Η ιστορία των πρώην Γιουγκοσλάβων που πέρασαν από το μπάσκετ της Ελλάδας, φτιάχτηκαν και το έφτιαξαν μέσα από τη διαδρομή τους στα παρκέ ή τους πάγκους του είναι μεγάλη και γράφτηκε κατά βάση στη δεκαετία του ’90. Αν αυτή η εποχή είχε μια φωτογραφία θα ήταν του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Όχι γιατί δεν ήταν σημαντική η παρουσία του Ομπράντοβιτς ή του Σάκοτα και τόσων άλλων προπονητών που πέρασαν από τη χώρα μας. Όχι γιατί τα τόσα και τόσα παιδιά της Γιουγκοσλαβίας που έπαιξαν μπάσκετ στα μέρη μας, δεν προσέφεραν στις ομάδες και συνολικά στο ελληνικό μπάσκετ. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς όμως ήταν εξ ορισμού μια ξεχωριστή περίπτωση. Ο χαρακτηρισμός «το Α και το Ω των ιτς στην Ελλάδα» που αποτυπώνεται στον τίτλο μας, δεν εμπεριέχει ούτε ίχνος υπερβολής.
Για όσους έζησαν εκείνα τα χρόνια δεν υπάρχει λόγος να επιχειρηματολογήσουμε. Για όσους δεν τα έζησαν θα αρκεστούμε στην παράθεση μερικών επιτευγμάτων του με τις πέντε ελληνικές ομάδες του. Το πρώτο είναι βέβαια ότι άφησε και στις πέντε έργο, ενώ τις τρεις από αυτές, τις οδήγησε σε τίτλους.
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δούλεψε στις πέντε από τις έξι, ιστορικά και βάσει των παρουσιών τους στη μεγάλη κατηγορία, κορυφαίες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ. Αυτό το επίτευγμα είναι εξ ορισμού μοναδικό, πολύ περισσότερο αφού προέρχεται από ξένο προπονητή.
Άρης, ΠΑΟΚ, Πανιώνιος, Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ξανά Ολυμπιακός. Μόνον ο Λευτέρης Σούμποτιτς έχει να παρουσιάσει κάτι ανάλογο ή και μεγαλύτερο έχοντας δουλέψει εκτός αυτών και σε Παναθηναϊκό και Ηρακλή. Ο «Ντούντα» όμως άφησε το στίγμα του σε όλους.
Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο πρώτος μεγάλος παίκτης με τον οποίο συνεργάστηκε στην Ελλάδα
Φύτεψε τον σπόρο της αυτοκρατορίας του Άρη
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έσπειρε τον σπόρο που μεγαλώνοντας, δημιούργησε τον Άρη που μονοπώλησε τους τίτλους μέχρι τις αρχές των 90s. Δεν κατέκτησε τίτλο στη διετία 1980-82, όμως οδήγησε τον Άρη στην 3η και στη 2η θέση στις δύο σεζόν, σε μία εποχή άρχισε να γιγαντώνεται. Με την αποχώρηση των σπουδαίων Χάρη Παπαγεωργίου και Βαγγέλη Αλεξανδρή, έφτιαξε μια ομάδα εξόχως ανταγωνιστική, με τους πιτσιρικάδες τότε Γκάλη, Φιλίππου, Ρωμανίδη, Δοξάκη και τους εμπειρότερους Παραμανίδη, Ανανιάδη.
Σε τάιμ άουτ του ΠΑΟΚ της σεζόν 1992-93 με τους Φασούλα, Λέβινγκστον και Μπάρλοου, ενώ εμφανίζονται και οι Βαλαβανίδης, Φιλίππου
Ξεδίψασε τη δίψα του ΠΑΟΚ για Πρωτάθλημα
Το 1991 ανέλαβε να κάνει ότι δεν κατάφεραν πριν από αυτόν ο Τζόνι Νιούμαν, ο Ντράγκαν Σάκοτα και ο Κώστας Πολίτης. Κατάφερε να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στο «Πρωτάθλημα της υπομονής», αφού ήταν ο τίτλος που περίμενε χρόνια και τον έχανε πάνω στο νήμα. Το 1992 ο Δικέφαλος κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο πρωταθλητή της ιστορίας του ενώ στα 2,5 χρόνια που πέρασε στον πάγκο του, τον οδήγησε ακόμη στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1992 στη Ναντ όπου ηττήθηκε στην εκπνοή από τη Ρεάλ Μαδρίτης με το καλάθι του Ρίκι Μπράουν και στο Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1993, μετά από μία σπουδαία πορεία μέχρι την Αθήνα.
Σε αυτά τα χρόνια δούλεψε με παίκτες που άλλος λιγότερος και άλλος περισσότερο, μπήκαν με ξεχωριστό τρόπο στα βιβλία της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Πρέλεβιτς, Κόρφας, Φασούλας, Μπάρλοου, Λέβινγκστον, Σταυρόπουλος, Μπουντούρης, Παπαχρόνης, Μπαλογιάννης, και Μαματζιόλας.
Στα αποδυτήρια του Πανιωνίου μαζί με (από αριστερά προς δεξιά) Δρελιώζη, Καλαϊτζή, Φάνη Χριστοδούλου, Ντίνκινς, Κικίλια, Τσόπη, Μποσγανά, Γέλιτς, Πάσπαλι και Λιβεράτο
Τα φυντάνια της Νέας Σμύρνης
Όταν ανέλαβε τον Άρη ήταν στα πρώτα βήματα της καριέρας του, όταν πήγε στον ΠΑΟΚ άρχισε να χτίζει το όνομα του όμως όταν πήρε την απόφαση να πάει… πλατεία, ήταν πια φτασμένος προπονητής. Επέλεξε όμως να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο, αναλαμβάνοντας μια ομάδα που είχε μεν δυναμική αλλά έπρεπε να χτιστεί σχεδόν από το μηδέν. Ο Ίβκοβιτς έφτιαξε έναν Πανιώνιο τον οποίο δύσκολα θα ξεχάσουν στη Νέα Σμύρνη. Δεν ήταν ίδια η ομάδα του 1994-95 με εκείνη του 1995-96.
