Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι του Αρη που μετά την ήττα από τον Ιωνικό στο Αλεξάνδρειο πριν από δυο βδομάδες, εξέφραζαν την έντονη αγωνία τους. "Κάντε κινήσεις γιατί θα δυσκολέψει η είσοδος στα πλέι οφ". Μια φράση, μια νοοτροπία, όλο του ζουμί. Ο Αρης έχει καταφέρει από νωρίς να γίνει το θέμα συζήτησης ενός πρωταθλήματος που πέρα από ενδιαφέροντα παιχνίδια, δεν έχει σοβαρές εκπλήξεις να προσφέρει ως προς το τι παρουσιάζουν οι ομάδες.
"Θα δυσκολέψει η είσοδος στα πλέι οφ", λοιπόν. Για μια ακόμα χρονιά η πλειοψηφία του κόσμου αρνείται να δει την ζοφερή πραγματικότητα και τις ρεαλιστικές προτεραιότητες. Το χειρότερο όμως είναι, γιατί ο κόσμος στην τελική δεν παίρνει αποφάσεις μόνο βοηθάει με την υποστήριξή του, ότι την ίδια λογική έχει και ο Δημήτρης Γουλιέλμος.
Ο θρύλος λέει ότι πριν από λίγο καιρό ένας γνωστός του τον προέτρεψε, "κατέβασε τα λάβαρα από την οροφή του γηπέδου μέχρι να ξαναπατήσει η ομάδα στα πόδια της". Μεταφορική ήταν η σημασία, ενοοείται ότι δεν κατεβαίνουν αυτά που έκαναν τον Αρη θρύλο του μπάσκετ, αλλά... σοφή. Τα μεγαλεία του παρελθόντος εύκολα αποπροσανατολίζουν. Είναι δύσκολο για έναν φίλαθλο του Αρη να παραδεχτεί ότι πρώτος στόχος είναι η σωτηρία. Ελα όμως που ρεαλιστικά αυτή είναι.
Ο Γουλιέλμος το παλεύει, δεν το παρατάει με τίποτα και για τίποτα. Είναι φανερό όμως από την πρώτη μέρα ότι δεν ξέρει μπάσκετ. Και όσο κι αν έδωσε το τιμόνι σε έναν άνθρωπο της πιάτσας, της δουλειάς, με δεδομένα αποτελέσματα και επιτυχίες, τον Σούλη Μαρκόπουλο, το όχημα θέλει καύσιμο για να προχωρήσει. Λένε ότι είναι "γάτος" ο Γουλιέλμος στην δουλειά του, καταφερτζής. Ελα όμως που το μπάσκετ δεν είναι νομική. Κι εκεί υπάρχουν άλλοι γάτοι που τρίβουν τα χέρια τους όταν καταλάβουν ότι έπεσαν σε... παντογνώστη.
Κάπως έτσι, πέρασε και ο Κολοσσός από το Αλεξάνδρειο. Ξαναπέρασε για την ακρίβεια, αφύ ο Λυκογιάννης έχει βαλθεί να τους υπενθυμίζει κάθε φορά ότι κακώς ποτέ δεν τον επέλεξαν ενώ πολλές φορές τον συζήτησαν. Κι έμεινε ο Αρης στην μια νίκη και μέσα στην αμφιβολία.
Την ίδια ώρα, στον ΠΑΟΚ η νίκη ήταν μεγάλη. Οχι αυτή των 20 πόντων επί του Ηφαιστου που επίσης μεγάλη ήταν και βάλε. Ο κόσμος όμως που βρέθηκε στο γήπεδο ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ατμόσφαιρα που παίρνει ματς από μόνη της. Εμπρακτη στήριξη και κουράγιο σε όλους. Δεν φτάνει μια νίκη ούτε ξεπεράστηκαν τα προβλήματα. Ο ΠΑΟΚ όμως έχει μια μαγιά, μοιάζει να θέλει ένα σπρώξιμο για να πάει στα ψηλότερα και μοιάζει να την πήρε το Σάββατο.
Μιας και πιαστήκαμε από την Θεσσαλονίκη σήμερα, ο Ηρακλής πολύ γκρίνια έδειξε να βγάζει από νωρίς στο ματς με τον Ιωνικό. Το καλό ήταν ότι δεν πήρε πολύ επίσημη μορφή, ο Καστρίτης δηλαδή δεν μίλησε ο άνθρωπος, τι να πει έτσι που πήγε το ματς. Αλλά να κάθεσαι τώρα να μετράς βολές από το πρώτο δεκάλεπτο βγάζει μια αγωνία και μια προκατάληψη που αδικεί την προσπάθεια που γίνεται.
Οχι ότι δεν παίζουν ρόλο οι διαιτητές στο μπάσκετ, όχι ότι δεν κάνουν θαύματα άμα θέλουν, το άσπρο μαύρο κάνουν. Αμα όμως πας με χαλασμένο μυαλό στα ματς, δεν θα δεις προκοπή. Κοίτα πρώτα να δεις τι έγινε τον παίκτη που σου έκανε νάζια δυο βδομάδες και τι τον είχε χαλάσει, κοίτα να υποστηρίξεις μια γερή επένδυση που κάνει σε διάρκεια αυτός ο άνθρωπος ο Δρακόπουλος για την τρέλα του και άσε την προμελετημένη γκρίνια.
Και τελικά τι μας έμεινε από την αγωνιστική; Γιατί δεν... φίλησε κιόλας ο Ζούρος τον Γιατρά στο τέλος του αγώνα στην Πάτρα. Τόσες αναλύσεις για μια χειραψία που φάνηκε σε κάποιους ψυχρή δεν έχουν ξαναγίνει. Εντάξει, ξινισμένος ήταν ο Ηλίας. Ημαρτον όμως ρε παιδιά. Μέσα σε ένα ματς ντέρμπι για 40 λεπτά και δυο κουβέντες μπορούν να ειπωθούν και μια αντίδραση για ο,τιδήποτε μπορεί να υπάρξει. Την προσευχή τους πρέπει να κάνουν λογικά στην Προμηθέα και στο Περιστέρι, αυτά να είναι όλη την χρονιά τα προβλήματά τους. Το αν... κοιτάζονται στα μάτια ο Μάκης και ο Ηλίας και να 'χουν όλα τα άλλα τους λυμένα και να προχωράνε ρολόι.
