Εικόνα από το μέλλον

Είναι λογικό οι φίλοι του Ολυμπιακού να χάρηκαν περισσότερο τη νίκη της ομάδας τους, την περασμένη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού. Όμως η επικράτηση (και ιδιαίτερα με την εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου) επί της Αρμάνι Μιλάνο ήταν πολύ πιο σημαντική σε αγωνιστική αξία (και όχι γοήτρου). Διότι ο Ολυμπιακός απέναντι σε μια πολύ πιο έτοιμη και με συνοχή ομάδα - που παρεπιμπτόντως μετρούσε ένα σερί 13-0 σε επίσημα και φιλικά παιχνίδια – νίκησε με τον τρόπο που ονειρεύεται και θέλει να το βλέπει ο προπονητής του. Είναι βέβαιο δε ότι εάν χθες είχε κόσμο στο ΣΕΦ, ο Κώστας Σλούκας θα τους είχε «απογειώσει» δείχνοντας τους εικόνες από το μέλλον ! Ο νέος ηγέτης των Πειραιωτών (γύρω από τον οποίο στήθηκε ξεκάθαρα η εφετινή ομάδα) είχε μπει πολύ αγχωμένος στα πρώτα του παιχνίδια. Βιαστικός θα λέγαμε να δείξει αυτά που (όλοι ξέρουν ότι) μπορεί να κάνει. Με τη Ζαλγκίρις «πνίγηκε» μαζί με τους υπόλοιπους στο τραγικό τελευταίο δεκάλεπτο (με μόλις μια ασίστ όλη η ομάδα) ενώ στο ΟΑΚΑ, ακόμα πιο αγχωμένος, βγήκε νωρίς νοκ άουτ από το (άθελα του) χτύπημα του Ογκαστ στο γόνατο. Κόντρα στην Αρμάνι, μπήκε επίσης «σφιγμένος» αλλά όταν άρχισε να ρολάρει παρέσυρε όλη την ομάδα σε μια μεγάλη νίκη με το πρώτο ντάμπλ ντάμπλ της χρονιάς (17 πόντοι – 11 ασίστ). Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο Σλούκας μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα ίσως από τον καθένα το γρήγορο τέμπο που θέλει ο κόουτς Μπαρτζώκας να εφαρμόζει η ομάδα του. Η οποία από τις 8 ασίστ και τα 10 λάθη στο πρώτο ημίχρονο, πήγε στο εντυπωσιακό 12-2 στο δεύτερο μέρος και μάλιστα στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν είχε ούτε ένα λάθος ! Και αυτό έγινε κυρίως διότι οι Ερυθρόλευκοι – χάρις στον Σλούκα – άνοιξαν το ρυθμό, έγιναν πιο γρήγοροι και τιμώρησαν κάθε ολιγωρία των φιλοξενουμένων. Σε αντίθεση με το πρώτο μέρος η δεύτερη τρίπλα (από την οποία προήλθαν τα περισσότερα λάθη του α’ 20λέπτου) σχεδόν εξαφανίστηκε στο β’ μισό του αγώνα και αντικαταστάθηκε από τη δεύτερη και τρίτη και τέταρτη (όταν χρειάστηκε) γρήγορη πάσα που άνοιγε την αντίπαλη άμυνα. Εκεί τον Σλούκα βοήθησε εξαιρετικά ο πιο γρήγορος φόργουορντ των Πειραιωτών ο ΜακΚίσικ που εγκλωβίστηκε νωρίς στον πάγκο στην αρχή με τα δύο γρήγορα φάουλ. Ο Ολυμπιακός έχει πλεονέκτημα όταν η επίθεσή του δεν είναι στατική (όπως συνέβη στην αρχή του αγώνα) και μέσα από την ταχύτητα – με μυαλό και σχέδιο – βρήκε ρυθμό και ο Χάρισον που έδειξε ότι έχει τη νοοτροπία ενός καλού σουτέρ. Όταν επιχείρησε τρίτο (εύστοχο) τρίποντο μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες. Σλούκας, Χάρισον και ΜακΚίσικ μπορεί να πήραν (σχεδόν) όλα τα εύσημα αλλά υπήρχαν και παίκτες όπως ο Τζέκινς που «δάγκωσε» στο δεύτερο μέρος τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ αλλά και τον Ντιλέινι βγάζοντάς τους από το παιχνίδι. Όπως ο Μάρτιν που αν βελτιωθεί (και) στις βολές έχει τα φόντα να αφήσει εποχή ακόμα και κόντρα σε ψηλότερους αντιπάλους. Αφήσαμε τελευταίο το Γιώργο Πρίντεζη που κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό στο πρώτο μέρος (με 10 πόντους και καλάθια «μαχαιριές» στη λήξη του χρόνου) και να βάλει την υπογραφή του και στο δεύτερο ημίχρονο όποτε χρειάστηκε. Ο Βασίλης Σπανούλης μπορεί να μην έπαιξε καν στο δεύτερο μέρος και τα επτάμιση λεπτά που αγωνίστηκε συνολικά να αποτελούν το λιγότερο χρόνο που έχει παίξει ποτέ σε αγώνα Ευρωλίγκας όμως τη δουλειά του την είχε κάνει και με το παραπάνω στο ΟΑΚΑ. Επίσης το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έφτασε χωρίς ουσιαστικά Σπανούλη και Παπανικολάου σε τέτοια νίκη επί της Αρμάνι δείχνει και τις επιλογές που έχει. Όμως ακόμα είναι πολύ νωρίς και για τα θετικά και για τα αρνητικά σε όλες τις ομάδες. Υ.Γ. Έστω και το αυτονόητο (το οποίο η ΦΙΜΠΑ εφάρμοσε στο Τσάμπιονς Λίγκ πριν καν αρχίσει η διοργάνωση) πολλές φορές δείχνει για τον Τζόρντι Μπερτομέου, πυρινή...φυσική. Ευτυχώς το τραγικό λάθος (με τους μηδενισμούς) φαίνεται να διορθώνεται νωρίς και αυτό είναι καλό.