Ο Βασίλης Μπρατσιάκος έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια εντατικά τα... θαύματά του στην ΧΒΑ, φέρνοντας μια ομάδα που βασίζεται στα παιδιά που βγάζει από τα σπλάχνα της στη Γ' Εθνική και έκανε τη δική του εξομολόγηση στο Basketa.gr για το πώς προέκυψε η ιδέα της ακαδημίας στην Χαλκίδα, τη συμβολή της συζύγου του, την εντατική ενασχόληση μετά το διαζύγιο με την Κύμη, τον γιο του Χρήστο, το σκεπτικό για αυτό που θα παρουσιάσει στη Γ' Εθνική και την προοπτική να τον ξαναδούμε σε υψηλό επίπεδο.
Ήταν καλοκαίρι του 2017. Ένα μεγάλο κεφάλαιο της Κύμης και μια από τις ομορφότερες ιστορίες του ελληνικού μπάσκετ έκλειναν. Ο Βασίλης Μπρατσιάκος δε θα ήταν, πια, στον πάγκο της ομάδας, που είχε οδηγήσει σε ένα σωρό υπερβάσεις, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της παραμονής στην Basket League, ενώ είχε χάσει τους τρεις καλύτερους ξένους του (Ελ Αμίν, Μόργκαν, Αντεγκμπόγιε) σε διάστημα λίγων ημερών και βρέθηκε από την οκτάδα να παλεύει για τη σωτηρία. Η ομάδα της Εύβοιας θα είχε ένα νέο πρόσωπο, αλλά ο Έλληνας τεχνικός, που διακρίθηκε για την ειδικότητά του να παίρνει αυτό που θέλει, επιβάλλοντας το δικό του τρόπο, δε θα έμενε άπραγος.
Το 2012, με προτροπή της συζύγου του, είχε ξεκινήσει την ακαδημία ΧΒΑ (Xalkida Basketball Academy) και ήδη στα επτά χρόνια ζωής της έχει πετύχει σπουδαία πράγματα. Ανάδειξη νεαρών παικτών, τίτλοι σε πρωταθλήματα τμημάτων υποδομής και, φέτος, άνοδος της ανδρικής ομάδας στη Γ' Εθνική, σε μια θριαμβευτική πορεία που σημείωσε με τον ίδιο «στρατηγό». Μοιάζει η ιστορία να επαναλαμβάνεται, από τότε που περνούσε μία μία τις εθνικές κατηγορίες με την Κύμη, φτάνοντας στην κορυφαία. Τώρα, όμως, θέλει να το κάνει διαφορετικά. Ο κόουτς Μπρατσιάκος επιθυμεί να κάνει κάθε επιτυχία, χρησιμοποιώντας κυρίως παιδιά της ίδιας της ακαδημίας, προχωρώντας σε μια κίνηση από τις πρωτόγνωρες για το ελληνικό μπάσκετ, χωρίς μάλλον να τον νοιάζει τόσο αυτή τη στιγμή έντονα να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο.
Ο ίδιος μίλησε στο Basketa.gr και ξεδίπλωσε τις σκέψεις του για την ακαδημία αυτή και τι θέλει να πετύχει, τόσο στα τμήματα υποδομής όσο και στο ανδρικό τμήμα. Αναλύει τις αρχές, υπό τις οποίες λειτουργεί και την... οικογενειακή υπόθεση, με την επιμονή της συζύγου 7 χρόνια πίσω και τη συμμετοχή του γιου του, Χρήστου. Ο ίδιος, παράλληλα, κάνει τη δική του αναφορά σε πιθανότητα να επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο με ατάκες που θα συζητηθούν, ενώ επισημαίνει το τι θέλει να παρουσιάσει στην επόμενη Γ' Εθνική με την ΧΒΑ.
Για να τα ξεκινήσουμε από την αρχή, θέλω να μου πεις πώς ξεκίνησε αυτό το νέο σου πρότζεκτ στην ΧΒΑ.
