Όπως δεν προκρίθηκε στο 1-0, έτσι και τώρα ο Παναθηναϊκός δεν έχει ακόμα αποκλειστεί, παρά την ισοφάριση της σειράς από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Το μπάσκετ δεν είναι καθόλου απλό άθλημα κι αυτοί που νομίζουν ότι το ξέρουν είναι εκείνοι οι οποίοι θεωρούν ότι έχουν γνώση απλά επειδή το παρακολουθούν -συνήθως πολλά χρόνια-. Έτσι λοιπόν οι κρίσεις πρέπει να γίνονται με ψυχραιμία και καθαρή ματιά και όχι απλά αποθέωση στο νικητή και γκρίνια για τον ηττημένο. Αυτή είναι η πιο απλή ανάγνωση σε κάθε περίπτωση και οδηγεί και στις περισσότερες «κωλοτούμπες».
Η αλήθεια είναι ότι η ετοιμότητα του Παναθηναϊκού για τον δεύτερο αγώνα ήταν σαφώς μικρότερη σε σχέση με εκείνη του πρώτου. Οι «πράσινοι» θέλησαν να διαλύσουν ξανά τη «Βασίλισσα» κι αυτό έδειξε η συμπεριφορά τους στις πρώτες επιθέσεις του αγώνα όταν προσπάθησαν να πάρουν ψυχολογία μέσα από μακρινά σουτ, εκ των οποίων τα περισσότερα δεν βρήκαν στόχο. Το δεύτερο κομβικό σημείο που εν πολλοίς έκανε τους φιλοξενούμενους να πιστέψουν ότι μπορούσαν να τα καταφέρουν ήταν το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Οι πρωταθλητές Ελλάδας ξέφυγαν 46-39, αλλά οι Μαδριλένοι όχι απλά δεν τα παράτησαν, αλλά βρήκαν τα σουτ που τους έδωσαν το μομέντουμ, με αποτέλεσμα στο τρίτο δεκάλεπτο να σημειώσουν -ανεπίτρεπτο για την άμυνα του Παναθηναϊκού- 32 πόντους.
Το μυστικό με τέτοιους αντιπάλους είναι να χάσουν την πίστη στις δυνατότητές τους. Τελικά αυτό συνέβη στους παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ οι οποίοι έμοιαζαν ανήμποροι να σταματήσουν τους αντιπάλους τους. Ήταν γνωστό και χιλιοειπωμένο ότι πρέπει να κατεβάσει τη Ρεάλ από τους ογδόντα πόντους το «τριφύλλι». Σκοράροντας 89, η «Βασίλισσα» πολύ δύσκολα θα έχανε τον αγώνα. Βέβαια μέσα σ' όλα, ο πολύπειρος Φελίπε Ρέγες σημείωσε 2/2 τρίποντα! Εντάξει ήταν αφύλαχτα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ορθώς ρίσκαρε ο Παναθηναϊκός του σουτ. Διότι ο βετεράνος φόργουορντ είχε σε ολόκληρη τη σεζόν στην Ευρωλίγκα 1/5 τρίποντα! Δεν είναι λάθος! Με τα δύο που έβαλε ανέβηκε στα 3/7.
Βεβαίως η βασική αιτία της «πράσινης» ήττας δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από τα ριμπάουντ. Είναι εξωφρενική η διαφορά των 19 «σκουπιδιών» σε προημιτελικό. Κάποια στιγμή η Ρεάλ είχε 31 και ο Παναθηναϊκός εννιά. Το ριμπάουντ δεν είναι ποτέ ευθύνη ενός. Είναι ένας συνδυασμός σωστών block out στον αντίπαλο, ομαδικής προσπάθειας και φυσικά σωστής τοποθέτησης. Δεν έφταιγε ότι ο Γκιστ είναι 2,05μ. και όχι 2,20. Η εποχή των «δεινοσαύρων» έχει περάσει κι αυτοί αποτελούν εξαίρεση και όχι κανόνα στο σύγχρονο μπάσκετ. Η Ρεάλ ήταν πιο αποφασιστική. Μπήκε στο παρκέ για να «δείρει» κι αυτό έκανε.
