Οταν το 1993, ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία του 3ου τελικού στη Γλυφάδα (όπου ο Ολυμπιακός είχε κάνει το 2-1 στη σειρά ) δεν κατέβασε την ομάδα στον 4ο τελικό στο ΣΕΦ και έχασε το πρωτάθλημα, έδωσε μια υπόσχεση να αλλάξει ένα καθεστώς που θεωρούσε ότι αδικούσε την ομάδα του.
Πέρασαν κάποια χρόνια και τα κατάφερε, αν και πάντα οι πρόεδροι όταν οι ομάδες τους δεν έχουν πλέον τόσο μεγάλα παράπονα στέκονται περισσότερο στις μεταγραφές και τις επενδύσεις που οι ίδιοι έκαναν.
Ο Ιβάν Σαββίδης στο ποδόσφαιρο θυσίασε 1-2 κύπελλα (δεν κατέβαζε την ομάδα στον επαναληπτικό με τον Ολυμπιακό) και ένα πρωτάθλημα πέρυσι θέλοντας να αλλάξει ένα καθεστώς που θεωρούσε ότι αδικούσε την ομάδα του.
Κατάφερε να φέρει μέχρι και ξένους διαιτητές στα ντέρμπι να μιλήσει ακόμα και για “δική” του ΕΠΟ και να αλλάξει τα πράγματα.
Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι “φωνάζουν” έντονα πολλά περισσότερα χρόνια από Παύλο Γιαννακόπουλο και Ιβάν Σαββίδη για ένα καθεστώς που θεωρούν ότι αδικεί την ομάδα τους, αλλά έχασαν δύο χρυσές ευκαιρίες να φύγουν θυσιάζοντας έναν τίτλο - που δεν είχε χαθεί όπως ουσιαστικά ο χθεσινός στο ημίχρονο – ίσως για να κερδίσουν αυτό που επιθυμούσαν αργότερα. Την ισονομία όπως λένε αρχικά όλοι και συνεχίζουν να τη βλέπουν έτσι ακόμα και όταν ευνοείται η ομάδα τους….
Η μεγαλύτερη ευκαιρία ίσως ήταν πέρυσι μετά το τέλος του πρώτου τελικού στο ΟΑΚΑ. Με μια από τις χειρότερες διαιτησίες όλων των εποχών (Πηλοϊδής, Παναγιώτου, Διαμαντής) ο Ολυμπιακός νίκησε ξεκάθαρα με 75-65 και έκανε το 1-0 στη σειρά των τελικών με τους ρέφερι να “τρέχουν” από ένα σημείο και μετά να…μειώσουν τη διαφορά στις βολές.
Που ήταν 37 για τον Παναθηναϊκό που πίεζε σε όλο το γήπεδο σχεδόν σε όλο το παιχνίδι καθώς έχανε σταθερά μετά το πρώτο δεκάλεπτο.
Και 20 για τον Ολυμπιακό με το…μάζεμα στο τέλος. Οι βολές δεν ήταν το μόνο, αλλά η ξεκάθαρη διαφορά στα σφυρίγματα. Και όμως ο Ολυμπιακός με αυτή τη διαιτησία νίκησε γιατί είχε πάει αποφασισμένος, με καθαρό μυαλό (το κυριώτερο) και με τους παίκτες να μην τους απασχολεί το παραμικρό, όπως για παράδειγμα τώρα με όλη αυτή την ιστορία με την καθυστέρηση πληρωμών των Ελλήνων και το ηχητικό μήνυμα του Πρίντεζη προς τους συμπαίκτες του.
Εκεί οι άνθρωποι του Ολυμπιακού είχαν μιλήσει για τα διαφορετικά κριτήρια και περίμεναν ανάλογη συνέχεια.
Αν έφευγαν τότε με το 1-0 υπέρ του, θα ήταν πρώτοι μάγκες, όπως και πριν από χρόνια σε εκείνον τον αλήστου μνήμης τελικό στο ελληνικό όπου ο Χάινς είχε φάει φωτοβολίδα στο κεφάλι (βέβαια αν υπήρχε και σοβαρή πολιτεία – από τότε – δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ ο συγκεκριμένος τελικός. Αλλά εδώ αφού δεν…πέθανε ο παίκτης όλα καλά).
Εκεί ήταν άλλη μια χαμένη ευκαιρία, με “διπλή” ήττα το γεγονός ότι είχαν αποδεχτεί και οι ίδιοι να πάρουν τα λίγα εισιτήρια και τα “καλόπαιδα” της δικής τους εξέδρας.
Χθες ο Ολυμπιακός έφτασε στο ΟΑΚΑ πνευματικά άδειος, με αρκετούς παίκτες βυθισμένους στις σκέψεις τους (αλήθεια πιστεύει κανείς ότι ο “χαμένος” χθες Γιώργος Πρίντεζης δεν ήταν έτσι λόγο της όλης κατάστασης των τελευταίων ημερών ;) και ουσιαστικά με μια αρνητική σκέψη ότι πηγαίνει ως πρόβατο επί σφαγήν.
Θεωρώντας προκλητικό τον συγκεκριμένο ορισμό και των τριών διαιτητών.
Μα σε αυτή την περίπτωση δεν έπρεπε καν να μπει στο πούλμαν για το ΟΑΚΑ και να μπει στη διαδικασία της αγωνιστικής του εικόνας του πρώτου ημιχρόνου, που δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι είναι αποκλειστικά απόρροια της (αλήθεια είναι με εντελώς διαφορετικά κριτήρια στα σφυρίγματά της) διαιτησίας.
Είναι σαν να είχαν έτοιμη τη δικαιολογία από πριν οι παίκτες, σαν να είχαν προετοιμαστεί για την ήττα βλέποντας τη συγκεκριμένη τριάδα. Αρα ποιος ο λόγος να πάνε ;
Η αποχώρηση είναι όπως λέμε και στον τίτλο το εύκολο βήμα. Τα επόμενα είναι τα δύσκολα και τα κρίσιμα και το πόσο και μέχρι που θα μπορέσουν να υποστηρίξουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι πρόεδροι του Ολυμπιακού.
Υ.Γ. : Δεν τιμά την ιστορία του Παναθηναϊκού και κυρίως της ένδοξης οικογένειάς του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να πηγαίνει και να αφήνει ένα κόκκινο εσώρουχο στον άδειο πάγκο του Ολυμπιακού. Οσο για το γεγονός ότι τα παιχνίδια πρέπει να κρίνονται στον αγωνιστικό χώρο συμφωνούμε απόλυτα μαζί του, όμως θα του θυμίσουμε ότι και ο αείμνηστος πατέρας του, όταν ένοιωσε να τον πνίγει η αδικία δεν κατέβασε την ομάδα στο ΣΕΦ.
Υ.Γ. 1: Κάποιοι από τους δεκάδες φίλους του Ολυμπιακού που αποθέωσαν στο ΣΕΦ τους παίκτες στην επιστροφή τους ήταν παρόντες και πιθανόν και σε εκείνη την αποφράδα ημέρα ενός άλλου αποκλεισμού από το κύπελλο στο ΟΑΚΑ, όταν και επιτέθηκαν στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του για να οδηγήσουν τον τεχνικό των Ερυθρολεύκων στην αποχώρηση από το σύλλογο. Απλά για να μην ξεχνιόμαστε