Το 2012 μετά από μεγάλη πίεση για να κάνω κάτι δικό μου εκ μέρους της συζύγου μου, αλλά και γονέων, με τους οποίους διατηρούσα σχέσεις από τότε, που ήμουν προπονητής στην Έξω Παναγίτσα, όπου είχα το ανδρικό, το εφηβικό, το παιδικό κι όλες τις ακαδημίες, όντας υπεύθυνος σε όλα. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να φτιάξουμε την ακαδημία Χαλκίδας, την αγαπημένη σε όλους τώρα πια ΧΒΑ, ξεκινώντας από καθαρά τμήματα υποδομής, μέχρι το 2014-15 που αποφασίσαμε αυτά τα παιδιά που μεγάλωναν κι έφευγαν από την παιδική ηλικία και πήγαιναν προς την εφηβική, μαζί με κάποιους έμπειρους να τους κατεβάσουμε σιγά σιγά στο Γ’ Τοπικό. Αυτά τα χρόνια καταφέραμε και κάναμε τρεις ανόδους από το Γ’ τοπικό στο Β’ και από κει στο Α’ συνεχόμενους. Φέτος έχουμε φτιάξει έναν πάρα πολύ καλό κορμό με παιδιά δικά μας και είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό, να έχουμε δηλαδή παιδιά δικά μας, από την ακαδημία μας. Αυτή τη στιγμή επτά παιδιά παίζουν στην ανδρική ομάδα. Οι 4 με 5 σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. Οι 2 με 3 κάθε παιχνίδι και διαφορετικοί, από το παιδικό και το εφηβικό.
Τι σε έπεισε μετά την πορεία της Κύμης να προχωρήσεις σε αυτό το πρότζεκτ;
Πάντα ήμουν δίπλα στην Ακαδημία μου. Ακόμη και όταν ζούσα στην Κύμη, υπήρχε καθημερινός έλεγχος, συνεργασία με τους προπονητές που είχα επιλέξει να τρέξουν το προπονητικό πρόγραμμά μου, αλλά και η φυσική μου παρουσία σε κάθε ματς, όποτε το επέτρεπαν οι τότε υποχρεώσεις μου. Από την στιγμή, λοιπόν, που δεν έφυγα από την πόλη μου για κάποια υψηλού επιπέδου ομάδα, αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο στην προπόνηση των αγωνιστικών τμημάτων της Ακαδημίας μου, κοουτσάροντάς τα μάλιστα, ενώ ταυτόχρονα είχα και την επίβλεψη του προπονητικού προγράμματος στις πολύ μικρές μας ηλικίες.
Ποιος είναι ο σκοπός του πρότζεκτ της ΧΒΑ και πώς σχολιάζεις τη μέχρι τώρα πορεία της, που τώρα ανέβηκε στη Γ’ Εθνική και μετρά τρεις συνεχόμενες ανόδους, αλλά και όσα αξιοσημείωτα κάνει στα τμήματα υποδομής;
Η ΧΒΑ ήταν ένα όνειρό μας, που έγινε πραγματικότητα το 2012 με προτροπή και επιμονή της συζύγου μου, με σκοπό την άριστη εκμάθηση των βασικών αρχών του αγαπημένου μας αθλήματος, την προσπάθεια να έρθουν στον αθλητισμό και ειδικότερα στο μπάσκετ όσα περισσότερα παιδιά γίνεται και τέλος την ανάδειξη και προώθηση ταλέντων από την ευρύτερη περιοχή μας, αλλά και απ' όλη την Ελλάδα. Κατεβάζουμε μίνι, παιδικό, εφηβικό και ανδρικό, στο οποίο συμμετέχουν αθλητές από τα τμήματα υποδομής έχοντας δίπλα τους και κάποια έμπειρα παιδιά, που τα βοηθούν και τα υποστηρίζουν σε αυτή τους την προσπάθεια. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε καταφέρει εκτός από την παραγωγική διαδικασία, να κερδίσουμε τρεις συνεχόμενες ανόδους με την ανδρική μας ομάδα, ένα πρωτάθλημα παίδων και ένα πρωτάθλημα εφήβων. Για την νέα χρονιά στόχος μας είναι η καθιέρωση της ανδρικής μας ομάδας στις εθνικές κατηγορίες με όσο περισσότερα παιδιά από τα σπλάχνα της γίνεται, καθώς και στην Ακαδημία να μεγαλώσουμε κι άλλο το ενδιαφέρον των παιδιών-αθλητών μας για το μπάσκετ, να φέρουμε όσο πιο πολλά παιδιά γίνεται ακόμη κοντά μας, αλλά κυρίως να μείνουμε πιστοί στις αρχές μας, την φιλοσοφία μας και στον δρόμο που έχουμε χαράξει.
