Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης αποτελεί μια ιστορική μεταγραφή για τη Γ’ Εθνική, συμφωνώντας με το Αιγάλεω, και μίλησε στο Basketa.gr για τους λόγους της απόφασής του, το ίδιο πάθος που «σιγοκαίει» μέσα του για να παίζει στα 40 του, όσα συνέβησαν στον Ηρακλή και τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του, ενώ δε δίστασε να στείλει το δικό του μήνυμα στον κόσμο του «Σίτι».
Είναι μερικοί αθλητές διαφορετικοί. Σκέφτονται διαφορετικά, δρουν διαφορετικά, εκφράζονται διαφορετικά. Και αυτοί θα ξεχωρίσουν, άλλωστε, στο τέλος. Αυτοί θα μείνουν στη συνείδηση ενός απλού φιλάθλου για κάποια κίνησή τους. Μήπως δεν είναι τέτοια η απόφαση του Γιάννη Γκαγκαλούδη, που αποφάσισε στα 40 του σχεδόν (τα κλείνει τον Αύγουστο) να αποδεχθεί την πρόσκληση του Αιγάλεω και να το κάνει πανίσχυρο, σε μία ιστορική μεταγραφή για τα δεδομένα της Γ’ Εθνικής. Ένας άλλοτε πρωταθλητής Ελλάδας στον Παναθηναϊκό, με τόσες παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, έφτασε σε αυτή την απόφαση και τα δεδομένα αλλάζουν.
Ο ίδιος, μιλώντας στο Basketa.gr, εξήγησε τους λόγους της απόφασης ως εξής: «Δεν ήταν μια τόσο φοβερή απόφαση όσο παρουσιάζεται. Πήγα, απλά, σε μια ομάδα με στόχους που κάλυπτε τις προϋποθέσεις που ήθελα εγώ να βρω ως αθλητής και ως άνθρωπος, ώστε να συμφωνήσω. Από τη στιγμή που βρέθηκε κοινή γραμμή και στο οικονομικό θέμα, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ήθελα, άλλωστε, να έχω την τύχη να γνωρίσω αυτή την ομάδα, στην οποία μετρώ αρκετά παιδιά, με τα οποία είναι φίλος. Δε σου κρύβω, κιόλας, ότι είναι μια ιδιαίτερη χρονιά, καθώς η κόρη μου ξεκινά τη σχολική της εκπαίδευση στα νήπια και, για το λόγο αυτόν, έπρεπε να είμαι στην Αθήνα. Να σου πω, όμως, και κάτι άλλο για το αγωνιστικό κομμάτι; Στην ηλικία που βρίσκομαι, έχω ζήσει ήδη τόσα πράγματα, που δεν νιώθω σε καμία περίπτωση στερημένος. Ήθελα, λοιπόν, να χαρώ τα τελευταία μου χρόνια στο παρκέ και πιστεύω πως θα καταφέρω 2-3 χρόνια ακόμη να πηγαίνω στο γήπεδο και να το ευχαριστιέμαι παίζοντας. Παράλληλα, βέβαια, υπάρχει και ο στόχος επιστροφής της ομάδας στα μεγάλα σαλόνια, που δε θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο».
Αυτό το «να χαρώ τα τελευταία μου χρόνια» δεν είναι τυχαία δήλωση. Κάθε άλλο. Σε παλιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει, ότι με το ίδιο κέφι θα έπαιζε μέχρι τα 40 του. Αυτό διαπιστώθηκε και πλέον πρέπει να φανεί το τι θα κάνει… μετά τα 40, όπως σχεδιάζει. Ο ίδιος, επιβεβαιώνει πως «σε αυτό το πνεύμα έγινε η επιλογή αυτή. Δόξα τω θεώ, για εμένα, έχω κάνει αρκετά πράγματα στην καριέρα μου και δεν έχω να αποδείξω κάτι. Το μόνο που με απασχολεί, είναι να χαίρομαι το παιχνίδι και να είμαι πια δίπλα στην οικογένεια μου, για να μη στερούμαι πράγματα, που στερήθηκα για 18 χρόνια νωρίτερα. Είχε έρθει η ώρα να γυρίσω στην Αθήνα και αυτή ήταν η πιο σωστή επιλογή. Με μεράκι και όρεξη θα παίζουμε, για να δούμε στη συνέχεια πού οδηγούμαστε», ενώ ήθελε σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που τον ώθησε με την προσέγγισή του. «Ο Χριστόδουλος (σ.σ. Καράβολας). Κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια, για την οποία είναι άξιος συγχαρητηρίων και πρέπει να τον βοηθήσουμε», είπε.
Το Αιγάλεω είναι σαν αρκετές ομάδες, όπου έχει αγωνιστεί ο Γκαγκαλούδης. Με δυναμική κι έναν ισχυρό λαό πίσω του. «Θυμάμαι πάντα με ωραίες αναμνήσεις το Αιγάλεω. Ο κόσμος του ήταν πάντα φιλικός απέναντί μου, όπως κι εγώ άλλωστε, ενώ το γήπεδο αυτό ήταν πάντα γεμάτο. Ξέρεις, ότι ο κόσμος σε αυτή την χώρα είναι ιδιαίτερος στην αντιμετώπιση επιτυχιών και αποτυχιών, αλλά βλέποντας το κοινό του Αιγάλεω να επιστρέφει στο γήπεδο από τους αγώνες του τοπικού, μπορείς να νιώθεις αισιοδοξία. Είναι στο χέρι μας, βέβαια, να συνεχίσουμε μια μεγάλη πορεία για την ομάδα και να τους δώσουμε χαρά», ήταν το σχόλιο του ίδιου.
