Ενα κοντράστ αντιθέσεων αναδείχθηκε μέσα από την 12η αγωνιστική της Basket League. Πολύ βαθύτερο από τα απλά καταγεγραμμένα γεγονότα μιας αγωνιστικής, πηγή προβληματισμού κι ας προέκυψε μέσα από εικόνες ευφορίας.
Τα γεμάτα γήπεδα του Αρη και του ΠΑΟΚ ήταν ωραία εικόνα. Ενθουσιώδης ατμόσφαιρα, αίσθηση συσπείρωσης και ελπίδας για τις κακές ομάδες τους, ότι υπάρχει τρόπος να αποφύγουν το μοιραίο, στηριζόμενοι στην έδρα.
Ο Αρης πήρε μια νίκη που τον κράτησε ζωντανό, ο ΠΑΟΚ φλέρταρε με μία που θα τον έβαζε στα συν και ας ήταν το φινάλε διαφορετικό. Είναι όμως αυτό το ζήτημα; Το αν θα σώσουν την κατηγορία οι δύο τεράστιοι αυτοί σύλλογοι που έχουν βάλει το επαγγελματικό μπάσκετ σε τροχιά στα πρώτα του χρόνια;
Μήπως το ζήτημα είναι ότι οι δύο αυτοί έχουν αυτές τις κατ' ανάγκην ομάδες λόγω των αμέτρητων χρεών και ποινών; Μήπως είναι το ζήτημα ότι πριν λίγες μέρες στον ΠΑΟΚ έβγαλαν κραυγή απόγνωσης για 350 χιλιάρικα, ποσό που ακούγεται αστείο για ένα τέτοιο κλαμπ;
Μήπως σε τελική ανάλυση είναι ζήτημα ότι χρέη που έχουν σβηστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν ξαναδημιουργηθεί ανεξέλεγτα μέσα σε χρόνο μηδέν και η κατάσταση απλά διαιωνίζεται;
Εννοείται ότι το πρωτάθλημα χρειάζεται και τις δύο αυτές ομάδες. Μόνο που τις χρειάζεται υγιείς και όχι να φυτοζωούν και να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει. Μόνο που αυτό το πρωτάθλημα, των όλο και μικρότερων εσόδων τα οποία ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ προσπαθεί με λογιστικά τρικ να τα παρουσιάσει και αυξημένα, δεν προσφέρεται για ιστορίες επιχειρηματικής ευημερίας.
Την ίδια ώρα, ο νεοφώτιστος Ιωνικός πετύχαινε την έβδομη νίκη του, πιστοποιούσε ότι με το υπάρχον δυναμικό λογίζεται ακόμα και στους διεκδικητές τετράδας, αλλά ο άνθρωπος που στηρίζει το εγχείρημα, ο Βαγγέλης Τσάπας, τα είδε αλλιώς.
"Οχι δεν θα πάμε για τέτοια υπέρβαση φέτος, γιατί το πάπλωμά μας δεν φτάνει μέχρι εκεί. Ας γίνει με το καλό το γήπεδο, ας μπουν κι άλλοι υποστηρικτές στην διοίκηση για να υπάρχουν εγγυημένα έσοδα για υπερβάσεις και θα το δούμε", ήταν το ζουμί της τοποθέτησής του. Ο ρεαλισμός υπερισχύει του ενθουσιασμού και δεν υπάρχει σκεπτόμενος άνθρωπος που να μην χαίρεται για αυτό.
Αν ο Ιωνικός έκανε ανοίγματα επειδή τα αντέχει το πορτοφόλι του Τσάπα και έρθει μια ώρα να φύγει ο οποιοσδήποτε χρηματοδότης, ο Ιωνικός θα βρεθεί σε ελεύθερη πτώση. Θα πέσει αύτανδρος από ένα πρωτάθλημα με έσοδα... κοροϊδίας και κυρίως έσοδα του ενός χρόνου, χωρίς κανέναν μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και θα πέσει έχοντας χρέη που θα τα φορτωθεί για χρόνια.
Ο Αρης και ο ΠΑΟΚ δεν έπεσαν, αλλά "αυγάτισαν" σε διάρκεια τα χρέη επιχειρώντας σε διάρκεια να ξεπεράσουν το... πάπλωμά τους. Οσο δεν βρίσκεται Μεσσίας, να καλύψει ποσά που δύσκολα μπορούν να υπολογιστούν, μη έχοντας να προσδοκά το παραμικρό κέρδος, η κατάσταση θα διαιωνίζεται.
Κακά τα ψέματα, το περιβάλλον γύρω από το επαγγελματικό μπάσκετ δεν ευνοεί φιλόδοξα επιχειρηματικά σχέδια. Το αντίθετο, ακόμα και αν υπήρχε κάποια σοβαρή διοίκηση στον ΕΣΑΚΕ, τα πράγματα θα ήταν λίγο καλύτερα, αλλά όχι ανθηρά. Είναι ευτυχές γεγονός ότι βρίσκονται ακόμα, αρκετοί μάλιστα, άνθρωποι με λεφτά και όραμα που μπαίνουν στο μπάσκετ και ασχολούνται. Είναι διαρκής η αγωνία ότι κάποια στιγμή θα δουν ότι πετάνε λεφτά στον ωκεανό και θα φύγουν.
Η προτεραιότητα που πρέπει να υπάρχει στη σκέψη όλων, είναι να μην αυξάνονται τα "φέσια" και τα προβληματικά μαγαζιά. Τα προβλήματα του επαγγελματικού μπάσκετ είναι πολύ βαθύτερα από την εικόνα των κερκίδων και από την πορεία των εμπορικών ομάδων. Κι επειδή κεντρικά κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να αντιμετωπιστούν, οι προσδοκίες είναι να γίνονται λελογισμένες κινήσεις μεμονωμένα και όχι να παρασύρεται κόσμος από την εφήμερη ευτυχία.
