Έφτασε η ώρα για το πρώτο τζάμπολ της Εθνικής μας ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Έφτασε η ώρα για να πούμε κάποια πράγματα με το όνομά τους.
Οι προσδοκίες που υπάρχουν από την ελληνική ομάδα είναι μεγάλες και τις έχει καλλιεργήσει η ίδια.
-Με το ρόστερ που διαθέτει και είναι το πιο πλήρες και ποιοτικό των τελευταίων χρόνων.
-Με την παρουσία του κατά τεκμήριο κορυφαίου παίκτη του κόσμου, του MVP της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά και αυτή των δύο καλύτερων γκαρντ της περσινής Ευρωλίγκας. Του Νικ Καλάθη και του Κώστα Σλούκα, μέλη αμφότεροι της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης.
-Με την απουσία... απουσιών. Εντάξει, υπάρχει το πρόβλημα με το σοβαρό τραυματισμό του Γιάννη Αθηναίου, που κατά πως φαίνεται θα είχε θέση στην τελική 12άδα, αλλά αυτός είναι ένας παίκτης βοηθητικός-συμπληρωματικός. Δεν είναι ούτε υπήρξε ποτέ ένα από τα μεγάλα όπλα της ομάδας. Και σε κάθε περίπτωση, ο Βαγγέλης Μάντζαρης, που μπήκε εν τέλει στο ρόστερ, και καλός και έμπειρος είναι και σημαντικές παραστάσεις από την Εθνική διαθέτει. Όσο για τον Κουφό, δεν τίθεται θέμα. Ποτέ το παιχνίδι της Εθνικής ομάδας δεν εξαρτήθηκε από αυτόν.
-Με τις καλές και αρκούντως πειστικές εμφανίσεις της στα φιλικά παιχνίδια της προετοιμασίας.
-Με το εξαιρετικό κλίμα που υπάρχει στα αποδυτήρια. Κάτι που τονίζουν από την πρώτη στιγμή όλοι ακόμα και στις ιδιωτικές συζητήσεις τους, που σε τελευταία ανάλυση έχουν και τη μεγαλύτερη σημασία. Διότι δημοσίως λίγο ως πολύ είσαι υποχρεωμένος να δηλώσεις ότι το κλίμα είναι καλό, ακόμα κι αν δίπλα σου πέφτουν... σφαλιάρες.
Κατόπιν όλων τούτων και με δεδομένη πάνω απ' όλα την ποιότητα των διεθνών, το βάθρο δεν αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, αλλά έναν απολύτως λογικό και εφικτό στόχο. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ανοικτά και τα τρία μετάλλια και όχι μόνο το ασημένιο και το χάλκινο, όπως συνέβη στις δύο τελευταίες διοργανώσεις, οπότε η κυριαρχία των ΗΠΑ ήταν αδιαμφισβήτητη. Φέτος οι Αμερικανοί είναι αποδεκατισμένοι και κάθε άλλο παρά φόβο εμπνέουν. Ίσα ίσα που όλοι έχουν πιστέψει ότι μπορούν να τους κερδίσουν.
Πέρα από το βάθρο, όμως, η Εθνική βάζει έναν ακόμα στόχο, εξίσου σημαντικό. Το απ' ευθείας εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, ώστε να κλείσει θέση από τώρα και να αποφύγει τη βάσανο του προολυμπιακού τουρνουά του χρόνου τον Ιούνιο. Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να είναι μία από τις δύο ευρωπαϊκές ομάδες που θα τερματίσουν ψηλότερα στην τελική κατάταξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου (οι δύο καλύτερες ομάδες από την ευρωπαϊκή και την αμερικανική ζώνη και οι καλύτερες ομάδες από τη ζώνη της Ασίας, της Αφρικής και της Ωκεανίας, δηλαδή συνολικά επτά ομάδες, θα πάρουν την απ' ευθείας πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες από το Παγκόσμιο Κύπελλο).
Αυτό σημαίνει ότι με μετάλλιο η Εθνική μας πιθανότατα κλείνει θέση και για το Τόκιο, αλλά δεν είναι και εντελώς βέβαιο. Διότι αν μοιραστούν τα μετάλλια τρεις ευρωπαϊκές ομάδες, αυτή που θα πάρει το χάλκινο θα πρέπει να παίξει στο προολυμπιακό τουρνουά. Για να συμβεί αυτό φυσικά, θα πρέπει να μείνουν εκτός βάθρου οι Αμερικανοί, κάτι που μοιάζει δύσκολο, αλλά δεν είναι και απίθανο.
Σε κάθε περίπτωση η Εθνική μας έχει στο μυαλό της και το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και με πίστη ότι μπορεί να τα καταφέρει, μπαίνει σήμερα το μεσημέρι στη μάχη με αντίπαλο το Μαυροβούνιο.
Πάμε, γερά!
