλευρά του, έκανε σημαία. Πήρε ένα αυξημένο τηλεοπτικό συμβόλαιο για τους πολλούς, έφερε μια προσωπική χορηγία, βρήκε και την κεντρική όταν όλα έμοιαζαν δύσκολα. Αυτά δεν αλλάζουν, τα έκανε. Επανέφερε και το ολ – σταρ για την, όποια, γκλαμουριά του πράγματος και όλα καλά. Ετσι δείχνει τουλάχιστον η άνευ αντιπάλου επανεκλογή του.
Δεν αλλάζει επίσης ότι ούτε επί Γαλατσόπουλου επανήλθε η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών παρότι είχε αφήσει να εννοηθεί ότι οι «μεγάλοι» έδειχναν καλή διάθεση. Τελικά την… έκανε και η ΑΕΚ, ένας ακόμα πρόεδρος έμεινε ξεκρέμαστος και έλεγε ότι άλλα του είπαν, αλλά εδώ που τα λέμε, για ποιους μεγάλους μιλάμε όταν οι υπόλοιποι δεν μπορούν να τα βρουν σε απλά πράγματα;
Είναι πολλά τα παραδείγματα, άλλα πιο γνωστά άλλα λιγότερο, που επιβεβαιώνουν σε διάρκεια ότι στα λόγια πολλοί είναι διατεθειμένοι για… επανάσταση, στην πράξη εύκολα τα γυρνάνε με κάποιες φτηνές υποσχέσεις. Και έτσι ποτέ δεν θα δημιουργηθεί κάποιο αξιοπρόσεκτο μέτωπο που να μπορεί αν όχι να καθορίσει, τουλάχιστον να επηρεάσει εξελίξεις.
Αντε λοιπόν ότι στο οικονομικό «την βγάλαμε και φέτος». Αυτό όμως είναι το βασικό ζητούμενο; Ο κόσμος όλο και λιγοστεύει στα γήπεδα. Οσο κι αν ο ΕΣΑΚΕ δεν δίνει αριθμούς εισιτηρίων η εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Βέβαια ο κόσμος στην Ελλάδα έχει δει κατά καιρούς μπάσκετ πολύ υψηλής ποιότητας από όλες τις ομάδες που συμμετείχαν, επειδή αυτές έφερναν και παικταράδες ποιότητας για να πλαισιώνουν τους Ελληνες. Τα τελευταία χρόνια χάνεις το μέτρημα στις αλλαγές, απορείς με τους περαστικούς που εμφανίζονται και φυσιολογικά βλέπεις τις ομάδες που λειτουργούν σωστά και έχουν υγεία και οικονομικό προγραμματισμό να ανεβαίνουν ψηλά και να είναι οι λίγες που τραβάνε και κόσμο στο γήπεδο.
Ακόμα κι αν απομονώσει κάποιος το, πολύ μεγάλο, ζήτημα που έχει προκύψει σχετικά με τις προθέσεις και το μέλλον του Ολυμπιακού χαρακτηρίζοντάς το ειδικής και πολύ λεπτής διαχείρισης που θα αντανακλάσει στον ΕΣΑΚΕ αλλά δεν άπτεται άμεσα των… δυνάμεών του, τα υπόλοιπα θέματα δεν είναι λίγα. Ούτε μικρά. Ούτε και υπάρχει εμφανής λόγος αισιοδοξίας και αυτό είναι το χειρότερο.
Ο ΕΣΑΚΕ παγιώνεται ως «διεκπεραιωτής» και ουδείς πλέον… τολμά να σκεφτεί ότι από εκεί μέσα θα δούμε κάποια στιγμή ουσιαστική κινήσεις προς την πρόοδο του πρωταθλήματος. Οσοι ζουν από ίδιους πόρους θα συνεχίζουν να προοδεύουν και να ξεχωρίζουν, οι υπόλοιποι θα περιμένουν τον εκάστοτε… φύλαρχο να τους μοιράσει περισσότερα «καλούδια» για να την βγάλουν και μετά, έχει ο Θεός.