Πόσο εύκολο είναι, ακόμη και σε τοπικό πρωτάθλημα, να κάνεις τόσο μεγάλη πορεία πρωταθλητισμού με αρκετούς παίκτες νεαρής ηλικίας, που παίρνουν για πρώτη φορά γεύση από αυτόν;
Τίποτα δεν είναι εύκολο στο μπάσκετ. Είτε ηλικιακά μεγάλους προπονείς είτε μικρούς, ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος. Υπομονή, επιμονή - ειδικά με τους μικρούς - και πολλές μα πάρα πολλές ώρες δουλειάς στο παρκέ επί καθημερινής βάσης, από τις 5:30 το πρωί μάλιστα, είναι το μυστικό προς την επιτυχία.
Επειδή υπάρχει πολλή συζήτηση για αυτό το θέμα, πιστεύεις ότι ο δρόμος που ακολουθείτε με αυτά τους ταλαντούχους αθλητές, είναι κι αυτός που πρέπει να ακολουθήσει το ελληνικό μπάσκετ;
Το ελληνικό μπάσκετ έχει ημερομηνία λήξης, αν συνεχιστεί η μόδα της μη χρησιμοποίησης νεαρών παικτών στις μεγάλες κατηγορίες. Το ταλέντο είναι τεράστιο, σημασία όμως έχει να μείνουν τα παιδιά μακριά από τις «σειρήνες» και τα παχιά λόγια, να παραμείνουν προσγειωμένα και συγκεντρωμένα στον στόχο τους. Να δουλεύουν με πάθος και πίστη για την πραγματοποίηση των ονείρων τους. Η νέα γενιά μας δείχνει τον δρόμο.
Πού φιλοδοξείς να οδηγήσεις στην ΧΒΑ;
Το σίγουρο είναι πως τα όνειρά μας δεν έχουν ταβάνι. Στον έβδομο χρόνο ζωής, η Ακαδημία μας ήδη έχει ξεπεράσει τις αρχικές προσδοκίες μας. Τα καλύτερα έρχονται και πρώτα ο θεός να είμαστε εδώ να τα ζήσουμε.
Θέλεις να την φέρεις κι αυτή στα σαλόνια ακολουθώντας τη συνταγή, που έχετε επιλέξει με τη διοίκηση, κάνοντας κάτι διαφορετικό;
Τα όνειρά μας, όπως είπα, δεν έχουν ταβάνι, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξαναγίνει αυτό που έγινε με την Κύμη. Γιατί για να ξαναγίνει δεν φτάνει μόνο ένας Μπρατσιάκος. Γιατί οι επιτυχίες είναι ομαδικές , δεν είναι του ενός. Το καλό είναι ότι σιγά σιγά αρχίζουν κάποιοι άνθρωποι στον επιχειρηματικό κόσμο της Χαλκίδας και βλέποντας την υγεία που εκπέμπουμε να έρχονται κοντά μας και να αγκαλιάζουν την προσπάθεια μας κι αυτό μας δίνει περισσότερη ευθύνη και μεγαλύτερη δύναμη στο να συνεχίσουμε και να παλεύουμε για μεγαλύτερες υπερβάσεις.
