Οι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο έκαναν την τεράστια ανατροπή απέναντι σε κάθε προγνωστικό και το Basketa.gr αναλύει τα μυστικά της πρόκρισης με τους Νετς, που ανεξαρτήτως του πώς θα τελειώσει η χρονιά στο ΝΒΑ για την ομάδα του Μιλγουόκι, αφήνει μια αύρα... πρωταθλητή για την ίδια και τον ηγέτη της.
Είναι στιγμές στη ζωή μας, που ποτέ δεν ξεχνάμε. Νιώθουμε, ότι θα χαραχτούν για πάντα στη μνήμη μας, ακόμη κι αν αυτή από κάποια στιγμή κι έπειτα αρχίσει να… αντιμετωπίζει προβλήματα. Και αυτές τις στιγμές δεν τις λησμονούμε, επειδή εμείς τις δημιουργούμε.
Κάπως έτσι θα νιώθει και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για όσα βίωσε στο «Barclays Center» του Μπρούκλιν. Βρήκε απέναντί του μια ομάδα γεμάτη σούπερ σταρ, αποφασισμένη να διεκδικήσει τον τίτλο και να δικαιολογήσει την φήμη του ακλόνητου φαβορί για τον τίτλο, που τη συνόδευε, και είδε πως ο ρόλος του αουτσάιντερ ίσως να του ταίριαζε καλύτερα τη δεδομένη στιγμή.
Μπορεί οι Μπακς να έχασαν πάμπολλες ευκαιρίες στη σειρά με τους Νετς, να βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο με ένα δικό τους μόνο match point έναντι δύο των αντιπάλων τους από το 3-2, αλλά η δική τους θέση ίσως τους έδωσε τον απαραίτητο χρόνο, ώστε να σκεφτούν πώς θα τους αιφνιδιάσουν και πώς θα εμφανιστούν έτοιμοι πνευματικά την κατάλληλα στιγμή, κάτι που έγινε στο Game 7, με τον Έλληνα σούπερ σταρ να είναι κυρίαρχος μες στο γήπεδο και να αναγκάζει το δικό του σημερινό πρότυπο, τον Κέβιν Ντουράντ, σε ταπείνωση μαζί με όλη την υπόλοιπη superteam.
Με το δικό τους τρόπο, λοιπόν, τα «Ελάφια» που δικαίως είχαν δεχθεί κριτική για την απογοήτευση που πρόσφεραν δύο χρονιές σερί στα playoffs, έκαναν μαζί με τον Γιάννη όσα έπρεπε απέναντι στην ομάδα που πήρε το δικό τους μεγάλο «βάρος» ως υποσχόμενου αφεντικού της Ανατολής, ώστε να στείλουν ένα μήνυμα, ότι είναι πια ικανοί να εμφανιστούν σαν πρωταθλητές στο γήπεδο. Και η προσαρμογή του «Greek Freak», ειδικά, ήταν τέτοια που απάντησε ξεκάθαρα στο ερώτημα για το πόσο ηγετικός είναι.
Χαρακτήρας απέναντι στον «κορυφαίο του κόσμου» και… όσο πιο κοντά γίνεται
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παίζεις με μια ομάδα, που έχει ως ηγέτη τον Κέβιν Ντουράντ, μαζί φυσικά με τους υπόλοιπους «αστέρες» της, και να καταφέρεις να μείνεις όρθια με δύο ευκαιρίες να τελειώσει η σειρά εναντίον σου, με τον επιπλέον παράγοντα πως έχεις απωλέσει σπουδαίες ευκαιρίες. Πολλοί πίστευαν δικαιολογημένα, άλλωστε, ότι όταν οι Μπακς «κατέρρευσαν» από… κοτζάμ +17, είχαν χάσει την ευκαιρία τους για το «μπρέικ» της πρόκρισης.
Και σε άλλες περιπτώσεις, πράγματι, δε θα τα είχαν καταφέρει. Μας το έδειξαν το 2019 με τους Ράπτορς, όπου το παρ’ ολίγον 3-0 έγινε 4-2 υπέρ των Καναδών του ασυναγώνιστου τότε Καουάι Λέοναρντ, το επανέλαβαν και πέρυσι στην «πανωλεθρία» με τους φορμαρισμένους Χιτ. Αυτή την φορά, όμως, τα δεδομένα ήταν διαφορετικά, ο Μπουντενχόλζερ άνοιξε περισσότερο τον αγωνιστικό ορίζοντα της ομάδας του και η ανατροπή από το 3-2 ήρθε.