Φυσικά, μία ομάδα που έπαιξε άμυνα στα... κόκκινα είναι αδύνατον να κερδίζει 37 φάουλ και να κάνει μόνο 26. Βεβαίως στη δεύτερη περίοδο ήταν το σημείο όπου οι διαιτητές με πολλά εύκολα σφυρίγματα έστελναν συνεχώς τη «Βασίλισσα» στη γραμμή. Μία ομάδα που σούταρε με το κάκιστο 14/38 δίποντα πήρε εμφανώς βοήθεια από το διαιτητικό τρίο με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την αποβολή του Τζέιμς Γκιστ με πέντε φάουλ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε κοντά στο καλάθι. Τα 21/29 δίποντα καταρρίπτουν το επιχείρημα αυτό. Η μεγάλη «πληγή» ήταν τα μόλις 7/26 σουτ τριών πόντων. Οι «πράσινοι» πάντως έπαιρναν πολύ εύκολα την απόφαση να σουτάρουν για τρεις κι αυτό στο τέλος της μέρας κόστισε αρκετά.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Νικ Καλάθης περιορίστηκε αρκετά από τους αντιπάλους τους. Πρόκειται για έναν γκαρντ που «τρέφεται» και ο ίδιος από τη δημιουργία για τους συμπαίκτες του. Είναι χαρακτηριστικό ότι μοίρασε μόλις πέντε ασίστ. Την ίδια στιγμή ο Μάικ Τζέιμς πέρα από τους είκοσι πόντους που σημείωσε, μοίρασε κι έξι τελικές πάσες. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν κακός, έστω κι αν οι επιλογές στο φινάλε δεν του βγήκαν. Αυτός που ξεχώρισε ήταν ο Άντριαν Πέιν ο οποίος όμως είχε σημαντικά αμυντικά προβλήματα.
Όσον αφορά τον Τσάβι Πασκουάλ, ο Καταλανός έχει μερίδιο ευθύνης στην ήττα. Όπως η κάθε νίκη ανήκει σε όλους, το ίδιο ισχύει και για τα αρνητικά αποτελέσματα. Ό,τι κι αν συμβεί στη σειρά παραμένει ένας εξαιρετικός προπονητής. Μετά το τέλος του αγώνα ο καθένας μπορεί να γράψει με... ασφάλεια. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν του βγήκε η απόφαση να συμπεριλάβει τον Κέι Σι Ρίβερς στη δωδεκάδα. Ο Αμερικανός ήταν φανερά εκτός κλίματος. Παράλληλα, μία ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο άξιζε ο Κένι Γκάμπριελ ο οποίος έχει στοιχεία που μπορούν να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα και να «ηλεκτρίσουν» την ατμόσφαιρα.
Από την άλλη, το «κλειδί» της Ρεάλ πέρα από τους έμπειρους Ρέγες και Κάρολ οι οποίοι έκαναν τη ζημιά ήταν ένας παίκτης που πολλοί δεν πρόσεξαν καν. Ο λόγος για τον Τσέισον Ραντλ. Ο Αμερικανός γκαρντ έπαιξε 13 συνεχόμενα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο. Τελείωσε τον αγώνα άποντος και με -3 ranking... Και λοιπόν; Ο Πάμπλο Λάσο έκανε ειδική αναφορά σε αυτόν για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν ο άνθρωπος που έπαιξε άμυνα και συμμάζεψε την ομάδα στην επίθεση, αλλά το σημαντικότερο, έδωσε ανάσες και χρόνο ανασύνταξης στον Λούκα Ντόντσιτς. Ο Σλοβένος «πελαγοδρομούσε» στα πρώτα επτά λεπτά. Όταν καθάρισε το μυαλό του είχε θετική επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του, έστω κι αν σκόραρε μόνο με βολές.
Πλέον αυτό το παιχνίδι ανήκει στο παρελθόν και ο Παναθηναϊκός αν θέλει να πάει στο Βελιγράδι θα πρέπει να περάσει από τη Μαδρίτη. Οι «πράσινοι» έχουν στην άκρη του πάγκου τους έναν άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει από πρώτο χέρι πως είναι να νικάει εκεί. Σε πλέι οφ Ευρωλίγκας, το 2010 είχε βρεθεί στην ίδια κατάσταση. Τελικά όχι μόνο δεν αποκλείστηκε η Μπαρτσελόνα μετά το «μπρέικ» από τη Ρεάλ του Έτορε Μεσίνα, αλλά απάντησε με δύο νίκες στην ισπανική πρωτεύουσα. Οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές, αλλά ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το να ξέρει ένας κόουτς τον τρόπο για να ανατρέπει την εις βάρος του κατάσταση. Και ο Πασκουάλ γνωρίζει πολύ καλά...
