Ο Ανδρέας Κατωπόδης επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από μια πενταετία στις Η.Π.Α και στην πρώτη του παρουσία στο Παγκράτι έχει εντυπωσιάσει, αποτελώντας ένα από τα όπλα που παρουσιάζει ο Δημήτρης Λιόγας.
Στο νικηφόρο παιχνίδι με τον Μανδραϊκό, ο 24χρονος γκαρντ, ο οποίος αποτέλεσε και μέρος της καλύτερης πεντάδας της 3ης αγωνιστικής, είχε 22 πόντους με 5 τρίποντα, οδηγώντας ουσιαστικά τους «ροσονέρι» στη νίκη. Ο Λευκαδίτης αθλητής, ο οποίος βρέθηκε για πέντε χρόνια στις Η.Π.Α, αγωνιζόμενος για ένα χρόνο στο Lee Academy Prep School και για τέσσερα στο Mansfield University of PA μίλησε στο basketa.gr για το πως προέκυψε το Παγκράτι στη ζωή του, για το πως βιώνει την πρώτη του εμπειρία σε Εθνική κατηγορία, για το μέλλον του, αλλά και για την Λευκάδα!
Ο Κατωπόδης, ο οποίος όπως ήταν φυσικό ξεκίνησε από την Δόξα Λευκάδας και αγωνίστηκε και για δυο σεζόν στον Άλιμο και στην ΕΣΚΑΝΑ, αποφοίτησε τον περασμένο Μάιο ως χημικός με ειδικότητα στη νανοτεχνολογία και επιστρέφοντας στην Ελλάδα του προέκυψε το Παγκράτι : «Όπως όλοι οι αθλητές όταν τελειώσουν τις σπουδές τους από τις Η.Π.Α και επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, μπήκα και εγώ στο "τρυπάκι" να βρω μια ομάδα ώστε να συνεχίσω την καριέρα μου. Μια από τις ομάδες που δοκιμάστηκα το καλοκαίρι ήταν και το Παγκράτι. Εξ' αρχής είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για τον coach Λιόγα, και κατά την διάρκειας των προπονήσεων ένιωσα άνετα και όμορφα με το στυλ του παιχνιδιού που θα παίζαμε. Φυσικά δεν θα πρέπει να αγνοήσω την ιστορία της συγκεκριμένης ομάδας και τελικά δεν άργησα να πω».
Στο παιχνίδι με τον Μανδραϊκό, αλλά και από το ξεκίνημα έδειξε την έφεση του στο τρίποντο, με τον ίδιο να εξηγεί το πως αρχίζει να αποκτάει...ειδικότητα στο μακρινό σουτ : «Η αλήθεια είναι ότι το έχω δουλέψει πολύ, και αυτό λόγω της τεράστιας διαφοράς σε αθλητικά προσόντα μεταξύ αθλητών σε Ελλάδα και Αμερική. Είναι αρκετά, ως πολύ δύσκολο να μπεις στην ρακέτα και να τελειώσεις φάσεις όντας 1,82 απέναντι σε Αμερικανούς που πηδάνε και φτάνουν το τετραγωνάκι του ταμπλό με επιτόπιο άλμα. Πριν φύγω για τις Η.Π.Α το κυριότερο συστατικό στο παιχνίδι μου ήταν το ντράιβ και όχι του σουτ, όποτε έπρεπε να βρω έναν άλλο τρόπο να βάζω την μπάλα στο καλάθι. Για αυτό δούλεψα και φυσικά συνεχίζω καθημερινά να δουλεύω το σουτ μου», ενώ για το πως είδε το συγκεκριμένο παιχνίδι και πως ήρθε η νίκη ανέφερε :
«Ξέραμε εξ΄αρχής ότι θα ήταν πολύ δύσκολο παιχνίδι, το οποίο θα ήθελε τεράστια προσπάθεια τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση, από τη στιγμή που και ο Μαγιντόμπε ήταν τραυματίας. Ο Μανδραϊκός είναι μια πολύ καλή ομάδα και πολύ επικίνδυνη επιθετικά. Είχαμε ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μας, το οποίο είχε σχεδιάσει ο coach Λιόγας. Το ακολουθήσαμε σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, επιβάλλαμε τον ρυθμό μας και καταφέραμε να κερδίσουμε ακόμη και αν δεν ήμασταν το φαβορί στα χαρτιά».
Ο Ανδρέας Κατωπόδης συμμετέχει για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, με τον ίδιο να μιλάει για πολύ δυνατό πρωτάθλημα : «Η αλήθεια είναι ότι είχα ακούσει δεξιά και αριστερά ότι η κατηγορία είναι "παρεξηγημένη". Το επίπεδο είναι πάρα πολύ καλό, και όλες οι ομάδες είναι ικανές να σου κάνουν ζημιά αν δεν είσαι συγκεντρωμένος. Περίμενα ότι το επίπεδο θα ήταν καλό, αλλά δεν το περίμενα τόσο υψηλό και ανταγωνιστικό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τα περισσότερα παιχνίδια είναι ντέρμπι και κρίνονται στα τελευταία 3 με 4 λεπτά».
«Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα ότι θα παίζαμε με τον Παναθηναϊκό»
Το Παγκράτι εντυπωσίασε με τον πορεία που πραγματοποίησε τον Σεπτέμβριο στο κύπελλο, φτάνοντας ως και την Β' Φάση, αγωνιζόμενο με τον Παναθηναϊκό. Άπαντες στον ιστορικό σύλλογο μίλησαν για όνειρο, και δεν θα μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό ο Λευκαδίτης γκαρντ : «Αρχικά τα παιχνίδια του Κυπέλλου, όπως και οι περισσότερες ομάδες νομίζω, τα βλέπαμε ως πολύ δυνατά φιλικά, ώστε να είμαστε έτοιμη για την έναρξη του πρωταθλήματος. Μετά το παιχνίδι με τον Αμύντα, και τη συγκεκριμένη νίκη, αναφέρθηκε για πρώτη φορά στα αποδυτήρια, πως αν κερδίζαμε κάποια παιχνίδια ακόμη θα καταφέρναμε να φτάσουμε ως εκεί. Όπως ήταν φυσικό όλοι γελάσαμε, αλλά σε επόμενα παιχνίδια εμφανιστήκαμε πιο έτοιμοι, παρά το γεγονός ότι είμαστε μια νέα ομάδα, και παίζουμε μαζί για πρώτη φορά, και καταφέραμε να φτάσουμε ως εκεί. Φυσικά ήταν τεράστιο κίνητρο για εμάς. Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρναμε, αλλά εν τέλει έγινε πραγματικότητα. Ήταν μια πραγματικά εμπειρία ζωής και μακάρι να την ξανά έχουμε στο μέλλον».
«Μια παρέα όσο κλισέ και αν ακούγεται»
Η Αθηναϊκή ομάδα παρουσιάζει εκτός από αποτελεσματικό μπάσκετ και θελκτική εικόνα, με τον Ανδρέα Κατωπόδη να μιλάει για μια παρέα, αλλά και τους στόχους που υπάρχουν : «Θα ακουστεί πολύ κλισέ αυτό που θα πω, αλλά είμαστε στην κυριολεξία μια παρέα. Βγαίνουμε όλοι μαζί για καφέ πριν τις προπονήσεις, μπορεί να το κάνουμε και στα ρεπό μας, πάμε μαζί για φυσιοθεραπείες και γενικότερα κάνουμε πράγματα μαζί και όχι ο καθένας μόνος του. Ο coach Λιόγας μαζί με τους παλιότερους στην ομάδα έχουν καταφέρει να κρατήσουν τις ισορροπίες, χωρίς να υπάρχει στην ομάδα το λεγόμενο «μαύρο πρόβατο» που να χαλάει το κλίμα, κάτι που φυσικά που βγαίνει στο κύπελλο. Δεν υπάρχουν εγωισμοί και ηρωισμοί, όλοι παίζουμε για όλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι σε κάθε παιχνίδι υπάρχει διαφορετικός πρωταγωνιστής στην επίθεση μας. Φυσικά ο πρώτος στόχος της ομάδας είναι η εξασφάλιση της σωτηρίας όσο το δυνατό γρηγορότερα, ώστε να μην κινδυνέψει με υποβιβασμό. Από εκεί και πέρα θα προσπαθήσουμε για ότι καλύτερο μας αναλογεί και γιατί να μην κυνηγήσουμε και την ίδια την άνοδο», ενώ αναφορικά με τους δικούς τους στόχους : «Ο προσωπικός μου στόχος είναι να δικαιώσω του Παγκρατίου και τον coach Λιόγα, που με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν χρόνο και ρόλο στην ομάδα. Από εκεί και πέρα θα ήθελα να καθιερωθώ στις Εθνικές κατηγορίες, και να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ, μένοντας υγιείς πάνω από όλα. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω δυο ανθρώπους που το καλοκαίρι που μας άφησαν πέρασαν πολύ χρόνο μαζί μου στο γήπεδο, και μάλιστα σε ώρες που είναι πολύ δύσκολες για τον μέσο Έλληνα, μιας και οι προπονήσεις ήταν στις 6 το πρωί. Αυτοί με βοήθησαν ώστε να μπορέσω να είμαι έτοιμος για την σεζόν, ατομικά. σωματικά και ψυχολογικά, και χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στο επίπεδο της Β' Εθνικής. Αναφέρομαι στους Σωτήρη Βούκια και Ανδρέα Δρακόπουλο, τους οποίους ευχαριστώ ιδιαίτερα».
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε αν κάποια στιγμή ως Λευκαδίτης θέλει να επιστρέψει στην Δόξα : «Στη Δόξα σίγουρα θα ήθελα να παίξω κάποια στιγμή μιας και από εκεί ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα. Απλά προς το παρών και έχοντας συνηθίσει σε διαφορετικούς ρυθμούς ζωής, πιστεύω πως η ζωή στην τωρινή χρονική περίοδο θα μου ταίριαζε»