Πώς είναι, όμως, η επιστροφή στη Γ’ Εθνική και η νέα εμπειρία εκεί; Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης είχε μία ιδιαίτερη απάντηση να δώσει; «Σε αντίθεση με όσα είχα διαβάσει, ότι είχε πει ένας τυχαίος άνθρωπος του μπάσκετ, με τον οποίο δυστυχώς συνεργάστηκα μαζί του φέτος στον Ηρακλή, θεωρώ ότι τα πόδια μου είναι μια χαρά και νιώθω άριστα. Είχε πει, άλλωστε, πως για την αποτυχία ευθύνονταν τα βαριά πόδια των αθλητών. Κακά τα ψέματα, βέβαια, στη δουλειά μας η υγεία παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο, αλλά προσωπικά, όσο είμαι γερός και δυνατός, νιώθω ότι έχω πολλά ακόμη χρόνια να παίξω, ειδικά όταν βρίσκω ομάδες που ικανοποιούν ένα τρίπτυχο με την εξής σειρά: να έχεις στόχους, να είσαι ευτυχισμένος με το περιβάλλον και στο τέλος να νιώθεις τη συνέπεια στο οικονομικό κομμάτι», ανέφερε.
Μέσα σε μια γεμάτη καριέρα 20 ετών, όμως, ποια ήταν η πιο σπουδαία του εμπειρία του; Ο πολύπειρος γκαρντ δεν ήθελε να ξεχωρίσει ιδιαίτερα κάποια και στάθηκε σε δύο: «Έχω μιλήσει αρκετές φορές για αυτό το θέμα και είναι αλήθεια, ότι είναι τόσες οι στιγμές που έζησα, που θα είναι άδικο να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη εμπειρία μου. Δεν μπορώ να παραβλέψω, όμως, δύο καταστάσεις που έχω βιώσει. Η πρώτη, ήταν όταν στέφθηκα πρωταθλητής με τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που υποστήριζα από μικρό παιδί και πήγαινα στο γήπεδο. Είναι κάτι που θα λέω στην κόρη μου για χρόνια. Ωραιότερη εμπειρία, όμως, ήταν η Τυνησία. Εκεί έζησα τρομερές στιγμές και εισέπραξα τεράστια αγάπη από τον κόσμο, σε βαθμό να δημιουργηθεί… μέχρι και δρόμος στο όνομά μου, όπως και τοιχογραφία στην πόλη. Ένιωσα το σεβασμό των ανθρώπων για τους Έλληνες και, ειλικρινά, όλη αυτή η κατάσταση, είναι το καλύτερο που μπορείς να εισπράξεις. Αν προσέξεις τις δημοσιεύσεις μου στα social media, ακόμη υπάρχει ένα μεγάλο δέσιμο με το λαό της χώρας, με απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Εκεί, παράλληλα, γνώρισα και τον κουμπάρο μου και τότε προπονητή της ομάδας, τον Λίνο Γαβριήλ».
Υπάρχει, όμως, κάτι που θα ήθελε να έχει κάνει και δεν το έκανε; Ο ίδιος ένα μικρό… παράπονο από τον εαυτό το έχει, λέγοντας πως «δεν μπορώ να σου κρύψω, ότι θα ήθελα πολύ να είχα βάλει το δικό μου όνομα στην επιστροφή του Ηρακλή στην Α1. Στενοχωρήθηκα πολύ με την αποτυχία, αλλά η ζωή προχωρά, γιατί άλλωστε οι χαρές που παίρνουμε εμείς οι αθλητές, είναι πολύ λιγότερες από τις λύπες, εκτός κι αν αγωνίζεσαι για πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό. Δεν είναι, βέβαια, κάτι που με στιγματίζει, αλλά μένει ένα… γαμώτο. Υπήρχε ένας σπάνιος άνθρωπος εκεί, ο πρόεδρος κύριος Δρακόπουλος, που δε θα χαθεί ποτέ από τη ζωή μου, καθώς και σήμερα βρισκόμαστε σε επαφή. Δεν τον δικαιώσαμε, όμως, όπως και τον κόσμο της ομάδας». Όσον για το τι έφταιξε; «Αυτά τώρα είναι παρελθόν. Όλοι ξέρουν τι έφταιξε, αν και έγιναν λάθη από όλους. Με λίγα λόγια, η ομάδα δεν ανέβηκε και όλοι έχουμε ευθύνη, είναι τόσο απλό. Ελπίζω στην επόμενη προσπάθεια του, βέβαια, ο Ηρακλής να τα καταφέρει. Η σχέση μου με το σύλλογο θα είναι πάντα ξεχωριστή», ήταν η άποψη του Γιάννη Γκαγκαλούδη.
Ποιο είναι, αλήθεια, το μήνυμά του για τον κόσμο του Αιγάλεω, εν όψει της νέας χρονιάς που έρχεται με μεγάλες φιλοδοξίες στη Γ’ Εθνική; Ο ίδιος ήταν ξεκάθαρος: «Τα λόγια περιττά τώρα, νομίζω. Ξέρουμε όλοι πού είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε. Ραντεβού, λοιπόν, στο γήπεδο, όπου ξέρω ότι θα βρίσκεται ο κόσμος. Ήμουν τυχερός να ζήσω ένα σπουδαίο Αιγάλεω με κόσμο και με μεγάλη χαρά θα τους περιμένω».