Είχαμε αναφέρει στην αρχή της χρονιάς, ότι οι αλλαγές για τους Μπακς, που ευνοούν το παιχνίδι του Γιάννη κοντά στο καλάθι, τους καθιστούν πιο επικίνδυνους, ειδικά με την απόκτηση του Τζρου Χόλιντεϊ και με τον Μίντλετον να μας έχει δείξει με τα χρόνια, ότι μπορεί τελικά να πάρει μεγάλες ευθύνες. Υπάρχει, όμως, και μια αλλαγή στην άμυνα, την οποία έζησε… στο πετσί του ο «KD» για τα καλά και ο «Coach Bud» τρίβει χάρη σε αυτήν τα χέρια του από ικανοποίηση.
Η αναφορά, φυσικά, γίνεται στον Πι Τζέι Τάκερ. Ο άνθρωπος που κάποτε αγωνιζόταν στα λημέρια μας με την φανέλα του Άρη, έχει αναδειχθεί σε έναν αμυντικό «ογκόλιθο», ικανό να προκαλέσει ακόμη και στον «κορυφαίο παίκτη του κόσμου», όπως τον αποκαλεί ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο, προβλήματα. Η απόδοσή του στο Game 7, ειδικά, ήταν τέτοια που το απέδειξε, όντας ο πιο αποτελεσματικός, ή έστω ο πιο… ενοχλητικός, καθώς ακόμη κι έτσι η ποιότητα του Ντουράντ είναι τέτοια, που του επέτρεψε να σκοράρει 48 πόντους, χωρίς να φταίνε οι προσωπικές άμυνες των αντιπάλων του. Είναι απλά «φονιάς», αλλά αυτό δεν αναιρεί την πολύ καλή δουλειά του Τάκερ.
Η πιο σημαντική αλλαγή, όμως, αφορά στον ίδιο τον ηγέτη της ομάδας αυτής. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για δύο ματς στους ημιτελικούς αυτούς… έτρωγε τα μούτρα του, δοκιμάζοντας μακρινά σουτ και βλέποντας τα ποσοστά στις βολές να είναι τραγικά. Εδώ που τα λέμε, το 25.8% στα τρίποντα και το 48.3% στις βολές σε αυτή τη σειρά είναι αρκετά ανησυχητικό για έναν παίκτη, που θέλει να στείλει την ομάδα του μέχρι τον τίτλο. Ακόμη κι εκεί, όμως, έδωσε απάντηση και αυτή ήταν… στη ρακέτα.
Ο Μπουντενχόλζερ το διέταξε, ο Γιάννης το εκτέλεσε. Η ομάδα πήρε την μπάλα από τα χέρια του, εκείνος άρχισε να συμπεριφέρεται αρκετά ως ψηλός, με αποτέλεσμα να πάρει μπάλες πιο κοντά στο καλάθι, όπου δύσκολα τον σταματάς, παίρνοντας «μάχες» και προκαλώντας φθορές σε κάθε παίκτη των Νετς. Από το Game 3 της σειράς, όπου είχε 33 πόντους με 14 ριμπάουντ, δύο ασίστ και 45% στα σουτ εντός παιδιάς, άρχισε να βελτιώνει τα πάντα και στο Game 7 τελείωσε με 40 πόντους, 13 ριμπάουντ, 5 ασίστ και το εντυπωσιακό 63% στα σουτ εντός παιδιάς, αφήνοντας κατά μέρος το τρίποντο και χωρίς, τελικά, να στοιχίσουν οι χαμένες βολές.
Αυτό δεν ήταν μια απλή αγωνιστική αλλαγή στη διάρκεια της σειράς, για να ανακατευτεί η τράπουλα. Ήταν ο τρόπος του Γιάννη, μέσω των Μπακς, να δείξει σε όλους πως είναι διατεθειμένος να «ενσαρκώσει» κάθε πιθανώς χρήσιμο ρόλο, ώστε να φτάσει επιτέλους στο σημείο, όπου επιθυμεί, αυτό της κορυφής.
Κι αφού το κατάφερε αυτό απέναντι στον Ντουράντ, φτάνοντας σε μια ανατροπή επικών διαστάσεων, μπορεί να τα καταφέρει με οποιονδήποτε άλλο θέλει. Το μήνυμά του είνσι σαφές και, ανεξαρτήτως του πώς θα τελειώσει η πορεία αυτή του Μιλγουόκι, αφορά τις κινήσεις ενός πρωταθλητή…