Αν κατάλαβα καλά αν έρθει κάποια πρόταση από ομάδα της Α1 θα πεις όχι;
Κοίταξε, συζητήσεις γίνονται και πέρυσι και φέτος, αλλά όσο η ακαδημία προχωράει και μαζεύονται τόσοι άνθρωποι γύρω από την ομάδα, που θέλουν να δουν αυτό που φτιάχνουμε να το δουν ψηλά, δε θέλω να το αφήσω και να σηκωθώ να φύγω και το κυριότερο είναι ότι ζώντας αυτά που έζησα στο υψηλό επίπεδο, δεν μπορώ να πω ότι με εξιτάρει το γεγονός σώνει και καλά να είμαι σε υψηλό επίπεδο, αν τα πράγματα δεν είναι όπως πρέπει. Και θα πω κάτι πολύ σημαντικό. Στην Ελλάδα και ειδικά στο ελληνικό μπάσκετ, δεν προχωράει αυτός που πραγματικά πρέπει να προχωρήσει. Προχωράει ο φίλος του φίλου, αυτός που έχει τον καλύτερο μάνατζερ κι αυτός που έχει τον καλύτερο φίλο δημοσιογράφο. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς. Βλέποντας λοιπόν όλα αυτά και ζώντας τα τελευταία χρόνια το υψηλό επίπεδο, είναι κάτι που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει και σιγά σιγά ξεθωριάζει μέσα μου όσον αφορά το να πάω κάπου και να κάνω κάτι που δεν το θέλω εγώ. Μία ομάδα, όταν εμπιστεύεται εμένα για προπονητή, θα κάνει μεγάλη επιτυχία μόνο εάν μου δώσει τα κλειδιά και κάνω αυτό που θέλω. Αυτό τώρα μπορώ και το κάνω στη δική μου ομάδα. Για ποιο λόγο να το αφήσω και να το χαλάσω, για κάτι που δεν θα είναι όπως το θέλω;
Τι θα ήθελες ιδανικά να παρουσιάσεις στην επόμενη Γ’ Εθνική;
Μια ομάδα που θα παίζει ελκυστικό μπάσκετ, θα το ευχαριστιέται, θα αρνείται την ήττα και θα κάνει πρωταθλητισμό με πολλά δικά της παιδιά.
Σε μια πιο προσωπική ερώτηση, πώς είναι να προπονείς τον γιο σου και να βλέπεις την πρόοδό του καθημερινά;
Είναι κάτι, που έχει το δικό του βαθμό δυσκολίας, αλλά μου αρέσει πολύ. Δουλεύουμε κάθε μέρα μαζί πάνω σε αυτό που λατρεύουμε και οι δυο και το θεωρώ ευλογία. Πάνω από όλα, φυσικά, με ενδιαφέρει η πρόοδος των παικτών ξεχωριστά και της ομάδας σαν σύνολο. Μέσα σε αυτούς είναι κι ο Χρήστος Μπρατσιάκος. Αν ο Χρήστος προσπαθεί, δουλεύει και το δείχνει στο γήπεδο είναι όλα καλά, αν δεν κάνει αυτά που πρέπει θα τους βλέπει όλους από την εξέδρα. Δεν έχει καμία διαφορά το ότι είναι γιος μου. Είναι γιος μου στο σπίτι, όταν κλείνουμε την πόρτα ή έξω από το γήπεδο. Το πιο σημαντικό από όλα είναι, ότι έχω ένα πολύ καλό παιδί,που ξέρει τι του γίνεται και αυτό τα κάνει όλα πιο εύκολα.
Οι τίτλοι που έχεις κατακτήσει δεν είναι λίγοι. Τι κάνει έναν τεχνικό να πετυχαίνει με συνέπεια;
Η αγάπη του για αυτό που κάνει. Λατρεύω το μπάσκετ και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Έχω την ίδια δίψα για μάθηση, προπόνηση και τίτλους, όπως την πρώτη μέρα που ξεκίνησα.