Στην πρώτη και πέραν των παλιών Φάνη Χριστοδούλου, Γιώργο Μποσγανά και του μπαρουτοκαπνισμένου Βαγγέλη Αγγέλου, πόνταρε στο αμερικανικό δίδυμο των Τράβις Μέις και Θερλ Μπέιλι. Στη δεύτερη ήταν ακόμη πιο κοντά στη φιλοσοφία του με το δίδυμο των Ζάρκο Πάσπαλι και Μπάιρον Ντίνκινς. Και στις δύο ομάδες κοινόπς παρονομαστής ήταν η πιτσιρικαρία που μαζεύτηκε στη Νέα Σμύρνη. Τα παιδιά που έκανε άνδρες με το έτσι θέλω. Σε εκείνη τη διετία ο Πανιώνιος έβγαλε φυντάνια που τα εκμεταλλεύτηκε ο ίδιος και συνολικά το ελληνικό μπάσκετ. Ήταν ο Γιώργος Καλαϊτζής, ο Γιώργος Καράγκουτης, ο Μάκης Δρελιώζης, ο Ηλίας Τσόπης, ο Βασίλης Κικίλιας και ο Θανάσης Καμαριώτης.
Ήταν ένας Σέρβος που έριξε στη φωτιά 6-7 πιτσιρικάδες που τον δικαίωσαν συμβάλλοντας καθοριστικά στην πορεία του Πανιωνίου μέχρι την 3η θέση του Πρωταθλήματος του 1995-96. Με τα σημερινά δεδομένα –και την εξάδα ξένων βεβαίως σε κάθε ομάδα- τόσους μαζεμένους δεν βλέπουμε ούτε σε βάθος τριετίας σε οποιαδήποτε ομάδα.
Στην ΑΕΚ με τους Κατσικάρη, Κακιούζη και Μπούι
Πέρασε τη νοοτροπία του νικητή στην ΑΕΚ
Αν κανείς μείνει μόνο στις δύο απανωτές κατακτήσεις Κυπέλλου Ελλάδας με την ΑΕΚ, θα αδικήσει το πιο σημαντικό επίτευγμα του Ντούσαν Ίβκοβιτς στη διετία 1999-2001. Αυτό που πρωτίστως πέρασε στην «Ένωση» ήταν η νοοτροπία του νικητή σε μία ομάδα της οποίας το ταλέντο ξεχείλιζε αλλά δεν την οδηγούσε όσο μακριά μπορούσε. Η ΑΕΚ μπορεί να μην πήγε μακρύτερα από τα ημιτελικά των πλέι οφ στα δύο χρόνια του «Ντούντα», όμως νίκησε δύο φορές τον πανίσχυρο Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς στον τελικό του Κυπέλλου και κυρίως έχτισε για την ομάδα που έφτασε στον τίτλο του πρωταθλητή το 2002.
Οι παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε σε εκείνες τις δύο σεζόν ανήκαν στην ελίτ της εποχής: Κορωνιός, Χατζής, Κακιούζης, Ντικούδης, Μπούι, Μιούρσεπ, Τσακαλίδης, Κικίλιας, Χάνσελ στην πρώτη και στη δεύτερη προστέθηκαν οι Στεφάνοβ, Κουτλουάι, Μπετς, Χάμινγκ και Γκούροβιτς.
Στον δρόμο προς τη Ρώμη και την ευρωπαϊκή κορυφή
Δύο «δαχτυλίδια» με διαφορά 15 χρόνων με τον Ολυμπιακό
Τη διαχρονικότητα της προπονητικής αξίας και διαδρομής του Ντούσαν Ίβκοβιτς, αποδεικνύει το επιτυχές πέρασμα του από τον Ολυμπιακό σε δύο εποχές που τις χώριζε μία δεκαετία. Από το 1996-99 μέχρι το 2010-12 άλλαξαν πολλά στο μπάσκετ. Άλλαξαν πολλά και στον Ολυμπιακό αφού στην πρώτη θητεία του συνεργάστηκε με τον Σωκράτη Κόκκαλη και στη δεύτερη με τους Αγγελόπουλους. Έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία του Ολυμπιακού τον οποίο οδήγησε στην ευρωπαϊκή κορυφή και στις δύο θητείες του, ξέχωρα από τους εγχώριους τίτλους.
Σε αυτές συνεργάστηκε με παίκτες που χαρακτηρίζονται πια θρύλοι του Oλυμπιακού. Στην πρώτη αγωνίστηκαν μεταξύ άλλων υπό τις οδηγίες του οι Τόμιτς, Σιγάλας, Τάρλατς, Ρίβερς, Φασούλας, Παπανικολάου, Μπακατσιάς, Βούκσεβιτς, Νάκιτς, Καρνισόβας, Γκόλντγουαϊρ, Ομπέρτο και Ρότζερς.
Στη δεύτερη θητεία του Ίβκοβιτς, πέρασαν από τα χέρια του οι Σπανούλης, Πρίντεζης, Τεόντοσιτς, Μπουρούσης, Παπαλουκάς, Νεστέροβιτς, Παπανικολάου, Βασιλόπουλος, Χαλπερίν, Κέσελ, Γλυνιαδάκης, Πελεκάνος, Χάινς, Άντιτς, Σλούκας, Μάντζαρης και Παπαδόπουλος.
Photo Credits: Eurokinissi
